Σαν σήμερα η σφαγή του Μονάχου

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1972, που πραγματοποιήθηκαν στο Μόναχο της Γερμανίας, ήταν πολύ σημαντικοί για τη διεθνή εικόνα της χώρας – έπρεπε να λάμψουν, ώστε να ξεχαστούν τελείως οι τελευταίοι Ολυμπιακοί αγώνες πριν από τον πόλεμο, η ναζιστική φιέστα του Βερολίνου του 1936. Όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο – χύθηκε αίμα και μάλιστα πολύ.

Καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες βρίσκονταν στη δωδεκάτη μέρα τέλεσής τους, τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου, λίγο μετά τις 4.30 το πρωί, οκτώ μέλη της ένοπλης Παλαιστινιακής Οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», εισέβαλαν στο Ολυμπακό Χωριό του Μονάχου, κατευθύνθηκαν στο κτίριο της Ισρααηλινής αποστολής, και εκεί έπιασαν ομήρους 9 Ισραηλινούς αθλητές. Όι Ισραηλινοί αντιστάθηκαν, κι έγινε συμπλοκή, κατά τη διάρκεια της οποίας δύο Ισραηλινοί, ένας αθλητής και ένας προπονητής, έχασαν τη ζωή τους.

Οι υπόλοιποι αθλητές κατόρθωσαν να διαφύγουν – κάποιοι από τα παράθυρα του κτιρίου. Μετά από λίγο, οι Παλαιστίνιοι τρομοκράτες  («αγωνστές» κατ’ άλλους) έκαναν γνωστούς τους όρους τους για την απελευθέρωση των αθλητών: το Ισραήλ και η Γερμανία έπρεπε να απελευθερώσουν 234 Παλαιστίνιους κρατούμενους σε ισραηλινές και γερμανικές φυλακές, και να διασφαλιστεί η αεροπορική διαφυγή των ενόπλων από τη Δυτική Γερμανία.

Όπως ήταν αναμενόμενο, τόσο οι Γερμανοί, όσο και οι Ισραηλινοί αρνήθηκαν να υποχωρήσουν. Η γερμανική κυβέρνηση, υπό τον Βίλυ Μπραντ, αποφάσισε τότε να το πάρει πάνω της το θέμα. Οι Γερμανοί προφασίστηκαν ότι δέχονται τους όρους.  Έτσι, ειδικές δυνάμεις έζωσαν ένα κοντινό στρατιωτικό αεροδρόμιο, απ΄ όπου υποτίθεται πως οι Παλαιστίνιοι θα επέβαιναν σε ελικόπτερα. Ωστόσο, η επιχείρηση διάσωσης των ομήρων, που οργανώθηκε μόνο από τις γερμανικές αρχές ασφαλείας,  δεν θα μπορούσε να πάει πιο άσχημα: Οι Γερμανοί άνοιξαν πυρ, οι Παλαιστίνιοι ανταπέδωσαν, και ο τελικός τραγικός απολογισμός, μαζί με τους πρώτους δύο, ήταν 17 νεκροί: πέντε από τους απαγωγείς, όλοι οι όμηροι αθλητές, και ένας Γερμανός αστυνομικός.

Οι τρεις ένοπλοι που επέζησαν κατόρθωσαν να διαφύγουν με ένα αεροπλάνο της Lufthansa στη Λιβύη, αλλά δεν τα κατάφεραν να γλιτώσουν από το μακρύ χέρι του Ισραήλ – μετά από λίγο η μυστική υπηρεσία του, η Μοσάντ, τους εξολόθρευσε, ενώ σαν αντίποινα η κυβέρνηση του Ισραήλ, υπό την Γκόλντα Μεΐρ, βομβάρδισε παλαιστινιακά στρατόπδα στο Λίβανο και τη Συρία. Ο απολογισμός:  100 νεκροί. Α, και κάτι άλλο: οι Ολυμπιακοί Αγώνες, μετά από όλο αυτό το λουτρό αίματος, συνεχίστηκαν «κανονικά»…

Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης», η οργάνωση των απαγωγέων, ήταν ένα παρακλάδι της «Φατάχ», της οργάνωσης που είχε ιδρύσει ο Γιασέρ Αραφάτ. Φαίνεται πως δεν υπήρχε άλλος τρόπος, τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, πλην της τρομοκρατίας, ώστε η διεθνής κοινότητα να καταλάβει πως το κράτος του Ισραήλ τρομοκρατούσε και εξόντωνε συστηματικά τους Παλαιστίνιους. Η τρομοκρατία, άλλωστε, μπορεί να ασκείται και από ένα κράτος, και όχι μόνο από άτομα ή οργανώσεις…Η ίδια η διεθνής κοινότητα, αλλά και το κράτος του Ισραήλ, αναγνώρισαν αναγκαστικά μερικές δεκαετίες αργότερα τον Γιάσερ Αραφάτ ως Παλαιστίνιο ηγέτη, αφού πριν τον είχαν στιγματίσει ως τρομοκράτη…

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.