5 ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΠΟΤΕ

Υπάρχουν συγγραφείς που δεν εμφανίστηκαν ποτέ σε κάποια παρουσίαση βιβλίου τους για να υπογράψουν τα αντίτυπά του, συγγραφείς που δεν έχουν δώσει ποτέ κάποια συνέντευξη στην τηλεόραση ή στο ραδιόφωνο, μυθιστοριογράφοι που έχουν πουλήσει χιλιάδες αντίτυπα και όμως κανείς δεν τους έχει δει από κοντά. Είναι οι συγγραφείς που απλούστατα δεν υπάρχουν και ούτε υπήρξαν ποτέ.

Πολλά βιβλία έχουν κυκλοφορήσει πίσω από ψευδώνυμα που κρύβονται γνωστοί ή άγνωστοι συγγραφείς, ένας ή περισσότεροι άνθρωποι που συνεργάστηκαν για το αποτέλεσμα. Και η αλήθεια έγινε αργότερα γνωστή, και πολύ συχνά κατά λάθος.

Ακολουθούν πέντε πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

1. Ρίτσαρντ Μπάχμαν

Κάποια στιγμή, ένας υπάλληλος βιβλιοπωλείου ονόματι Στιβ Μπράουν, παρατήρησε κάτι παράξενο στο έργο του μυστηριώδη συγγραφέα, Ρίτσαρντ Μπάχμαν: η πρόζα του έμοιαζε πάρα πολύ με εκείνη του Στίβεν Κινγκ, ο οποίος ήταν ήδη τόσο διάσημος όσο ο Μπάχμαν δεν θα γινόταν ποτέ.

Ο Μπράουν έγραψε στον ατζέντη του Κινγκ για να του επισημάνει για τις ομοιότητες μεταξύ τους και να τον ρωτήσει πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Και τότε ήταν που ο Κινγκ κατάλαβε ότι το παιχνίδι για εκείνον είχε τελειώσει.

Ο διάσημος συγγραφέας είχε περάσει οκτώ χρόνια με αυτό το ψευδώνυμο, γράφοντας βιβλία όπως τα “Οργή” (1977), “Η μακριά πορεία” (1979) και “Δρομέας (1982), προκειμένου να ξεφύγει από τη συμβατική εκδοτική στρατηγική σχετικά με τους επώνυμους συγγραφείς που τους θέλει να κυκλοφορούν μόνο ένα βιβλίο το χρόνο.

Πώς κατάφερε όμως να μένει κρυφό το όνομά του; Το τέχνασμα ήταν απλό: ως Μπάχμαν, ο Κινγκ ισχυριζόταν στους δημοσιογράφους ότι μια παραμόρφωση του προσώπου τον έκανε επιφυλακτικό στο να δίνει συνεντεύξεις -και άρα να αποκαλυφθεί- και ταυτόχρονα κατοχύρωσε τα πνευματικά δικαιώματα των βιβλίων στο όνομα του ατζέντη του.

Μετά την ανακάλυψη της αλήθειας, ο Στίβεν Κινγκ θα αποσύρει για πάντα το συγγραφικό alter ego του, δηλώνοντας ότι ο Μπάχμαν “πέθανε από καρκίνο του ψευδώνυμου”. Έξυπνο.

2. Έλλερυ Κουήν

Αυτός ο συγγραφέας βιβλίων μυστηρίου ήταν για κάποιο διάστημα τόσο γνωστός όσο σχεδόν και η Αγκάθα Κρίστι. Στην πραγματικότητα όμως, δεν υπήρξε ποτέ -σε αντίθεση με την Αγκάθα. Πίσω από αυτό το όνομα κρύβονταν δύο ξαδέρφια, ο Φρέντερκ Ντανάι και ο Μάνφρεντ Λη… όνομα με το οποίο βάπτισαν και τον ήρωά τους, τον μυστηριώδη ντετέκτιβ που έλυνε ένα σωρό γρίφους και που φυσικά στο τέλος έστελνε τον δολοφόνο πίσω απ’ τα σίδερα.

Οι δυο τους είχαν επιλέξει το “Κουήν” ως ψευδώνυμο επειδή το περιοδικό “McClure” διοργάνωσε έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό και δεν ήθελε να δείξει εύνοια σε συγγραφείς που είχαν ήδη εκδώσει κάποιο έργο τους. Έτσι, όλες οι συμμετοχές έπρεπε να είναι με ψευδώνυμο. Αυτό το τέχνασμα διατηρήθηκε για λίγο καιρό, όταν όμως ο “Έλλερυ Κουήν” άρχισε να προσκαλείται σε κολέγια για να μιλήσει, το μυστικό άρχισε να καταρρέει -παρά το γεγονός ότι ο Λη εμφανιζόταν με μάσκα!

Στην Ελλάδα κυκλοφορούν πάνω από δέκα βιβλία τους.

3. Τεντ Λ. Νάνσυ

Πολύ πριν τα mails γίνουν η πιο συνηθισμένη μέθοδος γραπτής επικοινωνίας, ο συγγραφέας Τεντ Λ. Νάνσυ ήταν απασχολημένος με το να γράφει πραγματικές επιστολές σε εταιρείες και επιχειρήσεις και να τις αναγκάζει να απαντούν στα όσα αδιανόητα τους έγραφε. Για παράδειγμα, σε ένα κατάστημα ρούχων είχε στείλει ότι η κούκλα στη βιτρίνα τους έμοιαζε τρομερά με έναν νεκρό γείτονά του ή σε ένα ξενοδοχείο είχε στείλει για να τους πληροφορήσει ότι θα μείνει σύντομα σε κάποιο απ’ τα δωμάτιά τους και να μη φοβηθούν που θα έχει μαζί του κόκκινα μυρμήγκια.

Όλες αυτές οι επιστολές και οι απαντήσεις τους συγκεντρώθηκαν στη σειρά βιβλίων “Letters From a Nut” που ξεκίνησε να εκδίδεται το 1997.

Στην εισαγωγή του πρώτου βιβλίου, ο διάσημος κωμικός Τζέρι Σέινφελντ ισχυρίστηκε ότι είχε ανακαλύψει τα γράμματα του Νάνσυ στο σπίτι ενός φίλου και ότι απλώς βοήθησε να εκδοθούν. Αυτό οδήγησε στις εικασίες ότι ήταν εκείνος που κρυβόταν πίσω από το όνομα, αλλά κάτι τέτοιο τελικά δεν ίσχυε. Πίσω από τον Νάνσυ ήταν ο Μπάρι Μάρντερ, ένας απ’ τους συγγραφείς της σειράς του Σέινφελντ, ο οποίος σκέφτηκε να βάλει μπροστά αυτήν την καμένη ιδέα όταν είδε μία σακούλα από φαστφουντάδικο που καλούσε τους πελάτες του να επικοινωνήσουν μαζί του για ό, τι ήθελαν.

Το 2010, οι δυο τους εμφανίστηκαν μαζί στην τηλεόραση για να προωθήσουν από κοινού ένα νέο βιβλίο και εκεί αποκάλυψαν ότι ο Μάρντερ ήταν ο πραγματικός συγγραφέας.

4. Τζέημς Σ.Α. Κόρεϊ

Ο συγγραφέας πίσω από τη σειρά επιστημονικής φαντασίας “The Expanse” έχει λόγο που δεν είναι ποτέ διαθέσιμος για συνεντεύξεις. Ο “Κόρεϊ” είναι στην πραγματικότητα το κοινό ψευδώνυμο των Ντάνιελ Άμπραχαμ και Τάι Φρανκ. Οι δυο τους γνωρίστηκαν στο Αλμπουκέρκι του Νέου Μεξικού μέσα από μια ομάδα συγγραφέων με την οποία έκαναν παρέα και η αγάπη τους για τα role-playing games τους έφερε πιο κοντά.

Η σειρά βιβλίων τους είχε τόσο μεγάλη επιτυχία και το όνομα “Κόρεϊ” αποδείχθηκε τόσο δημοφιλές που όταν οι δυο τους προσλήφθηκαν για να γράψουν ένα μυθιστόρημα για τη σειρά βιβλίων του Star Wars -το ”Honor Among Thieves” που κυκλοφόρησε το 2014- ο εκδότης Ντελ Ρέι επέμεινε να το χρησιμοποιήσουν.

5. Πενέλοπι Ας

Το 1969, ένα ερωτικό μυθιστόρημα με τίτλο “Naked Came the Stranger” δημοσιεύτηκε δημιουργώντας σάλο στις ΗΠΑ. Το βιβλίο “πιστώθηκε” σε μια “νοικοκυρά του Λονκ Άιλαντ” με το όνομα Πενέλοπι Ας αλλά όπως θα έχεις ήδη καταλάβει αυτό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα ψευδώνυμο. Πίσω από την Πενέλοπι κρύβονταν μια ομάδα συγγραφέων της εφημερίδας Newsday που ήθελαν να σατιρίσουν μυθιστορήματα εκείνης της εποχής, όπως το “Valley of the Dolls” που έβαζαν το σεξ πάνω από την πρόζα.

Περίπου 24 συγγραφείς της εφημερίδας -ανάμεσά τους και οι νικητές του βραβείου Πούλιτζερ, Τζιν Γκόλτζ και Μπομπ Γκριν- χρειάστηκαν από μια εβδομάδα ο καθένας για να γράψουν από ένα κεφάλαιο, τα οποία στη συνέχεια συγκεντρώθηκαν για να αφηγηθούν την ιστορία μιας σεξουαλικά αχόρταγης συζύγου ονόματι Τζίλιαν Μπλέικ.

Να σημειώσουμε ότι δόθηκε σε όλους η εντολή να γράφουν όσο το δυνατόν πιο άσχημα μπορούσαν και πως ο Μαρκ ΜακΓκρέιντι, αρθρογράφος της Newsday και εγκέφαλος του σχεδίου, επέμεινε στην “αδιάλειπτη έμφαση στο σεξ” καθ’ όλη τη διάρκεια του βιβλίου. Η κουνιάδα του ΜακΓκρέιντι, Μπίλι Κουκ, ήταν εκείνη που προσελήφθη για να δανείσει το πρόσωπό της στην Ας.

Το όλο εγχείρημα δεν πήγε απλώς καλά. Το βιβλίο κατάφερε να γίνει μπεστ σέλερ, να μπει στη σχετική λίστα των New York Times, και όλα αυτά κόντρα στο κράξιμο των κριτικών, που δεν του χαρίστηκαν ούτε στιγμή. Ακόμα και όταν το τέχνασμα τους έγινε γνωστό και το κοινό έμαθε ότι είχε γίνει ένα πειραματόζωο στα χέρια τους, ένα θύμα φάρσας, το βιβλίο δεν έχασε τη δυναμκή του. Αντίθετα. Συνέχισε να πουλάει περισσότερο και από πριν.