Η ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ “NEIN” ΣΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΤΟΥ ’86
Το Magazine θυμάται επτά ιστορικές εθνικές ομάδες που αγωνίστηκαν σε Μουντιάλ, αλλά δεν μπόρεσαν να κατακτήσουν το τρόπαιο. Στο σημερινό έκτο μέρος και πάλι η Γαλλία του Μισέλ Πλατινί, στη δεύτερη προσπάθειά της να φτάσει στην κορυφή του κόσμου, αυτή τη φορά στο Μουντιάλ του 1986.
Την Κυριακή 20 Νοεμβρίου, στις 18:00 το απόγευμα, στο γήπεδο “Al Bayt” της Αλ Χορ, η Εθνική ομάδα του Κατάρ, διοργανώτριας χώρας του τουρνουά, υποδέχτηκε το Εκουαδόρ στο εναρκτήριο παιχνίδι του 22ου Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με αυτόν τον τρόπο άνοιξε η αυλαία για ένα ακόμα Μουντιάλ, το οποίο πέρα από τις εξωαγωνιστικές του ιδιαιτερότητες, έχει – όπως είναι φυσικό – τα δικά του φαβορί και αουτσάιντερ στο δρόμο προς την κατάκτηση του πλέον βαρύτιμου ποδοσφαιρικού τροπαίου.
Στις προηγούμενες 21 διοργανώσεις, οι ομάδες που έχουν πάρει μέρος μετριούνται σε δεκάδες (79 για την ακρίβεια, που φέτος έγιναν 80 με την προσθήκη του Κατάρ), οι αγώνες που έχουν διεξαχθεί μετριούνται σε εκατοντάδες (900) και τα γκολ που έχουν σημειωθεί μετριούνται σε χιλιάδες (2.548). Οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί, όμως μέχρι σήμερα μόνο οκτώ χώρες έχουν κατακτήσει το Κύπελλο, τρεις από τη Νότιο Αμερική (Βραζιλία, Ουρουγουάη, Αργεντινή) και πέντε από την Ευρώπη (Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Αγγλία).
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, έχουν υπάρξει πολλές μεγάλες ομάδες που ξεκίνησαν με στόχο το “Άγιο Δισκοπότηρο” του ποδοσφαίρου, για διάφορους όμως λόγους δεν τα κατάφεραν. Κάποιες από αυτές, παρά την αποτυχία τους να ανέβουν στην κορυφή του κόσμου, μνημονεύονται μέχρι σήμερα για την αξία τους (ατομικά και ομαδικά) και – κυρίως – για το θέαμα που πρόσφεραν. Σε αυτή την πρώτη εβδομάδα του 22ου Μουντιάλ, το Magazine παρουσιάζει επτά τέτοιες Εθνικές, που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, παρά το γεγονός ότι δε χάρηκαν το τρόπαιο.
Οι τρεις από αυτές (Ουγγαρία 1954, Ολλανδία 1974 & 1978) έφτασαν μέχρι τον τελικό του θεσμού, οι υπόλοιπες (Βραζιλία 1982, Γαλλία 1982 & 1986, ΕΣΣΔ 1986) αποκλείστηκαν νωρίτερα. Όμως όλες έβαλαν τη σφραγίδα τους στο άθλημα, απόρροια του τεράστιου ταλέντου των παικτών τους και του τρόπου με τον οποίο μάγεψαν το κοινό με τις εμφανίσεις τους. Μετά τη Γαλλία του 1982, πηγαίνουμε στο Μουντιάλ του 1986 για να δούμε την ίδια ομάδα στη δεύτερη προσπάθειά της να κατακτήσει το τρόπαιο. Πριν προχωρήσουμε, να προσθέσω ότι πρόκειται απλά για προσωπικές επιλογές, αφού πέρα από αυτές τις επτά περιπτώσεις, υπήρξαν σίγουρα και άλλες, επίσης αξιομνημόνευτες.
ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΩΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Αφήσαμε τη Γαλλία του 1982, “πληγωμένη” από τον αποκλεισμό της στον ημιτελικό, να καταλαμβάνει τελικά την τέταρτη θέση στο Μουντιάλ της Ισπανίας, αφού τελείως απογοητευμένη και χωρίς κίνητρο, έχασε στον μικρό τελικό 3-2 από τη μεγάλη Πολωνία των Λάτο και Μπόνιεκ. Η δικαίωση για τους “μπλε”, ήρθε δυο χρόνια μετά, στο EURO του 1984, το οποίο κατέκτησαν μέσα στη χώρα τους με πέντε νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και έναν σεληνιασμένο Πλατινί, που σκόραρε σε όλα τα ματς, φτάνοντας τα εννέα γκολ συνολικά στη διοργάνωση!
Οι πρωταθλητές Ευρώπης λοιπόν, ήταν έτοιμοι για τη δεύτερη ευκαιρία τους, αυτή τη φορά στο Μουντιάλ του Μεξικού. Ο Ανρί Μισέλ είχε διαδεχτεί τον Ινταλγκό μετά το EURO και είχε πραγματοποιήσει μια μίνι ανανέωση στην Εθνική, διατηρώντας όμως τον βασικό κορμό της. Στους Πλατινί, Αμορός, Μπατιστόν, Μποσίς, Ζιρές, Ζενγκινί, Τιγκανά και Ροστό, είχαν προστεθεί οι Παπέν, Στοπιρά, Μπατς, Φερναντέζ, Βερκρίζ, Μπελόν, Τισό και Φερερί.
ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΣΗ ΤΩΝ ΟΜΙΛΩΝ
Οι παλιοί με τους καινούργιους έφτασαν στο Μεξικό σαφώς ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Στη φάση των ομίλων, οι “μπλε” ξεκίνησαν με μια δύσκολη νίκη επί του Καναδά, με το “φτωχό” 1-0 (79′, Παπέν). Στη συνέχεια, στο ντέρμπι του γκρουπ, αντιμετώπισαν τα “υπερηχητικά” του Λομπανόφσκι, την εκπληκτική εκείνη ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης, παραχωρώντας ισοπαλία 1-1 (53′, Ρατς & 60′, Φερναντέζ).
Στο τρίτο και τελευταίο παιχνίδι του ομίλου, οι Γάλλοι επιβλήθηκαν άνετα της Ουγγαρίας 3-0, με γκολ των Στοπιρά, Τιγκανά και Ροστό, ισοβάθμησαν στην κορυφή με την ΕΣΣΔ και προκρίθηκαν στα νοκ άουτ ως δεύτεροι, αφού είχαν χειρότερο συντελεστή τερμάτων από τους Σοβιετικούς. Στη φάση των “16”, η Γαλλία βρέθηκε απέναντι στην κάτοχο του τίτλου, Ιταλία, και πάλι με τον Έντσο Μπέαρζοτ στον πάγκο της, ο οποίος είχε προχωρήσει σε μεγάλη ανανέωση μετά το 1982.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΟ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΙΤΑΛΙΑ
Παίκτες όπως ο Φερνάντο Ντε Νάπολι, ο Τζανλούκα Βιάλι, ο Αλεσάντρο Αλτομπέλι, ο Κάρλο Αντσελότι και ο Τζουζέπε Μπέργκομι, είχαν προστεθεί στο ρόστερ των παγκόσμιων πρωταθλητών. Οι “μπλε” νίκησαν πάντως εύκολα την “σκουάντρα ατσούρα” με δυο γκολ των Πλατινί (15′) και Στοπιρά (57′), παίρνοντας την πρόκριση για την προημιτελική φάση, όπου τους περίμενε η άλλη μεγάλη “άτυχη” του 1982, η Βραζιλία, στην τελευταία ευκαιρία των Σόκρατες, Ζίκο, Ζούνιορ και Φαλκάο να διεκδικήσουν το παγκόσμιο “στέμμα”.
Το παιχνίδι που διεξήχθη στη Γουαδαλαχάρα, ήταν μια μονομαχία γιγάντων. Η “σελεσάο”, επίσης ανανεωμένη σε μεγάλο βαθμό από τον Τέλε Σαντάνα (με σημαντικές νέες προσθήκες τους Καρέκα, Καζαγκράντε, Αλεμάο, Μπράνκο, Έντσον, Ζούλιο Σέζαρ), προηγήθηκε στο 17′ μετά από μια εκπληκτική αντεπίθεση, ασίστ του Ζούνιορ στον Καρέκα και υποδειγματικό πλασέ του τελευταίου, παραβιάζοντας έτσι την εστία του εκπληκτικού μέχρι εκείνη τη στιγμή Ζοέλ Μπατς.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΟΚΡΑΤΕΣ
Η ισοφάριση για τους Γάλλους ήρθε στο 40′, μετά από σέντρα στην περιοχή, αποτυχημένη διεκδίκηση από τους Κάρλος και Στοπιρά και πλασέ στην άδεια εστία από τον Πλατινί, που εκείνη την ημέρα γιόρταζε τα 31α γενέθλιά του! Οι Βραζιλιάνοι συνέχισαν να πιέζουν και να δημιουργούν ευκαιρίες, ο Μπατς όμως ήταν σε μεγάλη μέρα, σταματώντας τα πάντα. Στο 73′, ο τερματοφύλακας των Γάλλων ανέτρεψε τον Μπράνκο και ο Ρουμάνος ρέφερι σφύριξε το πέναλτι.
Ο Ζίκο εκτέλεσε, αλλά ο Μπατς απέκρουσε εντυπωσιακά. Το ματς συνεχίστηκε με πίεση από τη “σελεσάο”, αλλά και κάποιες αντεπιθέσεις των Γάλλων, χωρίς όμως να αλλάξει κάτι στο σκορ. Η παράταση ολοκληρώθηκε στο ίδιο μοτίβο και οι δυο ομάδες κλήθηκαν να λύσουν τις διαφορές τους στη διαδικασία των πέναλτι. Στην πρώτη εκτέλεση ο Σόκρατες – χωρίς καθόλου φόρα – δεν μπόρεσε να παραβιάσει την εστία του Μπατς, ο οποίος πραγματοποίησε μια ακόμα εκπληκτική επέμβαση.
Ο ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΓΕΡΜΑΝΟΥΣ
Ακολούθησαν εύστοχα χτυπήματα από τους Στοπιρά, Αμορός, Μπελόν (Γαλλία) και Αλεμάο, Ζίκο, Μπράνκο (Βραζιλία) και στη συνέχεια ο Πλατινί αστόχησε, στέλνοντας την μπάλα στα… “πουλιά”. Όμως ο Ζούλιο Σέζαρ δεν εκμεταλλεύτηκε το “δώρο” του Γάλλου αρχηγού, σημαδεύοντας το δεξί οριζόντιο δοκάρι του Μπατς. Αμέσως μετά, ο Λουί Φερναντέζ ευστόχησε στη δική του εκτέλεση και έτρεξε να αγκαλιάσει τον Πλατινί. Οι “μπλε” για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση βρίσκονταν στα ημιτελικά.
Εκεί περίμενε μια παλιά γνώριμη, η Δυτική Γερμανία, στο ίδιο σενάριο του 1982. Μπατιστόν και Σουμάχερ ξανά αντίπαλοι. Αυτή τη φορά οι Τεύτονες προηγήθηκαν στο 9′ μετά από σουτ του Αντρέας Μπρέμε, το οποίο σχεδόν “έπνιξε” ο ήρωας του ματς με τη Βραζιλία, Ζοέλ Μπατς. Σε ένα μέτριο παιχνίδι, οι Γάλλοι πίεσαν, έχασαν μεγάλες ευκαιρίες με τους Μποσίς και Στοπιρά και στο 89′, όταν είχαν ανέβει όλοι μπροστά, οι Γερμανοί έβγαλαν μια αντεπίθεση, με τον Ρούντι Φέλερ να υπογράφει το τελικό 2-0.
ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ ΤΗΣ ΦΙΝΕΤΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΜΨΟΤΗΤΑΣ
Ήταν το κύκνειο άσμα της μεγάλης Γαλλίας που δυο φορές σταμάτησε πάνω στη Δυτική Γερμανία, αμφότερες στον ημιτελικό. Κατάφερε πάντως να πάρει την τρίτη θέση, νικώντας στην παράταση του μικρού τελικού τους Βέλγους 4-2 (Φερερί, Παπέν, Ζενγκινί, Αμορός). Χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια και να φτάσουμε στο 1998 και το Μουντιάλ που διοργανώθηκε στη Γαλλία, για να μπορέσουν οι “μπλε” να κατακτήσουν την κορυφή του κόσμου, με μια άλλη χαρισματική γενιά ποδοσφαιριστών, εκείνη του Ζινεντίν Ζιντάν.
Οι Τεύτονες για δεύτερο συνεχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο ηττήθηκαν στον τελικό, βρίσκοντας μπροστά τους την Αργεντινή και τον Θεό Ντιέγο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1990 στην Ιταλία, ένας ανεκδιήγητος διαιτητής από το Μεξικό, ο Εδγάρδο Κοδεσάλ, σφύριξε ένα ανύπαρκτο πέναλτι υπέρ των Δυτικογερμανών, χαρίζοντάς τους με αυτόν τον τρόπο τον παγκόσμιο τίτλο, ξανά απέναντι στην “αλμπισελέστε” και τον Μαραντόνα. Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, το σίγουρο είναι πως εκείνη η παρέα του Μισέλ Πλατινί πέρασε για πάντα στην ιστορία ως μια άξια εκπρόσωπος του θεάματος, της φινέτσας και της ποδοσφαιρικής κομψότητας.
* Βίντεο: Δ. Γερμανία – Γαλλία 2-0, highlights (25/6/1986)
