ΕΠΙΚΟΙ PRODIGY ΣΑΡΩΣΑΝ ΤΟ RELEASE ΜΕ ΤΟΝ KEITH FLINT ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ

Και μετά ήρθαν οι Prodigy. Εκεί που είπαμε ότι το συναυλιακό μας καλοκαίρι έχει περίπου ολοκληρωθεί – περιμένοντας Guns N’ Roses και Wu-Tang-Clan – οι Prodigy ήρθαν με φόρα και “κέρδισαν” κατά κράτος την Πλατεία Νερού το βράδυ της Παρασκευής (21/7), διεκδικώντας τον τίτλο της πιο εκρηκτικής (και ιδρωμένης) βραδιάς που έχει δει φέτος το Release Athens. Ένα rave party που τα είχε όλα!

Το ερώτημα στο κεφάλι μας ήταν πολύ συγκεκριμένο. Μετά τον θάνατο του Keith Flint το 2019, που είναι αδιαμφισβήτητα η εμβληματική μορφή των Prodigy, θα καταφέρει ο ΜC Maxim να πάρει επάνω του το live; “Oι Prodigy όχι μόνο επέστρεψαν, αλλά είναι εδώ για να διεκδικήσουν και πάλι το θρόνο τους” έγραψε ο ξένος Τύπος για την ολική επαναφορά του συγκροτήματος χωρίς τον Flint, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται για την ίδια μπάντα.

Η προηγούμενη φορά που είδαμε τους ‘Νονούς της ηλεκτρονικής πανκ’ σε απαρτία ήταν επεισοδιακή. Σεπτέμβριος του 2010 στο κλειστό Tae Kwon Do – με χάλια ήχο – όπου παραλίγο να γίνει πραγματικότητα το τραγούδι “Take Me to the Hospital”. Το αξέχαστο “ξύλο” που έπεσε στο “Smack my bitch up” και στο “No Good” είχε προηγούμενο μόνο -όπως λένε- πάλι σε δική τους συναυλία στο Λυκαβηττό (με μηδέν κινητά). Ο Keith Flint φαινόταν τότε στην καλύτερη φάση του. Εννέα χρόνια αργότερα αφαίρεσε τη ζωή του και “τράβηξε την πρίζα” της μπάντας που έχει παράξει μερικά από τα κορυφαία τραγούδια που γέννησε η ηλεκτρονική μουσική.

Firestarter και ο Keith Flint “ζωντάνεψε” στις οθόνες

Με τη ζέστη να αγγίζει τους 40 βαθμούς, προλάβαμε την όχι τόσο ζωηρή εμφάνιση των Σκωτσέζων Primal Scream, με την ψιλόλιγνη φιγούρα του Bobby Gillespie, να προσπαθεί να αναβιώσει περασμένα ροκ μεγαλεία. To “Screamadelica” δεν το νιώσαμε, αλλά το φινάλε με το “Rocks” του 1994 και το support της πενταμελούς μαύρης χορωδίας στη σκηνή ήταν μία αμήχανη “γέφυρα” για το επόμενο κεφάλαιο της βραδιάς.

11.15 τα φώτα σβήνουν και το “μυρμήγκι” των Prodigy (το οποίο επιλέχθηκε σύμφωνα με τον Liam Howlett γιατί είναι μικρό και παντοδύναμο, όπως η μπάντα από το Essex) αναβοσβήνει στις οθόνες. O Maxim, με το χαρακτηριστικό λευκό βάψιμο στα μάτια ουρλιάζει όπως πάντα “bring the fucking noise!” και οι πρώτες νότες από το “Breathe” προκαλούν πανδαιμόνιο.

Όλα όσα περίμεναν οι φανς των Prodigy που ήρθαν στην Πλατεία Νερού για να χορέψουν ξέφρενα με τις παλιές επιτυχίες της μπάντας, έγιναν πραγματικότητα μέσα σε ένα “δάσος” από εντυπωσιακές ακτίνες λέιζερ και καλειδοσκοπικά visuals. Το “Breathe” με την κιθάρα-”πριόνι” του Rob Holliday, έφερε όλη τη δεκαετία του ‘90 μπροστά από τα μάτια μας. Κάποιος θερμοκέφαλος ανάβει καπνογόνο, το οποίο αποσύρεται με συνοπτικές διαδικασίες (αν το έκαναν οι διοργανωτές, ένα μεγάλο μπράβο).

Ακολουθεί το “Omen”, καλός οιωνός για τη συνέχεια, με τον Maxim να δίνει ακατάπαυστα τον ρυθμό, φωνάζοντας στους “πολεμιστές” του να μην σταματήσουν να χορεύουν. Το “Voodoo People” -ένα κομμάτι που όταν κυκλοφόρησε το 1994 ράγισε τα πατώματα των κλαμπ – δεν άφησε κανένα περιθώριο να πάρουμε ανάσα. Από το άλμπουμ “Music for the Jilted Generation” (1994), το Voodoo People με τα κιθαριστικά riffs που βασίζονται στο “Very Ape” των Nirvana, έβαλε φωτιά στο πλήθος.

Αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή για το “Firestarter” και το περίγραμμα της φιγούρας του Flint, που όλοι αναγνωρίσαμε, να σχηματίζεται με πράσινο λέιζερ στις οθόνες. Εκεί που η “heavy metal συναντά την techno-dance” γεννιέται το Firestarter και ο Maxim απλά στέκει ακίνητος με σεβασμό, ακούγοντας το πλήθος να τραγουδάει τους στίχους, χορεύοντας ξέφρενα.

Άλλο ένα κομμάτι που αναγνωρίζει η Πλατεία από την πρώτη νότα είναι το “No Good” με το iconic βιντεοκλίπ των 90ς όπου ο Flint φορούσε ζουρλομανδύα.

Ο Maxim ζητάει από τους φανς -που γνωρίζουν καλά τι σημαίνει χορός στους Prodigy- να σχηματίζουν “κύκλο”, και το (αντί-metoo και 100 φορές λογοκριμένο) “Smack My Bitch Up” δεν αργεί να ακουστεί.

Ο Maxim – που δεν σταματάει να απευθύνεται στο κοινό – μας ζητάει να κάτσουμε κάτω και όλη η Πλατεία Νερού υπακούει στις “προσταγές” του. Στον επίμαχο στίχο (που σήμερα ούτε κατά διάνοια να παραδεχτείς ότι σου αρέσει) “χάνουμε” τα γόνατά μας, καθώς σαν ένα σώμα τιναζόμαστε όλοι στον αέρα.

Back-to-back το “I got the poison, I got the remedy” ολοκληρώνει αυτό το non-stop ρέιβ πάρτι;

Όχι, γιατί ακολουθούν τέσσερα encore για όσους έχουν ακόμη πόδια.

“Take Me to the Hospital”, “Invaders Must Die” και “We Live Forever” στρώνουν το έδαφος για τον επίλογο. Και τελειώνουμε όπως ξεκινήσαμε. Με έναν 90ς κλαμπάδικο ύμνο, το “Out of Space” και το sample από το τραγούδι “Chase the Devil” του Max Romeo (1976) να αντηχεί στην Πλατεία.

Το πάρτι ολοκληρώνεται και ο Maxim – που τραγουδιστής δεν είναι, αλλά στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και με το παραπάνω – απλά εξαφανίστηκε από τη σκηνή. Και οι “πολεμιστές” του έμειναν να θέλουν κι άλλο…