Μεταπολεμικό τοπίο και όχι κρίση του 2008 θα θυμίζει η “επόμενη μέρα” της πανδημίας

Τα «Παιχνίδια Εξουσίας» επέμεναν εξαρχής και κόντρα στο ρεύμα της απόκρυψης της πραγματικότητας τον πρώτο τουλάχιστον καιρό της εκδήλωσης τα πανδημίας του κορονοϊού, πως θα υπάρξει μεγάλη ύφεση στην παγκόσμια οικονομία .

Οι εξελίξεις, χωρίς καμία διάθεση τρομολαγνείας, αλλά με σεβασμό στην αποτύπωση της πραγματικότητας, επιβεβαιώνουν πως η ύφεση θα είναι παγκόσμια και η κατάσταση θα θυμίζει περισσότερο σε ορισμένες περιπτώσεις την πρώτη μεταπολεμική περίοδο, καθώς όλοι πλέον συμφωνούν πως η κρίση θα είναι πολύ βαθύτερη –και με διαφορετικά χαρακτηριστικά- από την κρίση του 2008.

Ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, το πρωί της Πέμπτης, έκανε λόγο για ύφεση της ελληνικής οικονομίας 1-3% για το 2020 και για ύφεση 5-9% στην Ευρώπη, αναθεωρώντας πλήρως τις εκτιμήσεις του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα για μηδενική ύφεση στη χώρα μας.

Είναι σαφές πως και το σενάριο του –σοβαρού- υπουργού Οικονομικών είναι αισιόδοξο, κάτι άλλωστε που παραδέχτηκε και ο ίδιος.  Η Morgan Stanley, για παράδειγμα, προβλέπει ύφεση για την Ελλάδα 5,3% (αλλά ανάπτυξη  6,3% το 2021) και δημοσιονομικό έλλειμμα -1,3% και δημόσιο χρέος στο 189,3% του ΑΕΠ. Το 5%, πλέον, από σοβαρούς οίκους αξιολόγησης θεωρείται ως το «κάτω κατώφλι» για φέτος, ενώ κάποιοι κάνουν λόγο ακόμα και για 8%, την ίδια στιγμή που τα ταμειακά διαθέσιμα επαρκούν μέχρι τον Ιούνιο – υπάρχει δε και το «μαξιλαράκι» των 37 δισεκατομμυρίων ευρώ που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Την ίδια στιγμή, πάντως, που οι Ηνωμένες Πολιτείες ρίχνουν στη μάχη για την αντιμετώπιση των συνεπειών του κορονοϊού δυο τρισεκατομμύρια δολάρια, το μεγαλύτερο δηλαδή δημοσιονομικό πακέτο όλων των εποχών, την ίδια στιγμή που κράτη της ευρωζώνης όπως η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία ρίχνουν  επίσης μεγάλα πακέτα -που, πάντως, δεν είναι σίγουρο ότι θα αντιμετωπίσουν επαρκώς την ύφεση- το Βερολίνο και «χώρες- δορυφόροι» του αρνούνται την θέσπιση του ευρωομόλογου. Η στάση αυτή, πέραν του ότι αποδυναμώνει ως προς την αποτελεσματικότητά τους τα άλλα μέτρα που λαμβάνονται, καταδεικνύει δυστυχώς πως οι κυρίαρχοι κύκλοι των Βρυξελλών (και πολλών κρατών-μελών) θα επιδιώξουν να μετακυλήσουν το μεγαλύτερο μέρος των συνεπειών της κρίσης στους εργαζόμενους και τη μεσαία τάξη.

Οι Βρυξέλλες, πάντως, δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι με την άρνησή τους να βγάλουν τα ..μπαζούκας για την αντιμετώπιση της ύφεσης, πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται, καθώς οι φυγόκεντρες τάσεις μπορεί αν επανέλθουν (ποιος μπορεί, πχ, να αποκλείσει την επάνοδο της ακροδεξιάς στην Ιταλία, ιδίως στην περίπτωση που το ευρωιερατείο επιμείνει για στήριξη της Ρώμης με …ελαφρύ μνημόνιο), ενώ η ευρωζώνη δύσκολα θα μείνει αλώβητη εάν τα μέτρα που θα  λάβει πετσοκόψουν και άλλο το κοινωνικό κράτος.

ΥΓ: Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι και η Αθήνα ρίχνει έως σήμερα μικρό πακέτο στην αγορά, αλλά και μικρό –σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές σχέσεις- και για τους εργαζόμενους. Αλλά και επί αυτού ας αναμένουμε τις τελικές αποφάσεις της ΕΕ, ακόμα και αν δεν υπάρχουν έως τη στιγμή αυτή  οι ενδείξεις που να μας κάνουν αισιόδοξους.