ΑΤΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΟΛΗ Η ΑΘΗΝΑ
10 εκρηκτικές ατάκες και 9 τραγούδια που έβαλαν φωτιά στην καινούρια, αδιανόητη εκδοχή του θρυλικού Σπιρτόκουτου που έκανε πρεμιέρα στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση.
Tο ‘παν και το ‘καναν ο Γιάννης Νιάρρος και ο Αλέξανδρος Λιβιτσάνος. Παρ’ όλο που όλοι απορούσαν πώς μπορεί αυτό να συμβεί. Έκαναν το όραμα του Γιάννη Οικονομίδη πραγματικότητα. Τραγούδησαν το Σπιρτόκουτο. Χωρίς καμία πολιτική ορθότητα, χωρίς κανέναν απολύτως δισταγμό. Έκαναν ακόμη και τις αμέτρητες βωμολοχίες του τραγούδια στην κεντρική σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Το “Σπιρτόκουτο”, το μικροαστικό διαμέρισμα της Αγίας Ελληνικής Οικογένειας βγάζει όλο τον συσσωρευμένο μέσα του θυμό τραγουδιστά. Και λέει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι. Οι πρωταγωνιστές του ούρλιαξαν, ξεθύμαναν, εξομολογήθηκαν ό,τι τους βαραίνει.
Από τα ηχεία ακούγεται αχνά το τραγούδι “Κλέφτης Έρωτας” με τον Κώστα Δόξα. Ο Γιάννης Αναστασάκης κάνει υπολογισμούς στο κομπιουτεράκι στην ουρά ενός πιάνου και μιλά στο τηλέφωνο. Ο Αλέξανδρος Λιβιτσάνος δίνει ρυθμό στο τελείωμα της φράσης του. “Τώρα, τώρα, τώρα”, επαναλαμβάνει στη Λίντα ρωτώντας την πού είναι ο Βαγγέλης και τα κρουστά χτυπούν σε κάθε κατάληξη λέξης.
Οι εννέα μουσικοί έχουν πάρει τις θέσεις τους, οι έντεκα ερμηνευτές επίσης. Και το οικογενειακό μακελειό αρχίζει να ξεσπά, αυτή τη φορά σε μουσικοθεατρική μεγέθυνση.
Στην κεντρική σκηνή της Στέγης, η ατμόσφαιρα έχει γίνει ζεστή, πνιγηρή, κάποιος πρέπει να φτιάξει το αιρκοντίσιον επειγόντως. Μάταια, όμως, ψυκτικός δεν βρίσκεται εύκαιρος, γι΄αυτό και αυτήν την Κυριακή του Αυγούστου, όλα θα τιναχθούν στον αέρα με τρόπο πρωτόγνωρο για τα ελληνικά τουλάχιστον δεδομένα: Με μπόλικο φραπέ, με μουσική υπόκρουση και ατάκες δηλητηριώδεις σαν το φίδι το μαυροκέφαλο που έχει τρυπώσει και σπέρνει δαιμόνια στους ήρωες.
Οι 10 εκρηκτικές ατάκες που έβαλαν φωτιά στην καινούρια, αδιανόητη εκδοχή του θρυλικού Σπιρτόκουτου:
- Ε φτιάξ’ το το μπουρδέλο να πούμε! Βγάλαμε την μπέμπελη, καλοκαιριάτικα!
- Τι λέτε τώρα ρε, να παντρευτώ την Αλβανίδα; – Όταν τη γάμαγες τι ήταν Ιταλίδα; Θα προτιμούσες να ήταν πουτανί και να ήταν Ελληνίδα;
- Πίκρες και βάσανα μέσ’ τη ζωή βαρέθηκα – Kι όλα να οφείλονται, πάντα σε μια γυναίκα
- Ο Κορυδαλλός δεν έχει ανάγκη από πιάνο μπαρ για να τραγουδήσει, ο Κορυδαλλός τραγουδάει και μόνος του.
- Τα αρχίδια μου δεν θέλατε να δείτε; Θα τα δείτε τώρα, αφού δεν παίρνετε από λόγια ρε.
- Όλη μέρα ξύνεις το μουνί σου, μωρή καριόλα! Δυο παιδιά να μεγαλώσεις όπως πρέπει δεν είσαι άξια!
- Αίμα και φραπές όλα μαζί να γίνουν ένα!
- Μέσα στο δάσος, ζηλευτός… πέταγες σαν κορυδαλλός… Κάποιος κυνηγός σου πήρε τα χρυσά φτερά, ποια πουτάνα στα ‘κανε όλα αυτά;
- Μη μου πεις να σηκωθώ να κάνω μπάνιο, τώρα βλέπω Σεφερλή και Γιάννη Καπετάνιο.
- Τον καφέ μου τον θέλω με δύο φουσκάλες, γιατί θα αρχίσω να κυκλοφορώ με άλλες.
Η ελληνική αυτή οικογένεια παραμένει η ίδια, 20 χρόνια μετά και βγάζει μία κρυφή ανείπωτη οικειότητα. Τα μέλη της «ουρλιάζουν» ακόμη και σήμερα, το καθένα με το δικό του τρόπο και σκοπό. Και μπορεί να μην ξεστομίζουν δημοσίως τέτοια γα@#σταυρ/$%, όμως οι διαμάχες, τα όνειρα, τα προβλήματα και οι παθογένειες υπάρχουν ακόμη. Η ατμόσφαιρα είναι πολεμική, η βία χτυπά κυριολεκτικά κόκκινο. Ατάκες που τραγουδιούνται και που ξεστομίζονται με ένταση και οργή, ενώ η τηλεόραση παίζει αδιάκοπα. Δείχνει ποδοσφαιρικό ματς, δείχνει ταινία, δείχνει και βίντεο κλιπ με τη Βικτώρια Χαλκίτη να λέει “Είσαι κρυφή Αμαρτία”.
Ο καπνός του τσιγάρου δείχνει να έχει ποτίσει τα πάντα και ο κάθε ήρωας έχει το δικό του όπλο, τη δική του μελωδία. Και όλοι μιλούν ρυθμικά, τραγουδιστά. Τραγουδούν ακόμη και τις βρισιές τους. Με ήχους και ρυθμούς από όπερα μέχρι τραπ και από ποπ μέχρι λεβέντικο τσάμικο. Μπουρδέλο κανονικό δηλαδή. Μπουρδέλο που δε φτιάχνεται με τίποτα μέσα σε αυτό το συγκρουσιακό χάος.
Μουσικές πάνω στα συγκρουόμενα
Τα τραγούδια της παράστασης κάνουν το Σπιρτόκουτο επικίνδυνα εύφλεκτο. Το δυναμιτίζουν καθώς η μουσική σαν χαμαιλέοντας αλλάζει χροιές και το ένα είδος μπαίνει μέσα στο άλλο. Η νέα ταλαντούχα γενιά του Σπιρτόκουτου καταθέτει μία τολμηρή μουσική πρόταση όπου τα είδη της μουσικής δίνουν την εντύπωση πως έχουν ανέβει σε συγκρουόμενα στο λούνα παρκ και παίζουν μεταξύ τους το πιο ευφάνταστο παιχνίδι.
“Φτιάξτο το μπουρδέλο” τραγουδά σε οπερατικό ήχο ο Γιώργος (Μάριος Σαραντίδης) στον πατέρα της φαμίλιας (Γιάννης Αναστασάκης), ενώ η τετραμελής χορωδία από την ταράτσα της πολυκατοικίας που έχει στηθεί στην κεντρική σκηνή “γεμίζει” το τραγούδι αυτό με τρόπο εκπληκτικό. Και ξαφνικά τον οπερατικό αυτό ήχο διακόπτει ένα κλαρίνο, ένα κλαρίνο κορυδαλλιώτικο, του Κορυδαλλού που “πάσχει” και φωνάζει, που θέλει να κάνει τον παραδοσιακό καφενέ λουξ εστιατόριο. Ακόμη και οι ιδιοι οι χαρακτήρες μέσα σε μερικά μουσικά μέτρα αμφιταλαντεύονται απροκάλυπτα μεταξύ διαφορετικών και αντικρουόμενων ειδών μονό.
“Τι θα κάνεις με τη Λίντα Βαγγέλη;” τραγουδά ο Γιώργος (Μάριος Σαραντίδης) και ο πατέρας της φαμίλιας (Γιάννης Αναστασάκης) στον Βαγγέλη (Αποστόλης Ψυχράμης) και εδώ οι ήχοι χορεύουν σαν να ‘χουν πιάσει γαϊτανάκι. Από οπερατικοί γίνονται ποπ- μιούζικαλ και καπάκι μεταμορφώνονται σε τσάμικο όπου όλοι πιάνονται σε έναν κύκλο και κάνουν τις φιγούρες τους.
“Δυο φίδια μαυροκέφαλα” τραγουδούν ο Γιάννης Αναστασάκης και ο Μάριος Σαραντίδης σε ένα βαρύ ζεϊμπέκικο. Έρχονται στο μπροστινό μέρος της σκηνής και με μικρόφωνο ένα λουλούδι αποτίουν τον δικό τους φόρο τιμής στο μουσικό αυτό είδος που τους ταιριάζει ταμάμ.
Και μία από τις πιο δυνατές στιγμές της παράστασης οφείλονται στον Γιώργο Κατσή που καταλαμβάνει τη σκηνή σαν Λουκάς (ο γιος της οικογένειας) και πραγματικά τα δίνει όλα ραπάροντας και τραπάροντας με το “Αρρωστημένη για καυλί”. Σαν μπαμπούσκα κατεβάζει τα σορτσάκια του το ένα μετά το άλλο, μέχρι που μένει με ένα στρινγκάκι και κουνά τα οπίσθιά του σ΄ένα ξεχωριστό strip show….
Εξίσου τρομερή και η αδελφή του η Κική (την ενσαρκώνει η Νάνσυ Σιδέρη) που κάνει τραγουδιστό μπούλινγκ και bodyshaming από τηλεφώνου στη φίλη της την Κατερίνα, τραγουδώντας το “Κατερίνα, Kατερινάκι, το κουνάς το κωλαράκι”, ένα ποπ τραγούδι που καταλήγει σε ένα αναπάντεχο φλαμένκο με έναν Ισπανό ντυμένο σαν τον Χοσέ Αρμάντο της ισπανικής σαπουνόπερας να τη συνοδεύει.
Οι βυζαντινοί εκκλησιαστικοί ήχοι δε θα μπορούσαν να λείπουν από την παράσταση αυτή. Και τους τραγουδά οπερατικοεκκλησιαστικά η Δάφνη Δαυίδ ως Μαργαρίτα. Βγαίνει από το φέρετρο -ντουλάπα και μας ξεσηκώνει με τον δικό της μοναδικό τρόπο λέγοντας “Να ‘σαι καλά, Δημήτρη μου κι απ’ τον Θεό να το βρεις”.
“Τρελάθηκε ο άνθρωπος” τραγουδά η εκπληκτική Αγορίτσα Οικονόμου ως Μαρία για τον Δημήτρη, τον άντρα της που μόλις του έχει εκσφενδονίσει τη δική της χειροβομβίδα: του έχει αποκαλύψει πως η Κική δεν είναι δική του κόρη. Μία αποκάλυψη που πυροδοτεί άλλες αλυσιδωτές εκρήξεις.
Η Ελένη Μπούκλη είναι η disney έκπληξη της βραδιάς. Τραγουδά το “Κύριε Δημήτρη” ντυμένη στα κίτρινα, σαν την Πεντάμορφη του παραμυθιού και έχει για συνοδεία της άλλες ηρωίδες, όπως την Χιονάτη, την Κοκκινοσκουφίτσα.
Στης πικροδάφνης τον ανθό
έγειρα ν’ αποκοιμηθώ
άιντε λίγο ύπνο για να πάρω
άιντε κι είδα όνειρο μεγάλο
Παντρεύεται η αγάπη μου
για πείσμα για γινάτι μου
και της δίνουν τον εχθρό μου
για το πείσμα το δικό μου
“Στης πικροδάφνης τον ανθό, έγειρα ν΄ αποκοιμηθώ” τραγουδά ο Γιάννης Αναστασάκης σπαρακτικά. Όχι μέσα στο ντους όπως στην θρυλική ταινία, αλλά στην κουζίνα, καθώς ο Γιώργος προσπαθεί να τον συνεφέρει λούζοντας τον με νερό από ένα πλαστικό μπουκάλι… Είναι η στιγμή που σπάει η κολώνα του σπιτιού και μαζί της πρόσκαιρα η πατριαρχία.
Συμπέρασμα
Τελικά στην Ελλάδα του 2022 μπορούν να τραγουδηθούν τα πάντα. Ακόμη και οι βρισιές. Μπορούν να γίνουν ακόμη και σκληρό, ρεαλιστικό, ωμό μιούζικαλ. Ένα μιούζικαλ, ακόμη και γι αυτούς που σιχαίνονται τα μιούζικαλ.
