Εξάρχεια: Άλλο ελευθεριότητα άλλο ασυδοσία. Κάτοικοι της περιοχής τα βάζουν με τους εμπόρους ναρκωτικών

Μια νυκτερινή βόλτα στα Εξάρχεια πάντα συνοδεύεται από μυστήριο. Μετά από πρόσκληση των κατοίκων ανηφορίσαμε την οδό Θεμιστοκλέους . Οι κάτοικοι της πολύπαθης περιοχής εδώ και χρόνια δίνουν αγώνα για να καταπολεμήσουν το εμπόριο ναρκωτικών που γίνεται καθημερινά έξω από την πόρτα των σπιτιών τους.Το γνωστό “η κατάσταση δεν πάει άλλο” είναι λίγο, μπροστά σε αυτό που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι.

Όλοι στην περιοχή είναι μάρτυρες της ανεξέλεγκτης δράση των κυκλωμάτων διακίνησης των ναρκωτικών. Έχουν κατορθώσει να σπάσουν μέχρι ένα σημείο τον φόβο και να αντιστέκονται.

“Χάνεται ο ζωτικός μας χώρος”. “Καταπατάνε την ελευθερία μας”, ήταν τα πρώτα λόγια που ακούσαμε. Σιγά σιγά τα στόματα άνοιγαν, σημειώνοντας πάντα όμως ότι φοβούνται για αυτό και ο φωτογραφικός μας φακός δεν σηκώθηκε ποτέ.

“Η περιοχή είναι ελεύθερη και έτσι τη θέλουμε, έτσι θέλουμε να παραμείνει. Άλλο όμως ελευθερία και ελευθεριότητα και άλλο ασυδοσία. Δεν γίνεται να στερείς, να καταπιέζεις τη δική μου ελευθερία.”

Ρωτάμε εάν ήταν ανέκαθεν έτσι.

“Βασικά, τον περίπου τελευταίο χρόνο είναι αυτή η κατάσταση. Παλιότερα ήταν πιο χαλαρά αλλά τώρα έχει ξεφύγει εντελώς. Δεν μπορούμε να βγούμε από τα σπίτια μας. Οι εικόνες ήταν απερίγραπτες.”

Την καλοκαιριάτικη νύχτα της Δευτέρας η οδός Θεμιστοκλέους, μοιάζει μαγική. Παρτέρια, πεζούλια και άνθρωποι παντού να συζητούν, όπως γίνεται σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας.

“Τα παρτέρια”, μας λέει κάτοικος της περιοχής, “ήταν γεμάτα ναρκωτικά. Έβαζαν σακούλες ολόκληρες, τις καταχώνιαζαν ανάμεσα στα φυτά ή στα φρεάτια. Τις πιο μικρές ποσότητες τις κρεμούσαν στα κλαδιά. Πέρναγε ο άλλος και άρπαζε την ποσότητα του”.

– Όλα τα ναρκωτικά, όλα τα είδη, ρωτάμε.

“Ναι, αλλά μετά το άλλαξαν. Τα “σκληρά” τους χαλούσαν την εικόνα, χώρια οι καβγάδες και οι φασαρίες. Γι’ αυτό δεν τα ήθελαν. Τώρα σπρώχνουν συστηματικά κάνναβη. Για πιο σκληρά σου λένε εκείνοι που να πας”.

“Άλλο να είναι ένας που καπνίζει στα κρυφά που λέμε κι άλλο να χεις αυτό επί 30 ή ακόμα και επί 40”, λέει άλλος κάτοικος, πάντα διατηρώντας την ανωνυμία του.

Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα δεν υπάρχει κάτι άλλο να γίνει από το να αντιμετωπισθεί. Κάποιοι πήγαν λοιπόν στην Αστυνομία, όπου βρήκαν όμως κλειστές πόρτες και κλειστά αυτιά. Στην καλύτερη των περιπτώσεων τους δηλώθηκε αδυναμία, στη χειρότερη αντιμετωπίσθηκαν και με ελαφρά ειρωνεία.

“Η αντίδρασή τους ήταν του στιλ, καλά ρε παιδιά Εξάρχεια είναι τι περιμένετε; Μας είπαν επίσης πως εκεί μέσα εμείς δεν μπορούμε να μπούμε”.

Λογικό από μία άποψη καθώς, αφενός οι στολές θα προκαλούσαν αντιδράσεις αφετέρου – και το πιο σημαντικό- επειδή υπάρχουν τσιλιαδόροι σχεδόν παντού, με το που θα γίνονταν αντιληπτοί οι ένστολοι, οι διακινητές απλώς θα εξαφανίζονταν. Πάντως υπήρχε και αρνητισμός, σύμφωνα με μία κυρία που μας μίλησε.

“Κάποιες φορές ήταν και δηκτικοί, δηλαδή, εσείς δεν μας θέλετε”.

Οπότε, με αυτά και με αυτά, οι κάτοικοι αντέδρασαν και πολεμούν. Μόνοι τους! Τι κάνουν;

“Απλώς βγαίνουμε στα πεζοδρόμια και στα πεζούλια, καθόμαστε απέναντι τους και τους κοιτάμε. Τίποτε άλλο. Μόνο τους κοιτάμε. Περνάμε το μήνυμα πως δεν σας θέλουμε άλλο εδώ”.

Και έχει αποτέλεσμα.

“Τώρα έχουν φύγει από εδώ. Έχουν πάει πιο πάνω όμως, δηλαδή άλλαξαν στέκι.”

Οι σφαίρες στο ΒΟΞ

Ένας άλλος κάτοικος μας πλησίασε για να μας μιλήσει:

“Για το ΒΟΞ ακούσατε, τους πυροβολισμούς έτσι; Αυτή ήταν η προειδοποίηση τους. καθαρό το μήνυμά τους”.

Υπήρξαν όμως και άλλες απειλές μικρότερης…εμβέλειας, όπως εις βάρος μίας ηλικιωμένης κυρίας στην οποία είπαν πως ο σκύλος τους τρώει διπλές μερίδες και να προσέχει γιατί είχε καιρό να φάει.

“Τα Εξάρχεια δεν είναι έτσι, δεν είναι αυτά τα Εξάρχεια. Έχουν ιστορία στην πολιτικοποίηση, στη διακίνηση των πολιτικών ιδεών, στην ελευθερία. Αυτό δεν είναι ελευθερία. Είναι βρωμιά και δυσωδία. και ναι δεν κρύβομαι, το λέω, φοβόμαστε”.

Το βράδυ της Δευτέρας είχε οργανωθεί στη Θεμιστοκλέους και μία μικρή αλλά πολλή όμορφη συναυλία. Με μουσικές Χατζηδάκη. Ενώ λοιπόν διάφοροι πολίτες μας πλησίαζαν και μιλούσαν, δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτούν να φωτογραφηθούν ή έστω να μιλήσουν σε κάμερα με πλάτη.

“Μας ξέρουν, μας γνωρίζουν”, λέγανε όλοι.

“Θέλουμε βοήθεια. Είμαστε λίγοι για να αντέξουμε, δεν μπορούμε να κρατάμε κάθε μέρα οι ίδιοι και οι ίδιοι. Αυτό μόνο θέλουμε”, λένε.

Οι δημοσιογράφοι του News 247 αποχώρησαν από τη μικρή “μάζωξη” αποφασισμένοι να κάνουν μία μικρή  αυτοψία. Πράγματι, μερικά στενά πιο πάνω από εκεί που ήταν πριν το τοπίο αλλάζει εντελώς. Υπάρχουν άνθρωποι που κοιτάνε “περίεργα”, άλλοι που κινούνται λες και ψάχνουν κάτι, ενώ είναι οφθαλμοφανές πως το κλίμα είναι “εχθρικό”.