Σρεμπρένιτσα: Η μεγαλύτερη σφαγή στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Στις 11 Ιουλίου του 1995, σερβοβοσνιακές δυνάμεις διοικούμενες από τον στρατηγό Ράτκο Μλάντις, εκτελούν περί τους 8000 άρρενες Βόσνιους Μουσουλμάνους στη Σρεμπρένιτσα, και ακολούθως τους ρίχνουν σε ομαδικούς τάφους, αν και η ορεινή πόλη της Βοσνίας Ερζεγοβίνης είχε κηρυχθεί ασφαλής περιοχή και φυλασσόταν από Ολλανδούς κυανόκρανους. Όμως, οι στρατιώτες του ΟΗΕ δεν έριξαν ούτε μια τουφεκιά, αφήνοντας τους Μουσουλμάνους στην τύχη τους. Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα θεωρείται η μεγαλύτερη στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρέπει να συμπληρώσω πως σ’ αυτό το έγκλημα συμμετείχαν και ελληνικές παραστρατιωτικές ομάδες, τα μέλη των οποίων πανηγύρισαν, φωτογραφήθηκαν και παρασημοφορήθηκαν για τη δράση τους στη σφαγή.

Πάντως, είναι απορίας άξιον πώς η πολιτισμένη Δύση, που έφριξε με τη θηριωδία της Σρεμπρένιτσα, δεν ενοχλήθηκε από άλλες θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τα άλλα, πλην των Σέρβων, εμπλεκόμενα μέρη στον εμφύλιο που ακολούθησε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Θηριωδίες, ασφαλώς έκαναν κι οι Κροάτες (αυτοί κι αν έκαναν…) και οι Βόσνιοι. Οι πάντες βούτηξαν για τα καλά τα χέρια τους στο αίμα των πρώην συμπολιτών τους – άλλωστε, είναι γνωστόν πως ο πιο αιματηρός και βρόμικος πόλεμος είναι ο Εμφύλιος, κάτι ξέρουμε εμείς οι Έλληνες επ’ αυτού.

Επίσης, ο πολιτισμένος κόσμος, που αισθάνθηκε αποτροπιασμό με την Σρεμπρένιτσα, δεν έπαιξε βλέφαρο με τους βομβαρδισμούς που ακολούθησαν τέσσερα χρόνια μετά, όταν το ΝΑΤΟ αποκατάστησε την ευρωπαϊκή τάξη, διαλύοντας τη Σερβία με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, και δεν μιλάμε για στρατιωτικούς μόνο στόχους, αλλά για σχολεία, νοσοκομεία, ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, γέφυρες και εργοστάσια.

Η επιλεκτική ευαισθησία είναι μια ασφαλής απόδειξη πως οι κλαυθμοί των ισχυρών για ένα μαζικό έγκλημα είναι υποκριτικοί και κάλπικοι. Εάν κάποιος πανίσχυρος ήθελε να αποκαταστήσει την παγκόσμια τάξη, τιμωρώντας τους αδικοπραγούντες, πόσες φορές θα έπρεπε να βομβαρδιστεί η ίδια η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, αν αναλογιστεί κανείς τα εγκλήματα που διέπραξε η Δύση κατά του υπολοίπου κόσμου;

Ηθικόν δίδαγμα: δεν υπάρχουν «καλά» και «κακά» μαζικά εγκλήματα. Οι οκτώ χιλιάδες Βόσνιοι Μουσουλμάνοι που σφαγιάστηκαν από τους σερβοβόσνιους στη Σρεμπρένιτσα πρέπει να τιμώνται και να μνημονεύονται ακριβώς όσο και οι νεκροί άμαχοι από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Σερβία, ακριβώς όσο και οι αθώοι πολίτες του Ιράκ, της Λιβύης και του Αφγανιστάν. Όσο κι οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα, όσο κι οι χωρικοί στο Βιετνάμ, όσο κι οι πολίτες του Ναγκασάκι, που εξαερώθηκαν για να διαπιστώσουν οι Αμερικανοί εάν η βόμβα πλουτωνίου θα έκανε τόση ζημιά όσο και η πρώτη, ουρανίου, που έριξαν στη Χιροσίμα…

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.