Ο δικομματισμός επιστρέφει (;)

Πολλαπλές αναμένονται οι επιπτώσεις που προκύπτουν από την αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος, όπως προκύπτει από τις εξελίξεις που επέφερε η Συμφωνία των Πρεσπών και η διαφαινόμενη υπερψήφισή της από την ελληνική Βουλή.

Ένα νέο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον συμπέρασμα είναι η τάση που καταδεικνύει πως ο δικομματισμός επιστρέφει, όχι απλώς λόγω της οξύτατης πόλωσης, αλλά και επειδή σε πολύ μεγάλη μερίδα πολιτών κυριαρχεί η βούληση για σταθερότητα μετά την περιπέτεια των μνημονιακών χρόνων. Δεν θα πρόκειται βεβαίως για τον απόλυτο δικομματισμό των αρχών της δεκαετίας του ‘80 έως και τις εποχές που η χώρα εισήλθε στην κρίση, αλλά δεν θα πρόκειται και για τον ισχνό δικομματισμό της τελευταίας περιόδου. Από τη στιγμή που η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής αρνήθηκε να υπερψηφίσει την απλή αναλογική, το δίλημμα για τη διακυβέρνηση, αυξάνει τα ποσοστά της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία, όπως όλα δείχνουν στην παρούσα φάση, δεν έχουν πιάσει ακόμα ταβάνι.

Η πίεση στο μεσαίο χώρο, μετά την αποδιάρθρωση του Ποταμιού και τις φυγόκεντρες τάσεις στη Χαριλάου Τρικούπη, ενδέχεται μάλιστα -με πολύ αυξημένες πλέον πιθανότητες- να οδηγήσει την τρίτη θέση (και συνεπώς -εφ’ όσον χρειαστεί- και την τρίτη διερευνητική εντολή) σε ανεπιθύμητα χέρια εχθρών του κοινοβουλευτισμού. Το ενδιαφέρον, μάλιστα, για το Κίνημα Αλλαγής στην παρούσα φάση δεν δείχνει να είναι το ανώτερο στάδιο, αλλά το …κατώφλι, ενώ είναι πολύ δύσκολο να πετύχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση άλλο κόμμα στο μεσαίο χώρο, αν και ο Βασίλης Λεβέντης δεν έχει πει την τελευταία του λέξη.

Το ΚΚΕ συνεχίζει να δείχνει ανοδικές τάσεις, και παρότι δεν θέτει αριθμητικούς εκλογικούς στόχους, καθώς λειτουργεί πρωτίστως με όρους κοινωνικού κινήματος, εάν δεν λάβει την τρίτη ή την τέταρτη θέση μάλλον θα πρέπει να προβληματιστεί περισσότερο. Ο δε Πάνος Καμμένος δείχνει αυτή τη στιγμή να είναι ο μόνος που μπορεί να ηγηθεί στην πέραν της ΝΔ δεξιάς. Η εκλογική του ενίσχυση, ωστόσο, δεν θα είναι πρωτίστως πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς οι ψήφοι που θα κερδίζουν θα αφαιρούνται κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία.

Η διαφαινόμενη άνοδος του δικομματισμού δείχνει να φέρνει πιο κοντά την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος και, συνεπώς, τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, έστω και με οριακές πλειοψηφίες, τις οποίες, εν συνεχεία, η διαχείριση της κρίσης δεν αποκλείεται να τινάξει στον αέρα. Την ίδια στιγμή, ενδιαφέρον εκφράζει και το ότι δεν διαφαίνεται πιθανότητα να προκύψουν νέα κόμματα, ικανά να πετύχουν είσοδο στο Κοινοβούλιο.

Ο αριθμός των αναποφάσιστων, πάντως, εξακολουθεί και είναι πολύ μεγάλος, με τη μεγάλη μερίδα του να αποτελούν πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η βεβαιότητα της ψήφου εξακολουθεί να είναι ζητούμενο, καθώς οι εκλογές πλησιάζουν μεν, αλλά ακόμα ίσως και να είναι μακριά!