ΓΚΙ ΚΡΙΕΦ – ΛΑΚΗΣ ΓΑΒΑΛΑΣ: ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙ

Σε πρώτη ανάγνωση μοιάζουν πολύ διαφορετικοί. Η δε σύμπραξή τους εντελώς παράδοξη. Τι κάνει ένα «clean-cut nerd», μεγαλοστέλεχος εταιρειών τεχνολογίας και επενδυτής, με έναν εκκεντρικό larger than life επιχειρηματία της μόδας και tv persona; Κι όμως ο Γκι Κριέφ, πρώην CEO της Upstream, συνιδρυτής κορυφαίων εταιρειών όπως η Persado και η Bryq, επενδυτής μεταξύ άλλων και δύο πρωτοκλασάτων εστιατορίων, του Nolan και του PROVELEGGIOΣ, και ο γνωστός σε όλους Λάκης Γαβαλάς, έχουν πολύ περισσότερα κοινά από όσα φαντάζεται κανείς αρχικά. Και η νέα σειρά podcast «Pitch Me Up» που παρουσιάζουν μαζί από την περασμένη Τρίτη (και κάθε Τρίτη στο εξής) είναι μόνο το ένα από αυτά.

Τι ειναι ομως το Pitch Me Up;

Ένα εβδομαδιαίο podcast που υποστηρίζεται από μια ομάδα angel investors που δίνει ώθηση σε startups στα πρώτα τους βήματα να κάνουν μια δυναμική αρχή. Κι επειδή μπορεί να έχετε ήδη άγνωστες λέξεις, εξηγούμαι. Οι «επενδυτές-άγγελοι», όπως είναι ο αντίστοιχος όρος στα ελληνικά, είναι εκείνοι που δίνουν τα χρήματά τους σε start-up εταιρείες λίγο μετά την αρχική ιδέα. Ουσιαστικά είναι εκείνοι που καλύπτουν το κενό μεταξύ των χρημάτων που έρχονται αρχικά από την οικογένεια και τους φίλους (οι Αμερικανοί έχουν ένα ακρωνύμιο για αυτούς, τους αποκαλούν FFF, δηλαδή Friends, Family and Fools) και των Venture Capitals που ψάχνουν ήδη εφαρμοσμένες ιδέες μερικών εκατομμυρίων δολαρίων.

Τι γίνεται λοιπόν στο Pitch Me Up; Κάθε Τρίτη, ιδρυτές νεοφυών επιχειρήσεων έρχονται στο στούντιο για να προωθήσουν το εγχείρημά τους στον Γκι και τον Λάκη. Έχουν στη διάθεσή τους μόλις 4 λεπτά για να τους πείσουν να τους «περάσουν» στην επόμενη φάση. Δηλαδή στους επενδυτές του angel fund της εκπομπής, που θα αποφασίσουν αν και πόσα χρήματα θα επενδύσουν στην επιχείρησή τους. Τα επεισόδια μοντάρονται ώστε να διαρκούν 15-20 λεπτά και είναι διαθέσιμα σε όλες τις μεγάλες πλατφόρμες podcast (Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts). Το πρώτο επεισόδιο με πρωταγωνιστή την εταιρεία City Crop, βγήκε την περασμένη Τρίτη και έδωσε το στίγμα.

Πώς και πού όμως γεννήθηκε η ιδέα; Το πού είναι εύκολο: στο μυαλό του Γκι, που δεν σταματά ποτέ να αναζητά νέα εγχειρήματα. «Ξέρω πολύ κόσμο που θέλει να ξεκινήσει κάτι, αλλά δεν έχει οποιαδήποτε πρόσβαση σε κόσμο που μπορεί να βοηθήσει. Σκέφτηκα ότι εγώ ξέρω τέτοιο κόσμο, ας τους οργανώσω. Κάπως έτσι ξεκίνησε το fund. Το podcast ήρθε αμέσως μετά. Αγαπώ πολύ τα podcast, ακούω συνέχεια. Mου αρέσουν πολύ αυτά που διηγούνται ιστορίες, σου ανοίγουν ένα παραθυράκι, μια κλειδαρότρυπα σε κάτι που συνέβη. Αυτός που έστησε την εταιρεία podcast Gimlet (που τώρα έχει πουληθεί στο Spotify) έφτιαξε ένα podcast με όλη τη διαδικασία του στησίματός της. Ηχογραφούσε τα τηλεφωνήματά του με επενδυτές, ηχογραφούσε το βράδυ που έλεγε στη γυναίκα του τι έγινε, είναι φανταστικό. Εδώ η ιδέα ποια ήταν; Ενώ θα μπορούσαμε να κάτσουμε με τον Λάκη και να ακούσουμε ιδέες και ιστορίες σε ένα meeting room, ανοίγουμε ένα παραθυράκι σε κάποιον να το παρακολουθήσει. Επίσης με αυτόν τον τρόπο δίνουμε ένα βήμα παραπάνω στις εταιρείες αυτές να τους ακούσουν και άνθρωποι πέραν του fund. Θέλω να βοηθήσουμε το οικοσύστημα από χαμηλά, να ανθίζει, να προχωράνε οι ιδέες, κάποιες εκ των οποίων είναι κρίμα να μένουν στην αφάνεια. Είναι μια πυραμίδα, κι εδώ στην Ελλάδα είναι μικρή. Όποιος μπορεί να βάλει μια πέτρα, πρέπει να το κάνει, να χτίσουμε μαζί.»

Ο Λάκης Γαβαλάς, όμως, πως προέκυψε σαν παρτενέρ; Δεν έχει σχέση με startups, δεν ξέρει τη βιομηχανία της τεχνολογίας και κάποιος θα έλεγε ότι η δική του πορεία στον επιχειρηματικό κόσμο δεν ήταν και η πιο πετυχημένη τελικά. «Θα μπορούσα να είμαι και μόνος μου, αλλά θα ήταν βαρετό. Ήθελα κάποιον να με συμπληρώνει, να μην έρχεται από τον κόσμο της τεχνολογίας, να κάνει τις ερωτήσεις που θα έκανε ένας κανονικός άνθρωπος και να μη μιλάμε σε μια γλώσσα που θα καταλαβαίνουν μόνο τρεις άνθρωποι. Δεύτερον ήθελα κάποιον που φαινομενικά μοιάζει μακριά μου, αλλά έχει ένα street-smartness, ένα ένστικτο, μια μύτη για τα πράγματα. Εγώ λειτουργώ μαθηματικά, δεν το έχω αυτό. Κι έπειτα πολλές φορές το πιο σημαντικό σε μια επένδυση είναι οι άνθρωποι -πάνω κι από την ιδέα. Εγώ δεν έχω την ικανότητα να τους ψυχολογώ, είμαι πιο “τετράγωνος”. Θεωρούσα ότι ο Λάκης την έχει. Έτσι τον επέλεξα. Όσο για την πορεία του, εμένα αυτό με συγκίνησε περισσότερο. Ο Λάκης έχει 40 χρόνια στη δουλειά, έχει στήσει εταιρείες, έχει χάσει εταιρείες, έχει μια εμπειρία τρομερή, αλλά ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Όσο και να μην φαίνεται, μοιάζουμε πολύ, στη φιλοδοξία, στην ανάγκη να κάνουμε συνεχώς πράγματα, να πιστεύουμε σε αυτά, να μην μένουμε στάσιμοι.»

Ο κ. Γαβαλάς χαμογελάει. Είναι όπως πάντα λαμπερός και εντυπωσιακά ντυμένος, αυτό το ήξερα. Αυτό που δεν ήξερα είναι πόσο αβίαστα ευγενικός, συνεργάσιμος και καλοπροαίρετος είναι, πόσο απολαυστικός στη διήγηση, πόσο γνήσια φιλικός πολύ σύντομα μετά την πρώτη επαφή μαζί του. Κοντεύει τα 70, όπως χωρίς κανένα δισταγμό μου λέει, κι όμως η όρεξη και η ενέργειά του αντιστοιχούν σε κάποιον στα μισά του χρόνια. Έχει μια σχεδόν παιδική περιέργεια για τα πράγματα, μια φοβερή χάρη στην επικοινωνία, μια αφοπλιστική ειλικρίνεια. «Με ένα τρόπο έχω κάνει κι εγώ podcast, χωρίς να το καταλάβω, πολλές φορές στη ζωή μου. Πάντα μιλούσα για το πώς δημιούργησα την εταιρεία, για το πώς έπεσε η εταιρεία, και ξαναμιλάω για το πώς ξαναδημιουργείται. Τον Γκι δεν τον ήξερα, εκείνος με προσέγγισε, αλλά πλέον τον αισθάνομαι σαν ένα παιδί μου το οποίο μεγάλωσε πολύ καλά. Καλά που τον έστειλα έξω και σπούδασε, τα έκανε όλα πολύ ωραία», λέει γελώντας. «Για μένα είναι σαν μάθημα όταν κάνουμε το podcast, μαθαίνω τόσα. Νομίζω ότι έχω αποθηκεύσει πολλά πράγματα και επειδή δεν έχω πλέον τη δράση που είχα παλιά, αυτό μου λείπει. Και το βρήκα σαν μια φοβερή διαφυγή, το χάρηκα ιδιαίτερα.»

Εγώ έμεινα στον Κορυδαλλό 15 μήνες. Τους πρώτους μήνες πέρασα φρικτά γιατί δεν είχα συνειδητοποιήσει τι έγινε, δεν το είχα δεχτεί. Μετά το πήρα απόφαση. Πήγα στον διευθυντή των φυλακών και του είπα “πόσους κρατούμενους έχεις εδώ μέσα;” 2.350 μου λέει. Ωραία, είπα, όλοι αυτοί είναι οι κομπάρσοι μου, θα το ζήσω σαν ταινία.- Λάκης Γαβαλάς

Τι πιστεύετε ότι φέρνετε στο podcast, τον ρωτώ. «Η μεταφορική αστερόσκονη στα πράγματα χρειάζεται πάντα. Ακόμα κι ένας μικρός γάμος αν είναι ορθόδοξος ανάβουν πάρα πολλά κεριά. Γιατί αποζητούν το φως. Εγώ αυτό το φως θέλω να προσθέτω.» Τι σας έμαθε αυτή η ταραχώδης πορεία στις επιχειρήσεις; «Στις δουλειές που έχουν να κάνουν με το lifestyle πρέπει κανείς να ξέρει ποιες είναι οι προσδοκίες του και πόσα χρήματα πρέπει να βγάζει. Να έχει μια στρατηγική, να έχει όλη την πληροφορία, να είναι αναμεμιγμένος σε όλα. Όχι να κάθεται αριστοκρατικός με μια ρομπ ντε σαμπρ στην πολυθρόνα και να διαβάζει βιβλία. Πρέπει να είναι υστερικός και δικτυωμένος. Εγώ “έτρεξα” πολύ περισσότερο από ότι μπορούσε η Ελλάδα να δεχτεί. Με παρέσυρε το εξωτερικό. Αυτό που θέλω περισσότερο να πω όμως, αυτό που έμαθα κυρίως, είναι ότι πέφτουμε και ξανασηκωνόμαστε. Κι όταν σηκωθούμε πρέπει να το κάνουμε στο σήμερα, αυτό να κοιτάμε. Εγώ έμεινα στον Κορυδαλλό 15 μήνες. Τους πρώτους μήνες πέρασα φρικτά γιατί δεν είχα συνειδητοποιήσει τι έγινε, δεν το είχα δεχτεί. Μετά το πήρα απόφαση. Πήγα στον διευθυντή των φυλακών και του είπα “πόσους κρατούμενους έχεις εδώ μέσα;” 2.350 μου λέει. Ωραία, είπα, όλοι αυτοί είναι οι κομπάρσοι μου, θα το ζήσω σαν ταινία. Πήγα στην Εισαγγελέα και της είπα θέλω να εργαστώ. Στον κήπο κατά προτίμηση για να διατηρήσω το μαύρισμά μου. Είπα Λάκη είσαι εδώ, κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς. Εγώ την πάτησα γιατί πίστωνα την αγορά κι όταν ήρθε η κρίση, οι πελάτες δεν πλήρωσαν τον ΦΠΑ, οι ξένοι τα ήθελαν όλα προπληρωμένα λόγω της ανασφάλειας, δεν απέλυα προσωπικό. Δεν εξαπάτησα τη χώρα, για αυτό και δεν έλιωσα στη φυλακή. Είμαι φοροοφειλέτης, δεν είμαι φοροφυγάς. Τα έχασα όλα και σήμερα βοηθάω για να είναι πιο μελετημένο το πράγμα από τη ρίζα του, από την αρχή.»

Η ιστορία του Γκι δεν είναι πολύ λιγότερο ταραχώδης. Όσο ήταν ακόμα στην πατρίδα του τη Γαλλία δούλεψε τυχαία σε μια εταιρεία που πήγε πολύ καλά. Στα 24 του βρέθηκε με μια πολύ καλή αποζημίωση, όταν η εταιρεία εξαγοράστηκε, φόρτωσε τα πράγματά του και ήρθε στην Ελλάδα όπου ζούσε ο πατέρας του. Εδώ έφτιαξε ένα ζαχαροπλαστείο στο Κολωνάκι, το Αμελί, στο οποίο ο κ. Γαβαλάς ήταν και πελάτης. «Αυτή ήταν η πρώτη μου επιχείρηση. Έχασα πολλά λεφτά γιατί ήμουν ακόμα άσχετος, όμως το θεωρώ μεγάλο μάθημα. Εκείνη την εποχή ξυπνούσα στις 3.30 τα ξημερώματα, πήγαινα στο εργαστήριο, έκανα τη λάντζα του Γάλλου σεφ που είχαμε φέρει, μετά από 45 λεπτά τέλειωνε το νερό του θερμοσίφωνα οπότε έκανα τη μισή λάντζα με παγωμένο. Μετά έπαιρνα το φορτηγάκι από την Αγία Παρασκευή που ήταν το εργαστήριο, ερχόμουν στην Πινδάρου, διπλοπάρκαρα, ξεφόρτωνα τα γλυκά, και έπιανα δουλειά στο μαγαζί 10 το πρωί με 10 το βράδυ -και Κυριακές. Όταν για πολλούς λόγους, το μαγαζί πήγε κακά, αποφάσισα να ψάξω δουλειά σε κάποια εταιρεία τεχνολογίας. Τότε υπήρχε μια που έψαχνε ανθρώπους με σπουδές και εμπειρία που δεν είχα. Όμως επειδή θεωρούσα ότι είμαι ικανός, έφτιαξα ένα τελείως ψεύτικο βιογραφικό που να ταιριάζει. Αυτοί νόμιζαν ότι είχα σπουδάσει οικονομικά, εγώ είχα σπουδάσει κοινωνική ψυχολογία, όμως με πήραν. Ήμουν ο έκτος υπάλληλος, όμως σε 12 χρόνια κατέληξα να είμαι ο διευθύνων σύμβουλος και να έχουμε 300 άτομα προσωπικό. Αυτή η εταιρεία ήταν η Upstream. Με αυτά τα άτομα μεγαλώσαμε μαζί. Κι όταν κάποια στιγμή, που η εταιρεία μεγάλωνε τους είπα ότι θέλω να κάνω το κέφι μου στην τηλεόραση (ο Γκι είχε το Ninja TV στο Mad για κάποια χρόνια), συνέχισαν να μου πληρώνουν μισθό, φτάνει να ήμουν εκεί όταν με χρειάζονταν. Κι όταν βαρέθηκα την τηλεόραση επέστρεψα, μαζί ιδρύσαμε μια άλλη εταιρεία, πήγαμε στην Αμερική, φτιάξαμε μια άλλη που τώρα είναι ακόμα πιο μεγάλη. Οτιδήποτε έκανα αυτοί οι άνθρωποι ήταν εκεί να με στηρίξουν. Θεωρώ ότι είμαι απλώς πολύ τυχερός που βρέθηκα στο δρόμο τους και θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω κάτι ανάλογο στα παιδιά που έρχονται εδώ.»

www.pitchmeup.net Ακολουθήστε τους στο instagram/pitchmeupgr.