ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΦΟΥΓΑΡΟ ART CENTER ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ

Στο Ναύπλιο έχω ταξιδέψει δεκάδες φορές, είναι μία από τις αγαπημένες μου πόλεις, αφενός μεν γιατί σε βάθος χρόνου έχει καταφέρει να διατηρήσει ένα ιδιαίτερο παραδοσιακό χρώμα, αφετέρου δε βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής σχεδόν από την Αθήνα και ενδείκνυται ακόμη και για μονοήμερη απόδραση.

Στο Φουγάρο Art Center δεν είχα ξαναπάει, μολονότι παρακολουθώ την πορεία του από το 2012 που άνοιξε τις πύλες του.

Το επισκέφθηκα το πρώτο Σαββατοκύριακο του Μαΐου, προκειμένου να προλάβω να δω δύο εκθέσεις που φιλοξενούσε στους χώρους του και έριξαν αυλαία στις 15 του ίδιου μήνα. Έμεινα έκπληκτη, καθώς ουσιαστικά βρέθηκα μέσα σε ένα μεγάλο Διαδραστικό Έργο Τέχνης, που απευθύνεται στο νου και τις αισθήσεις, ένα Πολυχώρο Πολιτισμού που τα έχει όλα: δύο χώρους εκθέσεων, μία εξαιρετικά ενημερωμένη βιβλιοθήκη Βιβλιοθήκη Τέχνης και Ανθρωπιστικών Σπουδών, με χιλιάδες τίτλους βιβλίων, ακόμη και πολύ σπάνιους, με χώρους για δημιουργική απασχόληση των παιδιών και των νέων, συναυλιακούς χώρους, καφέ, εστιατοριο.

Εντυπωσιάζει η “διασπορά” των έργων τέχνης σε όλους τους χώρους. Στη βιβλιοθήκη, στους τοίχους του μπαρ, στα καλαίσθητα σοκάκια του. Όπου γυρνούσες το βλέμμα σου, βρισκόσουν αντιμέτωπος με πίνακες, αντικείμενα, φωτογραφίες & γλυπτά που συνομιλούν δημιουργώντας ένα εικαστικό περιβάλλον όπου κυριαρχεί χρώμα & φως.

Όλα στον χώρο αυτόν είναι φτιαγμένα και ιδωμένα υπό την εικαστική και αρχιτεκτονική ματιά της συλλέκτριας και εικαστικού Φλωρίκας Π. Κυριακοπούλου και των συνεργατών της που έστησαν με ιδιαίτερη αγάπη όλο αυτό το Project πάνω και γύρω από το κτίριο που κάποτε στέγαζε το εργοστάσιο κονσερβοποίησης τομάτας, με την επωνυμία Ανθός.

Το πιο σημαντικό ίσως στοίχημα που έχει κερδίσει ο χώρος αυτός είναι πως δεν είναι ελιτίστικος. Έχει ανοιχτή την αγκαλιά του για όλους, οικογένειες, παιδιά και νέους και αυτό το καταλαβαίνει κανείς με το που μπει, καθώς θα δει πιτσιρίκια να κάνουν πατίνι και να παίζουν με τα νερά των καλαίσθητων καναλιών που συλλέγουν το βρόχινο νερό, ενώ αριστερά τα μεγαλύτερα παιδιά “ανταγωνίζονται” σε μεγάλα παλιά αγαπημένα ξύλινα ποδοσφαιράκια.

Και το όραμα της κ. Κυριακοπούλου δε σταματά εδώ. Στην ξενάγηση στους εξωτερικούς χώρους που μας έκανε η ίδια, μας αποκάλυψε πως πολύ σύντομα το Φουγάρο θα αποκτήσει ένα μικρό αμφιθέατρο με θέα το Παλαμήδι, όπου και θα φιλοξενούνται θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες. Το θεατράκι αυτό θα κατασκευαστεί στον χώρο πίσω από τον υπάρχοντα – ο οποίος ενοικιάστηκε πριν το Lockdown και αποτελούσε χώρο εναπόθεσης υλικών οικοδομής. Εκεί γίνονται εντατικές εργασίες διαμόρφωσής του. Φυτεύονται διαρκώς δέντρα και αρωματικοί θάμνοι και σύντομα θα έχει και ποδηλατόδρομο και νέους χώρους για να απασχολούνται τα παιδιά.

Ένα αφιέρωμα στο κόκκινο της Τέχνης

To “REDS αφιέρωμα στο κόκκινο”, είναι ένα πολυσύνθετο project της Φλωρίκας Κυριακοπούλου, που απλώνεται σε κλειστούς & αίθριους χώρους στο ARTCENTER.

Αντλώντας έμπνευση από τα έργα της FKPCOLLECTION και χρησιμοποιώντας όλο το συγκρότημα του FOUGARO ARTCENTER σαν καμβά, η Φλωρίκα Κυριακοπούλου επιχείρησε να εξερευνήσει την ενέργεια και δυναμική του κόκκινου σε αντιδιαστολή με άλλα, συγγενικά ή μη χρώματα.

Ο βασικός πυρήνας του project είναι το εικαστικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί στη FOUGARO GALLERY, αξιοποιώντας έργα καλλιτεχνών από την FKPCOLLECTION. Εδώ έγινε μία απόπειρα κατάργησης του συμβατικού χωροχρόνου. Μπαίνοντας στην έκθεση βυθιστήκαμε μέσα στο μαύρο του χώρου σε μια ατμόσφαιρα που ευνοούσε την ενδοσκόπηση και την ονειροπόληση και σιγά σιγά, όταν τα μάτια μας συνήθισαν στο σκοτάδι απολαύσαμε με μία άλλη αίσθηση έργα τέχνης σε κόκκινο φόντο, καλλιτεχνών, όπως ο Stephen Antonakos, ο Γιώργος Λάππας και η Ona B.

Στην έκθεση αυτή αποδείχθηκε περίτρανα πως ο φωτισμός ο ίδιος, αποτελεί ένα ξεχωριστό έργο τέχνης. Εδώ το κόκκινο των έργων και του φωτισμού έγιναν αφορμή για ένα εσωτερικό ταξίδι.

Η εμπειρία αυτή με άλλες πιο συμβατικές προεκτάσεις συνεχίστηκε και στην Βιβλιοθήκη, όπου σε διαφορετικό κλίμα μας δόθηκε η ευκαιρία να ακολουθήσουμε μία εικαστική διαδρομή, με σταθμούς έργα σύγχρονων δημιουργών. Έργα από καλλιτέχνες, όπως ο Antoni Tàpies, ο Imran Qureshi και ο Παντελής Χανδρής, αφηγούνται τις δικές τους ιστορίες σε διάλογο συμπλήρωσης ή αντιπαράθεσης.

Τέλος, μία βόλτα στους εξωτερικούς χώρους του FOUGARO ARTCENTER λειτουργεί σαν συνεκτικό στοιχείο ως προς τη δόμηση μίας πληρέστερης θέασης, αλλά και συνθήκης. Κι αυτό γιατί σε απρόσμενες γωνίες “πέφταμε” πάνω σε πολλά διαφορετικά στοιχεία – φυτά, αρχιτεκτονικά στοιχεία ή χρηστικά αντικείμενα- εμβαπτισμένα στις αποχρώσεις του κόκκινου που λειτούργησαν σαν οπτικές σημειώσεις επαναφοράς στο πνεύμα του project REDS.

Στην έκθεση παρουσιάστηκαν έργα των: Αδαμάκος | Αλεξίου | Antonakos | Avedon|Haberpointner | Holt | Καλούδη | Κυπραίος|Κυριακοπούλου | Κυριτσόπουλος | Λάππας|Mehler | Μορταράκος | Ona B. | Παπαχρήστος| Pijuan | Σαρρηγεωργίου | Tàpies | Τσεκούρα| Warren| Χανδρής| Ψυχούλης| Qureshi

Ένα ταξίδι στην Κίνα…

Μία αφιερωματική έκθεση στην Κινέζικη κουλτούρα, μέσα από έργα και αντικείμενα τέχνης, φορτισμένα με την ιστορία και το πνεύμα του μακραίωνου αυτού πολιτισμού φιλοξενούνται στον χώρο BLUE2 του Φουγάρου.

Τα εκθέματα ανήκουν στην FKPCOLLECTION, και συμπληρώνονται από αντικείμενα της συλλογής του εξερευνητή, Δημήτρη Ξανθούλη.

Με τη σκέψη να μεταφερθούν στον θεατή παραγνωρισμένες πτυχές της κινεζικής καθημερινότητας, όπως αυτή διαμορφωνόταν στο γύρισμα του 19ου προς τον 20ό αιώνα, η CHINA #1 διαρθρώθηκε γύρω από εννέα γυναικεία πορτραίτα της δυναστείας Τσινγκ, ζωγραφισμένα με λάδι σε ανεστραμμένο γυαλί ή καθρέφτη, τα οποία είναι γνωστά ως meiren hua και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά. Τα στυλιζαρισμένα αυτά πορτρέτα, με κρυφό ή πιο έκδηλο ερωτισμό, που εικονίζουν εξιδανικευμένα ωραίες γυναίκες, ήταν πολύ δημοφιλή τόσο στην Κίνα, όσο και στην Ευρώπη.

Προέρχονται από εργαστήρια στην επαρχία της Κουανγκτσόου ή Καντόνας, που ήταν τότε κύριο εξαγωγικό λιμάνι της Κίνας προς την Ευρώπη και την Αμερική, μετά τους Πολέμους του Οπίου.

Στην ίδια εποχή, αλλά σε διαφορετική ατμόσφαιρα, δύο σπάνια ρεαλιστικά τοπία με εργοστάσια και τραίνα. Αξιοποιώντας την ιππεύουσα προοπτική της κινέζικης τοπιογραφίας, αποδίδουν σκηνές από έναν κόσμο που άλλαζε, περνώντας από την αυτοκρατορική στη «νέα» Κίνα, μέσω της βιομηχανικής επανάστασης. Τα έργα συνδιαλέγονταν με ξύλινα κλουβιά, κουτιά διαφορετικών χρήσεων, μικροέπιπλα, σκαμνάκια, καρέκλες, δύο σημαντικές armoires από λακαρισμένο ξύλο φτελιάς και ελάτης από την επαρχία Τσετσιάνγκ, μία σκαλιστή κονσόλα από τη νότια Κίνα, δύο κρεμαστά φανάρια και έναν μπουφέ από την ευρύτερη επαρχία του Πεκίνου, καθώς και ένα κεραμικό άλογο της δυναστείας Μινγκ (1368-1644).

Η έκθεση συμπληρώθηκε με μια σειρά από μεγαλύτερα και μικρότερα πήλινα πιθάρια, τα οποία ήταν χρηστικά καθημερινά αντικείμενα, με χρήση στην μαγειρική ή τις εμπορικές συναλλαγές. Θα ξεχωρίζαμε το αρχαιότερο, ένα βάζο από ανοιχτόχρωμο πηλό της δυναστείας Τανγκ (618-907 μΧ), και δύο μεγαλύτερα πιθάρια Σιτζού για μεταφορά κρασιού, με μονόχρωμη διακόσμηση της δυναστείας Τσινγκ (1636-1912).

Τέλος, την έκθεση πλαισίωναν δύο σύγχρονα έργα από την FKPCOLLECTION. Πρόκειται για μια φωτογραφία της Marina Abramovic με σχέδιό της, που ονομάζεται The lovers: the great China walk III, από την επική διαδρομή της ίδιας και του συντρόφου της, Ulay, το 1998 στο Μέγα Σινικό Τείχος, καθώς και ένα εμβληματικό πορτραίτο σε καμβά του Ισπανού καλλιτέχνη Manuel (Manolo) Rodriguez, που απεικονίζει την Γουάν Ρονγκ (1906-1946), τραγική σύζυγο του τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας, Που Γι.