Πεμπτοφαλαγγίτης είναι ο προδότης

Πεμπτοφαλαγγίτης είναι αυτός που ανήκει στην «πέμπτη φάλαγγα». Χαρακτηρίζουμε έτσι κάποιον, όταν αυτός δρα υπέρ του εχθρού, όταν υπονομεύει προσπάθεια, αγώνα, ή κίνημα, λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας.  Με δυο λόγια, πεμπτοφαλαγγίτης είναι ο προδότης.

Από πού όμως προέκυψε ο όρος; Το Λεξικό αναφέρει πως η φράση «πέμπτη φάλαγγα» πρωτοχρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου από τον στρατηγό των Δημοκρατικών Jose Miaja Menant, που υπεράσπιζε τη Μαδρίτη. Όταν έμαθε ότι θα επετίθεντο τέσσερις φάλαγγες (του στρατηγού Φράνκο) εναντίον της πόλης, ο Μενάντ δήλωσε ότι φοβόταν την πέμπτη φάλαγγα, δηλαδή την προδοσία.

Η πέμπτη φάλαγγα λοιπόν, είναι εκείνος ο στρατός των μυστικών πρακτόρων, που σε περίπτωση πολέμου, δρουν στο έδαφος κράτους για λογαριασμό ξένης δύναμης παρέχοντας πληροφορίες, ενεργώντας δολιοφθορές και κυρίως υπονομεύοντας την ομοψυχία και το ηθικό του πληθυσμού. Η ίδια η λέξη φάλαγγα, λέει το Λεξικό, δηλαδή η «στρατιωτική παράταξη», η αρχαία «φάλαγξ», έχει ινδοευρωπαϊκή ρίζα που σημαίνει «σανίδα, δοκάρι». Αρχικά η φάλαγξ σήμαινε «κυλινδρικό ξύλο», απ’ όπου και η άλλη σύγχρονη σημασία της, το «οστό του δαχτύλου».

Τώρα θα μου πείτε, γιατί σας κουράζω με τη πέμπτη φάλαγγα και τους προδότες γενικότερα. Διότι, με το ζήτημα της ονομασίας της FYROM, όποιος συμφωνεί με το προτεινόμενο όνομα, δηλαδή το «Severna Makedonja», (Βόρεια Μακεδονία), αυτομάτως θεωρείται πεμπτοφαλαγγίτης από εκείνους που διαφωνούν με αυτό. Από κάποιους, τουλάχιστον.

Πεμπτοφαλαγγίτης, δηλαδή προδότης της πατρίδας του! Δεν ξέρω – ίσως να έχουν δίκιο οι διαφωνούντες. Οπότε, εφόσον ανήκουν, αυτοί που υπονομεύουν το ηθικό των Ελλήνων, στην πέμπτη φάλαγγα, ας συλληφθούν και ας υποβληθούν πάραυτα στο μαρτύριο του φάλαγγα, σε εκείνο το γνωστό βασανιστήριο που σου χτυπούν τα πέλματα των ποδιών με ρόπαλο.  Για να τιμωρηθούν αυτοί οι εθνοπροδότες, και να αποκατασταθεί η εθνική ομοψυχία καθ’ άπασαν την επικράτειαν.

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.