Ζωγράφος: τί σημαίνει η λέξη και το επώνυμο

Το επώνυμο «Ζωγράφος» είναι αρκετά διαδεδομένο, και προέρχεται βέβαια από το σχετικό ουσιαστικό που δηλώνει την επαγγελματική ιδιότητα. Ο ζωγράφος, λοιπόν, είναι ο καλλιτέχνης που επιδίδεται στη ζωγραφική.

Η ζωγραφική τώρα είναι μία από τις σημαντικότερες εικαστικές τέχνες. Ορίζεται ως η τέχνη αναπαράστασης μορφών και σχημάτων, με τη βοήθεια χρωστικών υλών, όπως λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Πάμπολλες οι τεχνοτροπίες στη ζωγραφική, που ασφαλώς δεν εξαντλούνται σε ένα Σκουφάκι – ούτε καν να τις απαριθμήσω δεν προλαβαίνω. Ωστόσο, προσωπικά μιλώντας, αυτή η αναπαράσταση μορφών και σχημάτων όσο τεχνική κι αν είναι, είτε έχει ψυχή, είτε δεν έχει. Είτε κομίζει ένα φορτίο ιδεών και συναισθημάτων, είτε δεν κομίζει, και είναι απλώς ένα έγχρωμο, πλην κενό, αλαλάζον κύμβαλο.

Εν πάση περιπτώσει, είναι ενδιαφέρουσα η ετυμολογική καταγωγή της λέξης “ζωγράφος”. Αυτή λοιπόν παράγεται από τη λέξη “ζωή”, ή τη λέξη “ζωός”, που θα πει ζωντανός, και το ρήμα “γράφω”, με την έννοια του “απεικονίζω”. Ο ζωγράφος λοιπόν είναι αυτός που απεικονίζει, που ιστορεί τον κόσμο της ζωής, τον κόσμο των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών. Εάν το κάνει καλά, και οι πίνακές του έχουν, εκτός από δεξιοτεχνία και ψυχή, έχει καλώς. Εάν όμως όχι, έχουμε πρόβλημα. Πάντως, πρέπει να είμαστε ευγενικοί και ανεκτικοί με τους κακούς ζωγράφους, γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει πως θα διαχειριστούν την απόρριψη. Να σας θυμίσω πως ο Άντολφ Χίτλερ ήταν ένας κακός ζωγράφος.

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.