Ο Τσίπρας κλιμακώνει την αντιπαράθεση με τον Μητσοτάκη για τα κοινωνικά θέματα

Στα κοινωνικά θέματα επικεντρώνει την αντιπαράθεσή του με τον πρωθυπουργό ο Αλέξης Τσίπρας, με την ερώτηση που κατέθεσε στην “ώρα του πρωθυπουργού”.

Η Κουμουνδούρου, με εσωκομματικό της σημείωμα, αναφέρει τους λόγους που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κλιμακώνει την αντιπαράθεσή της με την κυβέρνηση για την κοινωνική πολιτική που ακολουθείται.

Τονίζεται χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, ως απάντηση στο ερώτημα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει ως αρνητικές τις εξελίσεις στα εργασιακά θέματα κατά το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης της ΝΔ:

“Μέσα σε έξι μήνες η κυβέρνησή του κ. Μητσοτάκη έχει υλοποιήσει παρεμβάσεις στα εργασιακά που αφαιρούν δικαιώματα, καταργούν μέτρα προστασίας των εργαζομένων και οδηγούν σε μειώσεις μισθών. Αυτή η αντεργατική πολιτική δεν πλήττει μόνο τους εργαζόμενους αλλά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις καθώς είναι άκρως αντιαναπτυξιακή.

Θυμίζουμε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΝΔ στα εργασιακά:

–Υποβάθμιση του Σ.ΕΠ.Ε. με την κατάργηση της αυτονομίας του, το οποίο ενθάρρυνε την παραβατικότητα στην αγορά εργασίας.

–Με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής το κατακαλόκαιρο, η κυβέρνηση ΝΔ κατάργησε την αιτιολόγηση των απολύσεων, όπως και τα μέτρα προστασίας των εργολαβικών εργαζομένων.

–Με τον «αναπτυξιακό» νόμο, η κυβέρνηση ΝΔ αποδιάρθρωσε εκ νέου το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επαναφέρει τον Αύγουστο του 2018. Με τον νόμο αυτό ο υπουργός Εργασίας εξουσιοδοτήθηκε να αποφασίζει ποιες επιχειρήσεις θα μπορούν να μην εφαρμόζουν τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να μειώνουν μισθούς επικαλούμενες οικονομικά προβλήματα, και να αποκτούν αθέμιτο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Επιπλέον κατ’ εφαρμογή του ίδιου νόμου τοπικές συμβάσεις μπορούν να δημιουργούν ζώνες φτηνότερης εργασίας.

–Επίσης με τον “αναπτυξιακό” νόμο, η κυβέρνηση έθεσε τέτοιους περιορισμούς που καταργούν το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στη Διαιτησία, ενέργεια που είναι αντίθετη στο Σύνταγμα και τη νομολογία του ΣτΕ.

–Στο ζήτημα του κατώτατου μισθού, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αύξησε κατά 11% και 27% για τους νέους καταργώντας τον υποκατώτατο, ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει ακόμη απαντήσει αν θα προχωρήσει στην διπλάσια της ανάπτυξης αύξηση όπως δεσμεύτηκε προεκλογικά. Μια αύξηση που θα ήταν αναιμική, αλλά που, ακόμη και αυτή, στελέχη της κυβέρνησής ΝΔ αφήνουν να εννοηθεί ότι μπορεί να μην συμβεί.

— Η κυβέρνηση ΝΔ ποτέ δεν επέκρινε έστω και λεκτικά την προσφυγή του ΣΕΒ για την ακύρωση της αύξησης μισθών λόγω των τριετιών.

Πρόκειται δηλαδή για μια ολική επαναφορά στα πλήγματα του 2ου μνημονίου.

Η πολιτική της κυβέρνησης έχει δώσει ένα γενικευμένο σήμα αυθαιρεσίας στην αγορά εργασίας, που οι μεγάλες επιχειρήσεις, τις οποίες κυρίως αφορά, το έχουν ήδη λάβει και πράττουν αναλόγως. Για παράδειγμα, η Τράπεζα Πειραιώς, ο ΟΤΕ, τα Λιπάσματα Καβάλας προχωρούν σε απολύσεις, σε μειώσεις μισθών, σε ελαστικοποίηση της εργασίας και εργολαβοποίηση. Στη ΔΕΗ η ίδια η κυβέρνησή της ΝΔ κατήργησε με νόμο τη συλλογική σύμβαση εργασίας για τους νεοπροσλαμβανόμενους, δημιουργώντας εργαζόμενους δύο ταχυτήτων.

Με δύο λόγια, τα μέτρα και οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης ΝΔ διαμορφώνουν, πάρα την έξοδο από τα μνημόνια, εκ νέου ένα περιβάλλον συμπίεσης μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων. Το περιβάλλον αυτό, όμως, δεν μπορεί να είναι η επόμενη μέρα για τον κόσμο της εργασίας στη χώρα μας”.

Στο σημείωμα αναφέρονται και οι λόγοι που ο ΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει εκτός από αντεργατική και αντιαναπτυξιακή την πολιτική της κυβέρνησης:

“Αφενός, διότι η πολιτική αυτή δεν δημιουργεί νέες, ποιοτικές και καλά αμοιβόμενες θέσεις εργασίας, πράγμα που δυστυχώς ήδη αποδεικνύεται από τα αλλεπάλληλα αρνητικά ρεκόρ της κυβέρνησης ΝΔ σε αυτό το μέτωπο. Θυμίζουμε ενδεικτικά:

— Το ρεκόρ 18ετίας στις απολύσεις τον Οκτώβριο με απώλεια 126.000 θέσεων εργασίας, — Τον χειρότερο Δεκέμβριο από το 2013, με απώλεια 3.700 θέσεων εργασίας, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΡΓΑΝΗ

— Τη μείωση το 2019 των νέων θέσεων εργασίας κατά 13.500 σε σχέση με το 2018, αλλά και την αύξηση της μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης.

Αφετέρου, διότι αν δεν μας τυφλώνει η ταξική μονομέρεια υπέρ των ισχυρών, όπως συμβαίνει στη ΝΔ, μπορούμε να κατανοήσουμε τουλάχιστον 3 λόγους για τους οποίους έχει τεκμηριωθεί και εμπειρικά και θεωρητικά η αντιανατπυξιακή διάσταση της πολιτικής που βάλει κατά των δικαιωμάτων και των μισθών των εργαζόμενων:

(α) Η αντεργατική πολιτική οδηγεί σε μείωση μισθών, που σημαίνει μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων και άρα μείωση της ζήτησης, πράγμα που υπονομεύει την ανάπτυξη.

(β) Η αντεργατική πολιτική επιτρέπει στις επιχειρήσεις να επιτύχουν, να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν την κερδοφορία τους συμπιέζοντας την εργασία αντί να επενδύσουν στην έρευνα, την καινοτομία και την ποιότητα, πράγμα που μεσομακροπρόθεσμα υπονομεύει την ανταγωνιστικότητά τους, ιδιαίτερα στο διεθνές περιβάλλον, άρα και τις αναπτυξιακές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

(γ) Η αντεργατική πολιτική διευρύνει τις εισοδηματικές ανισότητες οι οποίες συνιστούν καθαυτές τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Αυτό, το παραδέχονται πλέον και διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΟΣΑ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ακόμη και το ΔΝΤ”.