Τι -κάνουμε ότι- ξεχνούμε για τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας

Θυμάμαι τις επισκέψεις των πολιτικών στο μετρό, όταν άρχισε στην Αθήνα να λειτουργεί αυτό το κόσμημα, που μαζί με την Αττική Οδό έδωσαν μια κάποια λύση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας. Προσωπικά, ως πολιτικός συντάκτης του “Έθνους”, είχα συνοδεύσει τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, τον τότε υπουργό ΠΕΧΩΔΕ (με πολύ μεγάλη συμβολή στο έργο) Κώστα Λαλιώτη, τον τότε Πρόεδρο της Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη και άλλους, την ίδια στιγμή που μέσα της τότε αντιπολίτευσης χαρακτήριζαν το μετρό “επικίνδυνο έργο” κοκ.

Η κρίση που ακολούθησε, δημιούργησε εχθρικό κλίμα για τους πολιτικούς, που με ελάχιστες εξαιρέσεις, περιόρισαν ή σταμάτησαν τις δημόσιες εμφανίσεις τους, μεταξύ αυτών και την παρουσία τους (έστω και για επικοινωνιακούς λόγους) στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Μέσα που ακριβώς επειδή αφορούσαν τα φτωχότερα στρώματα, που δεν είχαν αυτοκίνητο, αφέθηκαν περισσότερο στην τύχη τους. Και γράφω τα ανωτέρω για να αποδείξω την υποκρισία: Υποκρισία όσων πιστεύουν ότι οι πολίτες ταλαιπωρούνται μόνο αν έχει στάση το μετρό- σε τέτοια περίπτωση η ταλαιπωρία είναι ασφαλώς ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ μεγαλύτερη. Υποκρισία συνδικαλιστών που σε κάθε τους κινητοποίηση για κάποιο συντεχνιακό αίτημα υποστηρίζουν ότι την κάνουν για το καλό του επιβατικού κοινού- και όταν το αίτημά τους ικανοποιείται, …ξεχνούν το επιβατικό κοινό! Υποκρισία των μέσων, που δεν βλέπουν ότι υπάρχουν αστικά λεωφορεία που περνούν κάθε μισή ώρα και κάθε 45 λεπτά!

Δεν θα αναρωτηθούμε πόσο καιρό το τραμ δεν κυκλοφορεί ουσιαστικά προς το κέντρο της πόλης, λόγω κακής χάραξης- ποιος πληρώνει, ποιος τιμωρείται άραγε γι’ αυτό;

Θα δούμε όμως ορισμένα στοιχεία για τα μέσα μαζικής μεταφοράς που συγκεντρώσαμε- η έρευνά μας μόλις ξεκίνησε:

-Στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ είναι ακινητοποιημένο το 50% του στόλου, λόγω ελλείψεων και ανταλλακτικών!

-Το 50% των συρμών του μετρό είναι ακινητοποιημένο λόγω έλλειψης ανταλλακτικών, ενώ υπάρχει έλλειψη οδηγών και τεχνιτών, που καθιστούν ακόμα μεγαλύτερο το χρόνο που περνούν οι συρμοί από τους σταθμούς.

-Στην περίοδο της κρίσης, την περίοδο δηλαδή 2009-2016 -και σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΣΑ- το προσωπικό σε ΣΤΑΣΥ και ΟΣΥ μειώθηκε κατά 33%.

-Οι μισθοί των εργαζομένων έχουν μειωθεί έως και 45% από την έναρξη της κρίσης έως τις ημέρες μας.

-Οι τιμές των εισιτηρίων, με πολύ χειρότερη κατάσταση στη συγκοινωνία έχουν αυξηθεί από 0,80 το 2009, σε 1,4 ευρώ σήμερα, δηλαδή κατά 75%, όταν οι μισθοί και τα ημερομίσθια στο ίδιο διάστημα έχουν μειωθεί ακόμα και στο μισό!

-Οι λεωφορειολωρίδες δεν αστυνομεύονται, παρότι οι αστυνομικοί έχουν δωρεάν εισιτήρια, αναλαμβάνοντας το έργο της φύλαξης τους!

Όλα τα παραπάνω, δεν μπορεί παρά να μπουν στην ατζέντα της δημόσια συζήτησης, εάν πραγματικά θέλουμε τις καλές συγκοινωνίες και τη μη ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού…