Τα προβλήματα της κυβέρνησης στη διαχείριση μεγάλων γεγονότων και κρίσεων

Τα πρώτα (και μεγάλα) προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση στη διαχείριση μεγάλων γεγονότων και κρίσεων, βάζει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης το ίδιο το μοντέλο του “επιτελικού κράτους”, όπως διαμορφώθηκε μετά τις εκλογές.

Η αντιμετώπιση του προσφυγικού- μεταναστευτικού, μάλιστα, είναι η κορυφή του παγόβουνου, αφού, κατά κοινή ομολογία, στην καλύτερη περίπτωση η πολιτική που ακολουθείται είναι “βλέποντας και κάνοντας”. Από την κατάργηση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και την επανίδρυση του (για μέρος των μέσων ενημέρωσης και τα δυο γεγονότα υπήρξαν το ίδιο σημαντικές κινήσεις), την αλλαγή τουλάχιστον πέντε υπουργών ως υπευθύνων για το πρόβλημα σε επτάμισυ μήνες διακυβέρνησης, η διόγκωση των προσφύγων και μεταναστών που διαμένουν στα νησιά του Αιγαίου και τόσα άλλα, μέχρι που φτάσαμε στην “οριστική και αμετακίνητη απόφαση” των λεγόμενων “κλειστών” κέντρων στα νησιά του Βορείου Αιγαίου. Όταν, μάλιστα, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Νότης Μηταράκης- μετά την πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου- προσπάθησε να δώσει μια νέα διορία για διάλογο με τους νησιώτες, εκλήθη εσπευσμένα στο Μαξίμου προκειμένου να “δώσει εξηγήσεις”, αφού η απόφασή του (πιθανόν μια υπόγεια συμφωνία με τον Περιφερειάρχη, με τον ίδιο τον Κώστα Μουτζούρη να προτείνει τη δημιουργία “στρατοπέδων φυλάκισης” των προσφύγων σε …ξερονήσια, πρόταση που έστω και καθυστερημένα απέρριψε ο αναπληρωτής υπουργός Γιώργος Κουμουτσάκος και όχι ο Ν. Μηταράκης) θεωρήθηκε ότι υπονομεύει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης!

Η επιλογή της κυβέρνησης για μια πρωτοφανή σύγκρουση με τους νησιώτες, με απόβαση των ΜΑΤ και με συγκρούσεις που δεν έχουμε δει στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, τη στιγμή μάλιστα που η ένταση με την Τουρκία είναι έτοιμη να χτυπήσει κόκκινο, οδήγησε σε μια μεγαλοπρεπή ήττα και σε αναδίπλωση, όπως όλα τουλάχιστον δείχνουν αυτή τη στιγμή. Η λυσσώδης σύγκρουση των δυνάμεων ασφαλείας με τους νησιώτες και η αδιανόητη για ένα κράτος δικαίου επιθετικότητα που επέδειξαν, η καθολική αντίδραση των κατοίκων του νησιού παρά τις πιέσεις και τις προσπάθειες που έγιναν στο παρασκήνιο για τη διάσπαση του μετώπου, η πρωτοφανής ενέργεια ξυλοδαρμού των ΜΑΤ σε ξενοδοχείο, οι πυροβολισμοί στα πόδια τους (!), ανάγκασαν την κυβέρνηση να σαλπίσει υποχώρηση, μένοντας να δούμε εάν διαθέτει εναλλακτικό σχέδιο για την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος.

Κυβερνητικά στελέχη παραδέχονται ότι με τη διαχείριση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό οδηγείται σε αμφισβήτηση το μοντέλο του επιτελικού κράτους, όπως αυτό παρουσιάστηκε μετά την αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου ή, τουλάχιστον, κάποια από τα πρόσωπα που το υπηρετούν. Πολύ περισσότερο που υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις που αναδείχτηκαν οι αδυναμίες, όπως πχ η δήλωση τη μια μέρα ότι δεν χρειάζονται επιπλέον μέτρα για τον κορονοϊό, τα οποία, όμως, ελήφθησαν την …επομένη!

Τα ίδια στελέχη εκτιμούν πως το πλήγμα που δέχθηκε η κυβέρνηση με την ήττα στα νησιά και η ανάγκη αλλαγής του πολιτικού κλίματος, μάλλον ισχυροποιεί την άποψη εκείνων στο Μέγαρο Μαξίμου που υποστηρίζουν πως ο ανασχηματισμός θα πρέπει να επισπευστεί. Το θέμα, ωστόσο, είναι σύνθετο, με υπέρ και κατά και ουδείς μπορεί αυτή τη στιγμή να προβλέψει εάν όντως θα γίνουν αλλαγές στην κυβέρνηση πριν το καλοκαίρι ή μετά από αυτές ή και τι είδους αλλαγές θα είναι αυτές.