5 ΑΓΙΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ

Στο βιβλίο του “Saints Behaving Badly”, ο συγγραφέας Τόμας Κράφγουελ έχει μαζέψει ένα σωρό από περιπτώσεις αγίων του χριστιανισμού, που προτού πιστέψουν και αφιερώσουν τη ζωή τους στον Θεό, έζησαν μία ζωή μέσα στην αμαρτία. “Αμαρτία”, βέβαια, σύμφωνα με όσα επιτάσσει η θρησκεία αλλά και τα ήθη της εποχή που ο καθένας τους έζησε.

Ακολουθούν πέντε απ’ αυτές τις περιπτώσεις αγίων τόσο της καθολικής όσο και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Αγία Πελαγία

Η Πελαγία ήταν μία γνωστή ηθοποιός και μία γυναίκα “χαλαρών ηθών”, όπως τη χαρακτήριζαν τον 5ο αιώνα όπου έζησε. Πιο συγκεκριμένα, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είχε γράψει γι’ αυτήν: “Δεν υπήρχε τίποτα πιο ποταπό από εκείνη όταν ήταν πάνω στη σκηνή”.

Ο Κράφγουελ δίνει μία καλή εικόνα των αμαρτιών της. “Οι άντρες που πήρε ως εραστές της τρελάθηκαν μαζί της. Για χάρη της Πελαγίας, οι πατέρες εγκατέλειψαν τα παιδιά τους και οι πλούσιοι σπατάλησαν τις περιουσίες τους. Αποπλάνησε ακόμη και τον αδερφό της Αυτοκράτειρας.

Προσπαθώντας να εξηγήσει την εξουσία που ασκούσε η Πελαγία πάνω στους άνδρες, ο Άγιος Ιωάννης αναρωτήθηκε αν τους νάρκωνε, και υπέθεσε ότι ίσως να χρησιμοποιούσε μαγεία”.

Δεν είναι πολλά γνωστά για τη μεταστροφή της στον Θεό, εκτός από το ότι πιθανώς άκουσε μια ομιλία από έναν επίσκοπο για το έλεος του Θεού και στη συνέχεια ζήτησε αμέσως να διδαχτεί την πίστη και εν τέλει να βαφτιστεί. Πιστεύεται ότι στη συνέχεια έγινε μοναχή και περνούσε τις υπόλοιπες μέρες της προσευχόμενη.

Άγιος Ματθαίος

Ποτέ κανείς δεν συμπάθησε ούτε τους φόρους ούτε τους φοροεισπράκτορες σε οποιαδήποτε εποχή. Το ίδιο ίσχυε και στα χώματα που βρίσκεται σήμερα το Ισραήλ. Κατά τη διάρκεια του 1ου αιώνα, οι Ρωμαίοι ανέθεταν με υπεργολαβία τη συλλογή φόρων σε ιδιώτες και αυτοί οι φοροεισπράκτορες έβρισκαν την ευκαιρία να εκβιάζουν και να απειλούν τους ανθρώπους, ώστε να αρπάξουν όσα περισσότερα χρήματα μπορούσαν. Όλοι τους μισούσαν και η απληστία τους ήταν κάτι παραπάνω από γνωστή στους πάντες.

Γι’ αυτό, όταν ο Ιησούς ζήτησε από τον Ματθαίο “να τον ακολουθήσει”, πολλοί έμειναν έκπληκτοι και “σκανδαλίστηκαν” από το επεισόδιο. Πώς θα μπορούσε ο Ιησούς να δειπνήσει με “φοροεισπράκτορες και αμαρτωλούς”; Ναι, αυτές οι δύο λέξεις έμπαιναν μαζί στην ίδια πρόταση.

Από εκείνο το σημείο και μετά όμως, ο Ματθαίος έγινε ένας άλλος άνθρωπος. Ακολουθώντας στενά τον Ιησού, σταμάτησε να αμαρτάνει εκμεταλλευόμενος τους ανθρώπους. Στο τέλος έγραψε και όσα έζησε στο πλάι του Ιησού, γράφοντας αυτό που σήμερα αποκαλούμε “Ευαγγέλιο του Ματθαίου”.

Άγιος Δυσμάς

Ελάχιστα είναι γνωστά για τον “Καλό Ληστή” που σταυρώθηκε δίπλα στον Ιησού, αλλά θεωρείται βέβαιο ότι το έγκλημα του για εκείνη την εποχή τουλάχιστον όντως επισύρε την ποινή της σταύρωσης. Σύμφωνα με έναν βιβλικό μελετητή “δύο από τους πιο συνηθισμένους τύπους εγκληματιών που καταδικάζονταν σε σταύρωση ήταν οι περιθωριακοί εγκληματίες και οι εχθροί του κράτους”.

Στους πρώτους συμπεριλαμβάνονταν για παράδειγμα οι σκλάβοι που το είχαν σκάσει από τα αφεντικά τους και στη συνέχεια διέπραξαν ένα έγκλημα. Και ο πιο σημαντικός λόγος που υποβάλονταν σε έναν τόσο οδυνειρό, αργό και ταπεινωτικό θάνατο ήταν για να χρησιμοποιηθούν ως θέαμα, ως παράδειγμα προς αποφυγή, προειδοποιώντας έτσι οποιονδήποτε άλλο σκλάβο σκεφτόταν να δραπετεύσει ή να διαπράξει κάποιο έγκλημα.

Την τελευταία ώρα του στη γη, ο Δυσμάς κατάλαβε τη σοβαρότητα των εγκλημάτων του και υπερασπίστηκε τον Ιησού στο σταυρό από τη γελοιοποίηση του “Κακού Ληστή”.

“Δεν φοβάσαι εσύ τον Θεό, που είμαστε στο ίδιο κρίμα; Και εμείς δικαίως. Άξια απολαμβάνουμε την ποινή μας για όσα πράξαμε. Αυτός όμως τίποτα κακό δεν έκανε (Λουκάς 23:40-41)”. Ο Ιησούς αναγνώρισε την ειλικρίνεια της μετάνοιάς του και του είπε: “Αμήν, σου λέω, ότι από σήμερα θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο”. Αφού έζησε μια αμαρτωλή ζωή, ο Δυσμάς είχε την τύχη να λάβει τη χάρη λίγο πριν το θάνατό του.

Άγιος Αυγουστίνος

Αν και μεγάλωσε με χριστιανή μητέρα, ο Άγιος Αυγουστίνος ακολούθησε την πρακτική πολλών μαθητών εκείνης της εποχής και έζησε τη ζωή του μέσα από το πρίσμα του ειδωλολατρικού μανιχαϊσμού. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνήψε σχέση με μια παλλακίδα και απέκτησε μαζί της έναν γιο. Έμειναν μαζί για πολλά χρόνια, χωρίς ποτέ να την παντρευτεί, μέχρι που η μητέρα του τον ανάγκασε να την παρατήσει. Στη συνέχεια πέρασε εννιά χρόνια στην Καρχηδόνα, εννέα χρόνια όπως ο ίδιος τα περιγράφει γεμάτα ασωτία

Το καλύτερο παράδειγμα που δίνει ο Αυγουστίνος για το πόσα βαθιά στην αμαρτία είχε βουτηχτεί η ζωή του έρχεται με το περίφημο επεισόδιο της “κλοπής των αχλαδιών”. Ο ίδιος αφηγείται τη σκηνή στις “Εξομολογήσεις” του.

“Ωραία ήταν εκείνα τα αχλάδια, αλλά δεν τα επιθυμούσε η άθλια ψυχή μου. Γιατί είχα αποθέματα καλύτερα, και αυτά που συγκέντρωνα, ήταν μόνο γιατί ήθελα να κλέψω. Διότι, όταν τα μάζευα, τα πέταγα μακριά, γιατί η μόνη μου εκεί ευχαρίστηση ήταν η αμαρτία του ότι έκλεβα, αυτήν απολάμβανα. Διότι, αν κάτι από αυτά τα αχλάδια έμπαινε στο στόμα μου, αυτό που το γλύκανε ήταν η αμαρτία”.

Μετά τη μεταστροφή της καρδιάς του, ο Αυγουστίνος βαφτίστηκε, έγινε ιερέας, επίσκοπος και μετά το θάνατό του ο “γιατρός της Εκκλησίας”.

Μαρία η Αιγυπτία

Σε νεαρή ηλικία η Μαρία το έσκασε από το σπίτι της και πέρασε δεκαεπτά χρόνια ως μία γυναίκα που σαγήνευε τους άντρες στη λαμπερή πόλη της Αλεξάνδρειας κατά τον 4ο αιώνα. Δεν χρέωνε για τις υπηρεσίες της, απλώς απολάμβανε την πρόκληση και ήταν “ενθουσιασμένη με τις σεξουαλικές της περιπέτειες”, όπως λέει και ο συγγραφέας στο βιβλίο του.

Η ίδια η Μαρία ομολόγησε αργότερα ότι “δεν υπήρχε καμία αξιοσημείωτη ή ανείπωτη διαφθορά την οποία να μη γνώριζα τέλεια”.

Κάποια στιγμή, νιώθοντας την ανάγκη να ακολουθήσει μια ομάδα προσκυνητών καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ, επιβιβάστηκε στο πλοίο τους και τους παρέσυρε όλους στο κρεβάτι της προτού φτάσουν στον προορισμό τους. Ωστόσο, ενώ ήταν στην Αγία Πόλη, η Μαρία μετάνιωσε για τις αμαρτίες της και συμφιλιώθηκε με την εκκλησία.

Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της ως ερημίτης στην έρημο και πάλευε συνεχώς με πειρασμούς έως ότου ο Θεός την πήρε μαζί του.