Το προσφυγικό αλλάζει την ατζέντα στη χώρα και μετατοπίζει προς τα δεξιά το πολιτικό τοπίο

Ένα νέο τοπίο δημιουργείται στην πολιτική ζωή της χώρας με τα όσα συμβαίνουν στα ελληνοτουρκικά σύνορα μετά τη χρησιμοποίηση του προσφυγικού από τον Ταγίπ Ερντογάν ως  μοχλό πίεσης προς την Ευρώπη, με στόχο τη στήριξή του στο Συριακό, καθώς στο Ιντλίπ βρίσκεται σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση.

Το προσφυγικό- μεταναστευτικό, που ούτως ή άλλως ήταν ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα διαχείρισης στο εσωτερικό της χώρας, όπως έδειξαν και τα όσα έγιναν πρόσφατα σε Λέσβο και Χίο, εμπλέκεται πλέον ευθέως με γεωστρατηγικές εξελίξεις στην περιοχή, όπως η λύση του Συριακού, που σαφώς ξεπερνά τις διαπραγματευτικές δυνατότητες της χώρας, ενώ ενδέχεται να αποτελέσει και μέρος ελληνοτουρκικών συγκρούσεων.

Αυτές καθ’ εαυτές οι εξελίξεις, αφού η υπεράσπιση των συνόρων της χώρας είναι επιβεβλημένη και αυτονόητη (ευκολότερα σχετικά στον Έβρο, καθώς τα σύνορα είναι χερσαία, ιδιαίτερα δύσκολα στα νησιά, όπου ενέχει ο κίνδυνος και αναποτελεσματικότητας και πνιγμού ανθρώπων), όπως και ο τρόπος αντιμετώπισής τους από την κυβέρνηση, συμβάλλουν στη μετατόπιση της πολιτικής ατζέντας προς τα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Προοπτικά, βεβαίως, καθιστούν την διαχείριση του προσφυγικού στο εσωτερικό της χώρας περισσότερο δύσκολη. Το αντιπροσφυγικό κλίμα που δημιουργείται οδηγεί στην πλήρη ιδεολογική και πολιτική επικράτηση της ατζέντας του Αντώνη Σαμαρά, που θα δυσκολέψει ευρωπαϊκές λύσεις δικαίου στο πρόβλημα. Κάποιοι ήδη θεωρούν ως βεβαία τη δημιουργία δομών μεταναστών σε ξερονήσια, αλλά και το push back, ενώ με τη μη αποσυμφόρηση των νησιών του Αιγαίου, ο κίνδυνος να θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές είναι υπαρκτός.

Το κλίμα που δημιουργείται από τα όσα συμβαίνουν στον Έβρο και τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, σε πρώτη φάση δείχνουν να ενισχύουν την κυβέρνηση, που ενσωματώνει και την ακροδεξιά στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, πλην όμως, προοπτικά, ενδέχεται να της δημιουργήσουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα, σε περίπτωση που χρειαστεί να δοθούν συγκεκριμένες λύσεις στο πρόβλημα. Πολλά, άλλωστε, θα εξαρτηθούν από τη διάρκεια της έντασης στα σύνορα, από το εάν θα χαθούν και πόσες ανθρώπινες ζωές, από το πόσοι πρόσφυγες και μετανάστες θα περάσουν τα σύνορα, από τη στάση της Ευρώπης, αλλά και τη στάση της δύσης απέναντι στην Τουρκία. Αν η κυβερνητική στάση δεν έχει τα αποτελέσματα που αναμένονται (και που δεν μπορεί να αποκρυφτούν), ενδέχεται οι αντισυστημικοί λεγόμενοι κίνδυνοι να επανέλθουν, όπως και τα αντιευρωπαϊκά …αισθήματα, που έχουν άλλωστε τροφοδοτηθεί από την εποχή των πρώτων Μνημονίων για την οικονομία.

Την ίδια στιγμή, προβλήματα στο εσωτερικό τους για τη στάση τους στο προσφυγικό θα αντιμετωπίσουν και  κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Η Κουμουνδούρου πήρε μια πρώτη γεύση από τη διαφοροποίηση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στη Χαριλάου Τρικούπη οι δυνάμεις που επιδιώκουν τη συνέχιση της συμπόρευσης με τη Νέα Δημοκρατία αμφισβητούν ήδη την κριτική της ηγεσίας στον πρωθυπουργό, θεωρώντας ως «μονόδρομο» την πολιτική που ακολουθείται στα σύνορα.