9 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια ημέρα κατά της διαφθοράς
Η γενική διαφθορά, η πολιτική ορθότητα, και οι ελληνικές επιδόσεις
- 09 Δεκεμβρίου 2018 08:08
Η ενάτη Δεκεμβρίου εορτάζεται ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά της διαφθοράς. Αυτό, στην Ελλάδα τουλάχιστο, ακούγεται αστείο, και όχι με τη καλή έννοια αστείο, μιας και η διαφθορά των δημοσίων αξιωματούχων, για να μη μιλήσουμε δηλαδή για τους ιδιωτικούς, είναι κάτι σαν θεσμός στην χώρα μας.
Με κάμποσους πρώην υπουργούς να έχουν καταδικαστεί, ή να περιμένουν να δικαστούν γιατί τα ‘πιαναν, με διάφορες λίστες διεφθαρμένων δημοσίων λειτουργών και λοιπών προσωπικοτήτων του δημοσίου βίου να αιωρούνται γενικώς, με διάφορα δημόσια ιδρύματα να διακινούν βρόμικο χρήμα γύρω-τριγύρω, με τόσα σκάνδαλα να εκκρεμούν, με κάθε κυβέρνηση να ψάχνει με τον μεγεθυντικό φακό τις ρεμούλες της προηγουμένης, μην κοιτώντας τις δικές της αμαρτίες, με τους πολίτες να είναι μαθημένοι σ’ αυτή την προϊούσα διαφθορά, αποδεχόμενοι ότι αυτή είναι φυσικό και επακόλουθο της εξουσίας, με εμάς τους ίδιους να κοιτάμε το άχυρο που έχει στο μάτι του ο συμπολίτης μας, και να ξεχνάμε το παλούκι που έχει μπηχτεί στο δικό μας οφθαλμό, όπως λέει κι η Αγία Γραφή, με εμάς τους ίδιους να στηλιτεύουμε τη διαφθορά των πολιτικών μας αντιπάλων, αλλά την ίδια στιγμή να προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε δι’ ίδιον όφελος την διαφθορά των πολιτικών που υποστηρίζουμε, με τούτα και με ‘κείνα, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να εορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Διαφθοράς, είναι γκροτέσκο.
Αλλά επειδή, παρόλη τη διαφθορά που μας χαρακτηρίζει γενικώς ως κοινωνία, είμαστε και πολιτικώς ορθοί, τρομάρα μας, να πούμε πως η θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξή της (στην κλίμακα της διαφθοράς…) βελτιώθηκε, που σημαίνει ότι σήμερα είμαστε λίγο λιγότερο διεφθαρμένοι από χτες…. Όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του news247 τον Φεβρουάριο του 2018:
“Βελτιώθηκε κατά δέκα θέσεις η Ελλάδα το 2017, σε σχέση με την παγκόσμια κατάταξη της το 2016, σε ότι αφορά τον «Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς», όπως τον υπολογίζει η διεθνής οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια» γνωστοποίησε η εκπρόσωπος του ελληνικού τμήματος της οργάνωσης, Άννα Δαμάσκου. «Ήμασταν (η Ελλάδα) στην 69η το 2016 και είμαστε στην 59η θέση για το 2017. Τις ανακοινώσεις για τον «Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς» δεν τον περιμένουν μόνο οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανώσεις, αλλά και οι επιχειρήσεις» τόνισε η επικεφαλής της «Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάς», Άννα Δαμάσκου, σε εκδήλωση για την επιχειρηματικότητα στο Αμερικανικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης (ACT).
“Η κ. Δαμάσκου επεσήμανε ότι η άνοδος της χώρας μας στην παγκόσμια κατάταξη μέσα σε ένα χρόνο «σίγουρα αποτυπώνει τις προσπάθειες των αρμόδιων κρατικών φορέων του ιδιωτικού τομέα και της κοινωνίας των πολιτών», τόνισε, ωστόσο, ότι η χώρα μας «είναι χαμηλά, ακόμη, στην κατάταξη σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη» και πρόσθεσε: «Θέλουμε να ανήκουμε στην Ευρώπη, αλλά πρέπει να ανήκουμε και στους καλύτερους της Ευρώπης»….
“Σε ότι αφορά το «Εθνικό Σύστημα Ακεραιότητας» για τη χώρα μας, το οποίο με βάση τους κυρίαρχους ελληνικούς θεσμούς, που μετρά η «Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς», η κ. Δαμάσκου υποστήριξε συμπερασματικά, ότι «η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι απότοκος σπατάλης κακοδιαχείρισης και δομικών στρεβλώσεων δεκαετιών» και ότι μεταξύ άλλων «απειλεί τα ανθρώπινα δικαιώματα», καθώς «υποφέρουν οι οικονομικά πιο αδύναμοι», ενώ «η ανεξαρτησία και ακεραιότητα της δικαιοσύνης στη χώρα επηρεάζεται, όχι σε υποθέσεις ρουτίνας, που αποτελούν την πλειοψηφία του έργου της, αλλά όταν τα διακυβευόμενα συμφέροντα είναι σημαντικά»”.
Να συμπληρώσουμε πως παρόλη τη βελτίωση της θέσης της, η Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει στις τελευταίες θέσεις της λίστας όσον αφορά τις χώρες της ΕΕ, μαζί με την Ιταλία, την Βουλγαρία και την Ρουμανία. Η Σομαλία, η Βόρεια Κορέα και το Αφγανιστάν βρίσκονται στον πάτο του καταλόγου και θεωρούνται ως οι πλέον διεφθαρμένες χώρες του κόσμου, με τη Δανία, τη Φινλανδία και τη Σουηδία να είναι οι λιγότερο διεφθαρμένες…
Από πού κρατάει η σκούφια μας
Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.