Η ΚΑΜΕΝΗ ΕΥΒΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ
Ο φακός του Θοδωρή Νικολάου βρέθηκε στον τόπο της καταστροφής κατά το πέρασμα της πύρινης λαίλαπας. Μια βαθιά υπόκλιση σε εκείνους που τα έβαλαν με το "τέρας".
Γράφω από τη Βόρεια Εύβοια. Δεν γνωρίζω τι μέρα είναι. Ούτε τι ώρα είναι θέλω να ξέρω. Ξέρω μονάχα ότι έχουμε Αύγουστο. Κάπου στα μέσα του θα είμαστε. Οι πλατείες των χωριών μας αυτές τις μέρες θα έπρεπε να ήταν γεμάτες παιδιά που τρέχουν, οι παραλίες του Αιγαίου και του Ευβοϊκού μας με σκηνές. Θα ήθελα ο δρόμος για το Καστρί να μυρίζει πεύκο και γυρνώντας από τις Γούβες για το Αγριοβότανο να μετράμε αλεπούδες στο δρόμο. Τίποτα από όλα αυτά. Τίποτα. Γύρω μας μαύρο. Και μέσα μας μαύρο.
Ο Ζήτρος είναι εδώ από την έναρξη της πυρκαγιάς. Έχει έρθει από την Χαλκίδα «για να σωθούν τα χωριά και τα βουνά μας». Δεν πρέπει να έχει άλλη αλλαξιά ρούχα. Κοιμάται όπου βρει, αν κοιμάται. Ο Ανδρέας έφτασε με τη μηχανή του από το Γαλάτσι. «Δεν γίνεται ρε να μην ανέβεις πάνω, τι στο διάλο άνθρωποι είμαστε». Ο κυρ Νίκος, 92 χρόνων πάλευε με τον γιο του, που ήταν σκαρφαλωμένος στη σκεπή να σώσει το σπίτι του. «Αν καιγόταν, θα βούταγα στις φλόγες να φύγω και εγώ». Η Μαρία από το Αχλάδι έμεινε πίσω στο χωριό, αρνούμενη να εγκαταλείψει το βιος της. «Δεν το κουνάω ρούπι. Εδώ γεννήθηκα, εδώ θα φύγω».
Στην Εύβοια έχει συντελεστεί μια καταστροφή, που όμοιά της δεν έχουν αντικρίσει τα μάτια των ανθρώπων της. Μια συντέλεια, που ο αντίκτυπός της δεν είναι μόνο περιβαλλοντικός, οικονομικός ή πολιτικός, αλλά βαθύτατα ανθρωπιστικός. Η επόμενη μέρα, τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα. Ο ήπιος τουρισμός, οι ελιές, το πεύκο και το ρετσίνι που πάνω τους στηριζόταν η οικονομία του τόπου δεν υπάρχουν. Ζωή με αποζημιώσεις δεν είναι ζωή. Δεν είναι μαθημένοι έτσι οι Ευβοιώτες.
Θα ήθελα όλος κόσμος να μάθει αυτό: πως μέσα στις στάχτες και την τρέλα της γενικής πολιτικής ανυπακοής και με ένα κράτος προκλητικά απών, οι άνθρωποι ξεπέρασαν σε μέγεθος τις φλόγες. Έτσι σώθηκαν τα σπίτια. Και αυτό είναι, ίσως, το ομορφότερο πράγμα που έχει συμβεί στον τόπο και μια μεγάλη παρακαταθήκη για το μέλλον όλων μας. Ρωτάω έναν ηλικιωμένο στο Αχλάδι, πως μπορούμε να τους βοηθήσουμε; «Τι να θέλουμε παιδί μου; Δεν θέλω κάτι. Τα δέντρα θέλω».
Εγώ, μαζί με τα δέντρα, ένα πράγμα επιθυμώ ακόμα. Να μην τους ξεχάσουμε ποτέ, όπως την Ζαχάρω, τη Μάντρα, το Μάτι.
Σημειώνεται πως περίπου 508.000 στρέμματα γης έγιναν στάχτη στην Εύβοια, όπως αποτυπώνεται σε φωτογραφία που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη (11/08) από τη δορυφορική υπηρεσία Κοπέρνικος.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη καταστροφή όλων των εποχών στην Ελλάδα από μία και μόνο πυρκαγιά. Η δεύτερη από πλευράς μεγέθους καμένων εκτάσεων είχε εκδηλωθεί το 2007 στην περιοχή Παλαιοχώρι-Ανδρίτσαινα Ηλείας και είχε καταστρέψει 448.410 στρέμματα, ενώ η τρίτη σημειώθηκε στο Βαλτέτσι Αρκαδίας και κατέκαψε 443.280 στρέματα. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τις καταγραφές της Πυροσβεστικής, οι πυρκαγιές στην Ηλεία το 2007 δεν θεωρούνταν ενιαίο μέτωπο. Εχουν καταγραφεί σαν τρεις διαφορετικές, διακριτές πυρκαγιές με διαφορετικά αίτια κλπ.
Ακόμη, η καμένη έκταση στα όρια Ηλείας-Αρκαδίας που υπολογίζεται σε 150.150 στρέμματα, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη καταστροφή από πυρκαγιές στην χώρα μας αυτό το καλοκαίρι. Πίσω της, με 111.120 καμένα στρέμματα, η φωτιά που κατέκαψε την Λακωνία (στην ευρύτερη περιοχή του Γυθείου) και στην τέταρτη θέση η πύρινη λαίλαπα στην Αττική που αποψίλωσε συνολικά, σύμφωνα πάντα με το EFFIS, 84.540 στρέμματα δάσους.
