Σαν σήμερα η ιστορική ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

«I have a dream…» ( Έχω ένα όνειρο…) ήταν ο τίτλος της ομιλίας που εξεφώνησε πριν από 55 χρόνια, στις 28 Αυγούστου του 1963, ο αιδεσιμώτατος Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Ουάσιγκτον, ενώπιον 200.000 διαδηλωτών, λευκών και εγχρώμων, που συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Αβραάμ Λίνκολν για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους σε κάθε μορφή φυλετικών διακρίσεων. Το αδιαμφισβήτητο κύρος του Κινγκ, και η συνταρακτική του ομιλία τον κατέστησε  επίσημο, κατά κάποιο τρόπο, εκπρόσωπο των 22 εκατομμυρίων έγχρωμων των Η.Π.Α. Στο τέλος του 1963, το περιοδικό Time τον ανακήρυξε προσωπικότητα της χρονιάς.

Ο ιστορικός αυτός λόγος, στον οποίο ο αιδεσιμώτατος ανέπτυσσε το όραμά του για μια κοινωνία χωρίς φυλετικές διακρίσεις, φαίνεται πως κάτι έκανε τελικά, πως έπιασε τόπο. Την επόμενη χρονιά, το 1964, ψηφίστηκε ο πιο σημαντικός ίσως νόμος που τερμάτιζε κάθε διάκριση μεταξύ των ανθρώπων με βάση τη φυλή, το φύλο, τη θρησκεία ή την καταγωγή. Με αυτόν τον νόμο παραχωρήθηκαν δικαιώματα ψήφου, καταργήθηκαν οι ξεχωριστές δημόσιες αίθουσες για λευκούς και έγχρωμους, οι διακρίσεις στα σχολεία, στα σωματεία και στην εύρεση εργασίας.  Ήταν μια πράξη δικαιοσύνης αυτός ο νόμος, και σ’ αυτή την πράξη ο Μάικλ Κινγκ, που ο συνονόματος πατέρας του άλλαξε σε Μάρτιν Λούθερ προς τιμήν του Γερμανού Προτεστάντη θεολόγου, συνέβαλε όσο ελάχιστοι Αμερικανοί, λευκοί ή έγχρωμοι.

Ο Κινγκ γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929, στην Ατλάντα της Τζόρτζια από τον αιδεσιμώτατο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τον πρεσβύτερο και την Αλμπέρτα Γουίλιαμς Κινγκ, πρώην δασκάλα. Ο Κινγκ από παιδί, έπεσε θύμα των φυλετικών διαχωρισμών και της ταπεινωτικής συμπεριφοράς των λευκών προς τους έγχρωμους. Όταν πρωτοπήγε σε χωριστό (μόνο για έγχρωμους) δημόσιο δημοτικό σχολείο, έχασε όλους τους λευκούς φίλους του, αφού πλέον δεν επιτρεπόταν να κάνουν παρέα. Παντού οι μαύροι βίωναν την ίδια ταπεινωτική συμπεριφορά, αφού δεν επιτρεπόταν να κάθονταν δίπλα σε λευκούς στα λεωφορεία, ούτε να συχνάζουν στα εστιατόρια, τα καταστήματα ή τα ξενοδοχεία των λευκών.

Αυτό δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τον Νεώτερο, τον Βαπτιστή ιερέα, τον ειρηνιστή ηγέτη του Αφροαμερικανικού Κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των έγχρωμων ανθρώπων. Ο Κινγκ είχε αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα του – κάτι που εκτίμησε η διεθνής κοινότητα:  το 1964 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ για τους αγώνες του υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των έγχρωμων μέσω ειρηνικών διαμαρτυριών.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ο αιδεσιμώτατος μίλησε εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ και της φτώχειας. Φαίνεται πως το βαθύ κράτος των ΗΠΑ αποφάσισε τότε πως ως εδώ και μη παρέκει. Έτσι, το 1968, και ενώ σχεδίαζε ακόμα μια πορεία προς την Ουάσινγκτον, την «Πορεία των Φτωχών», ο Βαπτιστής νομπελίστας ιερέας δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου στο Μέμφις της Πολιτείας του Τενεσί.  Ο άνθρωπος μπορεί να σκοτώθηκε, το όνειρό του όμως δεν πέθανε…

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.