Ο περιορισμός των αναγκαίων τεστ εξελίσσεται σε μείζον πρόβλημα και εμποδίζει την ανίχνευση κρουσμάτων

Στο τέλος της περασμένης εβδομάδας ένας βουλευτής –και πρώην υπουργός- όπως ο ίδιος μας διηγήθηκε, είχε πυρετό και γενικότερη αδιαθεσία.

Τηλεφώνησε στο 1135 για να κάνει το τεστ, αλλά του είπαν ότι δεν μπορούν να του το κάνουν από τη στιγμή που δεν έχει έρθει σε επαφή με πρόσωπα που επέστρεψαν από χώρες υψηλού κινδύνου, όπως η Κίνα και η Ιταλία, αλλά και περιοχές όπως η Ηλεία και η Αχαΐα. Εν συνεχεία επικοινώνησε με το ιατρείο της Βουλής (ως γνωστόν οι βουλευτές έχουν τη δυνατότητα επισκέψεων στο ΓΝΑ), αλλά η απάντηση ήταν η ίδια.

Ο βουλευτής τελικά δεν έχει τον κορονοϊό, αλλά όποιος δεν διαθέτει τα απαραίτητα χρήματα (από 90 έως και πάνω από 300 ευρώ) και δεν μπορεί να κάνει την εξέταση σε ιδιωτικό φορέα, ίσως είναι φορέας και να κολλήσει πολλούς άλλους, στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον ή και αλλού, ανάλογα με την ευσυνειδησία του να μένει σε καραντίνα ή όχι και ευρισκόμενος σε αδυναμία να γνωρίζει εάν αποτελεί «κρούσμα» ή όχι!

Η έλλειψη αντιδραστηρίων περιορίζει αισθητά τους απαραίτητους ελέγχους για τον κορονοϊό, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε τον πραγματικό αριθμό κρουσμάτων, ο οποίος πιθανότατα να είναι –όπως όλα δείχνουν- μεγαλύτερος από αυτόν που ανακοινώνεται. Επιπλέον, δεν μπορεί να μην κάνουν τεστ όλοι οι γιατροί, οι νοσηλευτές και το παραϊατρικό προσωπικό, που δίνουν πραγματική μάχη μέσα σε πραγματικά πολύ δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες. Οι μαζικοί δε έλεγχοι στον πληθυσμό, ακόμα και κατ΄οίκον, αποτελούν προϋπόθεση όχι μόνο να γνωρίζουμε την πραγματική διασπορά της νόσου, αλλά και να περιορίσουμε την περαιτέρω εξάπλωσή της, ενώ αποδεικνύει ότι δεν είμαστε και τόσο «θωρακισμένοι» όσο έλεγαν οι αρμόδιοι! Είναι σαφές δε ότι οι έκτακτες περιστάσεις απαιτούν και έκτακτα μέτρα, πχ τη χρησιμοποίηση όλων των διαθέσιμων στη χώρα εργαστηρίων, πιθανόν επίταξη κλινικών του ιδιωτικού τομέα κοκ- άλλωστε οι ειδικοί έχουν καταθέσει σχετικές προτάσεις.

Την ίδια στιγμή, η οδηγία να μην εξετάζονται τα ήπια περιστατικά, βάζει γιατρούς μπροστά στο δίλλημα ποιον να εξετάζουν και ποιον όχι, ποιον να κρατούν στο νοσοκομείο και ποιον να διώχνουν.  Για παράδειγμα, ποιος μπορεί να γνωρίζει εάν ένα ήπιο περιστατικό σήμερα δεν δύναται να εξελιχθεί σε σοβαρό τις επόμενες ημέρες, εάν δεν εξετάσει τον ασθενή; Γιατροί δεν είμαστε, αλλά το λέει η κοινή λογική.

Σε σημαντικό πρόβλημα αναδεικνύεται και τα γεγονός ότι πολλοί ασθενείς με χρόνιες παθήσεις βρίσκονται στον αέρα σχετικά με τη συνέχιση των θεραπειών τους, ενώ ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελεί για πολλούς συμπολίτες μας η αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων, με σοβαρό κίνδυνο την περαιτέρω επιπλοκή της κατάστασης της υγείας τους!

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι  η μάχη για την αντιμετώπιση του κορονοϊού είναι πολύ δύσκολη, ότι υπάρχουν παράπλευρες απώλειες και ότι επικοινωνιακή αντιμετώπιση του προβλήματος δεν μπορεί να υπάρχει…