Κορονοϊός: Η διπλή καραντίνα φοιτητών σε ξενοδοχείο της Αθήνας
"Ένας κύριος μας πληροφόρησε πως θα μπούμε σε πούλμαν που θα αναλάβει τη μεταφορά μας σε ξενοδοχείο γιατί, όπως είπε, "Είμαστε κορονοϊοί". Έλληνες φοιτητές καταγγέλλουν αυταρχική αντιμετώπιση.
- 24 Μαρτίου 2020 06:29
Μία υποδοχή άνευ προηγουμένου περίμενε τους Έλληνες πολίτες, κατά πλειονότητα φοιτητές Erasmus, την Κυριακή το βράδυ στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, επιστρέφοντας εκτάκτως από την Ισπανία.
Συγκεκριμένα, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν, δίχως να υπάρξει καμία απολύτως ενημέρωση, αλλά και χωρίς να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, τρία πούλμαν που τους περίμεναν κατά την άφιξή τους στην Αθήνα, τους περιμάζεψαν για να τους θέσουν σε καραντίνα.
Οι 300 περίπου επιβάτες, που ήταν ατομικά προετοιμασμένοι να τεθούν σε κατ’ οίκον καραντίνα 14 ημερών, όπως μάλιστα είχαν ειδοποιηθεί από την ελληνική πρεσβεία, βρέθηκαν “στοιβαγμένοι” με το ζόρι σε πούλμαν, τα οποία τους μετέφεραν σε έναν άγνωστο (μέχρι την τελευταία στιγμή) προορισμό, για να παραμείνουν για ένα άγνωστο χρονικό διάστημα.
Τελικός προορισμός των πούλμαν ήταν το ξενοδοχείο Stanley στην περιοχή του Μεταξουργείου, προκειμένου να περάσουν το χρονικό της καραντίνας τους.
Η μαρτυρία δύο φοιτητριών Erasmus:
Όλα ξεκίνησαν την Παρασκευή. Βρισκόμασταν στη Σεβίλλη, όταν πληροφορηθήκαμε ότι τη Δευτέρα επρόκειτο να τεθούν σε ισχύ έκτακτα περιοριστικά μέτρα για την αντιμετωπιση της πανδημίας και γι’ αυτό θα ακυρώνονταν όλες οι πτήσεις στην Ισπανία, άγνωστο μέχρι πότε.
Αντιληφθήκαμε ότι έπρεπε να γυρίσουμε επειγόντως στην Ελλάδα μέσα σε δύο ημέρες. Αρχίσαμε να ψάχνουμε, αλλά ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να βρούμε πτήση.
Ζητήσαμε από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και από την ελληνική πρεσβεία να βάλουν εκτάκτως κάποιες πτήσεις επαναπατρισμού απο την Ανδαλουσία καθώς ήμασταν αρκετοί οι φοιτητές που μέναμε σε πόλεις της Ανδαλουσίας (όπως Σεβίλλη, Μάλαγα) που θέλαμε να γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα. Το ζητήσαμε αυτό καθώς κρίναμε πως θα ήταν σημαντικό για να προστατευτούμε από τον ιό που μεταδίδεται αρκετά εύκολα, ιδίως αν έπρεπε να μεταβούμε στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης, καθώς υπήρχαν πτήσεις μόνο από εκεί και τη Βαρκελώνη.
Η απάντηση που λάβαμε ήταν “όχι”.
Φτάνοντας λοιπόν στη Μαδρίτη με έκπληξη διαπιστώσαμε πως δεν υπήρχε ουσιαστικά κάποιος έλεγχος. Στο αεροδρόμιο οι περισσότεροι κυκλοφορούσαν χωρίς μάσκες, αφού βρίσκονταν σε έλλειψη και δεν είχαν καταφέρει να προμηθευτούν. Κανείς δεν τους έδωσε.
Λίγο πριν την απογείωση του αεροπλάνου μας ανακοίνωσε ο κυβερνήτης οτι όταν θα φτάναμε στην Αθήνα, θα μας περίμεναν πούλμαν και πως θα μπαίναμε σε καραντινα σε καποιο ξενοδοχείο της Αθήνας. Δεν μας ρώτησε κανείς πριν ληφθεί αυτή η απόφαση, ούτε μπορούσαμε να αρνηθούμε.
Αυτό που γνωρίζαμε έως τότε, από την επίσημη ανακοίνωση που ειχε εκδώσει η πρεσβεία της Μαδρίτης, ήταν πως όσοι επιθυμούσαν να φύγουν από την Ισπανία θα το έκαναν με δική τους μέριμνα και πως κατά την επιστροφή τους θα έμπαιναν για 14 ημερες σε κατοίκον περιορισμό.
Αδιαμφισβήτητα θα κάναμε αυτό που είχαμε χρέος και ευθύνη να κάνουμε.
Η αντιμετώπιση ωστόσο που βρήκαμε στην Ελλάδα μας άφησε έκπληκτους.
Κατά την προσγείωσή μας, γύρω στις 8 το βράδυ του Σαββάτου ώρα Ελλάδος, μας διέταξαν να κάνουμε γρήγορα. Ρωτούσαμε πού θα μας πήγαιναν και δεν παίρναμε απάντηση. Ούτε λόγος για τεστ θερμομέτρησης ή παροχή μασκών σε όσους δεν διέθεταν.
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο διαπιστώσαμε ότι μας περίμενε αστυνομία που ειχε κλείσει μάλιστα το δρόμο για να αποκλείσει το ενδεχόμενο να “αποδράσει” κάποιος και μας οδήγησε σε τέσσερα πούλμαν.
Κατά την έξοδό μας από το αεροδρόμιο διαπιστώσαμε πως μας περίμενε αστυνομία που ειχε κλείσει το δρόμο να μην μπορούμε να φύγουμε και μας οδήγησε σε τέσσερα πούλμαν. Ένας κύριος μας είπε ότι θα μπούμε σε πούλμαν να μας μεταφέρουν σε ξενοδοχείο γιατί, όπως είπε χαρακτηριστικά, “Είμαστε κορονοϊοί“.
Εγώ ζήτησα να πάω στην τουαλέτα γιατί κρατιόμουν αρκετή ώρα. Μου είπαν να περιμένω.
Στα μέσα της διαδρομής μάθαμε πως θα πηγαίναμε σε ξενοδοχείο στο Μεταξουργείο.
Οι γονείς πολλών παιδιών είχαν έρθει από την επαρχία προκειμένου να παραλάβουν το παιδί τους με ασφάλεια. Κάποιοι φοιτητές είχαν κλείσει απευθείας πτήση για Θεσσαλονίκη. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.
Φτάνοντας, χρειάστηκε να περιμένουμε περίπου μία ώρα έξω από το ξενοδοχείο. Δεν γνωρίζαμε γιατί.
Εγώ εξακολουθούσα να θέλω να πάω στην τουαλέτα, ενώ πολλοί άλλοι όσο περνούσε η ώρα είχαν την ίδια ανάγκη. Ένας αστυνομικός μας πληροφόρησε πως εάν ήταν τόσο μεγάλη ανάγκη θα μπορούμε να πάμε σε ένα στενό δίπλα (!), ενώ ταυτόχρονα έριχαν ματιές για να μην “το σκάσουμε”.
Έχοντας κάνει για αρκετή ώρα υπομονή και καθώς βρισκόμασταν όλοι σε κατάσταση “σοκ”, αρχίσαμε να ξαναρωτάμε ποιος είναι ο υπεύθυνος για να μας εξηγήσει τι συνέβαινε. Κανείς δεν αναλάμβανε την ευθύνη. Δημιουργήθηκε ένταση και δόθηκε τέλος σε όλο το σκηνικό όταν μία κοπέλα έπαθε κρίση πανικού.
Τελικά μας οδήγησαν στα δωμάτια και μετά από κάποιες ώρες έφτασαν τα πράγματά μας.
Το επόμενο πρωί μας ενημέρωσαν μέσω χαρτιών ότι σταδιακά θα μας καλούσαν να κατέβουμε για να μας υποβάλουν σε τεστ για τον κορονοϊό. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει καμία επίσημη ενημέρωση για το πόσο θα μείνουμε εδώ, ούτε τί θα γίνει με όσους αποδειχθεί πως δεν έχουν προσβληθεί από τον ιό.
Τέλος, υπογραμμίζουμε ότι από την αρχή θεωρούσαμε αυτονόητο να τηρήσουμε υπεύθυνη στάση και να τεθούμε σε καραντίνα εφόσον θα επιστρέφαμε από χώρα του εξωτερικού, ωστόσο βρίσκουμε απάνθρωπη, αυταρχική και απαράδεκτη την αντιμετώπιση που δεχθήκαμε.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ |
|
