Γιατί η Αθήνα πρέπει να συμμετάσχει στη Διαδικασία του Βερολίνου για τη Λιβύη

Διάσκεψη για τη Λιβύη σε υψηλό επίπεδο έχει προγραμματίσει για τις αρχές Ιανουαρίου στο Βερολίνο η γερμανική κυβέρνηση, με την προεργασία να έχει προχωρήσει αρκετά, καθώς-μεταξύ άλλων- ανησυχεί πως μια αναζωπύρωση του εμφυλίου πολέμου στην Τρίπολη θα δημιουργήσει ένα νέο μεγάλο κύμα προσφύγων προς την Ευρώπη.

Στη Διαδικασία του Βερολίνου, που ξεκίνησε τις συζητήσεις από τον περασμένο Σεπτέμβριο, λόγω προφανώς καθυστερημένων αντανακλαστικών, δεν συμμετέχει η Αθήνα, αν και οι αποφάσεις που διαμορφώνονται και εν συνεχεία θα ληφθούν, την αφορούν άμεσα. Αντιθέτως, στη Διαδικασία του Βερολίνου, εκτός των μεγάλων δυνάμεων, συμμετέχει η Τουρκία, που λόγω και στρατιωτικής εμπλοκής ενδέχεται να έχει έναν πιο σημαντικό ρόλο για τις αποφάσεις που θα ληφθούν.

Η εναλλακτική λύση, άλλωστε, σε έναν νέο αιματηρό εμφύλιο, εφόσον η επίσημα αναγνωρισμένη κυβέρνηση του Φαγιέτ Αλ Σάρατζ αντέχει, είναι η εξεύρεση μιας λύσης, η οποία ήδη προωθείται στο προσκήνιο και η οποία λύση θα περιλαμβάνει όλες τις πλευρές.

Η επιδιωκόμενη λύση θα προβλέπει, για παράδειγμα, μεταξύ άλλων, το πρόσωπο που θα ηγηθεί της κυβέρνησης εθνικής συμφιλίωσης, τους υπουργούς που θα διαθέτει η κάθε πλευρά, αλλά και το εάν θα ισχύουν οι διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει η τωρινή κυβέρνηση. Εάν, δηλαδή, μεταξύ άλλων, ισχύει και η Συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, που βάζει φωτιά στην Ανατολική Μεσόγειο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τα ενδεχόμενα είναι πολλά, όπως πχ να αποφασίσουν στη Διάσκεψη του Βερολίνου ότι η Συμφωνία δεν ισχύει, κάτι που θα προκαλέσει την αντίδραση του Ερντογάν, να αποφασίσουν ότι βρίσκεται εν ισχύ (πράγμα μάλλον δύσκολο) ή να καλέσουν σε συζήτηση (δημόσια ή παρασκηνιακή) Αθήνα και Άγκυρα.

Σε οποιαδήποτε λύση δοθεί δεν μπορεί παρά η Αθήνα να συμμετάσχει σε αυτή, αφού έχει κάθε συμφέρον.

Γι’ αυτό και πολιτικοί παρατηρητές επιμένουν πως η κυβέρνηση πρέπει να πιέσει ώστε η χώρα να συμμετάσχει στη Διαδικασία και τη Διάσκεψη του Βερολίνου. Έστω και καθυστερημένα…