Η (ακρο)δεξιά πτέρυγα του κυβερνώντος κόμματος ανασυντάσσεται και δηλώνει την παρουσία της

Το … “τέλος των αυταπατών” της ΝΔ σε θέματα όπως το προσφυγικό και η Συμφωνία των Πρεσπών, με τη μετάβαση από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση, δημιουργεί -πολύ νωρίτερα του αναμενόμενου- μια έντονη κινητικότητα στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Η “τσεκουράτη” δήλωση του Μάκη Βορίδη, στον απόηχο της εισβολής των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ, ότι “το ξύλο αποτελεί στοιχείο αναγκαστικότητας για την εφαρμογή του νόμου”, δεν είναι ασφαλώς η μοναδική ακραία τοποθέτηση μέλους της κυβέρνησης ή στελέχους της ΝΔ, μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Χαρακτηριστική και εντελώς πρόσφατη ήταν η τοποθέτηση του “γαλάζιου” βουλευτή Κώστα Κυρανάκη ( ο οποίος στηρίχθηκε μεταξύ άλλων από τον Άδωνι Γεωργιάδη) που τάχθηκε στο πλευρό των διοργανωτών του “μπάρμπεκιου της ντροπής” έξω από το προσφυγικό κέντρο των Διαβατών. Για το νεαρό βουλευτή, μάλιστα, κάποιοι υποστηρίζουν ότι προοπτικά μπορεί να ηγηθεί μιας (ακρο)δεξιάς πτέρυγας στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, παρότι δεν διαθέτει ακόμα το ειδικό πολιτικό βάρος, ενώ δεν έχει περάσει καν από υπουργικό θώκο. Θα μπορούσαμε, βεβαίως, να αναφερθούμε και σε πολλές άλλες δηλώσεις, όπως πχ του πρώην υπουργού Χαράλαμπου Αθανασίου για το προσφυγικό, του Κωνσταντίνου Μπογδάνου κ.ά. Σημειώνουμε, όμως, την τοποθέτησή του-πολύ προσεκτικού και βαθύτατα πολιτικού- Άδωνι Γεωργιάδη στην τελευταία Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. “Παίρνουμε μηδέν στο προσφυγικό” είπε μεταξύ άλλων ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, επιτιθέμενος στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη για το θέμα.

Οι υπουργοί και βουλευτές που προχωρούν σε ακροδεξιές δηλώσεις και παρεμβάσεις, έχουν δυο τουλάχιστον κοινά χαρακτηριστικά:

Πρώτον, δεν είναι πια κοντά στην εξουσία, δεν είναι κοντά στο κέντρο αποφάσεων του Μεγάρου Μαξίμου. Ακόμα και ο Άδωνις Γεωργιάδης, που στηρίζει απολύτως τον Κυριάκο Μητσοτάκη και είναι αντιπρόεδρος του κόμματος. Πολύ περισσότερο ο Μάκης Βορίδης, που την τελευταία στιγμή μπήκε στην κυβέρνηση, καθώς για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, κατά τις διεργασίες σχηματισμού της, “δεν χωρούσε σε αυτήν”.

Δεύτερον, σε μεγαλύτερο (ή σε απόλυτο) βαθμό, συνδέονται με τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Ο Αντώνης Σαμαράς μέχρι τώρα δεν έχει υπονομεύσει την κυβέρνηση και κρατά πολύ προσεκτική στάση, παρότι θεωρεί ότι “αδειάστηκε” στο θέμα της εκλογής Επιτρόπου. Το γεγονός όμως ότι δεν προτείνεται ούτε για Πρόεδρος της Δημοκρατίας (παρότι ο ίδιος δεν το έχει ζητήσει), για πολλούς τον οδηγεί είτε να χτίσει προοπτικά μια πολιτική πλατφόρμα πάνω σε πραγματικά γεγονότα, είτε στην πολιτική αποστρατεία.

Η (ακρο)δεξιά ομάδα, πάντως, ούτε προτίθεται, ούτε κυρίως δύναται, να αμφισβητήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μπορεί, όμως, να θολώνει καθημερινά τα μηνύματά του και κυρίως το -πραγματικό ή και επικοινωνιακό- “άνοιγμα προς το κέντρο”, που αποτελεί στρατηγικό σημείο της πολιτικής του πρωθυπουργού.