Ο ΛΕΜΠΡΟΝ ΤΖΕΙΜΣ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΡΥΛΟΣ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ Ο GOAT

To 2001, όταν ήταν 16 χρόνων, είχε εξηγήσει πως ο στόχος του ήταν να γίνει ο καλύτερος παίκτης που έχει ασχοληθεί ποτέ με το σπορ που λέγεται μπάσκετ.

Δηλαδή, έκανε ό,τι κάθε έφηβος που ασχολείται με ένα άθλημα και σέβεται τον εαυτό του.

Ελάχιστοι το ‘χουν καταφέρει. Δηλαδή, ελάχιστοι έχουν εξασφαλίσει τα σχετικά τεκμήρια.

Επί 20 χρόνια καριέρας ο ΛεΜπρον Τζέιμς δεν σταμάτησε ποτέ να ‘χτίζει’ το μύθο του.

Τα ρεκόρ και οι διακρίσεις του έχουν δική τους σελίδα στη Wikipedia.

Χρειάζεσαι 20 scroll down για να τα ολοκληρώσεις την ανάγνωση. Μπες στον κόπο και θα δεις πως έχει τις πρωτιές σε όλες τις σημαντικές κατηγορίες του μπάσκετ (όχι του θεάματος ή των προσωπικών μας γούστων). Άρα, μπορείς να τον πεις (δίχως άγχος πιθανής κατακεραύνωσης) τον καλύτερο όλων των εποχών.

Εκτός και αν έχεις στοιχεία που ‘δείχνουν’ προς άλλην κατεύθυνση.

Τα ξημερώματα ο King έγινε ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ, ρίχνοντας τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ απο την κορυφή όπου καθόταν 39 χρόνια.

Επίτευγμα που αποκτά ακόμα πιο ξεχωριστή σημασία, όταν σκέφτεσαι πως στην αρχή της καριέρας του στο ΝΒΑ τον έκαναν πόιντ γκαρντ, για να καλυφθεί μια τεράστια ανάγκη που ‘χε προκύψει. Έτσι ‘έχτισε’ τη νοοτροπία ‘pass first’. Η προτεραιότητα του ήταν να ‘φτιάχνει’ τους συμπαίκτες του, γνωρίζοντας πως στα δύσκολα μπορεί να τους ‘καλύψει.

Με εκνευριστική -για τους αντιπάλους του- συνέπεια, έβαζε σε κάθε αγώνα ένα ‘πετραδάκι’ για να ‘χτίσει’ το μεγαλείο του. Αλήθεια, πιστεύει ο ίδιος πως είναι ο GOAT; Για αρχή, πιστεύει ότι πρόκειται για συζήτηση που βοηθά να περνάει ο χρόνος στα μπαρμπέρικα. Βέβαια “αν ήμουν GM σε οργανισμό που μόλις ξεκινούσε και είχα τη Νο1 επιλογή, θα την έδινα σε εμένα”.

Σε 3 χρόνια άλλαξε 12 σχολεία και δεν είχε λεφτά να πάει σχολείο

Η ιστορία του τύπου που άφησε τους Καβαλίερς για τους Χιτ, ώστε να γίνει πρωταθλητής -που έγινε-, πριν επιστρέψει σπίτι του για να δώσει κι εκεί δαχτυλίδι -όπως είχε υποσχεθεί- και τελικά φύγει για το Λος Άντζελες, αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να ‘αναστήσει’ τους Λέικερς -μάντεψε, το έκανε κι αυτό- ξεκίνησε από το Άκρον του Οχάιο.

Σε μονογονεϊκή οικογένεια.

Η Γκλόρια απέκτησε το μοναδικό παιδί της, όταν ήταν 16. Μεγάλωσε μόνη τον γιο της. Του έδωσε και το επίθετο της. Τα πρώτα χρόνια βοηθούσε και η μητέρα της.

Ζούσαν σε ένα μεγάλο σπίτι, στο Άκρον, το οποίο άνηκε επί γενιές στην οικογένεια. Η γιαγιά του ΛεΜπρον πέθανε το 1987 -ανήμερα των Χριστουγέννων-, από καρδιακή προσβολή. Εκείνος ήταν 3.

Το δώρο που του είχαν βάλει η μητέρα του με τη γιαγιά του, κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν μια πλαστική μπάλα του μπάσκετ και ένα καλάθι. ‘Αρνείτο να κάνει σουτ, αν δεν το έβαζα όσο πιο ψηλά γινόταν’, έχει πει η Γκλόρια.

Το σπίτι ‘χάθηκε’ δυο χρόνια αργότερα, καθώς η μητέρα του δεν μπορούσε να καλύπτει τα έξοδα, όπως προσπαθούσε να ‘βγάλει’ κάθε μέρα για εκείνη και το γιο της.

Την τριετία που ακολούθησε, οι δυο τους άλλαξαν 12 σπίτια.

Ο μικρός άλλαξε ισάριθμα σχολεία.

Στα 10 έχασε 100 σχολικές ημέρες, γιατί δεν είχε τον τρόπο (τα χρήματα) να πάει στο σχολείο. Ό,τι όμως, και αν συνέβαινε “ήξερα πως ήμουν ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή της μητέρας μου. Ήταν πάντα δίπλα μου και αυτό με έκανε να πιστεύω πως θα τα ξεπεράσουμε όλα. Πως θα επιβιώσουμε ό,τι και αν γίνει”.

Αυτά έγραψε στο βιβλίο του, με τίτλο ‘Shooting Stars‘.

Όταν η μητέρα του τον έστειλε να ζήσει με άλλη οικογένεια

Όταν ο ΛεΜπρον έγινε 9 η Γκλόρια πήρε “την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής μου, που ήξερα πως ήταν η καλύτερη”. Ήθελε να δώσει στο παιδί της ό,τι χρειαζόταν περισσότερο (μια οικογένεια) και δέχθηκε να αναθέσει την ανατροφή του στον -κόουτς ομάδας football- Φρανκ και την Παμ Ουόκερ.

Το ζευγάρι είχε αναγνωρίσει τα σημάδια πως το αγόρι δεν είχε ζήσει ποτέ την παιδική του ηλικία και θέλησε να βοηθήσει. Έζησε με τον ΛεΜπρον ένα χρόνο. Την Γκλόρια την έβλεπε τα σαββατοκύριακα.

Σε αυτό το σπίτι έμαθε να έχει μια σειρά και να πειθαρχεί, μέσω απλών πραγμάτων. Όπως το να καθαρίζει το δωμάτιο του.

Δεν έχασε ούτε μέρα από τα μαθήματα του.

Εκείνη τη χρονιά άρχισε και τα μαθήματα μπάσκετ, σε οργανωμένο επίπεδο (σε ομάδα). Της απόφασης προηγήθηκε η επίσκεψη του, με τον Φρανκ, σε μια προπόνηση των Summit Lake Community Center Hornets.

Όταν επέστρεψε στη μητέρα του, έζησαν σε διαμέρισμα δυο δωματίων, το οποίο ενοικίασε η Γκλόρια με τη βοήθεια επιδόματος.

Έμειναν μαζί έως την αποφοίτηση του ΛεΜπρον από το high school. Είχε φτάσει το 1.87 (ναι, κάρφωνε) και είχε γίνει μέλος της ομάδας με το όνομα ‘Shooting Stars’ που μετείχε σε διοργανώσεις του Amateur Athletic Union (οργανισμός ερασιτεχνικού αθλητισμού)

Για συμπαίκτες είχε παιδιά με τα οποία πήγαινε στο ίδιο σχολείο. Συνέθεσε τους Fab Four με τους Σάιαν Κότον, Ουίλι ΜακΓκι, Λιτλ Ντρου (γιο του Φρανκ), ενώ αργότερα προστέθηκε και ο Ρομέο Τράβις. O τελευταίος ήταν στο γήπεδο, στην ιστορική βραδιά του ‘αδελφού’ του.

Ήταν ο Chosen One από τα 17 και δεν λύγισε

Ο ΛεΜπρον ήταν ο ηγέτης της παρέας στους τελικούς της πολιτείας, τρεις διαφορετικές σεζόν -από τις 4 που ήταν όλοι μαζί.

Μετά τη δεύτερη χρονιά του στο high school ήταν ο μόνιμος Mr. Basketball του Οχάιο.

Σε συνέντευξη που είχε δώσει μετά την κατάκτηση του δεύτερου σερί τίτλου της περιφέρειας όπου ανήκε το σχολείο του (St. Vincent-St.Mary Ηigh School), τον ρώτησαν πώς κατάφερνε να διαχειριστεί την πραγματικότητα του. Αυτή που τον ήθελε να έχει τα βλέμματα όλου του έθνους πάνω του, ως ο καλύτερος της ηλικίας του (ο ‘επόμενος Μάικλ Τζόρνταν’).

“Τι σε ωθεί να συνεχίσεις να γίνεσαι καλύτερος;”.

Κάθε μέρα πρέπει να δουλεύεις, γιατί εκεί έξω υπάρχουν και άλλοι που δουλεύουν και αν σταματήσεις, θα σε προσπεράσουν.

“Με πιέζουν οι προπονητές μου, οι συμπαίκτες μου, εγώ ο ίδιος πιέζω τον εαυτό μου, ενώ όλα γίνονται απλούστερα από τον τρόπο που με μεγάλωσε η μητέρα μου. Με μεγάλωσε πολύ καλά. Μου έμαθε πάρα πολλά, εκτός του μπάσκετ και αυτό με βοηθά πολύ”.

Ποιος ήταν ο στόχος του; “Να παίξω στο ΝΒΑ”

Ήθελε να είναι ο καλύτερος; “Ναι”

Και πώς θα γινόταν ο καλύτερος; “Πρέπει να γίνω πιο δυνατός, καλύτερος αμυντικός και να βελτιώσω το τρίποντο”.

Ένα χρόνο αργότερα το Sports Illustrated τον σύστησε ως τον “The Chosen One”.

Έγινε η πιο προβλεπόμενη επιλογή στο Νο1 του NBA Draft (της βραδιάς επιλογής ρούκι για το καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του πλανήτη). Η κορυφαία επιλογή ανήκει στην ομάδα της γενέτειρας του: τους Κλίβελαντ Καβαλίερς.

Η Nike του έδωσε 90 εκατομμύρια δολάρια για να τον κάνει δικό της. Και κάπως έτσι άρχισε η ιστορία του πρώτου σκόρερ όλων των εποχών -μεταξύ πάρα πολλών άλλων.

Η φήμη για τη μητέρα του και η πιο ανόητη στιγμή του

Στις 14/5 του 2010 είχε γίνει viral η φήμη ότι η μητέρα του ΛεΜπρον είχε συνάψει σεξουαλικές σχέσεις με έναν συμπαίκτη του -για την ακρίβεια, τον Ντελόντε Ουέστ.

Όσο περνούσαν οι ώρες, τα media δέχονταν περισσότερες λεπτομέρειες. Όπως ότι ο King έμαθε τα καθέκαστα, πριν το τέταρτο ματς με τη Βοστώνη.

Από τις 15/5 άρχισαν τα σχετικά δημοσιεύματα.

Στις 18/5 τοποθετήθηκε ο δικηγόρος του superstar, διαψεύδοντας τα πάντα. Απαίτησε και την ‘εξαφάνιση’ των posts.

Στις 20/5 ‘πηγή’ αποκάλυψε πως ο ΛεΜπρον τους έπιασε επ’ αυτοφώρω.

Στις 21/5 ο σύμβουλος του Τζέιμς διέψευσε -ξανά- τα πάντα (είχαν προστεθεί ουκ ολίγα άλλα). Αν είχε γίνει ωστόσο, κάτι ξεκάθαρο μέσω των ‘ανώνυμων πηγών’ που είχαν πολλά να πουν, οι του Κλίβελαντ ήθελαν την έξοδο του ΛεΜπρον, ο οποίος επρόκειτο να αποφασίσει αν θα μείνεις τους Καβς ή θα πάει κάπου αλλού.

Στις 7/7, στις 00.01 άρχισε η προβολή του The Decision, εκπομπής που μετέδωσε το ESPN -τα έξοδα τα πλήρωσε ο ίδιος ο ΛεΜπρον και τα έσοδα τα έδωσε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Tην παρακολούθησαν 13.000.000 άνθρωποι.

Το “I will be taking my talents to South Beach” αν μη τι άλλο προκάλεσε συναισθήματα. Στο Μαϊάμι χαράς. Στο Κλίβελαντ μίσους και εκρήξεων οργής.

Σε όλες τις άλλες πολιτείες τον αποκαλούσαν ‘σίχαμα’, με τους Μάτζικ Τζόνσον και Μάικλ Τζόρνταν να υπαινίσσονται πως είναι αδύναμος και για αυτό επέλεξε να γίνει συμπαίκτης του μεγαλύτερου αντιπάλου του (Ντουέιν Ουέιντ).

Το SB Nation είχε γράψει πως το παιδί από το Άκρον του Οχάιο είχε ‘πουλήσει’ τo ‘σπίτι’ του, σε ένα τηλεοπτικό show που τον είχε κάνει να φανεί εγωμανής, αναφερόταν στον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο και ίχε πιστέψει ότι η απόφαση για την επόμενη δουλειά του ήταν κάτι που άξιζε ειδική τηλεοπτική εκπομπή.

Έξω από κυριολεκτικό του σπίτι είχε μαζευτεί πλήθος κόσμου για να εκφράσει την οργή του. Η αφίσα που κάλυπτε ολόκληρο κτήριο κοντά στην Quicken Loans Arena, εξαφανίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες (επανατοποθετήθηκε το 2014, στην επιστροφή του ασώτου και ξαναβγήκε όταν πήγε στους Λέικερς).

Ο ιδιοκτήτης των Καβαλίερες, Νταν Γκίλμπερτ, είχε ποστάρει στην επίσημη ιστοσελίδα του οργανισμού ένα γράμμα στο οποίο αποκαλούσε τον Τζέιμς δειλό, προδότη και νάρκισσο.

Το 2018 έγραψε πως “όλοι θα θυμόμαστε το βράδυ της 19ης Ιουνίου του 2016, όταν οι Καβς με ηγέτη τον ΛεΜπρόν Τζέιμς τελείωσαν 52 χρόνια ‘ανυδρίας’ και πήραν το πρωτάθλημα”.

Εσείς όλα καλά;

Προφανώς και ο King είχε πολύ καλούς λόγους να επιλέγει τους Χιτ, οι οποίοι δούλευαν επί των μαθηματικών πέντε χρόνια, ώστε το καλοκαίρι του 2010 να ‘χουν το χώρο που χρειάζονταν για να πάρουν κάποιους από τους καλύτερους free agents -συνθήκη που αφορούσε τους Τζόνσον, Πιρς, Άλεν, Στάνταμαϊρ, Τζέιμς, Νοβίτσκι, Ουέιντ, Μπος και Γιάο Μινγκ.

Οι Τζέιμς, Ουέιντ και Μπος δέχτηκαν να υπογράψουν με λιγότερα χρήματα, από αυτά που μπορούσαν να πάρουν αλλού, για να παίξουν μαζί, γιατί ήθελαν να γίνουν πρωταθλητές. Έγιναν (2012, 2013).

Παρεμπιπτόντως, ο ΛεΜπρον έχει πει για την ‘Απόφαση’ πως δεν ήταν η καλύτερη στιγμή του.

Ήμουν 25 χρόνων και ήθελα να είμαι αρεστός σε όλους. Όλοι είπαν πως ήμουν εγωιστής -αυτό είναι το τελευταίο που μπορούν να πουν όσοι με ξέρουν. Δεν σκέφτηκαν ότι μπορεί και να επηρεάστηκα από όσα διάβαζα και άκουγα εκείνη την περίοδο. Δεν περίμενα όσα ακολούθησαν.

Όχι ότι επηρέασαν όσα έκανε στο παρκέ, όπου εμπλούτιζε διαρκώς τη λίστα με τα ρεκόρ και τις διακρίσεις.

Θα σου δώσω τη συνέχεια με τα λόγια του εκπροσώπου του -βασικά φίλου του, γιατί για χρόνια δεν είχε καν άδεια εξάσκησης του επαγγέλματος του ατζέντη- Ριτς Πολ: “Το 2010 πήγε στο Μαϊάμι για τα πρωταθλήματα. Το 2014 επέστρεψε στο Κλίβελαντ, γιατί είχε δώσει μια υπόσχεση. Το 2018 ήταν η ώρα να κάνει ό,τι θέλει”.

Και πήγε στους Λέικερς.

Το 2019 έγινε ο δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών. Από τότε κυνηγούσε το ρεκόρ του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ.

Όταν το Associated Press τον ενημέρωσε πως αναδείχθηκε “ο καλύτερος της δεκαετίας” είχε πει πως “μιλάμε για 10 χρόνια μάθησης, αντιξοοτήτων, αποτυχιών, καλών, εκπληκτικών κακουχιών. Κάθε έξυπνος άνθρωπος που θέλει να εξελιχθεί θα μάθει από όλες αυτές τις εμπειρίες.

Πριν μια δεκαετία ήμουν 25. Τώρα είμαι 35 και είμαι σε μια καλύτερη φάση της ζωής μου, έχοντας καλύτερη κατανόηση όσον αφορά το τι θέλω από τη ζωή”.

Και το διεκδικεί, βάζοντας την προσωπική δουλειά. Ό,τι και αν είναι αυτό. Ακόμα και στην οικογένεια του.

Ό,τι άλλο κι αν έχει να κάνει. Προφανώς κι έχει να κάνει πολλά άλλα, ως ο πρώτος εν ενεργεία δισεκατομμυριούχος NBAer.

Από τα συμβόλαια του με ομάδες έχει βγάλει περισσότερα από 385.000.000 -προ φόρων.

Έχει λαμβάνειν -μεικτά- 900.000.000 δολάρια από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες (είχε μετοχές στη Beats by Dre και πήρε 30.000.000 όταν την εξαγόρασε η Apple για 3 δισεκατομμύρια, ενώ έχει μετοχές και σην αλυσίδα Blaze Pizza, την εφαρμογή Calm, την Crypto.com, τη Ladder -με τον γυμναστή του έφτιαξαν εταιρία αθλητικής διατροφής) και τα συμβόλαια με εταιρίες (PepsiCo, Walmart, ΑΤ&Τ, 2Κ Sports, RIMOWA, GMC και φυσικά τη Nike, με την οποία έχει υπογράψει ισόβιο συμβόλαιο).

Είναι επενδυτής στην Fenway Sports Group (μέσω αυτής έχει μετοχές σε επαγγελματικές ομάδες ποδοσφαίρου, μπέιζμπολ και χόκεϊ) και ο άνθρωπος πίσω από το Uninterrupted, εταιρίας media “για αθλητές που θέλουν να πουν την ιστορία τους”.

Ήταν πίσω και από την The SpringHill Company (εταιρία κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών). Το 2021 πούλησε τις μετοχές του για 725.000.000 δολάρια.

Παρεμπιπτόντως, ήταν μεταξύ των παραγωγών του Hustle.

To ίδρυμα του (LeBron James Family Foundation) άνοιξε το 2018 το πρώτο δημοτικό σχολείο και έχει υποσχεθεί να δώσει περισσότερα από 40.000.000 για να στείλει παιδιά που δεν έχουν τους πόρους, στο κολέγιο.

Δεν ήταν η τύχη που δεν τον έστειλε στο χειρουργείο με σοβαρό τραυματισμό

Στα 38 βρίσκεται στην 20η διαδοχική σεζόν του στο ΝΒΑ. Διάστημα που το λες και μεγάλο. Γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν σκεφτείς πως ο ΛεΜπρον δεν έχει υποστεί ποτέ σοβαρό τραυματισμό -από αυτούς που απαιτούν επεμβάσεις.

Όχι. Δεν έτυχε.

Έκανε ο ίδιος ό,τι μπορούσε.

Για παράδειγμα, έχει στο σπίτι του πιστή αντιγραφή των γυμναστηρίων που υπάρχουν στις εγκαταστάσεις των οργανισμών του ΝΒΑ.

Πληρώνει δυο προπονητές, εκ των οποίων ο ένας τον ακολουθεί όπου πάει, από το 2005. Είναι ο Μάικ Μάνσιας, ο οποίος τελεί και χρέη διατροφολόγου, ενώ ασχολείται με την προετοιμασία του σώματος του παίκτη πριν τα ματς και τις προπονήσεις και την αποκατάσταση των μυών, όταν τελειώσει τη δουλειά.

Σε συνέντευξη που έδωσε στο GQ, όταν ο πελάτης του είχε θέμα με τους προσαγωγούς, εξήγησε πως ό,τι κάνει, όλη μέρα, ο ΛεΜπρον αφορά τη δουλειά του.

Από όσα τρώει, όσα πίνει, έως τις κινήσεις που κάνει και τις θεραπείες.

Το καλοκαίρι επιτρέπει στον εαυτό του να φάει chocolate chip cookies, με παγωτό βανίλια.

Ο Μάνσιας κατέληξε στο “είναι εύκολο να πιεις 1-2 μπύρες και να φας γλυκά. Αν όμως, παραμείνεις πειθαρχημένος θα κάνεις καλό στην υγεία σου”, όπως εξηγούσε ότι για να βοηθηθεί το σύστημα -μετά τον τραυματισμό-, έπρεπε να χάσει βάρος.

Έκαναν και μια δέσμευση: από το Γενάρη που παρουσιάστηκε το πρόβλημα έως την πλήρη επιστροφή του, οι δυο τους δεν θα έπιναν έστω μια γουλιά κρασί. Αυτό ήταν ‘μαχαιριά’ στην καρδιά του λάτρη της οινοποσίας, Τζέιμς.

Η πειθαρχία βέβαια, έχει γίνει συνώνυμο του superstar (αλλιώς δεν γίνεται τίποτα), ο οποίος πληρώνει, για full time απασχόληση μάγειρες και μασέρ, ενώ έχει αγοράσει ό,τι υπάρχει και αφορά την παρακολούθηση της ποιότητας ύπνου, αλλά και τη φροντίδα του σώματος.

Aν έχεις κουράγιο, δες μια συνηθισμένη καθημερινή προπόνηση.

Το 2015 ο ‘Βασιλιάς’ είχε ένα θέμα με τη μέση -σε δίσκο, στο κάτω μέρος της μέσης που ‘πείραζε’ τη δύναμη και την ισορροπία. Δεν ήταν λίγοι που είδαν σε αυτόν τις περιπτώσεις των Λάρι Μπερντ και Στιβ Νας, οι οποίοι μετά τα 30α έγιναν θύματα της μέσης.

Ο τύπος που δεν έλειπε ποτέ, έμεινε εκτός για δυο εβδομάδες, ενώ ήταν σε εξέλιξη η σεζόν, ενώ είχε κάνει και ενέσεις για να αντέξει.

Επικοινώνησε με τον Ντέιβιντ Αλεξάντερ, γυμναστή με τον οποίον είχε δουλέψει στο Μαϊάμι και αυτός του συνέστησε τον Ντόνι Ρέιμον, πρώην ΟΥΚά, ειδικό στη βιομηχανική (επιστήμη που αφορά την ανθρώπινη κίνηση, η οποία συνδυάζει τη βιολογία με τις σωματικές μηχανικές).

Έγινε ειδικός, για να βοηθήσει τον εαυτό του, έπειτα από σοβαρό τραύμα που ‘χε αποκτήσει στον αυχένα σε πτώση με αλεξίπτωτο -και οι ειδικοί στο πολεμικό ναυτικό δεν μπορούσαν να γιατρέψουν. Έγινε άνθρωπος του ΛεΜπρον.

Οι δυο τους συμφώνησαν να συνεργαστούν, με τον ειδικό να τονίζει την ανάγκη που υπήρχε να δουλέψει ο αθλητής επί της σταθεροποίησης του -της δύναμης του κέντρου ή αν προτιμάς του κορμού, δηλαδή την κοιλιά, ώστε να ‘απορροφά’ αυτή το βάρος που υπό άλλες συνθήκες θα ‘έπεφτε’ χαμηλά στη μέση.

Εξυπακούεται πως έκανε ό,τι του είπαν, γιατί είχε στόχο: να γίνει ο καλύτερος.

Έγινε.