Ο ΝΟΝΟΣ: 50 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙΣ

Στις 24 Μαρτίου του 1972 κυκλοφόρησε στα αμερικάνικα σινεμά ο Νονός, μια ταινία αξεπέραστη (παρά μόνο, πιθανώς, από την ίδια της τη συνέχεια) που πέτυχε αυτή τη μαγική ισορροπία που το Χόλιγουντ δεν έχει σταματήσει να κυνηγά μανιωδώς έκτοτε: Σαρωτικό εμπορικά, λατρεμένο από την κριτική, αντικείμενο εμμονής για το κοινό, το φιλμ του Κόπολα κέρδισε τους πάντες και τα πάντα, έσπασε τα ταμεία, λούστηκε με Όσκαρ και σήμερα, μισό αιώνα μετά, θεωρείται λίγο ως πολύ αγέραστο και σημαδιακό.

Πώς έγινε πραγματικότητα ένα τέτοιο φιλμ; Εξερευνούμε την συναρπαστική πορεία της γέννησης του Νονού, μέσα από 50 σημεία, γιορτάζοντας τα 50 του χρόνια. Ιστορίες από τα γυρίσματα, ατάκες συντελεστών, εικόνες, βίντεο, trivia. Όλα μαζί, σχηματίζουν το ψηφιδωτό μιας εκ των επιδραστικότερων ταινιών στην ιστορία του σινεμά.

1. «Πρέπει να καταλάβετε, ως σκηνοθέτης, δεν ήξερα στην πραγματικότητα πώς να γυρίσω τον “Νονό”. Έμαθα πώς να φτιάξω τον “Νονό” γυρίζοντάς τον». (Φράνσις Φορντ Κόπολα)

2. Ο Κόπολα είχε ήδη κερδίσει Όσκαρ, για το σενάριο του Πάτον το 1970. Η μεγάλη του συνεισφορά εκεί, και ο λόγος ταυτόχρονα που απομακρύνθηκε από το πρότζεκτ, ήταν η εναρκτήρια σκηνή του φιλμ.

«Τα πράγματα που κάνεις όταν είσαι νέος και έχουν ως αποτέλεσμα να απολυθείς, είναι τα ίδια πράγματα για τα οποία, χρόνια αργότερα, σου δίνουν βραβεία για το σύνολο του έργου σου».

3. Η Paramount αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου προτού γίνει δημοφιλές. Για την ακρίβεια, προτού ακόμα γραφτεί. Το στούντιο προσέφερε το ‘67 στον Μάριο Πούζο 12.500 δολάρια για τα δικαιώματα του ανολοκλήρωτου ακόμα 60σέλιδου χειρόγραφου, συν μια οψιόν για άλλες 80.000 αν τελικά η ολοκληρωμένη δουλειά μεταφερόταν όντως στο σινεμά. Ο Πούζο, που χρειαζόταν άμεσα χρήματα για να ξεπληρώσει χρέη από τον τζόγο, δέχθηκε την πρόταση.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε τελικά το 1969 και παρέμεινε στη λίστα των μπεστ σέλερ για 67 εβδομάδες, πουλώντας πάνω από 9 εκατομμύρια αντίτυπα μέσα σε δύο χρόνια.

4. Η Paramount πρότεινε την ταινία σε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής: Σέρτζιο Λεόνε, Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, Άρθουρ Πεν, Ελία Καζάν μερικοί από τους σκηνοθέτες που αρνήθηκαν. Ανάμεσά τους, κι ο Κώστας Γαβράς.

5. «Τους είπα ότι δεν είναι για μένα», λέει ο Γαβράς. «Πρώτα απ’όλα δεν μου άρεσε το βιβλίο. Ένα πολύ φτηνιάρικο βιβλίο για τη Μαφία. Εγώ είχα κι άλλα πρότζεκτ που ήθελα να κάνω στη Γαλλία, και αν δεχόμουν θα έπρεπε να πάω στην Αμερική. Δεν ήξερα τότε καλά αγγλικά, δεν ήξερα την κοινωνία».

«Ευτυχώς πήγαν με τον Κόπολα, γιατί κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να έχει κάνει αυτή την ταινία».

6. Ένας βοηθός του παραγωγού Μπομπ Έβανς πρότεινε τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, μιας που ήταν σκηνοθέτης ιταλικής καταγωγής και, εξίσου σημαντικά, άγνωστος και άρα φτηνός. Ο Κόπολα προερχόταν από την αποτυχημένη κυκλοφορία της ταινίας The Rain People και οι παραγωγοί του Νονού πίστευαν πως θα ήταν εύκολο να τον προσλάβουν κι απλά να εκτελεί τις διαταγές τους.

«Με προσέλαβαν επειδή ήμουν νέος και πολλοί σημαντικοί σκηνοθέτες τους είχαν απορρίψει», λέει από την πλευρά του ο Κόπολα. Όπως το βλέπει ο ίδιος, μια επιπλέον λογική πίσω από την πρόσληψή του ήταν η ιταλική κληρονομιά του και το πώς αυτό θα λειτουργούσε ως ασπίδα για τους παραγωγούς. «Αν το στούντιο έμπλεκε θα έλεγαν απλώς “μα γυρίστηκε από ιταλο-αμερικάνο σκηνοθέτη”. Κι ήμουν κάποιος που μπορούσαν να πάρουν για χαμηλή τιμή».

7. Ούτε ο Κόπολα δέχτηκε, αρχικά. Έχει χαρακτηρίσει «φτηνιάρικο» το βιβλίο, λέγοντας πως «ο Μάριο Πούζο έγραψε κάποια πραγματικά όμορφα βιβλία, όμως έγραψε τον Νονό για να βγάλει λεφτά». Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται κι έτσι έγινε κι εδώ: Με δεδομένα τα χρέη της εταιρείας του Κόπολα εκείνη την εποχή (η American Zoetrope χρωστούσε σχεδόν μισό εκατομμύριο δολάρια στην Warner για το μπάτζετ του φιλμ THX 1138), το ξανασκέφτηκε και πήρε τη δουλειά πιστεύοντας πως θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μεγάλη εμπορική επιτυχία.

8. Κανείς, πόσο μάλλον ο ίδιος ο Κόπολα, δεν περίμενε το μέγεθος του φαινομένου που θα ακολουθούσε. «Τη μια στιγμή είχα μηδενικά λεφτά και μια οικογένεια να θρέψω, και την επόμενη είχα εκατομμύρια δολάρια», θυμάται. Αμέσως κατά την κυκλοφορία του φιλμ, ο κόσμος σχημάτιζε ουρές που έκαναν τον γύρο του τετραγώνου.

9. Και τώρα ένα μικρό διάλειμμα, με μια ματιά στο twitter του Τζέιμς Κάαν. End of tweet!

10. Η Ένωση Δικαιωμάτων Ιταλο-Αμερικάνων πραγματοποίησε καμπάνια πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα το 1971, να εξαφανιστούν από το σενάριο όλες οι χρήσεις των λέξεων «μαφία» και «κόζα νόστρα» μιας και αφορούσαν αρνητικά στερεότυπα απέναντι στην ιταλική κουλτούρα. H Ένωση, που είχε στην ηγεσία της τον μαφιόζο Τζόζεφ Κολόμπο, τα κατάφερε: Ο Κόπολα θυμάται πως στο σενάριο υπήρχαν μόλις δύο αναφορές της λέξης «μαφία», και δεν είχε κανένα πρόβλημα να τις αφαιρέσει, προκειμένου να μην μπλέξει.

11. Ο Κόπολα αποδείχθηκε πολύ σκληρό καρύδι. Ήταν πεπεισμένος κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ότι ο μοντέρ κι ο βοηθός σκηνοθέτη συνωμοτούσαν μεταξύ τους ώστε να απολυθεί. Ο μοντέρ Άραμ Αβακιάν μάλιστα πήγε στον Έβανς και διαμαρτυρήθηκε πως δε μπορούσε να κάνει τη δουλειά του σωστά γιατί ο Κόπολα δεν γύριζε αρκετό υλικό. Ο Έβανς, ικανοποιημένος από το υλικό που του έστελνε ο Κόπολα, έδωσςε το πράσινο φως στον σκηνοθέτη να απολύσει αντ’αυτού τον μοντέρ του.

«Σαν τον Νονό, κατάφερα να απολύσω ανθρώπους σαν μέτρο ασφαλείας. Εκείνοι που ήθελαν περισσότερο να απολυθώ, απολύθηκαν». Δεν μπλέκεις.

12.

13. Οι άνθρωποι της Paramount ήθελαν η διασκευή να λαμβάνει χώρα στο σύγχρονο Κάνσας Σίτι και να γυριστεί σε στούντιο ώστε να μειωθούν τα κόστη. Αυτή δεν ήταν παρά μία μόνο από τις πολλές μάχες που ο Κόπολα έπρεπε να δώσει κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του φιλμ.

To 2016 κοιτάζοντας πίσω, λέει πως «η ανάμνηση του Νονού μου φέρνει τεράστια στεναχώρια. Αυτή η ταινία πήρε 60 μέρες και ήταν μίζερα. Για να μην αναφερθώ στους μήνες μετά, διαφωνώντας για το τελικό cut. Οπότε η αντίδρασή μου είναι συνήθως πανικός και ναυτία, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με το πώς την εμπειρία του κοινού.»

14. Παρά την όποια του γνώμη για το βιβλίο του Πούζο, ο Κόπολα βάζει το όνομα του συγγραφέα πάνω από τον τίτλο: Mario Puzo’s The Grandfather. Αυτό είναι κάτι που ο σκηνοθέτης κάνει ξανά στη συνέχεια της καριέρας του, με τίτλους όπως John Grisham’s The Rainmaker ή Bram Stoker’s Dracula. «Ο τίτλος δεν λέει Francis Ford Coppola’s The Godfather επειδή ο Πούζο το δημιούργησε. Ο συγγραφέας σηκώνει τα πολλά βάρη».

15.

16. Ο Κόπολα κι ο Πούζο δούλεψαν παράλληλα στο σενάριο, από διαφορετικές πόλεις. Για τη δική του εκδοχή, ο Κόπολα έσκισε σελίδες από το βιβλίο και τις κόλλησε σε ένα αυτοσχέδιο σημειωματάριο, γράφοντας σημειώσεις σε κάθε μία από τις σκηνές– για το ποια είναι τα μοτίβα της κάθε σκηνής, πώς μπορεί να έρθει πιο κοντά στην ιταλική κουλτούρα και το αν πρέπει τελικά να συμπεριληφθεί στο τελικό σενάριο.

17. Ένα αυθεντικό αντίτυπο του ορίτζιναλ σεναρίου της ταινίας, το οποίο ο παραγωγός Μπομπ Έβανς έδωσε στον τραγουδιστή Αλ Μαρτίνο, που στον Νονό έπαιξε τον ρόλο του Τζόνι Φοντέιν. Τώρα το κειμήλιο αυτό βρίσκεται στην κατοχή της κόρης του Μαρτίνο, Άλισον.

18. Η Paramount ήθελε έναν διάσημο ηθοποιό για τον ρόλο του Μάικλ, όπως τον Γουώρεν Μπίτι ή τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Ο Κόπολα ήθελε εξαρχής τον άγνωστο τότε Πατσίνο, τον οποίο είχε δει σε θεατρική παράσταση το 1969 και μπορούσε να τον φανταστεί «να κόβει βόλτες στην σισιλιάνικη εξοχή». Το στούντιο διαφωνούσε– ο Πατσίνο ήταν «πολύ κοντός».

«Όταν διάβασα το βιβλίο, δε σταματούσα να τον φαντάζομαι», λέει ο Κόπολα. «Δεν είχα καν δεύτερη επιλογή. Για μένα ήταν πάντα ο Αλ Πατσίνο».

19. Ο Αλ Πατσίνο θυμάται το τηλεφώνημα στο οποίο ο Κόπολα του πρότεινε τον ρόλο. «Πρώτα μου λέει πως θα σκηνοθετήσει τον Νονό. Σκέφτηκα, εντάξει, μπορεί να έχει πάθει μια κρίση ή κάτι τέτοιο. Πώς του έδωσαν τον Νονό; Ήταν ήδη μεγάλη υπόθεση, ήταν μεγάλη επιτυχία το βιβλίο. Όταν είσαι ηθοποιός, δεν κοιτάς καν τέτοια πράγματα, δεν υφίστανται για σένα όταν είσαι σε ένα σημείο της ζωής σου που δεν θα γίνεις ακόμα δεκτός σε τέτοιες μεγάλες ταινίες».

«Και μου λέει, όχι μόνο πως θα το σκηνοθετήσει [βάζει τα γέλια] αλλά πως θέλει εμένα να το κάνω. Συγγνώμη, δεν ήθελα να γελάσω εδώ, απλά έμοιαζε τόσο εξωφρενικό. Κάθομαι εδώ και μιλάω σε κάποιον που νομίζω πως έχει φλιπάρει τελείως. Και λέω ΟΚ, ας πάω με τα νερά του. Μου λέει ότι θέλει να κάνω τον Μάικλ. Λέω ΟΚ, ας παίξω. Λέω ναι, Φράνσις, ωραία. Ξέρεις πώς σου μιλάνε όταν τα έχεις χαμένα; Που λένε “Ναι! Φυσικά! Ναι, ναι!” Αλλά δεν τα είχε χαμένα, ήταν η αλήθεια».

20.

21. Αυτά είναι μερικά από τα test screens του Πατσίνο για τον ρόλο του Μάικλ, καθώς γίνεται όλο και πιο εμφανές ότι ο Πατσίνο νιώθει άβολα με όλο αυτό που συμβαίνει.

«Σπουδαίοι ηθοποιοί έκαναν οντισιόν για αυτό το πράγμα. Αλλά εδώ είναι το μυστικό», λέει ο Πατσίνο. «Για κάποιον λόγο, ο Κόπολα με ήθελε κι εγώ το ήξερα. Μπορούσες να το νιώσεις. Και δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτό, όταν ένας σκηνοθέτης σε θέλει. Είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να έχει ένας ηθοποιός».

22. Δεν είχε μόνο ο Κόπολα προβλήματα με την Paramount σχετικά με τους ηθοποιούς της επιλογής του. Ο Πούζο είχε στείλει γράμμα στον Μπράντο γράφοντας πως ήταν «ο μόνος ηθοποιός που μπορούσε να παίξει τον Νονό». Οι άνθρωποι του στούντιο δεν τον ήθελαν επειδή οι πιο πρόσφατες ταινίες του δεν είχαν κινηθεί καλά εμπορικά– ονόματα που ελήφθησαν υπόψη ήταν ο Έρνεστ Μπόργκναϊν, ο Τζορτζ Σ. Σκοτ, ο Άντονι Κουίν κι ο Όρσον Γουέλς.

23.

24. «Ο θρίαμβος του Μπράντο κι αυτό που συναρπάζει σε αυτόν έχει λιγότερο να κάνει με έναν ηθοποιό που αναλαμβάνει ρόλους, όσο με έναν γαλαξία αστεριών από μύθους. Που θα πει πως δεν χάνει τον εαυτό του μες στο ρόλο, όσο ότι εξυψώνει τον ρόλο στο δικό του επίπεδο ως σταρ προσωπικότητα». Ο Άντριου Σάρρις γράφοντας για το Village Voice κατά την κυκλοφορία της ταινίας προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τον ήδη αναπτυσσόμενο μύθο του Μάρλον Μπράντο ως Βίτο Κορλεόνε.

25. Η αγαπημένη σκηνή του Κόπολα είναι εκείνη του Βίτο στον κήπο με τον εγγονό του, μιας και ο ειρηνικός θάνατος του Βίτο είναι εν μέρει δημιουργία του ίδιου του Μάρλον Μπράντο. Το στούντιο δεν ήθελε να γυριστεί καθόλου αυτή η σκηνή και είχε μάλιστα κοπεί από το σενάριο. «Η Paramount σκέφτηκε πως αν κόψουμε στο νεκροταφείο, ο θεατής θα καταλάβει πως πέθανε». Αλλά αυτό δεν ήταν φυσικά αρκετό για τον σκηνοθέτη. «Έκλεψα αυτή τη σκηνή πηγαίνοντας λίγο νωρίτερα εκεί για τον γάμο και έχοντας τις τομάτες στο ίδιο μέρος».

Τότε ο Μπράντο του είπε, «άσε με να κάνω αυτό το κόλπο που κάνω στα παιδιά μου», κι έκανε το τρικ με το πορτοκάλι. Όταν ο Κόπολα το είδε μπροστά του, ήξερε κατευθείαν πως έτσι ήθελε να πεθάνει επί σκηνής ο ήρωας του Μπράντο. «Ήταν δική του ιδέα και με έσωσε».

26. Μια μέθοδος του Κόπολα για να αναπτυχθεί καλύτερα η χημεία των μελών του καστ ήταν τα μεγάλα δείπνα όπου οι ηθοποιοί έρχονταν ως οι χαρακτήρες τους. «Μετά τα δείπνα κατάλαβα πως οι αυτοσχεδιασμοί με φαγητά έχουν μια επίδραση που αντέχει στο χρόνο».

27. «Look how they massacred my boy!»

28. Η ατάκα «leave the gun, take the cannoli» προέκυψε αυτοσχεδιαστικά από τον ηθοποιό Ρίτσαρντ Καστεγιάνο, που παίζει τον Κλεμέντσα. Γραμμένο ήταν απλώς το «άσε το όπλο», όμως ο Καστεγιάνο ήταν τόσο βυθισμένος σε αυτό τον κόσμο που σκέφτηκε κάτι που η γυναίκα του χαρακτήρα του, του είχε ζητήσει πριν φύγει από το σπίτι, και το προσέθεσε ενστικτωδώς στην ατάκα του.

29. Ο Κόπολα κι ο διευθυντής φωτογραφίας Γκόρντον Γουίλις χρησιμοποίησαν μια μέθοδο κινηματογράφησης που είχε ως αποτέλεσμα η ταινία να μοιάζει με πίνακα. Ο Γουίλις χρησιμοποίησε σκιές ως αποτύπωση των ψυχολογικών μεταπτώσεων των ηρώων, με το φως και το σκοτάδι να εναλλάσσονται διαρκώς ως κυρίαρχα μοτίβα καθόλη τη διάρκεια του φιλμ.

30.

31. «Ο Τζον μου έμαθε περισσότερα πράγματα για την ηθοποιία από οποιονδήποτε άλλον», λέει ο Αλ Πατσίνο για τον Τζον Καζάλ. Οι δυο τους ήταν φίλοι από τις αρχές των ‘60s και συμπρωταγωνίστησαν στο θέατρο το ‘67. Όταν ο Κόπολα έκανε το κάστινγκ για τον Νονό, προέτρεψε τον φίλο του να δοκιμάσει τις δυνάμεις του. Ο Καζάλ όχι μόνο πήρε το ρόλο, αλλά ως Φρέντο Κορλεόνε έγινε κομμάτι κινηματογραφικής ιστορίας, στην πιο σπαρακτική σκηνή της ταινίας.

Ήταν η αρχή μιας τραγικά σύντομης αλλά συγκλονιστικά σπουδαίας καριέρας. Με τον Καζάλ να προλαβαίνει να πρωταγωνιστήσει σε πέντε μόλις ταινίες πριν φύγει από τη ζωή– όλες τους, προτεινόμενες για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

32. Ένα ψεύτικο κεφάλι αλόγου χρησιμοποιήθηκε στις πρόβες, όμως στο αληθινό γύρισμα ο Κόπολα το άλλαξε με αληθινό. Το συνεργείο εντόπισε ένα άλογο που επρόκειτο να πάει στο σφαγείο και ο καλλιτεχνικός διευθυντής τους διεμήνυσε πως «όταν αυτό σφαχτεί, στείλτε μας το κεφάλι». Οι φωνές του ηθοποιού Τζον Μάρλεϊ είναι «απολύτως αληθινές».

33. Σε ένα από το πιο γνωστά transitions της ταινίας, το μουστάκι του Βίτο δίνει τη θέση του σε ένα δέντρο.

34. Η πρεμιέρα του Νονού έγινε στο Loews’s State Theatre της Νέας Υόρκης την Τρίτη 14 Μαρτίου του 1972. Η κυκλοφορία στις αίθουσες ακολούθησε, 10 μέρες μετά.

35. Τζέιμς Κάαν και Αλ Πατσίνο στην πρεμιέρα:

36. Η εμβληματική κριτικός Πολίν Κέιλ γράφοντας στον New Yorker εστίασε στην «trashy» προέλευση του κειμένου. «Ο Κόπολα, ένας νεαρός σκηνοθέτης που δεν έχει γυρίσει ποτέ κάποια μεγάλη επιτυχία, μπορεί να έκανε την ταινία για τα λεφτά όπως διατείνεται, αλλά αυτή η ταινία γυρίστηκε με απόγειο πνευματικής αντίληψης. Έχει διασώσει την ενέργεια του κειμένου του Πούζο και έχει συνεισφέρει αφηγηματική αξιοπρέπεια».

«Στον Νονό βλέπουμε τον οργανωμένο έγκλημα ως μια τερατώδη συμβολική επέκταση της ελεύθερης αγοράς και των κυβερνητικών πολιτικών, μια επέκταση των χειρότερων πραγμάτων της Αμερικής– την φεουδαρχική της ασπλαχνιά. Το οργανωμένο έγκλημα δεν είναι απόρριψη του αμερικανισμού, είναι αυτό που φοβόμαστε πως είναι. Είναι ο εφιάλτης μας για το αμερικάνικο σύστημα».

«Ο Νονός είναι λαϊκό μελόδραμα, αλλά εκφράζει έναν νέο τραγικό ρεαλισμό».

37.

«Πίστευα πως θα ήταν μια ιδιαίτερη αποτυχία. Όταν κάνεις μια ταινία πηγαίνοντας αντίθετα με την τάση των όσων συμβαίνουν εκείνη τη στιγμή, αυτές οι ταινίες είναι δύσκολες. Δεν κάνεις αυτό που όλοι περιμένουν να κάνεις ή που θέλουν να κάνεις».

38. Ο Αλ Πατσίνο δεν παρέστη στα 45α Όσκαρ, όπου η ταινία ήταν υποψήφια για 10 Όσκαρ, ανάμεσα στα οποία και για την ερμηνεία του ίδιου. Τότε πολλοί σύγχρονοί του αντιδρούσαν στον θεσμό, όπως ο Μάρλον Μπράντο κι ο Τζορτζ Σ. Σκοτ που δεν πήγαν να παραλάβουν τα βραβεία τους. «Επαναστατούσαν απέναντι στο όλο χολιγουντιανό πράγμα. Όλο αυτό βρισκόταν στον αέρα».

Τυπικά, δεν πήγε επειδή είχε παράσταση στο θέατρο, όμως παραδέχεται πως «αυτό ήταν απλώς μια δικαιολογία. Απλά φοβόμουν να πάω. Ήμουν πολύ νέος, νεότερος από τα χρόνια μου. Και είχε να κάνει και με ναρκωτικά και τέτοια πράγματα, με τα οποία ήμουν μπλεγμένος τότε. Απλά δεν είχα συναίσθηση των πραγμάτων.»

39. Ας ρίξουμε άλλη ματιά στο twitter του Τζέιμς Κάαν.

40. Ο μαφιόζος Χένρι Χιλ ήταν μεγάλος φαν του Νονού. Θυμάται να μπαίνει σε ένα αμάξι με τρεις ακόμα γκάνγκστερ ώστε να προλάβουν μια από τις πρώτες προβολές. Ένιωσε ενδυναμωμένος από την ταινία καθώς «ήταν για εμάς», σε μια εποχή που η κυρίαρχη εικόνα των γκάνγκστερ στο σινεμά είχε τη μορφή ηθοποιών για τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ ή τον Τζέιμς Κάγκνεϊ.

Ο Χιλ αργότερα θα γινόταν το αφηγηματικό κέντρο του βιβλίου Wiseguy του Νίκολας Πιλέγκι, το οποίο θα αποτελούσε την έμπνευση για τα Καλά Παιδιά του Μάρτιν Σκορσέζε.

41. Χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, ο Κόπολα κι η Νταϊάν Λέιν σε ένα πάρτυ της Λάιζα Μινέλι:

42. Η ιστορία της δημιουργίας του Νονού έρχεται σε μορφή τηλεοπτικής μίνι σειράς στα τέλη του επόμενου μήνα, με τίτλο The Offer– βασισμένη όμως στην οπτική του παραγωγού Άλμπερτ Ράντι. Ο Κόπολα, που δεν έχει καμία εμπλοκή με το πρότζεκτ, λέει πως «η οπτική, υποθέτω, του παραγωγού δεν αντανακλά τι συνέβη στα αλήθεια, κατά τη γνώμη μου».

43. Το καστ του Νονού θα επανενωθεί στη διάρκεια της φετινής οσκαρικής τελετής.

44. Ο Νονός κόστισε 6 με 7 εκατομμύρια δολάρια και γύρισε πίσω εισπράξεις άνω των 250 εκατομμυρίων, ήταν η #1 εμπορική επιτυχία της χρονιάς ενώ τιμήθηκε με τρία Όσκαρ. Σήμερα θεωρείται μια από τις πιο σημαδιακές ταινίες στην πορεία του παγκόσμιου σινεμά. Ακολουθήθηκε από ένα —ακόμα καλύτερο;— σίκουελ που τιμήθηκε με 6 Όσκαρ και, μαζί οι δύο ταινίες, αποτελούν μια αληθινή θεμέλια λίθο για αυτό που θα γινόταν (ή που πάντα πια θα ήθελε να είναι) το αμερικάνικο σινεμά τον ακόλουθο μισό αιώνα.

45. Ο Κόπολα παραλαμβάνει (ένα από τα) Όσκαρ:

46. Ανάμεσα στους δύο Νονούς, ο Κόπολα γύρισε το αξεπέραστο Conversation με το οποίο κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Αμέσως μετά τους δύο Νονούς γύρισε το Αποκάλυψη Τώρα!, με το οποίο κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες.

47. Φράνσις Φορντ και Σοφία Κόπολα, Κάννες, 1979:

48. Πριν λίγες μέρες ο Κόπολα απέκτησε επιτέλους το αστέρι του στη Λεωφόρο της Δόξας. Για πολλούς η φυσικά απορία είναι, Μα δεν είχε ήδη; «Ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα αυτό είναι ότι όποτε ανοίγει μια ταινία, το στούντιο που την έχει χρηματοδοτήσει πληρώνει για να μπει το όνομά σου στον δρόμο. Αλλά από τη στιγμή που έχω χρηματοδοτήσει και διανείμει τις ταινίες μου, δεν είχα ποτέ την τύχη να αναλάβει ένα στούντιο τις διαδικασίες».

Μιλώντας ευρύτερα για αυτό τον ανεξάρτητο δρόμο που έχει πάρει τις τελευταίες δεκαετίες (με αποκορύφωμα το επερχόμενο όνειρό της ζωής του, Megalopolis, που θα γυριστεί επιτέλους τη νέα σεζόν), ο Κόπολα λέει πως «δεν άφησα εγώ το σινεμά, το σινεμά πήρε τη δική του κατεύθυνση». Ή αλλιώς, «τα μεγάλα χολιγουντιανά στούντιο που παρήγαγαν τόσες σπουδαίες ταινίες μαζί με σπουδαία διασκέδαση, έχουν τώρα αγοραστεί από εταιρείες τηλεπικοινωνιών».

49.

50. «Υπάρχουν κάποιες ταινίες μου που τις αλλάζω [μετά από χρόνια] και κάποιες που δεν τις αγγίζω. Στον Νονό θα έλεγα πως δεν υπάρχει καμία αλλαγή που θα ήθελα να κάνω».