Σαν σήμερα καταρρέει η Σοβιετική Ένωση

Στις 26 Δεκεμβρίου του 1991 το Ανώτατο Σοβιέτ στην τελευταία του συνεδρίαση ψηφίζει την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης βάζοντας ταφόπλακα στην ΕΣΣΔ, που δεν ήταν και πολύ μακρόβια: «γεννήθηκε» το 1922 και «πέθανε» το 1991, επί Γκορμπατσώφ, μην καταφέρνοντας να φτάσει ούτε τα εβδομήντα χρόνια ζωής.

Έτσι τελείωσε, άδοξα, μέσα στον ορυμαγδό της διάλυσης εις τα εξ ων συνετέθη, ένα κοινωνικό πείραμα σοσιαλισμού, μια απόπειρα οικοδόμησης ενός καθεστώτος στο οποίο κανείς δεν θα εκμεταλλευόταν κανέναν. Το οποίο καθεστώς, να πούμε πως ξεκίνησε με την Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917, η οποία ανέτρεψε το προηγούμενο τσαρικό κράτος, για να ιδρυθεί ο «κόκκινος παράδεισος της επανάστασης»: η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών («Σαγιούζ Σαβιέτσκιχ Σατσιαλιστίτσεσκιχ Ρεσπούμπλικ», στα ρώσικα), γνωστή και ως «Σοβιετική Ένωση» («Σαβέτσκιι Σαγιούζ»), ένα κράτος απαρτιζόμενο από 15 σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, που απλωνόταν από την ανατολική Ευρώπη μέχρι τη βόρεια Ασία, το μεγαλύτερο σε έκταση στον κόσμο, με πληθυσμό πάνω από 293 εκατομμύρια (σύμφωνα με την απογραφή του 1989).

Η ίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης άλλαξε τον κοινωνικό χάρτη του κόσμου. Ό,τι κι αν έγινε μετά, όπως κι αν κατάντησε, μέσα στα 70 χρόνια της ζωής της αποδείχτηκε πως, ναι, ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, και και πως, δυστυχώς ή ευτυχώς, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί…

Ο πάταγος που έκανε καθώς κατεδαφιζόταν η ΕΣΣΔ το 1991 τρόμαξε τους κομουνιστές, οι οποίοι γενικώς αναδιπλώθηκαν. Αντιστοίχως, ξεθάρρεψαν οι της άλλης πλευράς. Ο Καπιταλισμός, όταν διαπίστωσε πως το αντίπαλον δέος δεν υπάρχει, πως έμεινε μόνος του στο παιχνίδι, πως η ζυγαριά δεν έχει δεύτερο δίσκο για να παλαντζάρει η κοινωνία, αποχαλινώθηκε εντελώς. Κάποιοι αποτόλμησαν να διαγράψουν ό,τι θετικό έφερε ο κομουνισμός στον κόσμο, ό,τι φωτεινό προσέφερε στο ανθρώπινο πνεύμα. Βιάστηκαν να πανηγυρίσουν την ήττα του εχθρού τους, ξεχνώντας όμως πως δεν τον νίκησαν – αυτός πέθανε μόνος του, από φυσικά αίτια.

Ο κομουνισμός δεν νικήθηκε – κατέρρευσε από τα μέσα λόγω των αντιφάσεών του, λόγω των εγκληματικών λαθών στην εφαρμογή του. Εννοώ πως, εντάξει, οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές είναι οι γνωστοί πολεμοκάπηλοι και εκμεταλλευτές, οπότε δεν περιμένει κανείς και τίποτα καλό απ΄αυτούς, έτσι δεν είναι; Όμως η ελπίδα του κόσμου, ο Κομουνισμός, που οδηγούσε για έναν αιώνα τους καταπιεσμένους λαούς της οικουμένης, να αποδεικνύεται, στην εφαρμογή του, και αυτός με την πάροδο του χρόνου καταπιεστικός, άδικος, κατακτητικός και εγκληματικός; Μήπως οι κόκκινες σταλινικές ερπύστριες πατάνε πιο ελαφριά από τις αμερικάνικες;….

Για κάποιους η «Δημοκρατία» δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απόλυτη ελευθερία των αγορών, η ασυδοσία του Κεφαλαίου. Αυτοί, οι αποδομητές της Ιστορίας, παραλείπουν να αναφέρουν πως η Σοβιετική Ένωση, έχασε στον αγώνα εναντίον του Άξονα, δηλαδή εναντίον του Ναζισμού και του Φασισμού, 10 εκατομμύρια στρατιώτες, όταν όλοι οι νεκροί φαντάροι όλων των άλλων των συμμαχικών χωρών, δεν ξεπερνάνε τα εφτά εκατομμύρια! Αυτοί, που ξαναγράφουν την Ιστορία, λησμονούν πως η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, αυτό το ολοκληρωτικό κράτος, έδωσε στον αγώνα εναντίον της σβάστικας είκοσι εκατομμύρια νεκρούς, σχεδόν τους μισούς, από όλους τους νεκρούς του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου… Όχι και μικρή η προσφορά του Κομουνισμού στην υπόθεση της ελευθερίας, θα έλεγα…

Και τί μας έμεινε από το 1991 που κατέρρευσε η ΕΣΣΔ; Έχουμε ένα κόσμο όπου οκτώ άνθρωποι κατέχουν το μισό πλούτο της γης, όπου τα αβγά του ναζιστικού φιδιού εκκολάπτονται ανενόχλητα παντού γεμίζοντας τα κράτη με νέα ερπετά, όπου ο ισχυρότερος άνδρας του πλανήτη είναι ένας νταής ακροδεξιός μισογύνης βαψομαλλιάς, όπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με λιγότερα από δυο δολάρια την ημέρα, κι όπου εάν κλέψεις μια φραντζόλα σε χώνουν μέσα ως εγκληματία, ενώ εάν πτωχεύσεις μια ολόκληρη χώρα σε καλούν σε διεθνή συνέδρια ως γκουρού των αγορών…