Παράξενα βαφτιστικά ονόματα Νο1

Φαίνεται πως εμείς οι Έλληνες λες και ψάχνουμε με τον μεγεθυντικό φακό την αρχαία ελληνική γραμματεία για να βρουμε το πιο ασυνήθιστο, το πιο απίθανο όνομα για να το δώσουμε με υπερηφάνεια, για να μην πω με έπαρση, στο παιδί μας. Βεβαίως, αρκετά αρχαία ελληνικά ονόματα συμπεριλαμβάνονται στο ορθόδοξο εορτολόγιο, εφόσον έτσι ονομάζονταν οι Χριστιανοί και οι Χριστιανές που αγίασαν τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, όπως ο Άγιος Αλέξανδρος και η Αγία Ελένη.

Από τη λίστα που ακολουθεί έχουν παραλειφθεί αυτά, αλλά και τα πιο συνηθισμένα και γνωστά αρχαία ονόματα: παράδειγμα, ο Αγαμέμνων και η Αλκμήνη, που είναι μεν αρχαία και δεν γιορτάζουν, αλλά δεν είναι και τόσο σπάνια. Να πούμε πως όλα τα παρακάτω ονόματα συγκεντρώθηκαν από διάφορες γραπτές και ηλεκτρονικές πηγές, και αποτελούν μόνο ένα πολύ μικρό μέρος των βαφτιστικών αρχαίων ονομάτων που δεν γιορτάζουν σε κάποια χριστιανική γιορτή. Λοιπόν, ορίστε:

«Άβδηρος, Αγαπήνωρ, Αγαύη, Αγεύς, Αγήνωρ, Αελλώ (μία από τις Άρπυιες, τα μυθικά φρικαλέα τέρατα), Αγνοδίκη (η πρώτη ιατρός και μαία), Αδράστεια, Αερόπη (η μητέρα του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου), Απολλόδωρος, Ακάδημος, Αλθαία, Αλκαμένης, Αίολος, Αισχύλος, Αίσωπος, Αντίπατρος, Αστυάναξ, Βακχυλίδης (συγγραφέας και λυρικός ποιητής) , Βελλερεφόντης (ο ήρωας, καβαλάρης του Πήγασου, που τον γκρέμισε ο Δίας για την έπαρσή του) Βίας, Βρόντης (ένας από τους Κύκλωπες), Βύζας, Γέλως, Διωξίππη, Εργότιμος (αγγειοπλάστης) Ευπόλεμος, Ευθύνους, Ήβη, Ηλεκτρύων, Ηνίοχος, Ιλιάδα, Ισθμιονίκης, Λάχεσις (μία απο τις Μοίρες), Κινησίας (χαρακτήρας της Λυσιστράτης του Αριστοφάνη), Μελάμπους (μυθικός μάντης και θεραπευτής, που το όνομά του σημαίνει «Μαυροπόδαρος»), Οινοπίων, Παν, Σίσυφος, Στράβων (γεωγράφος), Ψαμμήτιχος, Ώρος (ο γερακοκέφαλος θεός των Αιγυπτίων) και Ωγυγία».

Ασφαλώς και δεν κρίνω τις αιτίες, τα κίνητρα που ωθούν τους γονείς να ονοματίσουν έτσι το παιδί τους. Φίλη η ελληνική αρχαιότητα, φιλτάτη όμως η αίσθηση του μέτρου. Θέλω να πω, μου είναι δύσκολο να καταλάβω ένα πατέρα και μια μητέρα που ονομάζουν το παιδί τους Αέθλιο, που ήταν ο πρώτος μυθικός βασιλιάς της αρχαίας Ήλιδας. Μάλλον κανείς τους δεν σκέφτηκε την καζούρα που θα υποστεί ο γιος τους, από το νηπιαγωγείο μέχρι την εταιρεία που θα πιάσει δουλειά, καθώς το Αέθλιος ακούγεται σχεδόν το ίδιο με το «άθλιος».

Ή, είναι δυνατόν να βγάζεις την κόρη σου «Ωγυγία», που, παρεμπιπτόντως, είναι το νησί της Καλυψώς; Ή το γιο σου «Ψαμμήτιχο», που ήταν φαραώ της Αιγύπτου; Όλα αυτά φαίνονται σπουδαία όταν τα διαβάζεις, αλλά φανταστείτε μια μαμά να φωνάζει «Γυπαιέα, έλα να φας την κρέμα σου!», ή «Χίμαιρα, φέρε μαζί σου και το μπουφάν της Νέμεσης, να μην κρυώσει η αδελφή σου!»

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.