ΚΑΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο “ΧΑΜΕΝΟΣ” ΣΑΣ ΔΙΔΥΜΟΣ

Έχεις βαρεθεί να ακούς πως ‘κάτι θυμίζεις‘ σε ανθρώπους που μόλις έχεις γνωρίσει; Έχει τύχει να σου πουν πως είδαν σε άλλη χώρα (ενδεχομένως και ήπειρο) κάποιον/κάποια που ήταν ίδιος/ίδια εσύ;

Στοιχηματίζω πως η αντίδραση σου αφορούσε ένα ευγενικό ‘χα,χα’ και αλλαγή θέματος.

Την επόμενη φορά πάρε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορείς για το σωσία σου. Μπορεί να ‘χετε το ίδιο DNA.

Η προσωπική ανάγκη που έγινε μελέτη

Ο François Brunelle είναι ένας Καναδός που διάλεξε τη φωτογραφία ως τρόπο της καλλιτεχνικής του έκφρασης -ο ίδιος το είπε σε συνέντευξη που είχε δώσει στο NEWS 24/7 το 2014, όχι εγώ.

Μια από τις ανησυχίες του αφορούσε τους ανθρώπους που μοιάζουν μεταξύ τους πάρα πολύ -και διαπιστωμένα δεν υπάρχει οικογενειακή σχέση.

Η ανάγκη προέκυψε όταν γνώρισε έναν άνθρωπο που ήταν ίδιος με εκείνον: “Ο Jean Maheux, ένας διάσημος κωμικός στον Καναδά με τον οποίον με μπερδεύει ο κόσμος”. Κάτι αντίστοιχο του έχει συμβεί και με τον Άγγλο ηθοποιό, Rowan Atkinson.

Το 2000 άρχισε την αναζήτηση (σε όλον τον κόσμο, προφανώς με τη βοήθεια του διαδικτύου) ανθρώπων που θα μπορούσαν να ‘περάσουν’ ως δίδυμοι, αλλά δεν είχαν την παραμικρή σχέση. Έκτοτε δεν έχει σταματήσει να εμπλουτίζει τη συλλογή του, αφού έχει ως στόχο να αποθανατίσει όσα περισσότερα ζευγάρια doppelgängers μπορεί. Έχει ξεπεράσει τα 250.

Θα έλεγες πως είναι το έργο ζωής του.

Έγινε project με τίτλο I’m Not a Look Alike και τεράστια απήχηση στα social media. Τέτοια που επιστήμονες ενδιαφέρθηκαν να μελετήσουν τη γενετική σχέση των σωσιών που είχε αποθανατίσει ο Brunelle.

Ο Dr. Manel Esteller, ερευνητής στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Λευχαιμίας ‘Josep Carreras’ της Βαρκελώνης είχε ήδη μελετήσει τις φυσικές διαφορές, μεταξύ μονοζυγωτικών διδύμων. Με αφορμή τη δουλειά του Καναδού φωτογράφου, θέλησε να ερευνήσει -με την ομάδα του- και το αντίθετο. Δηλαδή, άτομα που είναι ίδια, αλλά δεν έχουν συγγένεια. Ζητούμενο ήταν να βρεθεί μια εξήγηση, σε μοριακό επίπεδο.

Τα ευρήματα της μελέτης του δημοσιεύτηκαν στο Cell, την Τρίτη 23/8.

“Η μελέτη μας παρέχει μια σπάνια εικόνα για την ανθρώπινη ομοιότητα, δείχνοντας ότι τα άτομα με ακραία όμοια πρόσωπα μοιράζονται κοινούς γονότυπους, την ώρα που είναι ασυμβίβαστοι στα επίπεδα του επιγονιδιώματος και του μικροβιώματος. Δηλαδή, η γονιδιωματική τους ενώνει και τα υπόλοιπα τους χωρίζουν” εξήγησε ο Dr. Esteller.

Η έρευνα στηρίχτηκε στα 32 δίδυμα που είχε φωτογραφήσει ο Brunelle.

Οι ερευνητές προσδιόρισαν ένα αντικειμενικό μέτρο ομοιότητας των προσώπων των ζευγαριών, χρησιμοποιώντας τρεις διαφορετικούς αλγόριθμους αναγνώρισης προσώπου. Ακολούθησε τεστ DNA και η συμπλήρωση ερωτηματολογίων, σχετικών με τον τρόπο ζωής τους.

Δεκαέξι από αυτά τα 32 ζευγάρια πέτυχαν παρόμοια συνολική βαθμολογία, με τα πανομοιότυπα ‘δίδυμα’, έπειτα από ανάλυση που έγινε με το ειδικό λογισμικό. Στη συνέχεια οι ερευνητές συνέκριναν το DNA αυτών των 16 ζευγαριών doppelgängers.

Διαπιστώθηκε ότι τα 16 ζευγάρια που έμοιαζαν πραγματικά μεταξύ τους μοιράζονταν σημαντικά περισσότερα γονίδια, συγκριτικά με τα 16 ζευγάρια που βάσει του ελέγχου από λογισμικό ήταν λιγότερο όμοια.

Η γενετική ανάλυση αποκάλυψε ότι 9 από αυτά τα 16 ζεύγη ομαδοποιήθηκαν, με βάση 19.277 κοινούς μονονουκλεοτιδικούς πολυμορφισμούς (τα SNPs είναι μικρές αλλαγές στην αλληλουχία του DNA, που υπάρχουν φυσιολογικά στο DNA κάθε ανθρώπου -υπολογίζεται πως συνολικά είναι περί τα 10.000.000 στο ανθρώπινο γονιδίωμα).

Σωματικά χαρακτηριστικά (πχ βάρος, ύψος) και χαρακτηριστικά συμπεριφοράς (κάπνισμα, εκπαίδευση κα) επίσης συσχετίστηκαν σε όσους έμοιαζαν περισσότερο.

Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η κοινή γενετική παραλλαγή όχι μόνο σχετίζεται με παρόμοια φυσική εμφάνιση, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει κοινές συνήθειες και συμπεριφορά.

“Αυτοί οι άνθρωποι μοιάζουν πραγματικά επειδή μοιράζονται σημαντικά μέρη του γονιδιώματος ή της αλληλουχίας DNA” εξήγησε ο επικεφαλής συγγραφέας, “το ότι οι άνθρωποι που μοιάζουν περισσότερο έχουν περισσότερα κοινά γονίδια θα λέγαμε πως είναι κοινή λογική, αλλά δεν είχε αποδειχθεί ποτέ”.

Όπως γράφουν οι New York Times το DNA δεν λέει πάντα όλη την αλήθεια, καθώς οι εμπειρίες των προγόνων μας και οι δικές μας ‘έχουν λόγο’ στο ποια γονίδια είναι ενεργοποιημένα ή απενεργοποιημένα (κάτι που οι επιστήμονες αποκαλούν ως το επιγονιδίωμα μας).

Το μικροβίωμα μας (“ο μικροσκοπικός συγκυβερνήτης που αποτελείται από βακτήρια, μύκητες και ιούς”_ επηρεάζεται περαιτέρω από το περιβάλλον μας.

“Τα γονιδιώματα των σωσιών ήταν παρόμοια, αλλά τα επιγονιδιώματα και τα μικροβιώματα ήταν διαφορετικά. Ως εκ τούτου, η γενετική τους φέρνει κοντά και η επιγενετική με το μικροβίωμα τους χωρίζει.

Αυτή η ασυμφωνία μας λέει ότι η ίδια εμφάνιση δυο ανθρώπων έχει να κάνει περισσότερο με το DNA, από ό,τι με το περιβάλλον στο οποίο έχουν μεγαλώσει. Κάτι που μας εξέπληξε, καθώς περιμέναμε μεγαλύτερη περιβαλλοντική επιρροή”.

Το γεγονός ότι η εμφάνιση των σωσιών αποδίδεται περισσότερο σε κοινά γονίδια παρά σε κοινές εμπειρίες ζωής, σημαίνει ότι έως κάποιο βαθμό οι ομοιότητες τους προέκυψαν τυχαία -χάριν της αύξησης του πληθυσμού.

“Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που το ‘σύστημα’ επαναλαμβάνεται” εξήγησε ο Dr. Esteller, “δεν είναι άρα παράλογο να υποθέσει κανείς πως όλοι έχουμε κάποιον που είναι ίδιος με εμάς, εκεί έξω”.

Εξέφρασε την ελπίδα πως τα ευρήματα της μελέτης ενδεχομένως να βοηθήσουν τους γιατρούς να διαγνώσουν ασθένειες, στο μέλλον, καθώς εάν οι άνθρωποι έχουν αρκετά όμοια γονίδια ώστε να μοιάζουν, ίσως να μοιράζονται και τάσεις για ασθένειες.

Πρότεινε ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν δεσμοί μεταξύ των χαρακτηριστικών του προσώπου και των μοτίβων συμπεριφοράς και πως τα ευρήματα της μελέτης θα μπορούσαν κάποια μέρα να βοηθήσουν την ιατροδικαστική επιστήμη -παρέχοντας μια ματιά στα πρόσωπα των υπόπτων για εγκληματίες που είναι γνωστοί μόνο από τα δείγματα DNA.