Το NEWS 24/7 στις Μυκήνες: Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς ή μνημείο ανευθυνότητας;

Την Κυριακή 30 Αυγούστου, στη 1:10 μ.μ., ένα περίπου χιλιόμετρο από τον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, στο ρέμα του Χάβου, κοντά στον Θησαυρό του Ατρέα, ξεσπά φωτιά. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, αρχικά κατευθύνεται προς την πλαγιά του βουνού, πάνω από το ρέμα.

Έπειτα, o ισχυρός άνεμος, της αλλάζει πορεία και κατευθύνεται προς τον αρχαιολογικό χώρο. Περνά από τη συνοικία του Λαδέμπορου, τον θολωτό Τάφο της Κλυταιμνήστρας, τον Τάφο του Αιγίσθου, μπαίνει στην Ακρόπολη από το Θρησκευτικό κέντρο και ανεβαίνει γύρω από το Μέγαρο, χωρίς, όμως, να περάσει από αυτό. Ανέγγιχτα από τις φλόγες μένουν ο Θησαυρός του Ατρέα, η Πύλη των Λεόντων και ο Ταφικός Περίβολος Α’.

Στο σημείο, σπεύδουν οχήματα της πυροσβεστικής, με τις δυνάμεις να αυξάνονται σταδιακά. Για την οριοθέτησή της, τις πρώτες βραδινές ώρες (λίγο μετά τις 20:00), χρειάστηκε να επέμβουν 56 άντρες της Πυροσβεστικής, με 4 ομάδες πεζοπόρων τμημάτων, 17 οχήματα, 4 αεροσκάφη και 2 ελικόπτερα.

Σύμφωνα με το Υπουργείου Πολιτισμού οι περιοχές που επλήγησαν εντός του αρχαιολογικού χώρου είναι η Ανατολική Πτέρυγα του Ανακτόρου, οι Βόρειες Αποθήκες, η περιοχή του αρχαϊκού ναού στην κορυφή του λόφου, η άνω δυτική κλιτύς της Ακρόπολης, η ΝΔ Συνοικία και η περιοχή του Θρησκευτικού Κέντρου των Μυκηνών.

Τις αμέσως επόμενες ημέρες, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη κάνει λόγο για “λίγο μαύρο” στον αρχαιολογικό και συνάμα υπερτονίζεται το αφήγημα της “λιγότερης δυνατής φθοράς”. Μάλιστα, την επαναλειτουργία του χώρου συνοδεύει η ανακοίνωση του ΥΠΠΟ με τίτλο: “Η κανονικότητα επανήλθε στις Μυκήνες”…

Αναζητώντας την “κανονικότητα” στις Μυκήνες

“Είναι στενάχωρο αυτό που έγινε. Αυτός ο χώρος θα έπρεπε να προστατεύεται”, λέει η γυναίκα ενός ζευγαριού ηλικιωμένων Γάλλων, που κατηφορίζουν προς τα εκδοτήρια. Το ζεύγος Scrive κάθεται σε ένα παγκάκι, στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, προσπαθώντας να φιλτράρει την εμπειρία που κατά πώς φαίνεται απείχε πολύ από αυτή που περίμεναν να συναντήσουν στις φημισμένες Μυκήνες. Έναν χώρο που, από το 1999, συγκαταλέγεται μεταξύ των Μνημείων Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αποτελεί έναν από τους κορυφαίους σε επισκεψιμότητα αρχαιολογικούς χώρους στην Ελλάδα.

Η Πύλη των Λεόντων, ένα από τα μνημεία που έμεινε ανέγγιχτο από τις φλόγες, ήταν και ένα από τα λίγα μνημεία που είδαν στην σύντομη επίσκεψη τους στις Μυκήνες.

“Καταλαβαίνουμε πόσο στενάχωρο είναι αυτό, βλέποντας και την ξεναγό μας έτσι συγκλονισμένη”, λέει η κ. Scrive. Το βλέμμα της Ελληνίδας ξεναγού προδίδει τη συναισθηματική της φόρτιση, χωρίς να χρειάζεται μετάφραση.

Η περιήγηση στον χώρο με τη βοήθεια της ξεναγού Σμαράγδας Διζέ, που δέχτηκε να μας οδηγήσει στα μονοπάτια της φωτιάς και της ιστορίας, εγείρει ερωτήματα και διεγείρει δυσάρεστα τις αισθήσεις. Φτάνοντας στους θολωτούς Τάφους της Κλυταιμνήστρας και του Αιγίσθου, η μυρωδιά του καμένου είναι αισθητή.

Η νεκρή βλάστηση δημιουργεί ένα τοπίο δυστοπικό, μελαγχολικό, καθώς το βλέμμα μας απλώνεται στην συνοικία του Λαδέμπορου. Η αίσθηση της φωτιάς σιγοκαίει ακόμα στην ατμόσφαιρα. Όμως, τα μνημεία σώθηκαν. Όπως λέει η ξεναγός Σμαράγδα Διζέ “Δεν είναι η πρώτη φορά που κινδυνεύουν από τη φωτιά οι Μυκήνες. Όπως επιβίωσαν στο παρελθόν, έτσι θα επιβιώσουν και τώρα”.

Είναι αλήθεια, οι πέτρες αντέχουν. Όμως σύμφωνα με την έμπειρη ξεναγό: “Δεν γίνεται να στηριζόμαστε σε αυτό. Θα πρέπει να υπάρξει πρόνοια και προστασία γιατί αυτός ο χώρος φέρει έναν πανίσχυρο συμβολισμό. Μιλάμε για την απαρχή του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Δεν έχει σημασία αν έπιασε πολύ ή λίγο, μέσα ή έξω. Και μόνο ότι έπιασε φωτιά δείχνει μια αδυναμία να προστατέψουμε την ιστορία μας. Και σκεφτείτε ότι φέτος ήταν μία χρονιά με πολύ λίγο κόσμο. Πώς θα είχε εκκενωθεί ο χώρος αν είχε γίνει άλλη χρονιά; Θα είχαν κινδυνεύσει άνθρωποι;”, αναρωτιέται η Σμαράγδα Διζέ.

Μπαλάκι ευθυνών

Την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου, ο Δήμαρχος Άργους-Μυκηνών παραθέτει μια συνέντευξη Τύπου για την “αποκατάσταση της αλήθειας” και με τη μορφή “απάντησης” προς τη Λίνα Μενδώνη. Νωρίτερα, η Υπουργός Πολιτισμού είχε επικρίνει τον Δήμο επειδή “δεν κατασκεύασε το δίκτυο μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο για καθαρά οικονομικούς λόγους”, με τον Δημήτρη Καμπόσο να απαντά: “Πιθανότατα λόγω ελλιπούς πληροφόρησης η κ. Υπουργός δεν γνώριζε πως οι εφτά δεξαμενές που διαθέτει ο αρχαιολογικός χώρος, χωρητικότητας πάνω από 350 τόνους νερού υδροδοτούνται δωρεάν από υδροαρδευτική γεώτρηση του Δήμου Άργους-Μυκηνών. Η κ. Μενδώνη υπέπεσε σε ατόπημα να κατηγορήσει τον Δήμο για την μη ανταπόκριση σε αίτημα για επιπλέον παροχή νερού και πιστεύω πως οφείλεται σε κακή πληροφόρηση”.

Την ίδια στιγμή, τα βέλη του προς το ΥΠΠΟ έριξε και ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων τονίζοντας σε ανακοίνωσή του: “Αλγεινή εντύπωση μας προκάλεσε η προσπάθεια υποβάθμισης του ζητήματος από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η πολιτική ηγεσία δεν είδε ούτε τη βαριά συμβολική και ηθική βλάβη από το πέρασμα της φωτιάς από ένα μνημείο UNESCO, ούτε καν την έκθεση της χώρας στα διεθνή ΜΜΕ. Δεν μπορεί να μην αναρωτηθούμε γιατί δεν υπήρξε σταθμευμένο όχημα της πυροσβεστικής υπηρεσίας έξω από τον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, ώστε να επέμβει άμεσα, πριν η φωτιά επεκταθεί εντός του χώρου. Δεν μπορεί να μην αναρωτηθούμε γιατί οι Μυκήνες, κατά δήλωση της Υπουργού, δεν έχουν τρεχούμενο νερό”.

Τόνοι νερού ή άδειες δεξαμενές;

Ο Δήμαρχος Άργους-Μυκηνών, Δημήτρης Καμπόσος, έκανε λόγο στη συνέντευξη Τύπου για την ύπαρξη μεγάλης ποσότητας νερού, στον αρχαιολογικό χώρο, και συγκεκριμένα για 350 τόνους νερού σε τέσσερις δεξαμενές. Υπήρχε, άραγε, νερό στις δεξαμενές κι αν ναι, αρκούσε;

Ο Νικήτας Πιτερός είναι κάτοικος Μυκηνών και ήταν αυτόπτης μάρτυρας τη στιγμή της φωτιάς. Όπως λέει στο News247.gr: “Δεξαμενές υπάρχουν, αλλά και γεμάτες να είναι δεν φτάνουν ούτε για ένα σπίτι. Για την πυροσβεστική ούτε λόγος να έφταναν. Μέσα ο χώρος είχε χόρτα, κομμένα μεν, αλλά όταν λέμε κάνουμε αποψίλωση σημαίνει τα κόβουμε και τα καθαρίζουμε, δεν σημαίνει ότι μένουν κομμένα χόρτα. Προφανώς δεν είχε γίνει σωστά η αποψίλωση”. Άλλος κάτοικος του χωριού, που θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, παραδέχτηκε πως “η αλήθεια είναι ότι ο αρχαιολογικός χώρος πάσχει από νερό. Βέβαια, δεν θα μπορούσε να κάνει και κανένας τίποτα γιατί δεν είναι εύκολο να πάει άνθρωπος εκεί να σβήσει”.

Άκουσα τον πυροσβέστη να λέει δεν έχουμε νερό

Η Εύα Γαλανιάδη, κάτοικος Τριπόλεως που έτυχε να είναι επίσης παρούσα τη στιγμή της φωτιάς περιγράφει: “Ξεκινήσαμε από Τρίπολη για να επισκεφθούμε τις Μυκήνες, ακολουθώντας την παλαιά Εθνική Οδό. Λίγο μετά το Άργος, μας προσπέρασε ημιφορτηγό πυροσβεστικό, με μεγάλη ταχύτητα, ακολουθούμενο από ένα υπηρεσιακό τζιπ της Πυροσβεστικής. Φθάνοντας στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου των Μυκηνών, αντικρίσαμε τη φωτιά. Εκεί υπήρχε το πυροσβεστικό όχημα που είχαμε συναντήσει νωρίτερα.

Ένας πυροσβέστης κατέβαζε μάνικες στην πλαγιά που είχε πιάσει φωτιά και έλεγε στον ασύρματο ότι δεν υπήρχε νερό. Ένα ακόμα όχημα της Πυροσβεστικής είχε καταφθάσει, αλλά η δεξαμενή του είχε αδειάσει, ενώ υπήρχαν πυροσβέστες στη χαράδρα που δεν μπορούσαν να επέμβουν, αφού δεν είχαν νερό, όπως έλεγαν μέσω ασυρμάτου στην Υπηρεσία τους”.

Πυροσβέστης μού είπε ότι δεν έφτανε η πίεση

Σύμφωνα με άλλη μαρτυρία, ενός εργαζόμενου του φυλακτικού προσωπικού, στον αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος μιλά υπό το καθεστώς ανωνυμίας στο News 24/7:

“Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Υπήρχε κόσμος που κατέβαινε την ώρα της φωτιάς, τουρίστες που προσπαθούσαν να βγάλουν φωτογραφίες στην Πύλη των Λεόντων. Εμείς τους απομακρύναμε ώστε να εκκενωθεί άμεσα ο χώρος. Άκουσα τα σφυρίγματα του φυλακτικού προσωπικού όταν κατέβαινα και μέσα σε λίγα λεπτά φάνηκε η μανία της φύσης και είδα τη φωτιά να έρχεται προς το τείχος. Φοβήθηκα πολύ ότι θα κινδυνεύσουμε. Δεν μπορούσα να δω ανθρώπους και συναδέλφους ούτε στο ένα μέτρο”. Σχετικά με τους 350 τόνους νερού που ανέφερε ο Δήμαρχος, Δημήτρης Καμπόσος, ο εργαζόμενος τονίζει: “Με παραξενεύει το γεγονός ότι μιλά για επάρκεια νερού από αυτές τις δεξαμενές. Τότε γιατί τα πυροσβεστικά πηγαίνανε άρον-άρον κάτω στο χωριό για να βρούνε νερό; Μάλιστα πέτυχα ένα από αυτά τα πυροσβεστικά στη διαδρομή και μου έκανε νεύμα ότι δεν επαρκεί η πίεση. Από αυτό το νερό, ένας βοσκός να πάρει για τα πρόβατά του δεν μένει τίποτα στη δεξαμενή”.

Κανένα πυροσβεστικό την ημέρα της φωτιάς, τρία μετά την καταστροφή

Ένα άλλο εύλογο ερώτημα σχετικά με την πρόληψη και προφύλαξη του πυρόπληκτου πλέον χώρου, είναι η απουσία πυροσβεστικού οχήματος την ημέρα της φωτιάς, έξω από τον αρχαιολογικό χώρο και μάλιστα σε μία περίοδο υψηλής επικινδυνότητας.

“Πυροσβεστικό όχημα τη μέρα εκείνη δεν υπήρχε στον αρχαιολογικό χώρο”, λέει ο Νικήτας Πιτερός, τονίζοντας “πως αν υπήρχε πυροσβεστικό όχι δεν θα είχε γίνει τίποτα”. Ερωτηθείσα για το αν υπάρχει πυροσβεστικό όχημα σε ένα από τους πλέον δημοφιλείς αρχαιολογικούς προορισμούς της χώρας μας, η ξεναγός Σμαράγδα Διζέ, η οποία βρίσκεται τακτικά τα τελευταία 10 χρόνια στις Μυκήνες, ξεκαθαρίζει πως η παρουσία οχήματος στον αρχαιολογικό χώρο “δεν ήταν καθημερινή”.

Η πυρασφάλεια άργησε 13 χρόνια

Φυσικά, τίποτα από τα παραπάνω δεν θα ήταν προς συζήτηση, ενδεχομένως ούτε το ίδιο το γεγονός, αν στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών υπήρχε σύστημα πυροπροστασίας. Μάλιστα, το 2007 είχε πραγματοποιηθεί μία μελέτη, στο πλαίσιο ενός προγράμματος ΕΣΠΑ, ύψους έξι εκατομμυρίων ευρώ, για εργασίες εντός του αρχαιολογικού χώρου, όμως η συγκεκριμένη μελέτη, παρότι εγκρίθηκε από το ΚΑΣ, το έργο ουδέποτε εκτελέστηκε για αδιευκρίνηστους λόγους. Το σύστημα πυροπροστασίας, το κόστος του οποίου ήταν μόλις 98.000 ευρώ, περιείχε τέσσερις πυροσβεστικές φωλιές και μία δεξαμενή για υδροδότηση και πυρασφάλεια.

Την εν λόγω αποκάλυψη πραγματοποίησε την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου, η τοπική εφημερίδα “Αναγνώστης” (και η ιστοσελίδα anagnostis.gr), κάνοντας λόγο για μελέτη που προέβλεπε την “κατασκευή δεξαμενής ύδρευσης και δικτύου ύδρευσης – πυρασφάλειας”.

Στο παρακάτω φύλλο του “Αναγνώστη” μπορείτε να δείτε το πλήρες ρεπορτάζ:

Μάλιστα, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας, Άκης Γκάτζιος, εξηγεί στο News247.gr: “ Ως γνωστόν, στους μεγάλους αρχαιολογικούς χώρους υπάρχει πυρασφάλεια. Στις Μυκήνες δεν υπάρχει. Έγινε μία προσπάθεια πριν αρκετά χρόνια με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ. Αυτή η μελέτη εγκρίθηκε από το ΚΑΣ, ωστόσο, για λόγους που δεν μπορούμε να ξέρουμε το έργο δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Και τα επόμενα χρόνια, όμως, δεν οργανώθηκε μία πλήρης πυρασφάλεια στον χώρο, παρά μόνο κάποιες δεξαμενές, όπου κάποιες είχαν νερό και κάποιες δεν είχαν, ενώ δεν ξέρω αν ήταν επαρκείς για το αρχικό στάδιο μίας φωτιάς”.

Το ερώτημα, βέβαια, είναι πού “κόλλησε” μια μελέτη των 98,7 χιλιάδων σε ένα έργο έξι εκατομμυρίων. Ο Άκης Γκάτζιος λέει: “Δεν προχώρησε γιατί υπήρχαν διαφωνίες στο υπουργείο Πολιτισμού. Από τη στιγμή που βλέπουμε ότι υπάρχει η έγκριση από το ΚΑΣ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν προχώρησε. Το ερώτημα το δικό μου είναι γιατί τα επόμενα χρόνια δεν δόθηκε προτεραιότητα ώστε να γίνει μία πυρασφάλεια σε αυτόν τον τόσο σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο”.

Δεν υλοποίησαν το σύστημα πυρόσβεσης σε μελέτη έξι εκατομμυρίων ευρώ

Ο Γιώργος Μπινιάρης ήταν ο επιβλέπων μηχανικός του έργου στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών και ο συντάκτης της μελέτης για το σύστημα πυρόσβεσης που επρόκειτο να εγκατασταθεί πλησίον του χώρου. Τον αναζητήσαμε για να δούμε ποιοι ήταν οι λόγοι που οι Μυκήνες έμειναν “γυμνές” απέναντι στην πύρινη λαίλαπα.

Ο ίδιος, φρεσκάροντας τη μνήμη του, έκανε ένα ταξίδι στον χρόνο και θυμήθηκε την υπόθεση του 2007:

“Είχε ενταχθεί το έργο των Μυκηνών με ένα ποσό στα 6 εκατομμύρια ευρώ περίπου, προκειμένου να γίνουν όλες αυτές οι διαδρομές που υπάρχουν στις Μυκήνες, οι στερεώσεις των μνημείων, η περίφραξη. Εγώ ήμουν τότε ο επιβλέπων μηχανικός, εγώ τις είχα κατασκευάσει. Μέσα στο έργο ήταν και η πυρασφάλεια, η οποία δεν έγινε. Μιλάμε για ένα κόστος που μαζί με το ΦΠΑ ήταν γύρω στις 120.000. Καθαρή τιμή, ούτε 100.000.

Εγώ ετοίμασα τον πρόχειρο διαγωνισμό να γίνει τον Μάιο του 2007, αλλά τότε είχε αλλάξει η σύνθεση της Επιστημονικής Επιτροπής και πρόεδρος είχε μπει κάποια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο, με το όνομα Πολυχρονάκου Σγουρίτσα. Ενώ της υπέβαλα τη μελέτη με εντολή της επιτροπής, για τους δικούς της λόγους δεν υλοποίησε αυτή την πρόταση και μετά από έναν μήνα έφυγα, αφού η σύμβασή μου έληγε και αποφάσισε να μην μου την ανανεώσει”.

Τι προέβλεπε εκείνο το έργο; “Στην ανατολική πλευρά των ανακτόρων υπήρχε μία πηγή. Σε αυτή την περιοχή το σχέδιο ήταν να κατασκευαστεί μία δεξαμενή περίπου 200 κυβικά που θα συγκέντρωνε νερό. Επειδή στη γύρω περιοχή υπήρχαν γεωτρήσεις ήθελα σε μία έκτακτη περίπτωση να συγκεντρώνω το νερό προς τη δεξαμενή κι από εκεί να το τροφοδοτώ προς τον αρχαιολογικό χώρο. Γι’ αυτό και μέσα στο όρυγμα έβαλα δύο σωλήνες, ένα για την ύδρευση και ένα για την πυρασφάλεια. Είχα επιλέξει τέσσερα σημεία, ώστε να τοποθετηθούν τέσσερις φωλιές που θα έπαιρναν νερό και θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μία έκτακτη κατάσταση, έστω και σε πρώιμο στάδιο. Αυτά τα είχα πει αναλυτικά τότε. Πρέπει πάντως να πούμε ότι η σημερινή Διευθύντρια της Εφορίας Αρχαιοτήτων Αργολίδος ήταν υπέρ της υλοποίησης του έργου”.

Η Παναγιώτα Πολυχρονάκου-Σγουρίτσα ήταν η πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής Μυκηνών για τη Συντήρηση, Στερέωση και Ανάδειξη των Μνημείων και του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου το 2007 όταν και παραδόθηκε η μελέτη, μετά από έγκριση του ΚΑΣ ώστε να υλοποιηθεί το έργο. Ζητήσαμε από την Παναγιώτα Πολυχρονάκου- Σγουρίτσα να σχολιάσει το «σκονισμένο» πια θέμα της πυρασφάλειας στις Μυκήνες, όμως, η ίδια δεν θέλησε να τοποθετηθεί για το ζήτημα, αναφέροντας: “Δεν υπάρχει κάτι προς συζήτηση από μέρους μου”.

Θυμήθηκαν τον μηχανικό μετά τη φωτιά!

Την περασμένη Πέμπτη, σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξε τηλεφώνημα από την Περιφέρεια Αργολίδας προς τον Γιώργο Μπινιάρη, ζητώντας του, εκ νέου, να αναλάβει το έργο για την πυρασφάλεια στον αρχαιολογικό χώρο τον Μυκηνών. Για την ακρίβεια, 13 χρόνια μετά το κώλυμα εκείνης της μελέτης, του ανατέθηκε να την επικαιροποιήσει, πράγμα που, σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται να τεθεί επί τάπητος μέσα στο προσεχές διάστημα.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τις δηλώσεις του περιφερειάρχη Πελοποννήσου, Παναγιώτη Νίκα, ο οποίος, σχετικά με την πυροπροστασία ξεκαθάρισε πως “θα υπογραφεί άμεσα προγραμματική σύμβαση με το υπουργείο και το έργο θα αναλάβει να υλοποιήσει η Περιφέρεια Πελοποννήσου προκειμένου να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το επόμενο καλοκαίρι”, δίνοντας παράλληλα εντολή για μόνιμα σταθμευμένο όχημα της Πυροσβεστικής στην περιοχή του αρχαιολογικού χώρου.

Το “μυστήριο” με το καλώδιο ηλεκτροδότησης

Την Τετάρτη, στις 2:45 μ.μ., κλιμάκιο της Πυροσβεστικής ερευνούσε στο ρέμα του Χάβου, στο σημείο δηλαδή από όπου φέρεται να ξεκίνησε η φωτιά. Σε εκείνο το σημείο βρίσκονται καλώδια ηλεκτροδότησης, τα οποία και εξέταζαν οι πραγματογνώμονες της πυροσβεστικής.

Στο ερώτημα για την ύπαρξη των καλωδίων στο σημείο, οι κάτοικοι επιβεβαίωσαν πως “έχουν γίνει γεωτρήσεις εδώ και χρόνια. Καλώδια όντως υπάρχουν. Σίγουρα κάποια στιγμή θα έπαιρνε φωτιά”, τονίζει ο Νικήτας Πιτερός.

Ο Άκης Γκάτζιος αποκάλυψε πρώτος το θέμα των καλωδίων μέσω της ιστοσελίδας του.

“Από το δικό μας ρεπορτάζ στον αρχαιολογικό χώρο βρήκαμε ένα καλώδιο που απλώνεται σε μεγάλο μήκος και είναι καλυμμένο στη μεγαλύτερη διαδρομή του, ωστόσο σε κάποια σημεία έχει καεί και φαίνονται τα ίδια τα σύρματα. Το ερώτημα είναι αν ξεκίνησε από εκεί η φωτιά, γιατί βρισκόταν εκεί το καλώδιο, αν επιτρέπεται να βρίσκεται στον χώρο εκεί και εφόσον έδινε και ρεύμα, αλλά και ποιος ευθύνεται για την ύπαρξή του; ”.

Από την Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν έχει βγει ακόμη πόρισμα για τα αίτια, ενώ δεδομένου ότι ακόμη βρίσκεται σε στάδιο προανάκρισης, κάθε επαφή με τον Διοικητή της Π.Υ Αργολίδας ή τον Διοικητή της Π.Υ Άργους κατέστη αδύνατη. Ο Δήμαρχος Άργους-Μυκηνών, μετά τη συνέντευξη Τύπου της Τετάρτης ξεκαθάρισε πως δεν θέλει να προχωρήσει σε άλλες δηλώσεις, ενώ κάθε προσπάθεια για επικοινωνία με την πρόεδρο της Εφορίας Αρχαιοτήτων, Άλκηστη Παπαδημητρίου έπεσε στο κενό, όπως και με κάθε αρχαιολόγο της ΕΦΑ, η οποία παρέπεμπε στο γραφείο Τύπου του Υπουργείου Πολιτισμού, που από την πλευρά του παρέπεμπε πίσω στην ΕΦΑ.

Οι “άλλες” Μυκήνες

Κάθε χρόνο οι Μυκήνες αποτελούν πόλο έλξης για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από κάθε γωνιά της γης. Οι φύλακες του χώρου, ακροβολισμένοι κάτω από τον καυτό ήλιο, επιτελούν αθόρυβα το έργο τους.

Η “πολυτέλεια” ενός φυλακίου δεν υπάρχει ως επιλογή, σε αντίθεση με άλλους αρχαιολογικούς χώρους. Για τους κατοίκους της περιοχής, πάλι, η πραγματικότητα είναι σκληρή.

Η διέλευση μέσα από το μικρό χωριό των Μυκηνών δημιουργεί μελαγχολία -κλειστά και εγκαταλελειμμένα καταστήματα, άδειοι δρόμοι, μια εικόνα ερήμωσης. “Ήταν που ήταν δύσκολα τα πράγματα, τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολα”, λέει ο Νικήτας Πιτερός. “Μας έχουν ξεχάσει τελείως εδώ. Είμαστε δίπλα σε ένα τόσο σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο, θα περίμενε κανείς να ακμάζει η περιοχή. Κι όμως, δεν έχουμε βοήθεια από πουθενά. Το χωριό πεθαίνει. Από τα εισιτήρια που κόβονται, ούτε ευρώ δεν πάει στις Μυκήνες”.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.