Η ΝΑΠΟΛΙ ΞΕΦΑΝΤΩΝΕΙ 33 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΝΤΙΕΓΚΟ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ

Το 1990 ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν 30 ετών και (με 16 γκολ) οδηγούσε τη Νάπολι στο δεύτερο σκουντέτο μέσα σε τέσσερα χρόνια. Ταυτόχρονα ετοιμαζόταν για το καυτό καλοκαίρι που θα ακολουθούσε στο -επί ιταλικού εδάφους – Μουντιάλ 90. Τότε, που στον ημιτελικό με την Σκουάντρα Ατζούρα στο “Σαν Πάολο” της Νάπολι, προκάλεσε (σχεδόν) εθνικό διχασμό στους Ιταλούς: “Αυτοί σας θέλουν κοντά τους μία μέρα. Εγώ είμαι κοντά σας και τις 365 του χρόνου…” θύμισε στους Ναπολιτάνους, που τον λάτρευαν σα Θεό.

Δεν είχε και πολύ άδικο ο συγχωρεμένος Ντιεγκίτο. Η Νότιος Ιταλία και κυρίως η Νάπολι, για τους βόρειους της χώρας ήταν πάντα κάτι το παρακατιανό. Ο “εργατικός Βορράς” της βιομηχανικής ανάπτυξης που τάιζε τους τεμπέληδες του Νότου. Οι Ναπολιτάνοι ήταν πάντα τα “βρωμερά σκουλίκια”.

Ο Μαραντόνα δεν έγινε απλά ο ηγέτης μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, αλλά έβαλε την σφραγίδα του στην επανάσταση των των περιφρονημένων και μπήκε στο μάτι του κατεστημένου που ποδοσφαιρικά στην Ιταλία εκφράζεται από το δίπολο σε Τορίνο (Γιουβέντους) και Μιλάνο (Μίλαν, Ιντερ).

Η Αργεντινή απέκλεισε την Ιταλία (στα πέναλτι) και πήγε στον τελικό όπου ηττήθηκε από τη Γερμανία, με τον Μαραντόνα να βρίζει “πουταμάδρε” όταν η εξέδρα στο Ολίμπικο της Ρώμης αποδοκίμαζε τον εθνικό ύμνο της πατρίδας του. Είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της καριέρας του, καθώς ο εθισμός του με την κοκαΐνη γινόταν ολοένα και πιο έντονος, ενώ οι σχέσεις του με την μαφία τον οδηγούσαν σε προσωπικά αδιέξοδα.

Όλα αυτά πριν από 33 χρόνια. Όταν στη Νάπολι γιόρταζαν το δεύτερο πρωτάθλημα της ομάδας που είχε για προπονητή τον Αλμπέρτο Μπιγκόν (ναι αυτόν που έφερε αργότερα ο Ολυμπιακός και … έβριζε σκαιότατα ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς), σέντερ φορ τον Καρέκα, αμυντικό μέσο έναν άλλο Βραζιλιάνο (Αλεμό), στόπερ τον Τσίρο Φεράρα και νέο πρόσωπο (μεταγραφή από την Τόρες του Σάσαρι, ομάδα Γ Εθνικής) τον 23χρονο Τζιανφράκο Τζόλα.

Τότε που οι Ναπολιτάνοι έβγαζαν τα παιδιά τους Ντιέγκο, δεν είχε γεννηθεί κανείς από τους τωρινούς άσους των “παρτενοπέι”, ο 31χρονος Λουτσιάνο Σπαλέτι έπαιζε ακόμα ποδόσφαιρο φορώντας τη φανέλα της Βιαρέτζιο (Γ Εθνική)και ο δέκα χρόνια μεγαλύτερός του Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις έκανε την παραγωγή στο “Λεβιάθαν”. Ταινία τρόμου, που σκηνοθέτησε ο Τζορτζ Κοσμάτος…

Τριάντα τρία χρόνια μετά, η Νάπολι βγαίνει πάλι στους δρόμους για να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα Ιταλίας. Τόσα περίμεναν για να ξαναμπούν στο μάτι των βόρειων συμπατριωτών τους. Το Σαν Πάολο έχει μετονομαστεί, πλέον, σε στάδιο Ντιέγκο Μαραντόνα, καθώς ο Θεός της μπάλας και της πόλης έχει … αναληφθεί στους ουρανούς.

Τα γκράφιτι με το πορτρέτο του βρίσκονται ακόμα στους τοίχους της πρωτεύουσας του ιταλικού νότου, μόνο που τώρα οι καλλιτέχνες του δρόμου ζωγραφίζουν είτε τον Νιγηριανό Βίκτορ Οσιμέν, είτε τον Χβίτσα Κβαρατσκέλια από τη Γεωργία. Τα νέα είδωλα. Οι διάδοχοι του Ντιέγκο, αυτοί που θα χαρίσουν σε χιλιάδες μωρά τα δικά τους ονόματα….

Οι ατσίδες με τα μπλε

Σήμερα εναντίον της Φιορεντίνα θα γιορταστεί -εντός έδρας- ο τίτλος της Νάπολι. Για την ακρίβεια η φέστα έχει ξεκινήσει καιρό τώρα, καθώς οι ατσίδες με τα μπλε ξεκίνησαν το ράλι με το καλημέρα της χρονιάς, εκπλήσσοντας πρώτα την Ιταλία και ύστερα την Ευρώπη καθώς όπως φουριόζοι είχαν μπει στη Serie A, ξεκινούσαν την πορεία τους και στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Το εκκωφαντικό 4-1 κόντρα στη Λίβερπουλ και το 1-6 μέσα στο Άμστερνταμ εναντίον του Άγιαξ έδειξαν από το ξεκίνημα της σεζόν ότι αυτή η Νάπολι ήταν φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Στα ματς του ομίλου οι παρτενοπέι τερμάτισαν πρώτοι και καλύτεροι με 5 νίκες και 1 ήττα (έχασαν μόνο από τη Λίβερπουλ στο Άνφιλντ) σκοράροντας 20 γκολ!

Άλλα πέντε έβαλαν στην Άιντραχτ Φραγκφούρτης στην φάση των 16 (0-2 στη Γερμανία, 3-0 στη Νάπολι) με ποδόσφαιρο υψηλής ποιότητας και ένα τρομερό δίδυμο, που έκανε θραύση.

• Ο Βίκτορ Οσιμέν, ο ένας. Γεννημένος στο Λάγος της Νιγηρίας πριν από 24 χρόνια, έκανε την έκρηξη που περίμεναν όλοι στη Νάπολι. Ο δυναμικός σέντερ-φορ σκοράρει φέτος κατά ριπάς (34 ματς- 27 γκολ, 5 ασίστ), δεν πέφτει με τίποτε κάτω και δικαιολογεί απόλυτα τα 70 εκατομμύρια ευρώ που σπατάλησε η Νάπολι πριν από τρία χρόνια για να τον πάρει από τη Λιλ.
• Κι ο Χβίτσα Κβαρατσκέλια, ο άλλος. Το γκολ που έβαλε στην Τούμπα στο Ελλάδα-Γεωργία 1-1 την πρωταπριλιά του 2021 μας είχε προϊδεάσει για την αξία ενός μικρού Μέσι. Παίζοντας είτε στη μεσαία γραμμή, είτε στα δυο άκρα, ο τρομερός Γεωργιανός είναι “όλα τα λεφτα” στη φετινή Νάπολι κι ας στοίχισε μόλις 11 εκατομμύρια ευρώ. Σε 34 ματς -μέχρι τώρα- μετράει 14 γκολ και 16 ασίστ, με όλο τον κόσμο να τον παρακολουθεί εκστασιασμένος.

Η κίνηση-ματ του καλοκαιριού ήταν ο Γεωργιανός άσος. Η Νάπολι την οφείλει στον αθλητικό της διευθυντή Κριστιάνο Γκιουντόλι, που … έκλεβε εκκλησίες όταν το καλοκαίρι αποκτούσε τον Κβαρατσκέλια (η αξία του υπολογίζεται, πλέον πάνω από 80εκ), πιστώνεται και μια ακόμη σούπερ-μεταγραφή καθώς το καλοκαίρι πήγε στη Φενέρ και αγόρασε τον Κορεάτη σέντερ-μπάκ Κιμ Μιν Γιάε.

Ο δαιμόνιος παράγοντας έφερε επίσης δανεικούς δυο έξοχους νεαρούς (Σιμεόνε, Ρασπαντόρι) πείθοντας ότι το μάτι του “κόβει” κι η Νάπολι -υπό τις οδηγίες του Σπαλέτι βέβαια- έγινε υπερομάδα χωρίς να ξοδέψει ένα πακτωλό εκατομμυρίων, αλλά με έξυπνες κινήσεις και παίκτες που διψούσαν για το πρωτάθλημα, περισσότερο κι από τους οπαδούς!

Ο Σλοβάκος Στάνισλαβ Λοπόντκα, ο Πολωνός Πιορτ Ζιελίνσκι, ο Καμερουνέζος Αγκινσά, ο καπιτάνο Ντε Λορέντζο και ο Μεξικανός εξτρέμ Ιρβινγκ Λοθάνο δεν είναι τα πρώτα ονόματα στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, όλοι μαζί όμως συγκρότησαν μια εξαιρετική ομάδα…

Η μέθοδος του Σπαλέτι

Κι όλα αυτά ενώ το καλοκαίρι ο Λουτσιάνο Σπαλέτι έπρεπε να κάνει περικοπές στο μπάτζετ (μετά από μια επιτυχημένη σεζόν καθώς η Νάπολι είχε τερματίσει στην τρίτη θέση της Serie A) με εμβληματικούς παίκτες όπως ο Ντράις Μέρτενς (πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της ομάδας με 113 γκολ σε 235 αγώνες), ή ο κάπτεν Ισίνιε (337 αγώνες με τη μπλε φανέλα), ο Κουλιμπαλί και ο Φαμπιάν Ρουίζ.

Ο 64χρονος προπονητής έφτιαξε τη δική του Νάπολι οδηγώντας στην κατάκτηση του τίτλου, τέσσερις αγωνιστικές πριν από το φινάλε του πρωταθλήματος, καθώς το 1-1 μέσα στο Ούντινε, εξασφάλισε μια διαφορά 14β από τη δεύτερη Λάτσιο, άρα ό,τι κι αν συμβεί από δω και στο εξής δεν έχει καμιά σημασία.

Απλά κάθε Κυριακή, η Νάπολι θα πανηγυρίζει το … τρίτο πρωτάθλημα στην ιστορία της. Οι ποδοσφαιριστές ξεκίνησαν πρώτοι, μετά την ισοπαλία με την Ουντινέζε και το γκολ του Οσιμέν. Το πάρτι που στήθηκε στα αποδυτήρια είναι χαρακτηριστικό

Αυτό είναι το πρώτο πρωτάθλημα που κερδίζει στην Ιταλία ο Σπαλέτι (έχει κατακτήσει άλλα δυο και στη Ρωσία με τη Ζενίτ Αγ,.Πετρούπολης) ο ιδανικότερος προπονητής για να’ ναι αιώνιο νο 2. Έτσι έλεγαν οι επικριτές του πριν καταφτάσει στη Νάπολι και ξορκίσει τους δαίμονες, που τον κυνηγούσαν από την θητεία του στη Ρόμα. Με την ομάδα της πρωτεύουσας ο Σπαλέτι είχε αναδειχθεί κόουτς της χρονιάς στην Ιταλία, κέρδισε δυο Κύπελλα (2007, 08) απέτυχε όμως να πάρει το πρωτάθλημα που τόσο πολύ ήθελαν οι Ρωμαίοι.

Το πρωτοποριακό του σύστημα με το ψεύτικο εννιάρι (Τότι) ήταν η παρακαταθήκη του στο Ολίμπικο με τους τζιαλορόσι να παίζουν σπουδαίο ποδόσφαιρο, χωρίς όμως να καταφέρουν να στεφθούν πρωταθλητές.

Η δεύτερη θητεία του στη Ρώμη, μετά την πενταετή παραμονή του στη Ρωσία, έμεινε στην ιστορία λόγω της κόντρα τους με Φραντσέκο Τότι. Ο αιώνιος αρχηγός της Ρόμα δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την ηλικία του, ο Σπαλέτι ανέλαβε το ρόλο του κακού, αφήνοντας τον στον πάγκο (ή και εκτός αποστολής), ο Τότι πείσμωσε κι άρχισε να κάνει … όργια σαν αναπληρωματικός, η κόντρα τους όμως λίγο έλειψε να διαλύσει ολόκληρο τον οργανισμό της Ρόμα.

Στο τέλος της σεζόν ο “καπιτάνο” ανακοίνωνε την οριστική απόφαση του να αποχωρήσει από τα γήπεδα (έχοντας παίξει, βέβαια, μόνο στη Ρόμα για 25 χρόνια) και ο Σπαλέτι έλυνε κοινή συναινέσει το συμβόλαιο του. Πηγαίνοντας στην Ιντερ πίστεψε ίσως ότι είχε έρθει η ώρα να κερδίσει το σκουντέτο. Ούτε, όμως, στο Μιλάνο βρήκε τον τρόπο…

Η μέθοδος του αποδείχθηκε ασυναγώνιστη, αργότερα. Από το 2021 που κάθισε στον πάγκο της Νάπολι, φάνηκε ότι με τους παρτενοπέι θα μπορούσε πραγματοποιήσει και τη δική του προσωπική φιλοδοξία. Αυτή τη φορά έπαιξε με … κανονικό εννιάρι (Οσιμέν), ζητώντας όμως αέναη κίνηση, την μπάλα να περνάει -αν είναι δυνατόν- από τα πόδια όλων των παικτών του, που αμύνονται και επιτίθενται με τον ίδιο ρυθμό.

Δυο χρόνια μετά, η φετινή Νάπολι είναι -μακράν- η καλύτερη ομάδα της Ιταλίας παίζοντας ποδόσφαιρο όπως σε αυτή τη φάση με το έξοχο γκολ κόντρα στη Ρόμα

Μπορεί στο Τσάμπιονς Λιγκ η ομάδα του να σκόνταψε στους “8” του C.L πάνω στη Μίλαν, που πάντα στην Ευρώπη μεταμορφώνεται, στο πρωτάθλημα, ωτόσο, δεν παιζόταν από κανέναν. Ξεκίνησε με 15 νίκες σε 17 αγώνες, πριν από τη διακοπή λόγω Μουντιάλ, και αφού μεσολάβησε μια ήττα με την Ιντερ, έκανε άλλες οκτώ συνεχόμενες (όταν ξανάρχισε η Serie A).

Η Γιουβέντους προσπάθησε να την αποσυντονίσει, το επιβλητικό 5-1 όμως στο “Ντιέγκο Μαραντόνα” στις 13 Ιανουαρίου επιβεβαίωσε ότι ο Σπαλέτι και οι παίκτες του οδηγούσαν μια ξέφρενη κούρσα, που σιγά-σιγά φτάνει στο τέλος της. Η Νάπολι έχει κάνει τις περισσότερες νίκες, με την καλύτερη επίθεση και άμυνα απ’ όλες τις υπόλοιπες ομάδες.

Ο πρόεδρος που του αρέσει να τον μισούν

Πίσω απ’ όλους αυτούς αναδύεται και η φιγούρα του προέδρου και ιδιοκτήτη της Νάπολι. Είναι ο πρόεδρος που του αρέσει να τον μισούν οι … οπαδοί, καθώς η κόντρα του με τους τιφόζι του ναπολιτάνικου κλαμπ, είναι από μόνη της, μια τρελή ιστορία. Άλλωστε και ο πρόεδρος και οι οπαδοί κουβαλάνε μπόλικη τρέλα στο τσερβέλο τους.

Ο Αουέρλιο Ντε Λαουρέντις αγόρασε τη Νάπολι το 2004, όταν λόγω χρεωκοπίας η Νάπολι είχε υποβιβαστεί στη Γ Εθνική. Έδωσε 37 εκατομμύρια για να αγοράσει … μόνο το έμβλημα, αφού όπως συχνά διηγείται ο ίδιος δεν υπήρχε το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο.

“Ήταν πολύ αστείο γιατί βρισκόμουν στο Λος Άντζελες και έκανα μια ταινία με τη Γκουίνεθ Πάλτροου, τον Τζουντ Λο και την Αντζελίνα Τζολί. Έκανα διακοπές στο Κάπρι για 15 μέρες, όταν ανακάλυψα ότι η Νάπολι χρεωκόπησε. Έβαλα 37 εκατομμύρια κι όταν ρώτησα που είναι οι παίκτες μου είπαν ότι δεν υπήρχαν ούτε παίκτες, ούτε εγκαταστάσεις.

Ξεκινήσαμε από την τρίτη κατηγορία, όπου οι οπαδοί των άλλων ομάδων με έφτυναν, γιατί ήμασταν η Νάπολι του Μαραντόνα κι εκείνοι δεν ήταν διάσημοι. Φανταστικά πράγματα. Καλύτερα από οποιαδήποτε ταινία...”

Ο πρόεδρος της Νάπολι είναι κινηματογραφικός παραγωγός. Όχι τόσο καλός όσο ο θείος του Ντίνο Ντε Λαουρέντις, αλλά κι αυτός δεν … πάει πίσω.

Σύντομα η ομάδα ανέβηκε τις κατηγορίες, επέστρεψε στην Serie A, οπότε ξεκίνησαν και τα προβλήματα με τους οπαδούς. Όταν το 2014 αγόρασε την Μπάρι τον κατηγόρησαν ότι έπαψε να ασχολείται με τη Νάπολι. Οι κόντρες δεν είχαν τελειωμό και έφτασαν στο σημείο ο μεν Ντε Λαουρέντις να βάζει απαγορεύσεις στη συμπεριφορά τους στην εξέδρα, οι δε οπαδοί να κάνουν … σιωπηλή αποχή.

Ο Σπαλέτι εξερράγη και είπε ότι “έτσι δεν πρόκειται να πάρουμε ποτέ το πρωτάθλημα”. Οι σχέσεις προέδρου και οπαδών αποκαταστάθηκαν σε συνάντηση που είχε ο Ντε Λαουρέντις με τους αρχηγούς των οργανωμένων και η Νάπολι μπορεί να πανηγυρίσει. Όχι ότι δεν θα το έκανε αν ο … καυγάς συνεχιζόταν.

Ο Ντε Λαουρέντις είναι έτοιμος να πανηγυρίσει τον τίτλο και ήδη κάνει προγραμματικές δηλώσεις για την επόμενη μέρα. Ανανέωσε από μόνος του το συμβόλαιο του Σπαλέτι (η Νάπολι είχε το δικαίωμα, αλλά ο προπονητής … μάλλον ενοχλήθηκε διαβάζοντας το στις εφημερίδες) και είπε ότι ο Οσιμέν πωλείται μόνο αν κάποια ομάδα δώσει 150 εκατομμύρια ευρώ.

Στο μεταξύ η Νάπολι έχει σημαιοστολιστεί, το πρωτάθλημα θα γιορταστεί δεόντως, η πόλη θα ξεφαντώσει και κάπου ψηλά ο Ντιέγκο Μαραντόνα θα χαμογελάει και πολύ θα’ θελε να πάρει μέρος και αυτός στο πανηγύρι…