Πού (πρέπει να) πάνε τα ρούχα όταν δεν τα χρειαζόμαστε;

Στη μεγάλη ουτοπία του ‘πού πάνε τα μπαλόνια όταν μας ξεγλιστρούν από το χέρι’ βουτήξαμε μικροί. Δεν κλείσαμε ούτε μάτια ούτε μύτες ούτε μυαλά. Μπήκαμε και αρχίσαμε με τη φαντασία να πλάθουμε μπαλονοχώρες σαν αυτή του Ευγένιου Τριβιζά και να ηρεμούμε στην ιδέα ότι θα τον βρουν το δρόμο τους και κυρίως, τη χρησιμότητά τους.

Καθώς αρχίσαμε να μεγαλώνουμε και να μαθαίνουμε στις ευθύνες μας να παίζουν πινγκ πονγκ, η απορία του τότε μπαλονιού που χάθηκε άρχισε να μετουσιώνεται σε άλλων ειδών πράγματα. Λίγο πιο σημαντικά και πολύ πιο ουσιαστικά. Το ‘πού θα έπρεπε να πηγαίνουν όλα εκείνα τα φαγητά που δεν χωράνε στο στομάχι μας’ ήταν η αμέσως επόμενη μεγάλη απορία. Μία απορία που θεωρητικά έπαιρνε την άμεση απάντηση ‘στα παιδάκια που πεινάνε’ εδώ ή στην Αφρική και πρακτικά, λυνόταν με ένα πέταγμα του περιεχομένου της κατσαρόλας στον κάδο των απορριμάτων.

Είναι δύσκολο. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο όταν είσαι σπίτι σου να σκεφτείς αυτόν που δεν έχει το δικό του. Είναι δύσκολο γιατί υποχρεώσεις, δουλειές, καθημερινότητα, και ένα σωρό άλλες δικαιολογίες μπορούν εύκολα να πάρουν την αδιαφορία μας και να την τυλίξουν σε ένα ωραίο πακέτο δικαιολογημένης ανικανότητας.

11.26. Στην οδό Αλικαρνασσού 49, ένα μεγάλο φορτηγό κρύβει με τις ζωγραφισμένες στην πλάτη κρεμάστρες του την είσοδο του συσσιτίου της ΜΚΟ Equal Society. Τέτοια ώρα, συνήθως, δεν είναι εκεί κανείς παρά μόνο η Λεμονιά, η μαγείρισσα, και η θεατρική ομάδα των αστέγων που σκαρώνουν το επόμενο έργο τους.

(Ο Βαντίμ, ο οδηγός της Alfa Cleaners, ξεφορτώνει ‘αλληλεγγύη’)

11.30. Οι πόρτες του φορτηγού έχουν ανοίξει. Από μέσα, ο οδηγός με τη βοήθεια της ομάδας της ΜΚΟ ξεφορτώνουν μερικές εκατοντάδες ρούχων. Είναι όλα καλοφτιαγμένα, σιδερωμένα, πλυμένα, με τη ζελατίνα τους βαλμένα στις κρεμάστρες τους. Το λογότυπο γράφει Alfa Cleaners.

11.36. Τα ρούχα βρίσκονται ακουμπισμένα σε τρία μεγάλα τραπέζια του συσσιτείου. Μπροστά τους, υπάρχουν μερικές δεκάδες από κουβέρτες και παπλώματα. Ένας άστεγος από τη θεατρική ομάδα πλησιάζει κοντά τους και τα κοιτά έκπληκτος. Σηκώνει το ένα μετά το άλλο ψάχνοντας να βρει αυτό που θα θελήσει να κάνει δικό του. Οι υπεύθυνοι του εξηγούν ότι πρέπει πρώτα να γίνει η καταγραφή και έπειτα, θα μπορεί να κάνει την επιλογή του. Εκείνος, απομακρύνεται και αφήνει το χαμόγελό του να ζεσταίνει το χώρο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική αλυσίδα καθαριστηρίων Alfa Cleaners δωρίζει σε ευπαθείς ομάδες ρούχα τα οποία έχουν παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κάποιο από τα δέκα καταστήματά της. Πέρσι, η ΜΚΟ Emfasis Foundation ήταν στη θέση που είναι σήμερα η Equal Society και αποθήκευε περίπου 500 τεμάχια ρούχων στις αποθήκες της.

“ Για δεύτερη χρονιά,  συνεχίζουμε το φιλανθρωπικό μας έργο δωρίζοντας πλυμένα και σιδερωμένα ρούχα σε ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας μας. Η εν λόγω ενέργεια προέκυψε από την επιθυμία μας να δώσουμε αξία στα ρούχα που βρίσκονται παρατημένα από τους κατόχους τους στα καταστήματά μας εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια. Είναι πραγματικά κρίμα, να τα αφήνουμε να ριμάζουν και εν τέλει να αχρηστευθούν στις αποθήκες μας την ώρα που μπορούν να αξιοποιηθούν από ανθρώπους που πραγματικά τα έχουν ανάγκη. Και να δώσουν χαρά”.

Στην άλλη άκρη της καλής πράξης, το πρακτικό του θέματος έρχεται να χτυπήσει την πόρτα και να κάνει αισθητή την παρουσία του: ‘Πώς θα μπορέσουν να διαμοιραστούν όλα αυτά τα τεμάχια αξιοκρατικά στους ανθρώπους που τα χρειάζονται’.

(Εδώ, οι εθελοντές Λεωνιδας και Χρήστος -που πρόσφατα απέκτησαν χάρη στην Equal το δικό τους σπίτι– ‘την’ τακτοποιούν)

“ Οι ανάγκες είναι ήδη καταγεγραμμένες. Κάθε επισκέπτης της δομής, πέρα από το ιστορικό που συζητά με την κοινωνική λειτουργό δηλώνει και τις ανάγκες του σε υλικά αγαθά. Επειδή στο παρελθόν, έχουμε δώσει μεγάλες ποσότητες ρουχισμού, έχουν καταγραφεί τα νούμερα όλων ούτως ή άλλως και έτσι, σε συνδυασμό με τις ανάγκες που ανανεώνονται περίπου κάθε εξάμηνο, θα έχουμε μία σαφέστερη εικόνα κατά την επιλογή των ρούχων. Σίγουρα θα υπάρξουν ταυτόσημες ανάγκες, αλλά θα δώσουμε και το δικαίωμα της επιλογής έτσι ώστε και εκείνοι να το νιώσουν λίγο δικό τους”.

Οι απορίες θα μπορούσαν να συνεχιστούν επ’άπειρον αν ο χρόνος ήταν με το μέρος μας. Δεν ήταν. Έπρεπε τα ρούχα να αποθηκευθούν πριν ξεκινήσει το συσσίτειο και άρα η μεγάλη προσέλευση του κόσμου στο μέρος. Οι υπεύθυνοι της Equal Society θέλησαν να κλείσουν (δίκαια) τη συνάντηση με μερικές δημόσιες ευχαριστίες: “ Θέλουμε να πούμε, ως Οργανισμός, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην εταιρεία Alfa Cleaners για την υπέροχη προσφορά τους. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά δείγματα κοινωνικής ευθύνης από μία εταιρεία η οποία στέκεται δίπλα στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού μας. Σίγουρα θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και σίγουρα, θα κοσμεί εν καιρώ τον τοίχο των χορηγών μας σε περίοπτη θέση. Είναι σημαντικό να βλέπουμε τέτοιες κινήσεις και ακόμα σημαντικότερο να τις θυμόμαστε”.

Αντίστοιχα, η Alfa Cleaners δια στόματος του ιδιοκτήτη της θέλησε να κλείσει με μία προτροπή:

“ Είναι τέτοιοι οι καιροί που όταν είναι στο χέρι μας, οφείλουμε όλοι με τον τρόπο μας να βοηθάμε”.

Η εταιρεία Alfa Cleaners, η πρώτη ελληνική αλυσίδα καθαριστηρίων είναι μία οικογενειακή επιχείρηση η οποία πλένει, φροντίζει, επιδιορθώνει ρούχα από το 1981. Ο αριθμός των ρούχων που περνούν ετησίως από τη μονάδα παραγωγής (η οποία σημειωτέον αποτελεί το μεγαλύτερο laundry και dry cleaning εργοστάσιο στην Ελλάδα) ανέρχεται στις 800 χιλιάδες και στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής ευθύνης, η Alfa Cleaners τηρεί όλα τα πιστοποιητικά ISO ενώ πραγματοποιεί όλες τις διαδικασίες κάνοντας χρήση αποκλειστικά και μόνο οικολογικών απορρυπαντικών.

Και κάπου εδώ, θα ήθελα να προσθέσω και εγώ τη δική μου ευχαριστήρια προτροπή συνδυάζοντας τους δύο παραπάνω που οφείλω να ομολογήσω ότι ο καθένας από τον τομέα του, με έκαναν να πιστεύω λίγο περισσότερο ότι τα μπαλόνια τελικά, μπορεί και να βρίσκουν πράγματι την μπαλονοχώρα τους αν αφέθηκαν από ανθρώπους που πραγματικά, ήθελαν να τα απελευθερώσουν από τη δέσμια πολύχρωμη κορδέλα τους.

Όλα αυτά τα θέματα, που περιλαμβάνουν μία κοινωνική προσφορά που ναι- μπορεί- πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση από άλλους οργανισμούς, εταιρείες, φυσικά πρόσωπα δεν είναι κακό να τα βγάζουμε στη δημοσιότητα. Πολλές φορές, από το φόβο μας μήπως κάτι θεωρηθεί διαφήμιση αποκρύπτουμε κινήσεις που πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω. Γιατί είναι σημαντικές. Γιατί κάνουν καλό. Γιατί μας κάνουν να αισθανόμαστε έστω και για λίγα λεπτά ότι τελικά, υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω που πηγαίνουν ενάντια στη ‘δικαιολογημένη ανικανότητα’ που φέρουν τα κοινωνικά γονίδιά τους και βοηθούν. Ουσιαστικά.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου- Watkinson