Η Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, η συμμετοχή της Αθήνας και οι στόχοι του Ερντογάν

Καθοριστική για τις εξελίξεις στο Λιβυκό εκτιμάται πως θα είναι η Διαδικασία (Διάσκεψη) του Βερολίνου για την ειρηνική επίλυση του προβλήματος, όπως έχουν επισημάνει τα «Παιχνίδια Εξουσίας».

Στη Διαδικασία του Βερολίνου, πρωτοβουλία που έχει αναλάβει η κυβέρνηση της Γερμανίας, πέραν του Βερολίνου, συμμετέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Βρετανία, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και φυσικά η Τουρκία. Συμμετέχουν, επίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Αραβικός Σύνδεσμος και η Αφρικανική Ένωση. Τελευταία, μάλιστα, ο Ταγίπ Ερντογάν επιδιώκει να διευρύνει το σχήμα με χώρες της περιοχής όπως η Αλγερία, η Τυνησία και το Κατάρ, ενώ παράλληλα επιχειρεί να κρατήσει μακριά την Ελλάδα. Υπό αυτή την έννοια είναι μάλλον ακατανόητη η καθυστέρηση της Αθήνας να εντείνει τις κινήσεις της προκειμένου να συμμετάσχει στο σχήμα.

Η Διαδικασία του Βερολίνου, που επιχειρεί να δώσει ειρηνική λύση στο Λιβυκό και να σταματήσει τον εμφύλιο που η ίδια προκάλεσε και υποδαυλίζει το διάστημα αυτό, μαζί με τη Ρωσία και τις χώρες-δορυφόρους τους στην περιοχή, εκτιμάται πως θα πραγματοποιηθεί τέλη Ιανουαρίου-αρχές Φεβρουαρίου. Θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πώς θα εξελιχθεί η τελική επίθεση που εξαπολύουν στην Τρίπολη οι δυνάμεις του στρατηγού Χαφτάρ, καθώς η κάθε δύναμη στο εσωτερικό της Λιβύης επιδιώκει να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από καλύτερες θέσεις, ενώ το ίδιο επιδιώκουν και οι ξένες δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή..  Έως τώρα, μάλιστα, δεν είναι γνωστό ούτε το επίπεδο που θα διεξαχθεί η Διάσκεψη του Βερολίνου, αν δηλαδή θα είναι σε επίπεδο αρχηγών κρατών και πρωθυπουργών ή σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών. Το επίπεδο της Διάσκεψης όπως είναι φυσικό θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πόσο κοντά θα βρίσκεται η λύση του προβλήματος. Η διεθνής κοινότητα επιδιώκει τη λύση πρωτίστως επειδή φοβάται ένταση του μεταναστευτικού κύματος από την περιοχή, αλλά και επανεμφάνιση τζιχαντιστών.

Στο πλαίσιο αυτό η Τουρκία επιδιώκει με την ενεργό στρατιωτική εμπλοκή της στην περιοχή να είναι κατ΄ αρχήν συνομιλητής ταυτόχρονα της Ουάσιγκτον και της Μόσχας στην περιοχή, αλλά και να έχει το  μεγαλύτερο δυνατό ρόλο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επόμενη ημέρα του Λιβυκού προβλήματος.

Από τους συσχετισμούς της επόμενης ημέρας, άλλωστε, θα κριθεί και το Σύμφωνο Τουρκίας-Λιβύης που υπογράφτηκε στις 27 Νοεμβρίου και βάζει φωτιά στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και πιθανόν και στο Αιγαίο.

Όσο πιο ενισχυμένες, για παράδειγμα, είναι οι δυνάμεις του Φαγιέτ αλ Σάρατζ, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να ισχύσει η Συμφωνία Τουρκίας- Λιβύης, ενώ όσο πιο ενισχυμένος είναι ο στρατηγός Χαλίφα Χάφταρ τόσο λιγότερες θα είναι οι πιθανότητες αυτές.

Η Αθήνα πρέπει να είναι στο τραπέζι και για έναν ακόμα λόγο: Γιατί κάποιες δυνάμεις στη Διαδικασία του Βερολίνου ενδέχεται να ζητήσουν «να τα βρουν» οι χώρες που εμπλέκονται στη Συμφωνία αυτή…