Επιζήσαντες στο News247: Κάθε πρωί στο Κομπάνι θάβαμε αποκεφαλισμένα πτώματα, γυναίκες και παιδιά

Έκκληση για αποτροπή μιας σφαγής αμάχων στο Κομπάνι, απηύθυνε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, την Κυριακή από το Κάιρο, έναν περίπου μήνα αφού οι φανατικοί ισλαμιστές εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση στην κουρδική πόλη που βρίσκεται στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία.

“Όταν απειλούνται άμαχοι, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να σιωπούμε” είχε δηλώσει νωρίτερα ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Συρία, Στέφαν ντε Μιστούρα, προειδοποιώντας ότι το Κομπάνι κινδυνεύει από ώρα σε ώρα να γίνει μια καινούργια Σρεμπρένιτσα.

“Θυμάστε τη Σρεμπρένιτσα; Εμείς τη θυμόμαστε. Ποτέ δεν θα την ξεχάσουμε και μάλλον ποτέ δεν θα συγχωρήσουμε τους εαυτούς μας“, δήλωσε χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στη σφαγή χιλιάδων μουσουλμάνων από Σερβοβόσνιους κατά τη διάρκεια του βοσνιακού εμφυλίου πολέμου, το 1995.

13.000 άμαχοι υπό την απειλή σφαγής

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ, 700 άμαχοι, κυρίως ηλικιωμένοι, εξακολουθούν να βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο Κομπάνι, ενώ τουλάχιστον 12.000 έχουν εκτοπιστεί κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.

“Τραυματίες πεθαίνουν στα σύνορα διότι οι τουρκικές Αρχές δεν τους άφησαν να περάσουν”, λέει στο News247 o Ιμπραήμ Μουσλέμ, εκπρόσωπος του κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) στην Ελλάδα.

“Η διεθνής κοινότητα πρέπει να πιέσει την Τουρκία να ανοίξει ανθρωπιστικό διάδρομο με το Κομπάνι,  να μεταφερθούν οι πολίτες και οι τραυματίες στρατιώτες και να περάσει ανθρωπιστική βοήθεια μέσα στην πόλη. Το νοσοκομείο είναι άδειο, χρειάζεται τα πάντα” συμπληρώνει και επισημαίνει ότι η ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται στο Κομπάνι δεν είναι κάτι καινούριο.

“Η πόλη βρίσκεται σε καθεστώς πολιορκίας εδώ και ένα χρόνο, δεν έχει νερό και ρεύμα. Τους τελευταίους έξι μήνες ξεκίνησε ο πλήρης αποκλεισμός της. Οι ισλαμιστές από τη μία και οι Τούρκοι από  την άλλη δεν αφήνουν να περάσει τίποτα, ούτε εφόδια, ούτε τρόφιμα, ούτε φάρμακα”.

Ο Ιμπραήμ είναι γιατρός. Γεννήθηκε στο Κομπάνι αλλά ζει στην Ελλάδα εδώ και 18 χρόνια. Ως εκπρόσωπος του PYD στην Αθήνα πρωτοστατεί στον αγώνα για ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και υποστήριξη του Κομπάνι από τη Διεθνή Κοινότητα.

Μαζί του και άλλοι συμπατριώτες του που φυγαδεύτηκαν πρόσφατα από την πολιορκημένη πόλη και έφτασαν στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας.

Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες των επιζώντων

“Ήρθα εδώ για να ξεφύγω από το θάνατο” λέει στο News247 ο Σιράζ, ένας 24χρονος  που πάσχει από νεφρική ανεπάρκεια και είχε άμεση ανάγκη από ιατρική φροντίδα, ανύπαρκτη στο Κομπάνι.

” Είναι μια πόλη γεμάτη θάνατο και φόβο. Ακόμα και τα δέντρα είναι νεκρά, κανείς δεν τα φροντίζει. Δεν έχει νερό. Τα σχολεία είναι κλειστά εδώ και 3 χρόνια. Βλέπεις μικρά παιδιά στους δρόμους φοβισμένα, πότε θα έρθει το Ισλαμικό Κράτος να τα σκοτώσει.

Κάθε μέρα σκοτώνεται κόσμος, κάθε μέρα θάβουμε νεκρούς”.

Ο Σιράζ μένει στο κέντρο της Αθήνας μαζί με την Μαντρίχα, μία 42χρονη Κούρδισα που  ήρθε από το Κομπάνι μαζί με τα 4 παιδιά της.

“Κουραστήκαμε και φοβηθήκαμε” μας λέει η 42χρονη.

“Ξυπνούσαμε κάθε πρωί και θάβαμε αποκεφαλισμένα πτώματα, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά

Ζήσαμε πόλεμο με το Στρατό του Άσαντ, με την Αλ Νούσρα και τώρα με το Χαλιφάτο.

Ούτως ή άλλως η καθημερινότητά μας ήταν πολύ δύσκολη πριν εμφανιστεί το Ισλαμικό Κράτος. Δεν είχαμε νερό, ρεύμα, τρόφιμα, φάρμακα. Από την εμφάνιση του Ισλαμικού Κράτους έγινε ακόμα πιο δύσκολη.

Οι μαχητές του Χαλιφάτου είναι οι πιο βάρβαροι.  Είχανε πιάσει μια γυναίκα και τη ρωτήσανε θέλεις να σε σκοτώσουμε με το μαχαίρι ή με τα δόντια. Εκείνη απάντησε με τα δόντια γιατί πίστευε ότι δεν θα τα κατάφερναν. Κι όμως…

Τη σκότωσαν με τα δόντια Την ξέσκισαν κομμάτι κομμάτι μέχρι να πεθάνει.

Το Ισλαμικό Κράτος μας σκοτώνει στο όνομα του Ισλάμ αλλά δεν νομίζω ότι είναι έτσι οι Μουσουλμάνοι, δεν πρέπει να είναι έτσι.

Η Τουρκία τους δίνει όπλα από τα σύνορα, το βλέπουμε με τα μάτια μας.

Πολλοί Κούρδοι πάνε πρόσφυγες στην Τουρκία αλλά η Τουρκία δεν τους θέλει, μένουνε στο δρόμο.

Η υπόλοιποι συγγενείς μου έχουν μείνει στο Κομπάνι, λένε καλύτερα να πεθάνουμε στο σπίτι μας παρά στην Τουρκία”.
 

Ο ρόλος της Τουρκίας

Καθώς ο Διεθνής Συνασπισμός βομβαρδίζει με αμφίβολα αποτελέσματα τις θέσεις του Ισλαμικού Κράτους γύρω από το Κομπάνι, ολοένα και εδραιώνεται η πεποίθηση ότι η πόλη δύσκολα θα σωθεί δίχως μια χερσαία επιχείρηση.

H Τουρκία όμως αρνείται σθεναρά να ανοίξει τα σύνορα προκειμένου να περάσει βοήθεια προς τους Κούρδους μαχητές, που δίνουν άνισο αγώνα με τον καλά εξοπλισμένο στρατό του Χαλιφάτου, ούτε και ανθρωπιστική βοήθεια προς τους αμάχους.

“Οι Τούρκοι αποκαλούν το λαό του Κομπάνι τρομοκράτες, όμως η μονάδα πολιτικής προστασίας YPG ποτέ δεν εξαπέλυσε επίθεση σε κανέναν. Μόνο αμύνεται” υποστηρίζει ο Ιμπραήμ Μουσλέμ και εξηγεί πώς οι Κούρδοι της περιοχής οργανώθηκαν σε αυτοδιοικητικό επίπεδο όταν ξέσπασε ο εμφύλιος στη Συρία, το 2011.

“Εμείς για να προστατεύσουμε το λαό μας βάλαμε μπροστά το σχέδιο της αυτοδιοίκησης στη Ροτζάβα, όπως αποκαλούμε το δυτικό Κουρδιστάν. Έχουμε  35 κόμματα όπου δεν εκπροσωπούνται μόνο Κούρδοι αλλά και Άραβες και οι Ασύριοι. Επίσης, υψηλή είναι η εκπροσώπηση της γυναίκας, καθώς συμμετέχει σε όλα τα επίπεδα του Στρατού και της Αυτοδιοίκησης.

Ο στρατός YPG είναι οργανωμένος από τη πολιτική ηγεσία και ενεργεί  μόνο κατόπιν πολιτικής απόφασης. Ασύριοι και Άραβες αγωνίζονται μαζί μας.

Είναι μια εμπειρία δημοκρατική.

Απέναντι μας είχαμε εξ αρχής  το καθεστώς του Άσαντ και διάφορες ομάδες ισλαμιστικές, με κυρίαρχη την ISIS . Η ISIS δεν είναι καινούρια, δημιουργήθηκε το 2006 αλλά δεν είχε όπλα ούτε πολλούς μαχητές. Η Τουρκία όμως ήθελε να της δώσει μεγαλύτερο ρόλο και πάντα τους παρουσίαζε σαν μεγάλη δύναμη.

Πριν από ένα χρόνο τέσσερα σώματα του Ιρακινού στρατού παραδόθηκαν σε 800 μαχητές του ISIS που ξεκίνησαν με κάτι αγροτικά αυτοκίνητα από τη Συρία και φτάσανε στη Μοσούλη και την πήρανε. Πώς; Τους τη χαρίσανε τη Μοσούλη.

Με τα όπλα που πήρανε ξεκίνησαν επίθεση στο Κομπάνι.

Ο λαός του Κομπάνι αγωνίζεται με υπερηφάνια για να προστατεύει την πόλη και τη δημοκρατία του.  Μέσα σε αυτή την κατάσταση περιθάλψαμε και 300.000 πρόσφυγες από τις γύρω περιοχές.

Όμως τώρα η ISIS με τις πλάτες της Τουρκίας έχει ξεκινήσει μεγάλη επίθεση για να πάρει το Κομπάνι.

Αν πέσει το Κομπάνι ανοίγει ο δρόμος για να πάρουν τα άλλα δύο καντόνια (σ.σ. αυτοδιοικούμενες κουρδικές περιοχές).

Δεν θα τα καταφέρουν.

Η Τουρκία μας βάζει όρους . Προκειμένου να ανοίξει τα σύνορα και να μπει βοήθεια στο Κομπάνι, θέλει να διακόψουμε στις σχέσεις με το PΚΚ, να καταργήσουμε τα αυτοδιοικούμενα καντόνια και να μπούμε στο συνασπισμό με το Χαλιφάτο.

Αυτό είναι αδύνατον.

Οι μαχητές και ο λαός που έχουν μείνει στο Κομπάνι είναι έτοιμοι για το θάνατο.

Αυτό που δεν υπολογίζει η Τουρκία είναι ότι όσοι φοβήθηκαν για τη ζωή τους έχουν ήδη φύγει.

Όσοι έχουν μείνει στο Κομπάνι είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν για το Κομπάνι.

Αυτούς δεν μπορεί κανείς να τους νικήσει”.