ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΑ ΙΣΟΒΙΑ: ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΚΗ

Στις 15 Ιουλίου του 2022 η αντιεισαγγελέας πρωτοδικών Χαρίκλεια Χοβαρδά πρότεινε μέσα από 86 σελίδες την παραπομπή σε δίκη, ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, των δώδεκα οπαδών του ΠΑΟΚ για τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού και τον τραυματισμό των φίλων του. Ένα χρόνο μετά στις 6 Ιουλίου, έπειτα από 47 δικασίμους που διήρκησαν έξι μήνες, εκδόθηκε η καταδικαστική απόφαση.

Η δίκη ξεκίνησε στις 18 Ιανουαρίου του 2023. Το αίτημα της οικογένειας για εκδίκαση της υπόθεσης σε δικαστήριο της επικράτειας εκτός Θεσσαλονίκης δεν έγινε δεκτό. Πρόεδρος της σύνθεσης του δικαστηρίου ορίστηκε η Ελισάβετ Κούτρα. Δίπλα της βρέθηκαν άλλες δύο γυναίκες τακτικοί δικαστές και τέσσερις ένορκοι – δυο άντρες στα αριστερά της, ένας εργαζόμενος στην ΕΥΑΘ κι ένας υπάλληλος του ΟΤΕ, κι αντίστοιχα στα δεξιά της μια εφοριακός και μια εργαζόμενη στην πολεοδομία. Στη δεξιά γωνία, η γραμματέας, που κάθε πρωί στις 8:30 ξεκλείδωνε την αίθουσα. Στη γωνία αριστερά η αντεισαγγελέας Εφετών, Κυριακή Κλιάμπα. Η εμπειρία της σε, σχετικές με τον αθλητικό νόμο, υποθέσεις, οδήγησε σε έναν σπάνιο διπλό διορισμό. Γνωρίζει τους κατηγορουμένους από την πρώτη ημέρα, καθώς είχε οριστεί εισαγγελέας τόσο στην ανάκριση τους όταν συνελήφθησαν τον Φεβρουάριο του 2022 όσο και στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση.

Η πρώτη δικάσιμος

VIDEO 24MEDIA LAB: ΤΑ 33′ ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΚΗ

Τέσσερις νεαροί κάτω των 22 ετών κρατούνται στις φυλακές ανηλίκων στον Αυλώνα, και οι υπόλοιποι οκτώ είναι διασκορπισμένοι σε διαφορετικά καταστήματα κράτησης σε Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή, Βόλο, Λάρισα, Τρίκαλα, Δομοκό, Σέρρες και Κορυδαλλό. Άπαντες μεταφέρθηκαν στα Διαβατά κι από εκεί το πρωί της επόμενης στο Δικαστικό Μέγαρο. Το βράδυ πριν τη μεταγωγή τους για την πρώτη δικάσιμο, δεκάδες οπαδοί του ΠΑΟΚ πήγαν στις φυλακές ως ένδειξη συμπαράστασης στους 12 κατηγορούμενους. Το επόμενο πρωί, στις 18 Ιανουαρίου τους περίμεναν έξω από το Δικαστικό Μέγαρο περίπου 100 οπαδοί του Άρη φωνάζοντας συνθήματα εναντίον τους. Όταν κάποια στιγμή κόπασαν τα συνθήματα, από μια βροντερή φωνή, ακούστηκαν τρεις λέξεις: «Καταστρέψατε την πόλη».

Την υποστήριξη της κατηγορίας για την οικογένεια του Άλκη ανέλαβε στην αρχή ο Αλέξης Κούγιας, ενώ σύντομα τη σκυτάλη για το μεγαλύτερο κομμάτι της δίκης παρέλαβε ο Γιάννης Πουλτσίδης, δικηγόρος από τη Βέροια (όσο ο Κούγιας απουσίαζε). Οι συνήγοροι των κατηγορουμένων ανέρχονταν στους 32, με τους περισσότερους κατηγορούμενους να εκπροσωπούνται τουλάχιστον από δύο. Οι κόντρες του Αλέξη Κούγια με τον συνήγορο Βασίλη Ταουξή ξεχώρισαν, προκαλώντας συχνά τη διακοπή της διαδικασία.

Η οικογένεια

Πρώτοι μάρτυρες που κατέθεσαν στις 24 Ιανουαρίου είναι ο πατέρας, η μητέρα και η αδερφή του Άλκη. Ο πατέρας του, Αριστείδης Καμπανός, παρουσιαζόταν κάθε μέρα στην αίθουσα ανέκφραστος. Όχι γιατί απουσίαζαν τα συναισθήματα, αλλά γιατί είχε αναλάβει το βάρος της ευθύνης να εκπροσωπήσει δημόσια την οικογένεια από την πρώτη ημέρα της δολοφονίας του γιου του. Τα λόγια του όταν βρέθηκε μπροστά στο δικαστήριο ήταν μετρημένα, συχνά αλληγορικά. Ενδεικτικές δυο φράσεις, μια για το παιδί του και μια για τους κατηγορούμενους:

«Ο Άλκης ήταν ο πνευματικός μου πατέρας, η φωνή της συνείδησης μου»

«Αν δε θεωρούν ότι έκαναν κάτι, τότε γιατί μου ζητούν συγγνώμη; Αν μου ζητάνε συγγνώμη, με την αρχαιοελληνική έννοια, σημαίνει ότι συμφωνούν με τη γνώμη μου. Το συγγνώμη είναι διαφορετικό από το συγχωρώ, να βρεθούμε δηλαδή στον ίδιο χώρο».

Η μητέρα του Άλκη, Μελίνα Κακουλίδου, παρουσιάστηκε με ένα κραυγαλέο «γιατί» προς τους κατηγορουμένους, ζητώντας τους να την κοιτάξουν στα μάτια, με τον ένατο κατηγορούμενο να σηκώνει τότε το κεφάλι του και να δέχεται εκ νέου την οργή της. Η παράθεση της δικογραφίας εκ μέρους της ήταν ανατριχιαστική, όταν ξεκίνησε να αναφέρει ένα-ένα τα επίθετα των κατηγορουμένων, και στη συνέχεια να απαριθμεί – χωρίς σημειώσεις μπροστά της – με ιατρικούς όρους τα τραύματα του παιδιού της σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση. Ήταν βέβαιο σε εκείνη την, μόλις τρίτη, δικάσιμο ότι ελάχιστοι από τους παράγοντες της δίκης μέσα στην αίθουσα γνώριζαν τις λεπτομέρειες με τέτοια ακρίβεια. Η μητέρα, όμως, κρατούσε για έξι μήνες τη δικογραφία στα χέρια της, είχε χαραχθεί στο μυαλό της.

Ο Άγγελος και οι «οργανωμένοι οπαδοί»

Από τους αυτόπτες μάρτυρες ξεχώρισε ο φίλος του Άλκη, Άγγελος. Οι λόγοι δεν αφορούν μόνο τη μαρτυρική του κατάθεση. Ο Άγγελος ήταν ο κολλητός του Άλκη σε εκείνη την παρέα των πέντε ατόμων, ο συνδετικός κρίκος με τους άλλους τρεις. Γνωρίζονταν από τα μαθητικά χρόνια, υπήρξαν συμμαθητές. Αργότερα ο Άλκης μετακόμισε εκτός Θεσσαλονίκης, ξαναβρέθηκαν όταν επέστρεψε ως φοιτητής στην πόλη. Κοινό στοιχείο (και των πέντε), η αγάπη τους για τον Άρη. Η υπόλοιπη παρέα απαρτίζεται από δύο δίδυμα αδέρφια, τον Σπύρο και τον Δημήτρη κι έναν ακόμη νεαρό, τον Νίκο. Από την κατάθεση του Νίκου, κάτι αξιοσημείωτο. «Δεν είναι αυτοί, πάμε να φύγουμε» – σύμφωνα με τον Νίκο το είπε ένας κατηγορούμενος μόλις έφτασαν στα μοιραία σκαλάκια και είναι ενδεικτική για τις οπαδικές επιθέσεις. Μπορεί πλέον να μην υπάρχουν ραντεβού, υπάρχουν όμως «σταμπαρισμένοι».

Οι τρεις διέφυγαν της επίθεσης, με τον Δημήτρη βαριά τραυματισμένο στο γλουτό από το δρεπάνι του δέκατου κατηγορούμενου. Ο Άγγελος έμεινε στο σημείο, δέχθηκε τρεις μαχαιριές στα μπούτια και μια στο θώρακα. Πάλεψε με τουλάχιστον τρία άτομα, καθώς άλλοι τον κρατούσαν κι άλλοι τον μαχαίρωναν. Δέχθηκε τέλος ένα χτύπημα στο κεφάλι που τον ζαλίσε, ενώ προσπαθούσε να προστατέψει τον Άλκη. Μετά την αποχώρηση των 12 παρέμεινε στο σημείο, δίπλα στον Άλκη που είχε χάσει τουλάχιστον τρια λίτρα αίμα. Το περιπολικό, σε αντίθεση με το ασθενοφόρο, έφτασε στο σημείο σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Λίγο αργότερα, ο Άλκης άφησε την τελευταία του πνοή. Ο Άγγελος παρουσιάστηκε και κατέθεσε χωρίς υπεκφυγές, πράγματα που μπορούσε να ανακαλέσει. Υπέμεινε, παρά το νεαρό της ηλικίας του, δεκάδες ερωτήσεις από τους συνηγόρους υπεράσπισης, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία επέδειξαν σεβασμό προς την οικογένεια, τα θύματα και το δικαστήριο.

Συγκεκριμένοι συνήγοροι ωστόσο υιοθέτησαν μια γραμμή που επιχείρησε να αναδείξει ότι τα παιδιά που δέχθηκαν την επίθεση ήταν οργανωμένοι οπαδοί. Τους έγιναν ερωτήσεις σχετικά με την παρουσία τους στο γήπεδο, συμμετοχή σε εκδρομές, επισκέψεις στο σύνδεσμο, παρουσιάστηκε ακόμα και φωτογραφία του Άλκη με τον, μεγαλομέτοχο και ιδιοκτήτη του Άρη, Θόδωρο Καρυπίδη – ένας συνήγορος ρώτησε τον πατέρα του Άλκη: «Γιατί να φωτογραφηθεί με τον πρόεδρο του Άρη αν δεν ήταν οργανωμένος οπαδός;».

Το δικαστήριο δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει αν τα παιδιά αυτά είναι φίλοι, φίλαθλοι ή οργανωμένοι οπαδοί του Άρη. Δεν αποτελεί άλλωστε έγκλημα, να είναι κανείς οργανωμένος οπαδός. Το δικαστήριο γνώριζε κάτι άλλο, ότι ήταν πέντε «γυμνά» παιδιά στην είσοδο μιας πολυκατοικίας στη Χαριλάου.

Οι αστυνομικοί και το παρασκήνιο

Αν κάποιος μάρτυρας γνωρίζει τα στοιχεία της υπόθεσης καλύτερα από όλους, αυτός δεν είναι άλλος από τον αστυνομικό του τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής (Ε.Ζ) που κατέθεσε πρώτος στις 9 Φεβρουαρίου. Η κατάθεση του «έλυσε» τα χέρια της εισαγγελικής αρχής. Συγκεκριμένα, η παρουσίαση των θέσεων των κατηγορουμένων (οδηγός, συνοδηγός, επιβάτης πίσω δεξιά, επιβάτης πίσω αριστερά) μέσα στο κάθε αμάξι, ήταν καθοριστική για τη θέση των κατηγορουμένων έξω από το αμάξι στο σημείο της δολοφονίας, πάντα σύμφωνα με το βίντεο της δικογραφίας. Έτσι ξέρουμε πως από δύο αυτοκίνητα τρεις κατηγορούμενοι φαίνεται να μη φτάνουν ποτέ στο σημείο, ενώ άλλοι τρεις φαίνεται να αποχωρούν τελευταίοι πάνω από τον Άλκη. Ο αστυνομικός αρκέστηκε να παρουσιάσει την έρευνα του τμήματος, χωρίς να προβεί σε αξιολογικές κρίσεις, καταθέτοντας επί τρεις δικασίμους.

Ο δεύτερος αστυνομικός του τμήματος περιέγραψε απλά τις συλλήψεις και τι ακολούθησε κατά την κράτηση τους. Αναφερόμενος στην πρώτη και μοναδική σύλληψη που είχε πραγματοποιήσει η υπηρεσία τις πρώτες ημέρες, αυτή του πρώτου κατηγορουμένου, είπε ότι στην αρχή ήταν πολύ αρνητικός. Όταν ρωτήθηκε για το πως κατέληξε ο κατηγορούμενος να αποκαλύψει όλα τα ονόματα των υπολοίπων -πλην του 12ου που δεν τον γνώριζε- επανέλαβε τρεις φορές μια φράση: «Κάποια στιγμή, δημιουργήθηκαν οι ώριμες συνθήκες, για την επανεξέταση του».

Στις δικασίμους εκείνες δημοσιοποιήθηκαν και δυο γεγονότα στο παρασκήνιο της δολοφονίας. Το πρώτο γεγονός αφορά μια επίθεση που είχε δεχθεί ο δέκατος κατηγορούμενος, με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί για αρκετές εβδομάδες στο νοσοκομείο με κίνδυνο να χάσει το μάτι του από τη σφοδρότητα των χτυπημάτων. Το περιστατικό δηλώθηκε στις Αρχές ως ληστεία, ακολουθώντας έναν άγραφο οπαδικό νόμο που uπαγορεύει αυτήν την πρακτική. Συμπτωματικά, ιατροδικαστής στην εξέταση του ήταν η Λήδα Κοβάτση, η οποία εξέτασε και το σώμα του δολοφονημένου Άλκη Καμπανού.

Το δεύτερο γεγονός εκτυλίχθηκε λίγα μέτρα από το σημείο της δολοφονίας. Κατά τη συλλογή των πειστηρίων βρέθηκαν όπλα τα οποία δεν ταυτοποιήθηκαν με κάποιον από τους κατηγορουμένους και δηλώθηκαν ως «ορφανά». Πρόκειται για δυο ματσέτες στην οδό Παπαναστασίου και στην οδό Πλαστήρα, 40 και 30 εκατοστών αντίστοιχα. Το ένα σπαθί ταυτοποιήθηκε, σύμφωνα με την κατάθεση του δεύτερου αστυνομικού, με δείγμα DNA ενός αλλοδαπού οπαδού του Άρη που έχει κατηγορηθεί για ληστεία, και σχηματίστηκε για αυτό ξεχωριστή δικογραφία.

Το φάντασμα της υποδιεύθυνσης Αθλητικής Βίας

Η δολοφονία του Άλκη Καμπανού δεν είναι ένα οπαδικό επεισόδιο. Το αθλητικό υπόβαθρο της επίθεσης όμως είναι σαφές. Για το λόγο αυτό, το τμήμα Αθλητικής Βίας ξεκίνησε να παράσχει πληροφορίες από τις πρώτες κιόλας ώρες, συνεργαζόμενο με το Ανθρωποκτονιών. Είναι ενδεικτικό ότι οι πληροφορίες για τη συμμετοχή του πρώτου κατηγορούμενου είχαν φτάσει στους αστυνομικούς της Α.Β τις πρώτες πρωινές ώρες μετά τη δολοφονία. Αυτοί, γνωρίζοντας εξαρχής το όχημα (χρώμα, μάρκα) που οδηγεί, ήταν σε θέση να τον ταυτοποιήσουν. Αργότερα, προέκυψε ότι γνώριζαν για τον κάθε κατηγορούμενο σε ποιο σύνδεσμο συχνάζει και με ποιους έχει επαφές.

Παρά τα αιτήματα της υπεράσπισης, οι αστυνομικοί της Αθλητικής Βίας δεν κλήθηκαν ποτέ να καταθέσουν στο δικαστήριο, σε αντίθεση με άλλες υποθέσεις στις οποίες όχι μόνο κατέθεταν αλλά τις χειρίζονταν κιόλας. Έτσι, όλη αυτή η γνώση της οπαδικής αρένας της πόλης – και όχι μόνο των οπαδών του ΠΑΟΚ – δεν κοινοποιήθηκε ποτέ στο δικαστήριο.

Ένας εκ των συνηγόρων υπεράσπισης κατέθεσε αίτημα για κλήση των αστυνομικών της Α.Β. επικαλούμενος μάλιστα το όνομα ενός αστυνομικού. Ο συγκεκριμένος δεν υπηρετεί πλέον στην υποδιεύθυνση Αθλητικής Βίας, αλλά φέρεται να έχει φτάσει από τους πρώτους στο σημείο της δολοφονίας, με τον Άλκη να είναι ακόμη ζωντανός και να αφήνει δίπλα του την τελευταία του πνοή. Το εν λόγω τμήμα φαίνεται να προστατεύτηκε στη δίκη από τη δικαστική αρχή και ταυτόχρονα «πλήρωσε» με μετατάξεις την απραξία του, παρά την ενδελεχή γνώση προσώπων και γεγονότων.

Η μηριαία και οι διαβουλεύσεις

Στα μέσα της πολύμηνης διαδικασίας κατέθεσε η ιατροδικαστής Λήδα Κοβάτση, η οποία πραγματοποίησε τη νεκροψία στο σώμα του Άλκη. Τα ευρήματα περιέγραφαν με λεπτομέρεια τα τραύματα (το μήκος και το πλάτος τους) και βάσει αυτών αναζητήθηκαν συμβατά όργανα/όπλα. Οι τρεις τεχνικοί σύμβουλοι που διόρισαν ο δεύτερος (Αποστολίδου), ο ένατος (Γαλεντέρης), ο δέκατος και ο εντέκατος (Λέων) κατηγορούμενος παρουσιάστηκαν με διαφορετικό ύφος και προσέγγιση, αλλά όχι και διαφορετικές απόψεις. Ο τεχνικός σύμβουλος Λέων ανέφερε ότι δεν αμφισβητεί τα ευρήματα, η Αποστολίδου διαφωνήσε σε πολλά με τη φίλη και συνάδελφο της Κοβάτση κιι ο Γαλεντέρης υπέπεσε σε ένα ατόπημα κατά την εξέταση του, συγχέοντας έναν μπαλτά με ένα ρόπαλο, κάτι που φάνηκε ως μια αφελή προσπάθεια να παραπλανηθεί το δικαστήριο. Και οι τρεις πάντως διαφώνησαν με την ιατροδικαστή στο μηχανισμό θανάτου, στο χτύπημα που έκοψε το νήμα της ζωής, θεωρώντας πως αιτία θανάτου ήταν η ακατάσχετη αιμορραγία από το πλήγμα στη μηριαία αρτηρία.

Όσο εκτυλίσσονταν αυτά, μεταξύ των κατηγορουμένων στα Διαβατά και στο Μέγαρο συνεχίζει να πλανάται το ίδιο ερώτημα: «ποιος τον μαχαίρωσε στη μηριαία, να βγει να το πει». Οι εβδομάδες περνούσαν και οι πιέσεις γίνονταν πιο έντονες, ώστε ένας να αναλάβει την ευθύνη για το χτύπημα αυτό. Το γεγονός ότι άπαντες μετέφεραν, μέχρι και στους συνηγόρους τους, ότι δε γνώριζαν ποιος και πότε τον μαχαίρωσε εκεί, αναδεικνύει την κατάσταση που επικρατούσε εκείνα τα 40″ της θανάσιμης επίθεσης’.

Εν τέλει, στην απολογία του ο δεύτερος κατηγορούμενος ομολόγησε πως ήταν αυτός που έπληξε τον Άλκη στη μηριαία. Ανέφερε πως οι καταθέσεις των ιατροδικαστών, αλλά κυρίως οι φωτογραφίες που επιδείχθηκαν στο δικαστήριο, τον έπεισαν πως ήταν το δικό του μαχαίρι. Ο κατηγορούμενος σε συμπληρωματική του κατάθεση στην ανακρίτρια στις 4 Μαρτίου του 2022 είχε παραδεχτεί ότι κρατούσε ένα οικιακό μαχαίρι με λάμα 8 εκατοστά και πλάτος 1 εκατοστό, το οποίο απέρριψε μετά την επίθεση. Το μαχαίρι αυτό είναι συμβατό με το λεπτό (1 εκ.) και βαθύ (9 εκ.) τραύμα που περιγράφει η ιατροδικαστική έκθεση.

Οι δράστες έπληξαν τα πόδια του Άλκη Καμπανού τρεις φορές. Αντίστοιχα, στο κεφάλι, του προκάλεσαν δύο ρωγμώδη κατάγματα, ένα στο πίσω μέρος της κεφαλής κι ένα στον κρόταφο. Το δικαστήριο έκρινε πως όλα αυτά τα τραύματα συνετέλεσαν στο θάνατο και γι’ αυτό καταδίκασε επτά κατηγορουμένους ως φυσικούς αυτουργούς.

Άλλοι έσπευσαν να αμφισβητήσουν την ομολογία, κι άλλοι δεν της έδωσαν σημασία θεωρώντας ότι μειώνει το βάρος της συμμετοχής των υπολοίπων – που είναι αποδεδειγμένο ότι βρίσκονταν από πάνω και χτυπούσαν με συγκεκριμένα όπλα τον Άλκη. Σε κάθε περίπτωση, ο δεύτερος κατηγορούμενος είναι ο μόνος που ομολόγησε μπροστά στους γονείς του Άλκη. Παρ΄ότι δεν ήταν ο μόνος που τον χτύπησε. Από τους υπόλοιπους, ορισμένοι προσπάθησαν να πείσουν (ίσως ακόμα και τον εαυτό τους) ότι δεν ήρθαν σε επαφή με τον Άλκη, όμως τα παπούτσια και τα χέρια τους είχαν – κυριολεκτικά – το αίμα του.

Οι μάνες

Οι μητέρες, ορισμένες συνοδευόμενες και από τους πατεράδες των κατηγορουμένων, βρίσκονταν εντός της δικαστικής αίθουσας. Οι γονείς των αλβανικής καταγωγής κατηγορουμένων ήταν αυτοί που περνούσαν απαρατήρητοι. Μια μητέρα ένιωθε ότι την έπνιγε το άδικο και αντιδρούσε συχνά. Η έκρηξη μιας άλλης μάνας έφερε μια μικρή σύρραξη όταν ανέφερε «αν έχετε βγάλει απόφαση, πείτε το να τα θάψουμε».

Στην πορεία της δίκης, ένας από τους κατηγορούμενους συνάντησε κι αυτός το θάνατο, όταν μετά την ανακοίνωσης της έναρξης, η μητέρα του έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Την απουσία της φρόντισε να αναπληρώσει μια άλλη μητέρα, ενός συγκατηγορούμενου του, αγοράζοντας μερικά πουκάμισα και για τον ίδιο.

Η ώρα της απόφασης

Στις 6 Ιουλίου ανακοινώθηκει η απόφαση του δικαστηρίου. Στο άκουσμα της λέξης «ενδεχόμενος δόλος» ακολούθησε μια αμήχανη σιγή στο ακροατήριο. Σαν σε ποδοσφαιρικός αγώνα που ο διαιτητής έχει σφυρίξει, αλλά δεν είναι σαφές «τι έχει δώσει». Επτά καταδικάστηκαν ως φυσικοί αυτουργοί και πέντε ως συνεργοί για τη δολοφονία του Άλκη με ενδεχόμενο δόλο. Επιπλέον τους δώδεκα βαραίνουν ποινές – άλλους για συνέργεια και άλλους για αυτουργία – για δυο απόπειρες ανθρωποκτονίας σε βάρος των άλλων δύο νεαρών θυμάτων.

Το δικαστήριο διαφοροποιήθηκε ομόφωνα στον αριθμό των φυσικών αυτουργών, των συνεργών και στο βαθμό του δόλου σε σχέση με την πρόταση της εισαγγελέα. Μεταξύ άλλων μετέτρεψε την κατηγορία, αποδεχόμενο ότι οι κατηγορούμενοι μπορεί να μην πήγαν με σκοπό να σκοτώσουν, αλλά σε κάθε περίπτωση αποδέχθηκαν το γεγονός ότι με τις πράξεις και τα όπλα που έφεραν μπορούσαν να προκαλέσουν το θάνατο.

Μια χειρονομία από τα δίπλα έδρανα προκάλεσε την οργή των φίλων του Άρη και η αίθουσα κατακλύστηκε από κραυγές. Μια φωνή με γουρλωμένα τα μάτια φώναξε: «Εσύ δεν έχασες παιδί». Δεκάδες φίλοι του Άρη μεταφέρθηκαν έξω από την αίθουσα. Στο άδειο, Ιούλιο μήνα, Δικαστικό Μέγαρο φώναξαν μπροστά από τους άνδρες των ΜΑΤ που δημιούργησαν φραγμό: «Δολοφόνοι, δολοφόνοι, δολοφόνο». Λίγα λεπτά αργότερα παρενέβη μέσα στην αίθουσα ο πατέρας του Άλκη, πιο ψύχραιμος από όλους, λέγοντας «Και για τους κατηγορούμενους είναι μια δύσκολη στιγμή. Δείξτε πολιτισμό».

Στο πλαίσιο των ελαφρυντικών, στις 12 Ιουλίου, το δικαστήριο απέρριψε ομόφωνα κάθε ένα από αυτά που πρότειναν οι συνήγοροι. Στο πλαίσιο της επιμέτρησης των ποινών οι συνήγοροι του δέκατου και ενδέκατου κατηγορούμενου επέλεξαν να μην αγορεύσουν καν. Το δικαστήριο αποσύρθηκε λίγο μετά τις 16:00. Το Μέγαρο άδειο και οι άνδρες των ΜΑΤ συνόδευσαν τους κατηγορούμενους στην τουαλέτα, περνώντας μπροστά από συγγενείς και φίλους του Άρη.

Αυλαία

Τρεις ώρες μετά, στον πρώτο όροφο ακούστηκαν οι τελικές ποινές. Επτά καταδικάστηκαν σε ισόβια, ενώ οι υπόλοιποι άκουσαν πολυετείς ποινές που αγγίζουν τα 27 έτη με εκτιτέα τα 20 για επτά αδικήματα. Μετά την ανακοίνωση οι οπαδοί του Άρη ξέσπασαν μέσα στο δικαστήριο: «Άλκη ζωντανός για πάντα Αρειανός». Οι κατηγορούμενοι, για πρώτη φορά μετά από 49 δικασίμους, γύρισαν και κοίταξαν προς το ακροατήριο. Η συνεδρίαση λύθηκε στις 21:23.

Οι γονείς του Άλκη βγήκαν μέσα από τους σκοτεινούς πλέον διαδρόμους του Δικαστικού Μεγάρου στις 21:25. Το επίδικο στο ματωμένο τερέν της πόλης παραμένει:
Να δώσουν τα χέρια, να μην κρατάνε μαχαίρια.