ΚΕΙΤ ΜΠΟΥΣ, ΣΠΑΝΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ (ΞΑΝΑ)ΜΑΘΑΜΕ ΣΤΟ STRANGER THINGS

Παρότι εδώ και τέσσερις δεκαετίες η επιρροή που έχει ασκήσει η Κέιτ Μπους στην ποπ μουσική μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη ελάχιστων καλλιτεχνών, χρειάστηκε μία νέα σειρά για να ξαναγίνει viral. Η τέταρτη σεζόν του “Stranger Things” και η πανέξυπνη χρησιμοποίηση του ’80s ύμνου “Running up that Hill” σε μία απ’ τις κομβικότερες σκηνές, έφερε τη Βρετανϊδα τραγουδίστρια ξανά στο προσκήνιο, συστήνοντας την σε ένα νεανικό κοινό που ίσως να μην ήξερε καν την ύπαρξή της μέχρι τότε.

Το ότι την έμαθε, βέβαια, δεν σημαίνει κι ότι την έμαθε κανονικά. Η Κέιτ Μπους είναι μία ιδιαίτερη δημιουργός και παραμένει μέχρι και σήμερα ένα μεγάλο αίνιγμα για τους απανταχού μουσικόφιλους, παρά τις βιογραφίες που έχουν κυκλοφορήσει και παρά τις -λίγες- συνεντεύξεις που έχει δώσει. Η καινοτόμος καλλιτέχνης έχει συντηρήσει το μυθικό της στάτους, δεν άφησε την τεράστια εμπορική επιτυχία να την καταστήσει μαϊντανό και κάποιες απ’ τις πληροφορίες που ακολουθούν, δείχνουν πώς το κατάφερε.

Είχε για μέντορα της τον ντέιβ γκίλμουρ

Το γεγονός ότι η Κέιτ Μπους μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο από δημιουργικούς ανθρώπους δεν θα έπρεπε να προκαλεί καμία εντύπωση. Και δεν προκαλεί. Η μητέρα της, Χάνα, ήταν βαθιά αφοσιωμένη στην παραδοσιακή μουσική της πατρίδας της, της Ιρλανδίας, και συνήθιζε να τραγουδά και να χορεύει πολύ συχνά μέσα στο σπίτι τους. Σύμφωνα με τον βιογράφο της Μπους, Ρομπ Γιοβάνοβιτς, και η ίδια χόρευε επίσης, αλλά όχι μπροστά σε άλλους και μόνο όταν έρχονταν ενδιαφέρουσες μουσικές απ’ την τηλεόραση.

Ταυτόχρονα, ο αδερφός της, Τζον, που ήταν 14 χρόνια μεγαλύτερος, ήταν ένας πολυγραφότατος ποιητής, που πολύ συχνά μοιραζόταν τους στίχους του με τη μικρότερη αδερφή του.

Ο Τζον όμως, δεν έδωσε απλώς μία δημιουργική ώθηση στη νεαρή Κέιτ Μπους. Πηγαίνοντας στο κολέγιο, όσο η Κέιτ ήταν ακόμη μικρό παιδί, ο Τζον θα έκανε κάποιες πολύ σημαντικές φιλίες, οι οποίες αργότερα θα βοηθούσαν να αναγνωριστεί το τρομερό ταλέντο της αδερφής του στη σύνθεση τραγουδιών. Ένας απ’ αυτούς τους φίλους δεν ήταν άλλος από τον Ντέιβ Γκίλμουρ, των τεράστιων Pink Floyd.

Σύμφωνα με την ίδια πηγή, το 1973, κι ενώ ο Γκίλμουρ έκανε ένα διάλειμμα από τις περιοδείες και τις ηχογραφήσεις με τους Floyd, ο Τζον κάλεσε τον μουσικό να έρθει στο σπίτι τους κυρίως για να του δείξει κάτι που είχε ετοιμάσει αλλά και για να ακούσει κρυφά την αδερφή του να παίζει στο πιάνο τα τραγούδια που είχε η ίδια γράψει. Ο Γκίλμουρ εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ ώστε άρχισε να δουλεύει με την Κέιτ -πιο γνωστή ως “Κάθυ” τότε-, ηχογραφώντας μαζί της ένα επαγγελματικά δουλεμένο ντέμο, το οποίο περιλάμβανε το κλασικό τραγούδι “The Man with the Child in His Eyes”. Η Κέιτ Μπους τότε ήταν μόλις 15 χρονών.

ΤΟ ντεμπούτο ΤΗΣ KATE BUSH ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ τα βάλει ΜΕ ΤΟ ΠΑΝΚ

Όσο δούλευε πάνω στο υλικό της, παράλληλα παρακολουθούσε και μαθήματα τραγουδιού, χορού και μιμικής για χρόνια στο Λονδίνο, προκειμένου να διευρύνει το καλλιτεχνικό της υπόβαθρο, σύμφωνα με τον βιογράφο της.

Το 1978, η Βρετανίδα μουσικός ήταν έτοιμη να βγάλει τη μουσική της έξω στον κόσμο. Ωστόσο, ο κόσμος της μουσικής είχε αλλάξει δραματικά και είχε απομακρυνθεί πολύ απ’ τις πρωτοπόρες καλλιτεχνικές ανησυχίες των Pink Floyd. Η μεγαλοπρέπεια αυτή είχε φύγει και το ροκ είχε επιστρέψει σε ένα πιο νιχιλιστικό και πιο μίνιμαλ ήχο.

Εκείνη την εποχή, το Ηνωμένο Βασίλειο βίωνε τους μετασεισμούς της έκρηξης του πανκ που συνέβη το προηγούμενο έτος, με τους νεαρούς φανς της μουσικής να είναι πεπεισμένοι ότι η σύνθεση ποπ τραγουδιών δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι η ίδια ξανά. Το πανκ φαινομενικά διαπότισε όλες τις γωνιές της μουσικής βιομηχανίας με μια νέα αίσθηση επαναστατικότητας, ενώ απ’ την άλλη, για τους ακροατές που δεν έπαιρναν και τόσο σοβαρά τη μουσική, η ντίσκο ήταν αυτή που τους είχε κερδίσει.

Για τον Independent, το ντεμπούτο σινγκλ της Κέιτ Μπους, “Wuthering Heights”, ήταν ένα εκκεντρικό, ρομαντικό τραγούδι που βασιζόταν στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Έμιλι Μπροντέ, και το οποίο κατάφερε να ανατρέψε το τοπίο, χωρίς να ακούγεται σαν τίποτα άλλο που υπήρχε στα τσαρτς εκείνη την εποχή. Το τραγούδι έφτασε στο Νο. 1 στο Ηνωμένο Βασίλειο, έκανε αμέσως επιτυχία, επιτρέποντας στη Μπους να κυκλοφορήσει δύο στούντιο άλμπουμ την ίδια χρονιά, τα οποία γνώρισαν και την αποθέωση των μουσικοκριτικών αλλά και εμπορική επιτυχία.

ανοιξε τον δρομο στις γυναικες

Παρά την τεράστια απήχηση του “Wuthering Heights”, το ντεμπούτο σινγκλ της Κέιτ Μπους ακουγόταν τόσο μπερδεμένο στα αυτιά πολλών μουσικόφιλων και δημοσιογράφων που θα το χαρακτήριζαν ως τίποτα περισσότερο από ένα παράξενο και καινοτόμο σινγκλ. Ταυτόχρονα η ίδια θα παρέμενε για χρόνια μια φιγούρα, η οποία θα δίχαζε τους ανθρώπους που ακούνε ποπ μουσική.

Θα χρειάζονταν να περάσουν χρόνια και να κυκλοφορήσει πολύ περισσότερο υλικό από την Μπους -με αποκορύφωμα το πιο εμπορικό της άλμπουμ, το “Hounds of Love” του 1985- για να γίνει αδιαμφισβήτητη η διαρκής καλλιτεχνική της ικανότητα ακόμη και σε εκείνους που δεν εκτίμησαν ποτέ τη μοναδική ποπ αισθητική της.

Αλλά ενώ η Μπους έχει εξελιχθεί σε ένα μουσικό σύμβολο για τους απανταχού ποπ τραγουδοποιούς, η σημασία της για τις γυναίκες καλλιτέχνιδες στη μουσική βιομηχανία του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν πολύ πιο μεγάλη. Όπως τόνισε και ο Guardian, το “Wuthering Heights” ήταν αξιοσημείωτο και επειδή μεταξύ άλλων ήταν το πρώτο τραγούδι από γυναίκα που έφτασε στην κορυφή των τσαρτς και το οποίο το είχε συνθέσει η ίδια η καλλιτέχνης που το ερμήνευε.

Μπορεί σήμερα αυτό το κατόρθωμα να μη μας λέει και πάρα πολλά, την εποχή που πρωταγωνιστούν καλλιτέχνιδες όπως η Taylor Swift και η Adele, αλλά αυτή η πρωτοποριακή κίνηση της Μπους αποτέλεσε μια εξαιρετικά συμβολική στιγμή για τις γυναίκες μουσικούς.

Ο Τζονι ροτεν ΕΓΡΑΨΕ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ εκείνη

Καθώς η καριέρα της Κέιτ Μπους απογειωνόταν, γινόταν όλο και πιο φανερό ότι κατάφερνε να είναι ταυτόχρονα και πειραματίστρια αλλά και άψογη τεχνίτρια, έχοντας εκείνες τις ικανότητες στη σύνθεση και την ερμηνεία που ήταν απαραίτητες για να εκπληρώσει το αντισυμβατικό μουσικό της όραμα.

Και ενώ η μουσική της Μπους μπορεί να φαινόταν ως το ακριβώς αντίθετο του πανκ, κατάφερε να έχει ανάμεσα στους θαυμαστές της, πολλές σημαντικές φιγούρες του πανκ κινήματος, όπως τον μεγάλο Τζόνι Ρότεν των Sex Pistols.

Ο Ρότεν δεν σταμάτησε ποτέ και με κάθε ευκαιρία να επαινεί την Μπους, ειδικά σε συνεντεύξεις του. Μία όμως ήταν αυτή που ξεχώρησε ιδιαίτερα. Δόθηκε το 2001 και εκεί ο φρόντμαν των Sex Pistols σημείωσε ένα κοινό που είχε με την Βρετανίδα τραγουδίστρια: το να εξοργίζουν κάποιους μουσικοκριτικούς με το αντισυμβατικό στιλ που τραγουδούν.

Όμως το 2014 προχώρησε ακόμη ένα βήμα παραπέρα. Αποκάλυψε για πρώτη φορά ότι είχε γράψει ένα τραγούδι για την Μπους, ελπίζοντας ότι θα το ερμήνευε. Συγκεκριμένα, είχε πει στο Uncut:

“Πριν από χρόνια, έστειλα στην Μπους ένα τραγούδι που είχα γράψει. Δεν νομίζω ότι το κατάλαβε. Ονομαζόταν “Bird In Hand.” Αφορούσε την παράνομη εξαγωγή παπαγάλων από Νότια Αμερική. Όχι, μη γελάτε! Είναι ένα σοβαρό θέμα. Είναι σκληρό. Αλλά πιστεύω ότι νόμιζε ότι ήταν μια αναφορά σε αυτήν, κάτι που σίγουρα δεν ήταν!”.

Η Μπους δεν ηχογράφησε ποτέ αυτό το τραγούδι αν και η απόρριψη δεν φαίνεται να επηρέασε στο ελάχιστο τον θαυμασμό του Ρότεν για εκείνη. “Είναι μια υπέροχη, υπέροχη γυναίκα. Εκπληκτικά καινοτόμος και δημιουργική. Μία από τις καλύτερες μας”.

Η Κέιτ Μπους ισχυρίστηκε ότι ήταν απολιτικ

Σήμερα, ο πολιτικός ακτιβισμός μεταξύ των ποπ σταρ είναι μια αναμενόμενη πτυχή της δημόσιας ζωής τους. Σε μια εποχή ευρύτερης πολιτικής ενασχόλησης ως αποτέλεσμα του διαδικτύου και πιο εύκολα προσβάσιμων πληροφοριών σχετικά με τα κυρίαρχα κοινωνικά ζητήματα, αυτό είναι κάτι το αναμενόμενο. Ωστόσο, θα μπορούσε να προβληθεί κι ένα πιο κυνικό επιχείρημα ότι ο ακτιβισμός έχει γίνει απαραίτητο μέρος των δημοσίων σχέσεων τους.

Είναι σύνηθες φαινόμενο στον 21ο αιώνα να ακούμε ότι τα πάντα είναι πολιτικά. Αλλά στην εποχή που η Κέιτ Μπους ήταν στην κορυφή, αυτήν η “ειλικρίνεια” σχετικά με τις πολιτικές πεποιθήσεις κάποιου δεν ενδιέφερε και ιδιαίτερα.

Όπως σημειώνει ο Ρομπ Γιοβάνοβιτς στο “Kate Bush: The Biography”, το 1980 η Μπους καταπιάστηκε με πολιτικά θέματα σε τραγούδια όπως το “Army Dreamers” και το “Breathing”, τα οποία αφορούσαν τα επεισόδια στη Βόρεια Ιρλανδία και την πιθανή πυρηνική αποκάλυψη αντίστοιχα. Αλλά η Μπους απέρριψε τον χαρακτηρισμό τους ως “πολιτικά τραγούδια”, υποστηρίζοντας:

“Είναι μόνο επειδή τα πολιτικά κίνητρα με συγκινούν συναισθηματικά. Αν δεν με συγκινούσαν, δεν θα ασχολούμουν. Πέρασαν μέσα απ’ το συναισθηματικό μου κέντρο βάρους”.

Η Μπους ίσως να έκανε καλά που απέφευγε τον άμεσο πολιτικό σχολιασμό. Το 2016, προσέλκυσε επικρίσεις για την υποστήριξή της στη συντηρητική πρωθυπουργό της Βρετανίας Τερέζα Μέι, αν και αργότερα ξεκαθάρισε τη θέση της, υποστηρίζοντας ότι “δεν είναι υποστηρίκτρια του Συντηρητικού Κόμματος” και ότι απλώς επαινούσε τη Μέι ως γυναίκα πολιτικό ηγέτη.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ που χαθηκε

Παρά το γεγονός ότι γνώρισε σχεδόν 15 χρόνια σημαντικής εμπορικής επιτυχίας και ευρείας αναγνώρισης από τους κριτικούς, μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ της “The Red Shoes” το 1993 -τη χρονιά που σκηνοθέτησε και τη μικρού μήκους ταινία-μιούζικαλ “The Line, The Cross and The Curve”, την οποία αργότερα θα περιέγραφε ως “χάλι”- αποφάσισε να αποσυρθεί. Μέχρι το 1994, η Κέιτ Μπους είχε ήδη χαθεί από τα λαμπερά φώτα της δημοσιότητας.

Σύντομα, η απουσία της από τη μουσική βιομηχανία θα γινόταν ένα από τα αγαπημένα θέματα των ταμπλόιντ, με τις εφημερίδες να την χαρακτηρίζουν απροσάρμοστη και αντικοινωνική, αφήνοντας ταυτόχρονα υπονοούμενα για την ψυχική της υγεία και την ιδιωτική της ζωή.

Μεταξύ των θαυμαστών της, όμως, αυτή η “απομόνωση” έλαβε τις διαστάσεις θρύλου, προκαλώντας μέχρι και τη δημιουργία ντοκιμαντέρ που προσπάθησε να διεισδύσει στην ιδιωτικότητά της.

Το “Come Back Kate” του 2007 εξετάζει τον αντίκτυπο που είχε η απουσία της σε όσους αγαπούν τη μουσική της, ενώ θα βγουν και πιο εκκεντρικά έργα όπως το “Waiting for Kate Bush”. Αυτό ήταν ένα βιβλίο του Τζον Μέντελσον που περιγράφεται ως “υβρίδιο σατιρικού κόμικ και μουσικής βιογραφίας”, όπου μαζί με την ιστορία της ζωής της Κέιτ Μπους, προσφέρει και τη φανταστική ιστορία ενός σούπερ θαυμαστή που προσπαθεί να έρθει σε επαφή με την εξαφανισμένη μουσική του ηρωίδα.

Η Μπους, κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, έκανε ελάχιστες δημόσιες εμφανίσεις προτού τελικά επανεμφανιστεί το 2005, με το πολυαναμενόμενο διπλό άλμπουμ “Aerial”.

ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΥΣΤΙΚΗ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ

Ωστόσο, παρά τις παρανοϊκές φαντασιώσεις των εκατομμυρίων θαυμαστών της, η απομονωμένη τραγουδίστρια δεν είχε γυρίσει την πλάτη της στη δημοσιότητα ως αποτέλεσμα νευρικού κλονισμού ή κάποιας νέας και ιδιαίτερης δημιουργικής εμμονής. Όπως θα αποκαλυπτόταν τελικά, η Μπους -η οποία, αξίζει να θυμηθούμε, ότι έγινε παγκόσμια διάσημη σε ηλικία μόλις 19 ετών- απολάμβανε την κανονική ζωή ενός ανθρώπου που του αρέσει να περνά τον χρόνο του στο σπίτι του, δίπλα στα παιδιά του.

Η είδηση ότι η Μπους είχε γίνει μητέρα έσκασε μαζί με την είδηση της επιστροφής της μέσω του φίλου της Πίτερ Γκάμπριελ, ο οποίος αποκάλυψε σε μια συνέντευξη του:

“Η Κέιτ έχει έναν γιο και έχασε τη μητέρα της και νομίζω ότι αυτά την κράτησαν απασχολημένη. Της μίλησα πολύ πρόσφατα, κοντεύει να τελειώσει το νέο της άλμπουμ. Είναι συναρπαστικό. Είναι μαμά και το λατρεύει. Για εκείνη η μουσική έχει μετατραπεί από αντικείμενο πλήρης απασχόλησης σε μερικής, κάτι που επιβραδύνει την όλη διαδικασία”.

Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια απ’ τη μέρα που γέννησε τον γιο της, τον Μπέρτι, για να γίνει αυτό γνωστό δημοσίως.

Σε συνέντευξή της στον Guardian, η Μπους εξήγησε ότι μάθαινε να εκτιμά την σπουδαιότητα του να φροντίζεις τις καθημερινές ανάγκες ενός σπιτιού, όπως το σκούπισμα και το πλύσιμο ρούχων, λέγοντας ότι ένιωθε “προνομιούχος” που μπόρεσε να χαράξει μια κανονική ζωή για την ίδια και την οικογένειά της παρά τη δημοσιότητα που απολάμβανε.

Ο αγαπημένος τραγουδιστής της Κέιτ Μπους είναι ένα πουλί

Πολύ συνηθισμένη ερώτηση για τραγουδιστές, αλλά η Κέιτ Μπους δεν είναι μια οποιαδήποτε καλλιτέχνης, οπότε η απάντησή της όφειλε να είναι ιδιαίτερη. Όταν λοιπόν το 1996 ρωτήθηκε ποιος είναι ο αγαπημένος της τραγουδιστής, απάντησε πως είναι το κοτσύφι. Και δεύτερη πιο αγαπημένη τραγουδίστρια, η τσίχλα.

Η αγάπη της Μπους για το κοτσύφι είναι εμφανής και στο comeback άλμπουμ της “Aerial”, το οποίο περιλαμβάνει μέσα στο βιβλιαράκι του την κυματομορφή του κελαηδίσματος ενός κότσυφα (!), αλλά και ήχους του πουλιού σε όλο το άλμπουμ.

Ο αποχαιρετισμός της στον ΜΠΟΟΥΙ ΚΑΙ ΤΟν prince

Αν και συνέχισε να μιλάει πολύ σπάνια στον Τύπο καθ’ όλη τη διάρκεια του 21ου αιώνα, το 2016 “αναγκάστηκε” να μοιραστεί τις σκέψεις της για δύο καλλιτέχνες των οποίων ο θάνατος άγγιξε εκατομμύρια ανθρώπους: τον Ντέιβιντ Μπάουι, που πέθανε τον Ιανουάριο του ίδιου έτους και του Prince, ο οποίος πέθανε τον Απρίλιο.

H Μπους ήταν μεγάλη θαυμάστρια του Μπάουι, σχεδόν από πάντα. Είχε μάλιστα δει και την τελευταία του ιστορική συναυλία ως Ziggy Stardust, πριν πετάξει από πάνω του αυτήν την εξωγήινη περσόνα και μας συστηθεί εκ νέου.

Μιλώντας στον Guardian στον απόηχο του θανάτου του Μπάουι, η Μπους του έπλεξε το εγκώμιο, λέγοντας ότι “τα είχε όλα. Ήταν έξυπνος, ευφάνταστος, γενναίος, χαρισματικός, κουλ, σέξι και πραγματικά εμπνευσμένος τόσο οπτικά όσο και μουσικά”.

Παρομοίως, η Μπους έσπευσε να αποτίσει φόρο τιμής και στον Prince, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο άλμπουμ της “Blood Red Shoes” το 1993. Μια δήλωση που δημοσιεύτηκε στο επίσημο σάιτ της, έγραφε:

“Αποτέλεσε μια τόσο σπουδαία έμπνευση. Δοκίμαζε τα πάντα και ήταν τόσο ταλαντούχος. Ήταν ο πιο εφευρετικός και εξαιρετικός live καλλιτέχνης που έχω δει ποτέ. Ο κόσμος έχασε κάποιον πραγματικά μαγικό. Καληνύχτα αγαπητέ Prince” ( μέσω NME).

Σε άλλο σημείο, η Μπους επαίνεσε την παιχνιδιάρικη διάθεση και τον γλυκό χαρακτήρα του, καθώς και την απίστευτη παραγωγικότητά του σε αντίθεση με τη δική της, που πάντα καθυστερούσε στη σύνθεση τραγουδιών.