Φασισμός: Η ιδεολογία και το πολιτικό σύστημα της βίας και της μισαλλοδοξίας

Φασισμός, σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, είναι «ιδεολογία και πολιτικό σύστημα εθνικιστικού και ολοκληρωτικού χαρακτήρα, το οποίο εγκαθίδρυσε στην Ιταλία ο Μουσσολίνι το 1922». Κατ’ επέκταση, είναι οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα μ’ αυτό τον χαρακτήρα, όπως αυτό στη χιτλερική Γερμανία, και γενικά «οποιοδήποτε σύστημα ή μορφή καταπίεσης κι αυθαιρεσίας». Το Μείζον Ελληνικό Λεξικό αναφέρει πως ο φασισμός είναι «αστικό δικτατορικό πολιτειακό σύστημα, με κύρια χαρακητιστικά την κατάργηση του κοινοβουλευτισμού και την έξαρση της κρατικής εξουσίας, που ασκείται τρομοκρατικά. Είναι επίσης η ιδεολογία που πρεσβεύει τις αρχές αυτού του συστήματος και επιδιώκει την εγκαθίδρυσή του».

Ετυμολογικά, ο όρος παράγεται από το ιταλικό «fascismο», από το «fascia», που σημαίνει «δέσμη, ταινία». Αυτή η λέξη προέρχεται από το λατινικό «fascis», που είναι ένα αρχαίο ρωμαϊκό έμβλημα, μια δέσμη ράβδων γύρω από ένα πέλεκυ. Αυτό το έμβλημα το κρατούσαν οι «littores», οι σωματοφύλακες των γερουσιαστών στην αρχαία Ρώμη, και το  υιοθέτησε ο Μπενίτο Μουσσολίνι ως σύμβολο του κινήματός του.

Ο Μουσσολίνι ίδρυσε την πρώτη φασιστική οργάνωση το 1919 στο Μιλάνο με το όνομα «Fasci di Combattimento», που σημαίνει «ομάδες (ή δέσμες) μάχης». Μετά το νερό μπήκε στ’ αυλάκι που λένε, κι ο πρώην σοσιαλιστής Ιταλός πολιτικός μπήκε το 1921 στη Βουλή των Αντιπροσώπων με το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα.

Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι – γράφτηκε στα κρεματόρια. Η ωμή ακροδεξιά, ξενοφοβική και σωβινιστική βία του φασισμού ζει ακόμα, έναν αιώνα μετά τη γέννησή της στο ταραγμένο μυαλό του Μπενίτο. Φαίνεται όμως ότι το πνεύμα του Ιταλού δικτάτορα προστατεύει τους σύγχρονους ομοϊδεάτες του, καθώς, σε αρκετές περιπτώσεις, η εγκληματική δράση τους μένει ατιμώρητη, ενώ αυτοί τα καταφέρνουν να παρουσιάζονται ως «αγανακτισμένοι πολίτες». Να δούμε πότε θα αγανακτήσουν, στ’ αλήθεια όμως, οι πολίτες με τα ορφανά του Μπενίτο και του Αδόλφου.