Το News 247 στο ασθενοφόρο με τους διασώστες του ΕΚΑΒ

“Παπάγου … Ζωγράφου. Άγνωστο άτομο με τραυματισμό. Από τροχαίο είναι”. Αυτό ήταν το πρώτο σήμα που λάβαμε για περιστατικό.

Ρεπορτάζ: Μαρίνα Κουτσούμπα , Επιμέλεια Βίντεο: Γιώργος Μαρκόπουλος

Φτάσαμε στο σημείο μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Εκεί όμως δεν υπήρχε κανείς. Το πλήρωμα ενημέρωσε άμεσα το κέντρο. Η αντίδρασή των διασωστών έδειχνε ότι αυτό δεν αποτελεί κάτι ασυνήθιστο.

“Είναι κάτι που συμβαίνει συχνά” μου επιβεβαιώνει ο διασώστης Νίκος Στάμος παρατηρώντας με απορημένη. Οι περισσότεροι θεωρούμε πως το ΕΚΑΒ καθυστερεί. Δεν είναι λίγες μάλιστα οι περιπτώσεις που τα πληρώματα έχουν δεχτεί επίθεση επειδή άργησαν να μεταβούν στο μέρος όπου είχαν κληθεί.

Έχουμε όμως αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι μήπως επειδή δεν θέλουν οι διασώστες; Σε καμία περίπτωση. Αυτή η δουλειά είναι η ζωή τους. Θα έκαναν τα πάντα για να μπορέσουν να βρεθούν στο σημείο που υπάρχει ανάγκη το αμέσως επόμενο λεπτό. Ο στόλος όμως ασθενοφόρων που διαθέτει το ΕΚΑΒ δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες.

Αυτό που δεν έχει σίγουρα περάσει από το μυαλό μας είναι ότι ακόμα και εμείς οι ίδιοι μπορεί να φέρουμε ευθύνη για αυτό. Δεν είναι λίγες οι φορές που το ασθενοφόρο μεταβαίνει σε κλήση “φάντασμα” και ουσιαστικά ακινητοποιείται, ενώ κάποιος συνάνθρωπός μας μπορεί να το έχει πραγματικά ανάγκη.

Η αμέσως επόμενη κλήση θα μας οδηγούσε στον Λυκαβηττό. Και πάλι όμως κανείς. Το δεύτερο στη σειρά περιστατικό που αποδείχτηκε “φάντασμα” έρχεται να επιβεβαιώσει ακριβώς αυτό.

Ήταν 18:37 το απόγευμα της Τετάρτης όταν δόθηκε το σήμα στο Α 17 για να μεταβεί στην Πατησίων για επείγον περιστατικό. “Γυναίκα αιμορραγεί από χτύπημα στο κεφάλι με μπουκάλι. Θα αντέξεις;” μου λέει ο Νίκος. Άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας. Η σειρήνα του ασθενοφόρου είχε ήδη αρχίσει να ηχεί σαν τρελή.

Το σήμα από το συντονιστικό κέντρο μας έβρισκε επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Λίγα λεπτά νωρίτερα είχαμε αποχωρήσει από το νοσοκομείο “Σωτηρία”. Εκεί είχε μεταφερθεί το προηγούμενο περιστατικό που εμφάνιζε καρδιολογικό πρόβλημα.

“Έχει κίνηση. Δεν πετάει το αυτοκίνητο ούτε είναι πάντα κοντά στο σημείο που θα κληθεί”, σχολιάζει ο Νίκος, καυτηριάζοντας το γεγονός πως ο στόλος του ΕΚΑΒ δεν επαρκεί για να καλύψει τα περιστατικά.

Σε πολλές περιπτώσεις τα ασθενοφόρα αναγκάζονται να δραστηριοποιηθούν εκτός του τομέα δράσης τους λόγω έλλειψης οχημάτων. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους αργοπορημένης τους άφιξης.

Λόγω της φύσης του περιστατικού, η απόσταση έπρεπε να εκμηδενιστεί. Ενώ αφήναμε πίσω μας διαδοχικά κόκκινα φανάρια, οι οδηγοί προσπαθούσαν να ανοίγουν δρόμο για τη διέλευση του ασθενοφόρου.

Λίγα μόνο μέτρα προτού φτάσουμε στο σημείο βρεθήκαμε ακόμα και να κινούμαστε στο αντίθετο ρεύμα. Με την άφιξή μας στις 18:48, οι αστυνομικοί που βρίσκονταν στο σημείο έδειξαν στο πλήρωμα προς τα που έπρεπε να κατευθυνθεί.

Χρειάστηκαν μόνο τρία λεπτά για να μεταφερθεί η πολωνικής καταγωγής νεαρή κοπέλα στην καμπίνα του ασθενοφόρου. Η εικόνα σοκαριστική. Το αίμα είχε καλύψει τα ξανθά της μαλλιά.

Οι πρώτες βοήθειες παρασχέθηκαν άμεσα με το πλήρωμα να συνεργάζεται άψογα. Οι φωνές της κοπέλας από τον πόνο ήταν έντονες. Η σειρήνα άρχιζε μετά από τρία λεπτά να ηχεί εκ νέου. Το θύμα της επίθεσης έφερε βαθύ θλαστικό τραύμα όπως με ενημέρωσε ο Νίκος.

Ενώ το ασθενοφόρο ανέπτυσσε ταχύτητα για να μεταφερθεί το περιστατικό το ταχύτερο δυνατό στο νοσοκομείο, ο δεύτερος διασώστης του πληρώματος Δημήτρης Ζώγκος συνέχιζε να φροντίζει το τραύμα της. Στον δρόμο είχε κίνηση. Θα προλαβαίναμε; Είχα αρχίσει να αγχώνομαι. Τότε κατάλαβα τι εννοούσε όταν μου είπε ο Νίκος ότι μπορεί να έχω υψηλότερη πίεση από το περιστατικό που μεταφέρω.

“Κέντρο παραλάβαμε 18:51. Ποιο νοσοκομείο μας καλύπτει;” το μήνυμα μέσω ασυρμάτου. Η απάντηση του συντονιστικού κέντρου έφερνε το Α 17 να περνά την πύλη του Γενικού Κρατικού Αθηνών στις 19:00.

Στο σημείο που έπρεπε να σταματήσουμε υπήρχαν δύο ακινητοποιημένα αυτοκίνητα. Η ένταση της στιγμής αποδόθηκε με κορνάρισμα. Χρειάστηκαν ελάχιστα δευτερόλεπτα για ελευθερωθεί το σημείο και να μεταφέρουν με το φορείο την κοπέλα στα χέρια των γιατρών.

Αντιμετωπίζοντας σε καθημερινή βάση πολύ δύσκολα περιστατικά, που όπως σημείωσε ο Νίκος χαράσσονται βαθιά μέσα τους, οι διασώστες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και δίνουν μάχη με τον χρόνο για την ανθρώπινη ζωή δεν θα μπορούσαν να ανταπεξέρχονται των συνθηκών αν δεν αγαπούσαν πραγματικά αυτό που κάνουν.

“Όταν σου ζητάει ένας άνθρωπος το χέρι και μπορείς να του το απλώσεις για να βοηθήσεις, αυτό σου προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση” μου λέει ο Νίκος τη στιγμή που κατεβαίνω από το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ και λίγο πριν αυτό οδηγηθεί για τον απαραίτητο  καθαρισμό από τα αίματα. Πρέπει να το ξαναβγάλουν στον δρόμο. Ένα ρεπορτάζ τελείωσε. Όχι η βάρδιά τους…