DISNEY+: 50 ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ

Ύστερα από προσμονή ετών, το Disney+ είναι διαθέσιμο από αυτή την εβδομάδα και στην Ελλάδα φέρνοντας και εδώ μερικά από τα διασημότερα franchise και κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σύμπαντα.

Δεν περιμένετε φυσικά εμάς για να σας μιλήσουμε για τις ιστορίες της Marvel και τη μυθολογία των Star Wars, που είναι αναμενόμενα οι δύο πιο έντονες επιγραφές στη βιτρίνα του Disney+. Αυτό είναι εξάλλου που πουλά η Disney έχοντας γιγαντωθεί σε αυτό το βαθμό τα τελευταία χρόνια: Το απόλυτο πακέτο οικογενειακού entertainment, με το κινηματογραφικό (κι εσχάτως τηλεοπτικό) σύμπαν της Marvel, τις τριλογίες (και πλέον και τις σειρές) Star Wars, αλλά και το βάθος της ντισνεϊκής βιβλιοθήκης. Από τις κλασικές εκείνες οικογενειακές ‘90s ταινίες (σκέψου Κυριακή μεσημέρι στο Mega) μέχρι φυσικά την λίστα των κλασικών κινουμένων σχεδίων από τη Χιονάτη ως το Encanto, μαζί με την πρόσφατη Pixar διακλάδωση, από το Toy Story ως το Turning Red.

Μπαίνοντας λοιπόν στο Disney+ ξέρεις ότι αυτά είναι κάποιοι από τους πυλώνες της βιβλιοθήκης τίτλων. Με το καλημέρα, θα αντικρύσεις τις αντίστοιχες ενότητες– Marvel, Star Wars, αλλά και Simpsons και National Geographic.

Τι υπάρχει όμως στην πλατφόρμα πέρα από όλα αυτά; Χάρη κυρίως στην εξαγορά της 20th Century Fox, αλλά και μέσω κάποιων δικών της πιο εξειδικευμένων υπο-στούντιο, η Disney έχει φτάσει πλέον στο σημείο να ελέγχει σήμερα ένα σοκαριστικά μεγάλο κομμάτι των κλασικών χολιγουντιανών τίτλων των τελευταίων δεκαετιών. Γι’αυτό και το πρώτο πράγμα που αναζητήσαμε, ήταν αυτό ακριβώς.

Δηλαδή, πίσω από τη βιτρίνα, πίσω από τα Star Wars, τη Marvel και τα κλασικά animation, τι άλλο συναντάμε; Η απάντηση είναι– πολλά! Αλλά με δεδομένη τη βιβλιοθήκη τίτλων της Fox, περιμένουμε και ελπίζουμε σε ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Θα δούμε τι τρόπο θα εξελιχθεί και θα χτιστεί ο κατάλογος της πλατφόρμας στο μέλλον, αλλά για την ώρα ήδη βρίσκουμε αρκετό υλικό.

Θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή πιο αναλυτικά και για τις σειρές, αλλά στο κινηματογραφικό κομμάτι έχουμε ήδη κάνει μια πρώτη επιλογή. Ξεψαχνίσαμε τον κινηματογραφικό κατάλογο του Disney+, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τα μεγάλα ντισνεϊκά classics, και βρήκαμε δεκάδες ακόμα τίτλους που μας εξιτάρουν. Να οι ταινίες που αξίζει να δεις, ή τελοσπάντων να ξαναδείς.

Οι μεγάλοι σκηνοθέτες (Μέρος 1)

Για ορισμένους σκηνοθέτες το Disney+ διαθέτει σε βάθος την φιλμογραφία τους, είτε ολόκληρη είτε ένα αρκετά μεγάλο και ενδεικτικό μέρος. Ο Γουές Άντερσον έχει την τιμητική του με την πλήρη φιλμογραφία του διαθέσιμη: The Royal Tenenbaums, Rushmore και The Grand Budapest Hotel μεταξύ άλλων. Ευκαιρία για την επανεκτίμηση που αξίζει το υποτιμημένο Life Aquatic with Steve Zissou, αλλά και ευκαιρία για να δούμε το French Dispatch μετά το συντομότατο περσινό του πέρασμα από τη μεγάλη οθόνη.

Ο Ρίντλεϊ Σκοτ έχει μια τεράστια, πολυσυλλεκτική φιλμογραφία και αρκετά ενδεικτικά της δείγματα εκπροσωπούνται εδώ. Φυσικά έχουμε τις ταινίες του από το Alien franchise (Alien, Prometheus, Alien: Covenant) αλλά όχι μόνο. Στην πλατφόρμα συναντάμε το πρόσφατο The Last Duel, μια από τις καλύτερες ταινίες της περσινής σεζόν που πήγε άκλαφτη στις αίθουσες κι είναι εξαιρετική ευκαιρία να τη δούμε όσο μαζικά της άξιζε. Έχουμε επίσης το διαστημικό δράμα The Martian με τον Ματ Ντέιμον, αλλά και το παρεξηγημένο αριστούργημα (ναι, μας ακούσατε) The Counselor σε σενάριο Κόρμακ ΜακΚάρθι, με τους Μπραντ Πιτ, Μάικλ Φασμπέντερ και Κάμερον Ντίαζ.

Πολύ λογικά, έχουμε και αρκετές ταινίες του Τζέιμς Κάμερον στην πλατφόρμα, από τη στιγμή που η Disney ετοιμάζεται να χτίσει μια νέα αυτοκρατορία πάνω στο Avatar του. Εκτός από την ταινία του 2009, στην πλατφόρμα έχουμε το σίκουελ Aliens, αλλά και –για να μην ξεχνιόμαστε– μια από τις κυριολεκτικά σημαντικότερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, τον Τιτανικό του 1997. Αν δεν το έχετε δει ή αν έχετε να το δείτε κάπου 25 χρόνια, ευκαιρία να ορμήσετε. Το αξίζει.

Τις δύο πιο διάσημες ταινίες του Μπαζ Λούρμαν βρίσκουμε επίσης και, ειλικρινά, είναι πολύ δύσκολο να βρείτε καλύτερο τρόπο να περάσετε ένα βράδυ από το να δείτε (για πολλοστή φορά, οπωσδήποτε) το Moulin Rouge! του. Επίσης, το Romeo+Juliet είχε κάνει τεράστια επιτυχία ανάμεσα στα σινεφίλ κοινά στα ‘90s. Πώς θα είναι σήμερα; Δεν έχουμε ιδέα, ευκαιρία να μάθουμε! Από τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν έχουμε τρεις ταινίες επίσης. Το Unbreakable έχει τη θέση του ανάμεσα στα classics, και το Signs έχει τους φανς του, αλλά για το Village έχουμε συμφωνήσει πως παρεξηγήθηκε τρομερά στην εποχή του κι είναι μες στις κορυφαίες ταινίες του σκηνοθέτη; Αν δεν έχουμε συμφωνήσει, ευκαιρία να το κάνουμε.

‘90s περιπέτειες

Ένα μάτσο απίστευτα κουλ περιπέτειες από τα ‘90s που υπήρξαν σταθμοί στην καριέρα σημαντικών σκηνοθετών, σεναριογράφων και ηθοποιών. Αλλά, κυριότερα, μας έκαναν να χαζέψουμε την οθόνη σε κρίσιμη ηλικία και να αφήσουμε το σαγόνι μας να χαϊδέψει το πάτωμα. Ξεκινάμε φυσικά από το εμβληματικό Face/Off του Τζον Γου με τους Νίκολας Κέιτζ και Τζον Τραβόλτα σε μια ανταλλαγή ρόλων (και προσώπων) που παραμένει τέλεια. Από κοντά το The Rock του Μάικλ Μπέι, με Σον Κόνερι και –ξανά αυτός– Νίκολας Κέιτζ στο κατά πολλούς απόλυτο ‘90s μπλοκμπάστερ.

Από κοντά, ο Κιάνου Ριβς κι η Σάντρα Μπούλοκ το ζουν με το πόδι στο γκάζι του Speed, ένα από τα λιγοστά gimmick επαναπακεταρίσματα του Die Hard («το Die Hard, αλλά σε ένα λεωφορείο!») που λειτουργούν απόλυτα και δημιούργησε το δικό του μικρό θρύλο. Στο Snake Eyes του Μπράιαν ντε Πάλμα με τον… μη με κάνετε να τα ξαναλέω… Νίκολας Κέιτζ, το εναρκτήριο μονοπλάνο μάγεψε πολύ κόσμο στην εποχή του και παραμένει από τα σημεία αναφοράς στη σχετική κατηγορία. Το Enemy of the State είναι μια από τις πιο πετυχημένες ταινίες του Τόνι Σκοτ σκηνοθετώντας σενάριο του Άαρον Σόρκιν(!) και μεταφέροντας άψογα το συνωμοσιολογικό κλίμα παράνοιας των ‘70s πολιτικών θρίλερ στην ‘90s μανιακή εκδοχή του κατά Μπρουκχάιμερ σινεμά αδρεναλίνης.

To Air Force One δεν συγκρίνεται με κανένα από τα παραπάνω αλλά είναι απίστευτα φαν οπότε το βάζουμε κι αυτό στην παρέα, δεν πειράζει, πάντα πρέπει να έχεις κάποιον να λέει και τα αστεία.

Κλασικό χολιγουντιανό sci-fi

Και τώρα ας δούμε μερικές από τις επιλογές επιστημονικής φαντασίας. Υπάρχει φυσικά το Alien του Ρίντλεϊ Σκοτ, όπως κι όλα τα του τα σίκουελ, μια από τις συλλογές-σημαίες της πλατφόρμας. Ας δούμε λοιπόν κάτι άλλο. Υπάρχει το έτερο τέρας, Predator του Τζον ΜακΤίρναν. Το πρώτο φιλμ είναι ακόμα εξαιρετικό.

Μένουμε για λίγο στο παρελθόν για να ξεχωρίσουμε μερικά διαμάντια ακόμα. Το πρωτότυπο Planet of the Apes του ‘68 παραμένει ένα από τα πιο εμβληματικά sci-fi φιλμ όλων των εποχών. Το οποίο μάλιστα γέννησε και ένα απολαυστικό franchise που ποτέ δεν επαναλάμβανε το ίδιο πράγμα δεύτερη φορά. Από όλο εκείνο το παλιό σερί παλαβών ταινιών υπάρχει δυστυχώς μόνο ένα σίκουελ (το πρώτο, και μάλλον λιγότερο ενδιαφέρον). Υπάρχει βέβαια κι όλη η σύγχρονη τριλογία όμως εκείνα τα παλιά φιλμ ελπίζουμε να προστεθούν κάποια στιγμή στην βιβλιοθήκη του Disney+.

Το ταξίδι στο βαθύ παρελθόν κλείνει με το ορίτζιναλ Tron, που φυσικά σε αυτό το σημείο έχει σχεδόν μουσειακή αξία όταν εξετάζει κανείς το επίπεδο των ψηφιακών εφέ της εποχής– όμως η πρακτικά ζωγραφιστά ψηφιακή αισθητική του το καθιστά ένα θέαμα μοναδικό και κάπως έξω από την όποια εποχή. (Το πανέμορφο σίκουελ, Tron: Legacy, μυστηριωδώς δεν είναι διαθέσιμο προς ώρας.)

Ας κινηθούμε προς το σήμερα με μια στάση στα ‘90s. Από τη μία έχουμε ένα από τα καθοριστικά μπλοκμπάστερ της δεκαετίας, το Independence Day με τον Γουίλ Σμιθ. Από την άλλη, το ακατανόητα παρεξηγημένο στην εποχή του Starship Troopers του Πολ Βερχόφεν, μια αριστουργηματική και ανατριχιαστικά αστεία και σιχαμερή σάτιρα πάνω στη φασιστοποίηση της Δύσης.

Σε πιο σύγχρονα φιλμ, έχουμε το επίσης απολαυστικό Day After Tomorrow με τον Τζέικ Τζίλενχαλ και τον ερχομό μιας νέας εποχής των παγετώνων, ενώ το πολύ πρόσφατο Alita: Battle Angel του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ είναι μια σπουδαία περιπέτεια πάνω στην σχέση ψυχής και σώματος με μερικές από τις πιο κινηματογραφικές χορογραφίες δράσης του πρόσφατου Χόλιγουντ.

Θρυλικά ‘80s

Όσο πιο πίσω πάμε στο χρόνο τόσο λιγότερους τίτλους συναντάμε, γνωστή ιστορία εξάλλου για κάθε streamer αυτή. Πάντως οι ‘80s επιλογές έχουν μερικά must κλασικά. Όπως το αξεπέραστο στο είδος του Ποιος Παγίδευσε τον Ρότζερ Ράμπιτ του Ρόμπερτ Ζεμέκις, ένα περίτεχνο πάντρεμα της παλιομοδίτικης νουάρ αισθητικής με αναρχικό είδος corporate συνέργειας που σήμερα σε καμία απολύτως περίπτωση δε θα είχε εγκριθεί από κανένα στούντιο.

Επίσης έχουμε φυσικά το ορίτζιναλ Die Hard που παραμένει μια τέλεια περιπέτεια (μαζί με τα κατώτερα σίκουελ του, είναι κι αυτό από τους βασικούς τίτλους-σημαίες της πλατφόρμας) και το σίκουελ Aliens του Τζέιμς Κάμερον στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε. Αλλά πρέπει να ξεχωρίσουμε και το Willow του Ρον Χάουαρντ, το υπέροχο δράμα φαντασίας με τον Γουόργουικ Ντέιβις, για το γεμάτο κινδύνους ταξίδι ενός αγρότη που θέλει να προστατεύσει ένα εκλεκτό μωρό από την κακιά βασίλισσα. Όπως και το διαχρονικά ανατριχιαστικό Κύκλο των Χαμένων Ποιητών, με Ρόμπιν Γουίλιαμς και Τζος Τσαρλς και Ίθαν Χοκ.

Οι μεγάλοι σκηνοθέτες (Μέρος 2)

Επανερχόμαστε στο μοτίβο των σημαντικών δημιουργών, τώρα με περισσότερο μεμονωμένες ταινίες που όμως χαιρόμαστε πολύ να βλέπουμε σε κάθε κινηματογραφική συλλογή. Από την πιο πρόσφατη παραγωγή ξεχωρίζουμε τον Γιώργο Λάνθιμο και την Ευνοούμενη, που κέρδισε Όσκαρ για την ερμηνεία της Ολίβια Κόλμαν, καθώς και δύο μεγάλους οσκαρικούς νικητές των τελευταίων χρόνων, το Nomadland της Κλόι Τζάο και το Shape of Water του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο. Επίσης σημειώνουμε οπωσδήποτε το εξαιρετικό Can You Ever Forgive Me? της Μάριελ Χέλερ (της οποίας οι ταινίες είναι σταθερά πιο ενδιαφέρουσες από όσο φαίνονται) αλλά και το θυελλώδες West Side Story του Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Παραμένοντας στην περιοχή του πρεστίζ σινεμά, έχουμε δημιουργούς όπως τον Τζόναθαν Ντέμι (για μια από τις πιο άνισες, αλλά τελικά συναρπαστικές ταινίες του) με το Beloved, τον Μάρτιν Σκορσέζε με ένα από τα πιο υποτιμημένα κομμάτια της φιλμογραφίας του, το Bringing out the Dead (με τον Νίκολας Κέιτζ ε, μην ξεχνιόμαστε) και τους αδελφούς Κοέν με το Miller’s Crossing του 1990. Στον κατάλογο συναντάμε επίσης τον Γουώρεν Μπίτι με την πολύ ενδιαφέρουσα, οριακά άφοβη πολιτική του σάτιρα Bulworth και τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ για το καθηλωτικά διασκεδαστικό Quiz Show με τον Ρέιφ Φάινς.

Τρεις σημαντικοί πιο σύγχρονοι δημιουργοί είναι κι αυτοί εδώ: Ο Ανγκ Λι με το βραβευμένο με Όσκαρ Σκηνοθεσίας Life of Pi, ο Αλεξάντερ Πέιν με την εξαιρετική του δραμεντί Sideways με τον Πολ Τζιαμάτι, και o Σαμ Μέντες με το Road to Perdition, όπου ένας απειλητικός Τομ Χανκς μοιράζεται την οθόνη με τον –υποψήφιο για Όσκαρ– Πολ Νιούμαν.

Κι επειδή οι auteurs έρχονται και στο πιο ανάλαφρο, ξεχωρίζουμε οπωσδήποτε το απίστευτα αστείο Spy του Πολ Φιγκ με τη Μελίσα Μακάρθι, τον Τζέισον Στέιθαμ και την, εχμ, Βέρκα Σερντούτσκα, το αξεπέραστο Borat του Λάρι Τσαρλς (σε σενάριο Σάρα Μπάρον Κόεν), το σημείο αναφοράς για σινεφίλ μιας γενιάς, High Fidelity του Στίβεν Φρίαρς, το Parent Trap της Νάνσι Μάγιερς με την Λίντσεϊ Λόχαν σε διπλό ρόλο, και τέλος το There’s Something About Mary των αδελφών Φαρέλι, ένα από τα διασημότερα φιλμ των ‘90s.

Roaring ‘90s

ΟΚ, μιλώντας για διάσημα φιλμ των ‘90s. Εδώ είναι μια κατηγορία που περιμένει κανείς το Disney+ να σκίζει, αν μη τι άλλο λόγω της τεράστιας παραγωγής οικογενειακών φιλμ του στούντιο στη διάρκεια εκείνης της δεκαετίας. Είπαμε όμως, η πρόκληση είναι να κοιτάξουμε πέρα από κλασικά Disney προϊόντα. Δε βρήκαμε και λίγα.

Έχουμε φυσικά το Μόνος στο Σπίτι του Κρις Κολόμπους, τη γνωστή οικογενειακή κωμωδία ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ. Έχουμε ένα σερί από μερικές εκ των διασημότερων και πιο πολυπαιγμένων ‘90s ταινιών, τόσο πολύ που το Disney+ θα έπρεπε να βάλει σε μερικά τυχαία σημεία το σήμα του Mega ότι πάμε σε διαφημίσεις: Dangerous Minds με τη Μισέλ Φάιφερ, το Mrs. Doubtfire με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς, φυσικά το Pretty Woman με Τζούλια Ρόμπερτς – Ρίτσαρντ Γκιρ, και το Ενώ Εσύ Κοιμόσουν με την Σάντρα Μπούλοκ.

Ίσως ένα τσικ λιγότερο πολυπαιγμένα, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να αναφέρουμε το (στην πραγματικότητα σπουδαίο) Muppet Christmas Carol με τον Μάικλ Κέιν να παίζει με ακαδημαϊκή αφοσίωση τον Εμπενίζερ Σκρουτζ περιτριγυρισμένος από κάλτσες και μαριονέτες, την σπαρταριστή κωμωδία Romy and Michelle’s High School Reunion με τις Λίσα Κούντροου και Μίρα Σορβίνο, το μαγευτικό 10 Things I Hate About You με Χιθ Λέτζερ και Τζούλια Στάιλς σε iconic σαιξπηρική διασκευή, και τέλος το λατρεμένο καλτ φιλμ Grosse Pointe Blank με τον Τζον Κιούζακ και την Μίνι Ντράιβερ– αν έπρεπε από αυτό τον κατάλογο να διαλέξουμε ένα φιλμ-κρυμμένο διαμάντι που θα στριμώχναμε με το ζόρι στο κεντρικό μενού της πλατφόρμας, θα ήταν αυτό.

Indie σινεμά 21ου αιώνα

Μαζί με την Fox, η Disney πήρε στην κατοχή της και ένα μεγάλο κομμάτι του καταλόγου ανεξάρτητων παραγωγών των τελευταίων 30 χρόνων. Από αυτά έχουμε ήδη αναφέρει κάμποσα φιλμ στις παραπάνω κατηγορίες, όμως έχουμε μερικά αξιοσημείωτα ακόμα.

Τo Juno του Τζέισον Ράιτμαν με τον Έλιοτ Πέιτζ, έκανε πάταγο στην εποχή του χάρη στην σεναριακή του γλώσσα. Το Little Miss Sunshine έγινε η ταινία-πόστερ του Μικρού Ανεξάρτητου Φιλμ Που Τα Κατάφερε. Το Martha Marcy May Marlene μας έπεισε για τα καλά για το σπουδαίο ταλέντο της Ελίζαμπεθ Όλσεν. Το Notes on a Scandal με Κέιτ Μπλάνσετ και Τζούντι Ντεντς, σε σενάριο Πάτρικ Μάρμπερ, είναι το σωστό το camp, το πρεστιζάτο.

Δύο εξαιρετικές εφηβικότερες προτάσεις είναι το The Fault in Our Stars με την Σέιλιν Γούντλεϊ και τον Άνσελ Έλγκορτ στους ρόλους δύο ερωτευμένων νέων ανθρώπων που στοχάζονται –θέλοντας και μη– πάνω στην παροδική φύση της ύπαρξης και στα όσα αφήνουμε πίσω. Και η πολύ δυνατή ιστορία ενηλικίωσης The Hate U Give γύρω από την αστυνομική βία και την ταξική ανισότητα, με ερμηνεία-δυναμίτη από την ανερχόμενη Αμάντλα Στένμπεργκ (του Hunger Games).

Τέλος, δύο πρόσφατες ντοκιμαντέρ επιλογές που τιμήθηκαν με το σχετικό Όσκαρ. Το Free Solo, για το πορτρέτο ενός αναβάτη και την προσπάθεια για την απόλυτη ανάβαση, και το Summer of Soul του Questlove για το μεγάλο πολιτιστικό φεστιβάλ του Χάρλεμ το καλοκαίρι του 1969.

Και λίγος τρόμος

Το αναφέραμε και νωρίτερα, αλλά πραγματικά αυτό που κάνει σε αισθητικό επίπεδο ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν στο The Village στέκεται πολύ ψηλά ανάμεσα στα σύγχρονα δείγματα του είδους. Ο Ρόμπερτ Ζεμέκις αποτίει φόρο τιμής στον Χίτσκοκ διαμέσου μεταφυσικά slasher πινελιών στο What Lies Beneath. Το Ready Or Not είναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι γάτας-ποντικού με φόντο έναν γάμο περίεργων οικογενειακών παραδόσεων, γυρισμένο από τους μετέπειτα σκηνοθέτες του Scream 5. Τέλος, στο πολύ πρόσφατο The Night House η Ρεμπέκα Χολ είναι εκπληκτική στο ρόλο μιας χήρα που αρχίζει να ξεσκεπάζει τα ανατριχιαστικά μυστικά του άντρα της.

Είπαμε, λίγος.

Αντί επιλόγου

Δεν ξέρουμε πού θα κόλλαγαν αυτά στις παραπάνω κατηγορίες που φτιάξαμε, οπότε τα κρατήσαμε για το τέλος, και τώρα σκεφτόμαστε πως θα έκαναν ένα αγνά απολαυστικό double feature. Το The Devil Wears Prada με την Έμιλι Μπλαντ θεότητα, τη Μέριλ Στριπ σε ερμηνεία που της έδωσε όσο coolness δεν της είχαν δώσει τρία Όσκαρ μαζί, και την Αν Χάθαγουεϊ να ανακοινώνει την άφιξή της με δυναμισμό. Και το Ford v Ferrari, την πιο dad movie της περασμένης τριετίας, με τον Τζέιμς Μάνγκολντ να σκηνοθετεί Κρίστιαν Μπέιλ και Ματ Ντέιμον ως ενσαρκώσεις αντικρουόμενων κοσμοθεωριών.