Το NEWS 247 στο “Mητέρα”: Όταν ένα παιδί, σου προσφέρει την αγάπη του

Είχα χίλιους λόγους για να αρχίσω αυτό το κείμενο, μιλώντας για το σπουδαίο έργο που επιτελείται στο Κέντρο Προστασίας Παιδιών “Μητέρα”, αλλά έχω έναν σημαντικότερο λόγο για να το καθυστερήσω λίγες παραγράφους.

Το “Μητέρα”, το επισκεφθήκαμε μαζί με τον συνάδελφο Στέφανο Νικήτα, λίγο πριν το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, γ ια να μιλήσουμε με τον διοικητή του, Δημήτρη Βεζυράκη.

Μετά τη συνέντευξη, ο κ. Βεζυράκης μας έδειξε όλα τα κτίρια και τους χώρους, με την προϋπόθεση φυσικά, να μην τραβήξουμε τα παιδιά.

Σε μια από τις αίθουσες, που επισκεφθήκαμε, γινόταν αποκριάτικο πάρτι, όπου 4χρονα και 5χρονα, χόρευαν με τις δασκάλες τους, ντυμένα με στολές. Είδα πασχαλίτσες, κοκκινοσκουφίτσες, σούπερμαν και άλλους σούπερ ήρωες.

Ακούγονταν,  φωνές, τραγούδια, σφυρίχτρες και προς στιγμήν ξέχασα ότι βρισκόμασταν σε ένα (όπως ο ίδιος ο κ. Βεζυράκης το όρισε) “χρυσό κλουβί”. Η προσγείωσή μου ήταν ανώμαλη, το αμέσως επόμενο λεπτό.

Ένα πολύ όμορφο κοριτσάκι, που δεν χόρευε, μου άπλωσε τα χέρια και χωρίς να το σκεφτώ, το πήρα αγκαλιά.

Λίγο μετά, επιχείρησα να το αφήσω κάτω. Το παιδί γαντζώθηκε από το λαιμό μου και άρχισε να κλαίει.  Το κράτησα και ηρέμησε αμέσως.

Ο Στέφανος, συζητούσε στην άλλη άκρη της αίθουσας με το διοικητή και ανάμεσά μας τα οι μικροί υπερήρωες συνέχιζαν να χορεύουν.

Προσπάθησα και πάλι να αφήσω το κοριτσάκι, για να “χορέψει μαζί με τα άλλα”, όπως βλακωδώς του ψιθύρισα. Με κράτησε ακόμα πιο δυνατά.

Όταν ήρθε η ώρα για να φύγουμε, μια από τις δασκάλες, το πήρε από την αμήχανη αγκαλιά ενός ανθρώπου, που είχε ξαφνικά γεμίσει με τύψεις.

Θα μπορούσα να σηκώσω το δάχτυλο προς όλους μας, με αφορμή την αντίδραση αυτού του παιδιού, που το έχουν εγκαταλείψει, αλλά οι ιστορίες εγκατάλειψης, όπως και η υιοθεσία και η αναδοχή, δεν έχουν χώρο για εύκολη κριτική.

Η υιοθεσία είναι (πέρα από θέμα νομικό και θέμα προϋποθέσεων-καθόλου δευτερεύοντα και τα δύο) στην πραγματικότητα ζήτημα προσφοράς και αγάπης.

Πρόκειται για μια υπέρβαση, που κάνουν κάποιοι άνθρωποι σπουδαίοι, που σε αντίθεση με το πνεύμα της εποχής και ίσως κάθε εποχής, αποφασίζουν να αγαπήσουν και να φροντίσουν ένα παιδί, χωρίς προσδοκίες για ανταλλάγματα και εγωισμούς.

Όσοι έχουν τη θέληση να προσφέρουν σε αυτά τα παιδιά μια οικογένεια, μπορούν να απευθυνθούν στο “Μητέρα” και σε άλλα Κέντρα Προστασίας.  Αρκεί, όπως μας είπε και ο κ. Βεζυράκης να είναι σίγουροι ότι θέλουν να μεγαλώσουν ένα παιδί.

Σπουδαίο έργο, παρά τις ελλείψεις

Το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού “Μητέρα” ιδρύθηκε το 1953, με στόχο την αξιοπρεπή αντιμετώπιση της εγκατάλειψης παιδιών. Από τότε προστατεύει κακοποιημένα και εγκαταλελειμμένα παιδιά, καθώς και ανήλικες μητέρες.

Περιλαμβάνει κεντρικό κτίριο υποδοχής εξυπηρετούμενων, κέντρο υποδοχής βρεφών, οκτώ περίπτερα φιλοξενίας βρεφών-νηπίων, στέγη δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, καθώς και ξενώνα εγκύων. Είναι Ν.Π.Δ.Δ., και εποπτεύεται και επιχορηγείται από το Υπουργείο Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας.

Αυτή τη στιγμή έχει προσωπικό 150 ατόμων, όμως όπως μας είπε ο διοικητής του, χρειάζεται ενίσχυση όσον αφορά στο εξειδικευμένο προσωπικό και στο προσωπικό φύλαξης των παιδιών.

Οι ελλείψεις εστιάζονται κυρίως σε ότι αφορά τη λειτουργία αποκατάστασης, καθώς όλο και περισσότερο το “Μητέρα” προστατεύει παιδιά με αναπηρίες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2004 υπηρετούσαν 18 κοινωνικοί λειτουργοί και σήμερα υπηρετούν 8, κάτι που δυσκολεύει τη διερεύνηση των υποθέσεων

Παρόλα αυτά και παρά την οικονομική κρίση, το Κέντρο Βρεφών “Μητέρα” παρουσίασε αύξηση στα εξιτήρια κατά 52% από το 2011 στο 2012.

Άνοιγμα στην κοινωνία, διαφάνεια στη χρηματοδότηση

Ο διοικητής του “Μητέρα”, κάνει από την πλευρά του ό,τι  μπορεί ώστε το Κέντρο να είναι ανοιχτό προς την κοινωνία.

Εξασφάλισε μάλιστα άδεια, ώστε η εκκλησία που περιλαμβάνεται μέσα στα 102 στρέμματα του “Μητέρα”, να λειτουργεί για τους κατοίκους της περιοχής. Στόχος, να μην αντιμετωπίζεται το “Μητέρα” σαν ένα ίδρυμα, μακριά από την κοινωνία, αλλά να λειτουργεί εντός της.

Ως προς τις δωρεές ακολουθείται η τακτική όχι της χορήγησης μετρητών, αλλά της αγοράς και της προσφοράς αντικειμένων, κάτι που αφενός είναι πιο αποτελεσματικό, αφετέρου εξαφανίζει τους ψιθύρους, που συνοδεύουν πάντα την προσφορά χρημάτων.

Παρά την εξαιρετική εικόνα που παρουσιάζει το “Μητέρα” και το μεράκι των ανθρώπων που εργάζονται σε αυτό, δεν παύει να είναι “ένα χρυσό κλουβί”.

Όπως είπε και ο κ. Βεζυράκης, “το ιδρυματικό περιβάλλον, όσο καλό και αν είναι, είναι κακοποιητικό για τα παιδιά. Για να ανθίσει ένα παιδί και να αναπτυχθεί, χρειάζεται μια οικογένεια”.

*Όσοι από εσάς θέλετε να προσφέρετε μια οικογένεια στα παιδιά που φιλοξενούνται στο “Μητέρα”, μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το Πρόγραμμα Υιοθεσίας και το Πρόγραμμα Αναδοχής.