“Γιατρέ, αν είμαι ο επόμενος που θα διασωληνωθεί και δεν βρεθεί κρεβάτι;” – Ιστορίες από τις εφημερίες του Ευαγγελισμού

Στο ισόγειο του Ευαγγελισμού, στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), η Αγγελική Μπαλαδήμα, ανήκει στους ανθρώπους που υποδέχονται πρώτοι όσους φτάνουν στο νοσοκομείο. Η καρδιολόγος-εντατικολόγος, μιλάει στο NΕWS 24/7 την επομένη μιας δύσκολης εφημερίας και εξηγεί πως η προσπάθεια διαλογής των περιστατικών είναι κομβικής σημασίας αυτή την περίοδο.

«Στην πραγματικότητα, στη διάρκεια μιας εφημερίας είναι σαν να φυτεύονται δύο νέες κλινικές μέσα στο νοσοκομείο» περιγράφει. «Αυτή την εβδομάδα φτάναμε ως και 70 εισαγωγές την ημέρα και ξεκινάμε την εφημερία με περίπου 20 κενά κρεβάτια».

«Συνεχείς εσωτερικές μετακινήσεις για να βρεθούν κρεβάτια»

Ως έναν συνεχή αγώνα, περιγράφει, η Μπαλαδήμα αυτές τις ημέρες στον Ευαγγελισμό με το τρίτο κύμα της πανδημίας να έχει κορυφωθεί. Έναν αγώνα που δεν εστιάζει μόνο στην περίθαλψη των ασθενών, αλλά στο κεντρικό καθημερινό άγχος του νοσηλευτικού προσωπικού, να εφεύρει τρόπους ώστε να χωρέσουν όσοι χρήζουν νοσηλείας. «Στο πρώτο και το δεύτερο κύμα προσπαθούσαμε να έχουμε 3 ή 4 κρεβάτια στους 7κλινους θαλάμους, ώστε να τηρούνται οι αποστάσεις. Φυσικά αυτές είναι πολυτέλειες που έχουν σταματήσει εδώ και τρεις μήνες».

Στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη γωνία που γίνεται η υποδοχή των ασθενών με Covid-19, αφού έχει συγχωνευτεί το παθολογικό και το καρδιολογικό. Σε κάθε εφημερία, 6 γιατροί μοιράζονται στο τμήμα που αφορά τα περιστατικά Covid-19 και σε αυτό που ασχολείται με τα υπόλοιπα: «Ανά δέκα λεπτά μπορεί να έρχεται ασθενοφόρο. Μπορεί να έρχονται και ταυτόχρονα. Και φυσικά στο ασθενοφόρο συχνά βρίσκονται 2, 3 ή και 4 ασθενείς, ειδικά στις περιπτώσεις οικογενειών».

«Ας πούμε ότι έχουμε ασθενή που μόλις έχει φτάσει και νοσεί από κορονοϊό με πνευμονία αμφοτερόπλευρη. Η μάχη είναι να βρεθεί γρήγορα κρεβάτι. Η πρώτη ερώτησή μου είναι, θα νοσηλευτεί ή μπορεί να πάει σπίτι του; Ας πούμε ότι θα νοσηλευτεί. Είναι σε βαρύτερη κατάσταση και θα μείνει εδώ ή θα πάει σε άλλο νοσοκομείο όπως το Φλέμινγκ ή το Σισμανόγλειο; Ας πούμε ότι μένει στον Ευαγγελισμό. Κάνω αίτημα για κρεβάτι. Δεν ξέρω πόσα άλλα κρεβάτια έχουν ζητήσει οι υπόλοιποι συνάδελφοι. Αν έχουμε κρεβάτι έχει καλώς. Όμως συμβαίνει και να μην υπάρχει. Εκείνη την ώρα χρειάζεται ο ασθενής να περιμένει στα επείγοντα για να γίνουν χωροταξικές αλλαγές. Μάλιστα σε μια εφημερία της περασμένης εβδομάδας, είδαμε πως οι εισαγωγές ήταν πολύ περισσότερες, ανοίξαμε καινούριο όροφο και μεταφέραμε σε άλλο σημείο του νοσοκομείου όλους τους ασθενείς που νοσηλεύονταν σε μια παθολογική κλινική, ώστε να μετατραπεί ο χώρος σε Covid-19 .Το κλειδί είναι να κάνουμε γρήγορες μετακινήσεις μέσα στο νοσοκομείο. Μένω άναυδη με το πόσο ταγμένοι είναι όλοι οι συνάδελφοι σε αυτό».

Με τον μέσο όρο ηλικίας των ασθενών να έχει μειωθεί, όπως λέει η Αγγελική Μπαλαδήμα, από τις πρώτες ερωτήσεις που δέχεται είναι αυτές που αφορούν τις οικογένειές τους: «Όπως ο καθένας φαντάζεται, οι άνθρωποι φτάνουν φοβισμένοι. Συνήθως πρώτα μας ρωτούν “Τι θα γίνει αν κολλήσει η οικογένειά μου; Θα τους δω ξανά;” και η επόμενη ερώτηση έχει να κάνει με το αν υπάρχουν κρεβάτια. Έχω ακούσει πολλούς να με ρωτούν “Γιατρέ, αν είμαι ο επόμενος που θα διασωληνωθεί και δεν βρεθεί κρεβάτι;”. Είναι εμφανές πως ο φόβος τους έχει αυξηθεί αφού γνωρίζουν την πίεση που δέχονται αυτές τις ημέρες τα νοσοκομεία», λέει η γιατρός. «Εμένα θα με ακούσετε συνήθως να φωνάζω στους συγγενείς να μην ξεχάσουν να φέρουν τον φορτιστή του κινητού του ασθενή. Άλλωστε είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας από την στιγμή που θα αρχίσει η νοσηλεία».

«Χρειαζόμαστε χέρια και κρεβάτια. Δεν είναι ιδεοληψία»

Η επιμελήτρια του ΤΕΠ του Ευαγγελισμού, επισημαίνει πως έχουν βγει στην επιφάνεια τα προπατορικά αμαρτήματα του ΕΣΥ και ελπίζει τα δεδομένα μετά την πανδημία να μην είναι ίδια με εκείνα που υπήρχαν πριν. «Όλοι μας αυτή την εποχή κάνουμε υπερβάσεις. Προσωπικά τα περί ηρώων με βρίσκουν αντίθετη και το ίδιο και όσους συναδέλφους έχω μιλήσει. Το διαλέξαμε να είμαστε εκεί. Προσπαθήσαμε, περάσαμε από πολλές κρίσεις για να μπούμε στο ΕΣΥ. Με μεγάλο φόβο και εξειδικεύσεις πληρωμένες από την τσέπη μας. Όμως έχουμε διανύσει 13 μήνες στην πανδημία, είμαστε εξαντλημένοι και θεωρώ πως η ανταμοιβή είναι κακή. Το λέω και χαμηλώνω τη φωνή, γιατί είμαστε πάνω στον αγώνα, αλλά υπάρχουν ευθύνες που έχουμε βρεθεί εδώ. Η υλικοτεχνική υποδομή, το προσωπικό, το αποδεκατισμένο ΕΣΥ. “Να βάλουμε όλοι πλάτη” μας είπαν αλλά εμείς βάλαμε και βάζουμε. Είναι ενοχλητικό ότι δεν εξαγγέλλονται μόνιμες προσλήψεις. Από τη μια φωνάζουμε ότι χρειαζόμαστε χέρια. Από την άλλη, είμαστε σε μια εφημερία, έρχεται ασθενής που πρέπει να διασωληνωθεί και δεν υπάρχει διαθέσιμη ΜΕΘ. Αντιλαμβάνεται κανείς πόσο μας πονάει εμάς σαν υγειονομικούς; Δίπλα υπάρχει μια κλινική, ιδιωτική που έχει ΜΕΘ. Τι να κάνουμε; Το αυτονόητο σκεφτόμαστε υπό αυτές τις συνθήκες. Δεν ξέρω γιατί γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί σαν ιδεοληψία».

«Η κατάσταση είναι πολεμική»

Στην 1η κλινική Covid-19 του νοσοκομείου, ο Γιώργος Φερεντίνος, καρδιολόγος που τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχει μετακινηθεί εκτάκτως από την καρδιολογική κλινική για να συνδράμει στην αντιμετώπιση της πανδημίας, παρέχει ουσιαστικά βοήθεια στους ασθενείς ως γενικός γιατρός: «Το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς συναδέλφους μου. Βλέπεις οφθαλμιάτρους να εξετάζουν την πνευμονία, νευρολόγους. Στην ουσία χρησιμοποιούμε τις γενικές μας ιατρικές γνώσεις, να υποστηρίξουμε τις κλινικές αφού δεν επαρκούν οι γιατροί των ειδικοτήτων που εργάζονται. Η κατάσταση είναι πολεμική».

Ο Φερεντίνος, έχοντας μόλις φύγει από το νοσοκομείο μετά από μια δύσκολη εφημερία, μιλάει στο NEWS 24/7 για την ημέρα και τη νύχτα που πέρασε: «Οι εισαγωγές αυτές τις ημέρες έρχονται η μια μετά την άλλη. Σχεδόν δεν προλαβαίνεις να δεις πού έχει μπει κάθε άρρωστος. Η Covid-19 κλινική εκτείνεται σε δύο ορόφους και τέσσερα διαφορετικά σημεία. Συνεπώς δεν είναι όλα τα κρεβάτια μαζεμένα. Ανεβοκατεβαίνεις, ψάχνοντας τα κρεβάτια, μη τυχόν και κάποιος ασθενής δεν έχει λάβει την απαραίτητη φροντίδα. Ταυτόχρονα πρέπει να γίνει σωστή συνεννόηση με τα επείγοντα για να δούμε πόσα βαριά περιστατικά φτάνουν και χρειάζονται διασωλήνωση. Με δεδομένο πως τα κρεβάτια στις ΜΕΘ είναι γεμάτα πρέπει η διασωλήνωση να γίνεται στην κλινική. Το ΕΚΑΒ έρχεται συνεχώς και πριν κλείσει το 12ωρο είχαμε πάρει ήδη 35 εισαγωγές και υπήρχαν άλλες 25 σε αναμονή στα επείγοντα. Τελικά φτάσαμε περίπου τις 70 εισαγωγές».

Η αναλογία των γιατρών προς τους ασθενείς σε μια εφημερία στην κλινική Covid-19, είναι περίπου 1 προς 20, εξηγεί ο Φερεντίνος. «Με τις συσκευές high flow που έχουμε πλέον, δίνουμε αρκετό οξυγόνο στους ασθενείς, ώστε να αποτραπεί ή να καθυστερήσει η διασωλήνωση. Εξαρχής οι συσκευές αυτές έχουν στόχο να αποφευχθούν πιθανές επιπλοκές που προκαλεί η διασωλήνωση, σήμερα όμως είναι και ένα εργαλείο με το οποίο κερδίζουμε χρόνο μέχρι να αδειάσουν κρεβάτια στις ΜΕΘ. Ένα χαρακτηριστικό που έχουμε παρατηρήσει είναι πως αρκετά περιστατικά έρχονται και επιδεινώνονται πολύ γρήγορα. Άνθρωποι που σου λένε καλησπέρα το μεσημέρι και το απόγευμα χρειάζονται διασωλήνωση. Είναι τρομακτικό και για εμάς».

«Η διασωλήνωση εντός του θαλάμου διαλύει την ψυχολογία των ασθενών»

Δύσκολη όμως είναι και η ισορροπία μεταξύ συναισθήματος και ρεαλισμού. Οι γιατροί επιχειρούν να σταθούν δίπλα στους ασθενείς, να τους στηρίξουν ψυχολογικά, γνωρίζοντας όμως πως μετά από εκείνους περιμένουν δεκάδες άλλοι την ίδια φροντίδα: «Είναι πολύ δύσκολη η στιγμή που λες σε κάποιον στον θάλαμο πως πρέπει ξαφνικά να διασωληνωθεί» λέει ο καρδιολόγος. «Προσπαθούμε να τους μιλήσουμε, να καταλάβουν, όμως η αγωνία τους είναι μεγάλη. Δεν προλαβαίνουν να χαιρετίσουν ή να ειδοποιήσουν τους δικούς τους. Συναισθηματικά είναι πολύ έντονο. Και φυσικά επηρεάζει και εμάς, ωστόσο προσπαθώ να μην μένω σε αυτό. Αν απλώς παρασυρθείς συναισθηματικά θα χάσεις όλη τη σειρά. Δεν μπορείς να μαζέψεις το μυαλό σου να λειτουργήσεις. Μόνο να δεις όλα τα περιστατικά, να τα ξαναεξετάσεις, παίρνει πολύ χρόνο. Δεν προλαβαίνεις να δώσεις έμφαση στον ψυχολογικό τομέα των ασθενών, που είναι πάρα πολύ σημαντικός, ωστόσο είμαστε τόσο λίγοι και είναι τόσοι πολλοί που πρακτικά δεν γίνεται. Επίσης καθημερινά θα χρειαστεί να διασωληνώσουμε τουλάχιστον 3 με 4 άτομα μέσα στον όροφο, εκτός ΜΕΘ. Για κάθε τέτοια διασωλήνωση χρειάζεται τουλάχιστον μια ώρα».

Αυτή η διαδικασία, που γίνεται στους ορόφους, αφού δεν υπάρχουν διαθέσιμες κλίνες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, είναι επιβαρυντική και για έναν ακόμη λόγο, όπως εξηγεί ο Γιώργος Φερεντίνος: «Είναι σοκαριστική για την ψυχολογία των ασθενών η διαδικασία της διασωλήνωσης στον θάλαμο. Βλέπουν τον διπλανό τους να διασωληνώνεται μπροστά τους, βλέποντας την εξέλιξη της νόσου και διαλύονται ψυχολογικά. “Έτσι θα καταντήσω;” ρωτούν συχνά».

Για τον καρδιολόγο, μια σημαντική και υποφωτισμένη παράμετρος είναι αυτή των ασθενών που δεν πάσχουν από Covid-19 και δεν έχουν καθόλου εύκολη πρόσβαση αυτή τη στιγμή στα νοσοκομεία. Όπως λέει, στον Ευαγγελισμό, γίνεται περίπου το 20% των χειρουργείων που γίνονταν, αφού μεγάλο μέρος των γιατρών και των κλινών έχει επιστρατευτεί στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Το επικουρικό προσωπικό που πήγε στο νοσοκομείο για να συνδράμει, κρίνεται πολύ λίγο αριθμητικά, καθώς εβδομαδιαία περίπου 70 υγειονομικοί βγαίνουν εκτός μάχης γιατί νοσούν. «Θα πρέπει να σημειώσουμε πως όσοι γιατροί ήρθαν στο νοσοκομείο, δεν έφεραν και από ένα κρεβάτι. Προχθές στο Λαϊκό διασωλήνωναν σε ράντζο. Θα καταλήξουμε να διασωληνώνουμε σε γήπεδα μπάσκετ; Έχεις ασθενείς που δίνουν μια μάχη. Τουλάχιστον ας δίνεται η ευκαιρία σε αυτούς τους ανθρώπους να δίνουν τη μάχη με αξιοπρέπεια. Να μπορούμε να πούμε κι εμείς πως ότι είχα να του παρέχω τον 21^ο αιώνα, το παρείχα. Όλες τις διαθέσιμες θεραπείες, την διαθέσιμη φροντίδα. Το αν θα τα καταφέρει δεν το ξέρουμε. Είναι και μια παρηγοριά και στις οικογένειές τους. Να ξέρουν πως παρασχέθηκε η μέγιστη δυνατή βοήθεια. Πως ο άνθρωπός τους δεν έφυγε από κάποια έλλειψη».

«Έχουμε ξεπεράσει το 100% πληρότητας»

Μέσα στην ΜΕΘ 1 του Ευαγγελισμού, η νοσηλεύτρια Άννα Καλούρη, παραλαμβάνει εκείνους των οποίων η κατάσταση επιδεινώνεται. Στην μονάδα που βρίσκεται, υπάρχουν 14 κλίνες, όλες γεμάτες αυτές τις ημέρες, ενώ στις άλλες δύο ΜΕΘ του νοσοκομείου, υπάρχουν ακόμη 18 και 12 κλίνες, επίσης γεμάτες. «Ξεπερνάμε το 100% της πληρότητας», λέει η ίδια: «Εννοώ πως έχουμε αυξήσει τις κλίνες όσο είναι δυνατό, έχουμε μετατρέψει κρεβάτια χειρουργείων και αίθουσες ανάνηψης, δημιουργώντας συνθήκες ΜΕΘ ώστε να νοσηλευτούν διασωληνωμένοι. Το θέμα είναι να μην βρίσκονται όσο είναι δυνατόν σε κοινούς θαλάμους γιατί αυτό εκ των πραγμάτων μειώνει τα ποσοστά επιβίωσης. Ένας διασωληνωμένος με έναν φορητό αναπνευστήρα δεν μπορεί να έχει την επίβλεψη και τη φροντίδα όπως θα είχε σε μια ΜΕΘ».

Η επιβάρυνση που έχει επέλθει τον τελευταίο μήνα, δημιούργησε διαφορετικές συνθήκες σε σχέση με τα πρώτα δύο κύματα, εξηγεί η Άννα Καλούρη, η οποία βρίσκεται 13 χρόνια στον Ευαγγελισμό: «Στις προηγούμενες φάσεις, η επιδείνωση των ασθενών ερχόταν συνήθως στις 7-10 ημέρες. Αυτός ήταν ένας μέσος χρόνος. Τώρα βλέπουμε πως είναι συχνότερο να επιδεινώνονται μέσα σε μόλις λίγες ώρες και πιθανότατα, εκτός από τις μεταλλάξεις, έχει παίξει το ρόλο του το γεγονός πως λόγω του φόρτου που υπάρχει στο ΕΣΥ, οι άνθρωποι μένουν σπίτι τους περισσότερο και έρχονται στο νοσοκομείο όταν έχουν ήδη χειροτερέψει. Στο πρώτο και το δεύτερο κύμα ήταν πιο εύκολο να βρεθεί ένα κρεβάτι σε ΜΕΘ. Τώρα πλέον είναι περισσότεροι εκείνοι που δεν βρίσκουν και χρειάζονται διασωλήνωση στον θάλαμο».

Κλείνοντας η νοσηλεύτρια, υπογραμμίζει, όπως και οι γιατροί, την ανάγκη για «περισσότερα χέρια». Όπως λέει, οι υπηρεσίες που προσφέρουν οι συνάδελφοί της στους ασθενείς είναι υψηλές παρά την εξάντληση. «Η αυτοθυσία των συναδέλφων μου είναι πέρα από κάθε φαντασία. Είμαστε 6 νοσηλευτές για 14 κλίνες, ενώ θα έπρεπε να είμαστε τουλάχιστον τριπλάσιοι. Έχουμε ριχτεί όλοι στη μάχη, άνθρωποι όλων των ειδικοτήτων, 13 μήνες χωρίς ρεπό, χωρίς άδειες με συνεχείς εφημερίες. Όμως χρειαζόμαστε ενίσχυση».

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις