ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΟΙ “ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ” ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Το υφιστάμενο κυβερνητικό σχήμα διαθέτει δεκάδες υπουργούς και υφυπουργούς. Πολιτικά στελέχη που καλύπτουν την «βεντάλια» από την ακροδεξιά έως το εκσυγχρονιστικό κέντρο. Ενώ κοντεύουμε προς το να κλείσει ο δεύτερος χρόνος της διακυβέρνησης της χώρας από την Νέα Δημοκρατία το κυβερνών κόμμα φαίνεται πώς έχει αναδείξει την … «αγία τριάδα του». Σε αυτήν περιλαμβάνονται ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, η Νίκη Κεραμέως και ο Κωστής Χατζηδάκης. Ένα πολιτικό «άγημα» που έχει αναλάβει την υλοποίηση της καρδιάς του κυβερνητικού έργου και τις πιο αιχμηρές πλευρές του. Αποτέλεσμα; Να βρίσκεται μονίμως σε αναντιστοιχία με το κοινωνικό αίσθημα και παγίως «απέναντι» στον προοδευτικό χώρο. Πρόκειται για μια άτυπη «τρόϊκα»μέλων του υπουργικού συμβουλίου που έχει αναλάβει να επιβεβαιώνει συνεχώς κι εμφατικά την κριτική της αντιπολίτευσης και ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ,. Αυτή που μιλά για μία νεοφιλελεύθερη-συντηρητική πολιτική πορεία της χώρας.

Ο υπουργός – διάψευση

Όταν το καλοκαίρι του 2019 δόθηκε ο θώκος του υπουργού Προστασίας του Πολίτη στον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη «πόνταρε» στην δημιουργία μίας αίσθησης κοινωνικής ευταξίας. Τέτοια που θα ικανοποιούσε τον «φιλήσυχο πολίτη» (όπως τον αντιλαμβάνεται η ηγεσία της Ν.Δ) αλλά και το ετερόκλητο πολιτικό της ακροατήριο: Είτε επρόκειτο για αυτό της λαϊκής δεξιάς που «φλερτάρει» με τις σειρήνες των μικρότερων σχηματισμών που βρίσκονται στα δεξιά της Ν.Δ, είτε για το φιλελεύθερο κέντρο από όπου και κατάγεται πολιτικά ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.

Περίπου στην μέση της θητείας της παρούσας κυβέρνησης κανένας από τους στόχους αυτούς δεν φαίνεται να έχει επιτευχθεί. Το αποτύπωμα της υπουργίας Χρυσοχοϊδη δεν έχει συνδεθεί στα μάτια της κοινής γνώμης με οποιαδήποτε αίσθηση ασφάλειας. Όσο κι αν ο ίδιος ο υπουργός επιμένει να λέει ότι οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων χειροκροτούν την αστυνομία από τα μπαλκόνια. Αντιθέτως σε μία σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης έχει πλέον καταγραφεί ως ένας πολέμιος των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Σε αυτό προφανώς συνέτειναν τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης τον περασμένο Μάρτιο. Η εικόνα πάνοπλων αστυνομικών της ομάδας «Δράση» να εισβάλλουν σε μια πλατεία όπου κυκλοφορούσαν καρότσια με μωρά και να ασκούν μέρα-μεσημέρι σκληρή βία «έγραψε» στον «σκληρό δίσκο» της κοινής γνώμης. Οι εντάσεις που υπήρξαν τις επόμενες μέρες πιστώθηκαν στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Σαφείς αποδείξεις οι δηλώσεις Μητσοτάκη για το ζήτημα αυτό στην Βουλή που εξαναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι υπήρξε υπέρμετρη χρήση βίας αλλά και η απόσυρση της ομάδας «Δράση» από το σχέδιο εφαρμογής των μέτρων για τον κορονοϊό.

Στα πολιτικά «επιτεύγματα» του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη περιλαμβάνεται και το περίφημο νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Η απόπειρα εφαρμογής του στην επέτειο του Πολυτεχνείου συσπείρωσε τα κόμματα της αριστεράς οδηγώντας σε ένα κοινό ανακοινωθέν που συνυπέγραψαν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και το Μέρα 25. Μία συνθήκη που ήταν μάλλον αδιανόητη πριν την έλευση αυτού του νομοσχεδίου. Από την κυβέρνηση εκτιμήθηκε ιδιαίτερα ότι ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κατέγραψε στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο τη σύμφωνη γνώμη του ΚΙΝ.ΑΛ. Αυτό όμως φαίνεται να έχει λειτουργήσει τελικά ανάποδα αφού προκάλεσε κρίση στο κόμμα της Φώφης Γεννηματά με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Χάρη Καστανίδη να εκφράζουν την διαφωνία τους, γεγονός που δυσκολεύει έκτοτε ανάλογες κινήσεις του κόμματος σε άλλα νομοσχέδια.

Σε όλα αυτά δεν μπορεί κανείς να προσθέσει και σειρά γεγονότων που βαρύνουν την θητεία του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη με ένα αντιδημοκρατικό στίγμα: Όπως η παρέμβαση για τον ανήλικο στην ταινία Joker, οι αγριότητες αστυνομικών δυνάμεων στα Εξάρχεια και άλλα ανάλογα περιστατικά.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης ενεπλάκη αντικειμενικά και σε μία ακόμη πρωτοβουλία η οποία αναμένεται να αποδειχθεί πολιτικό «μπούμερανγκ» για την Νέα Δημοκρατία. Τις περίφημες νομοθετικές διατάξεις για την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου νομοθετήματος στο οποίο ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη καλείται να συνεργαστεί με την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, φαίνεται πώς είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι με την φωτιά. Στην προκειμένη τις έντονες αντιδράσεις της φοιτητικής νεολαίας σε ένα τόσο αυταρχικό μέτρο. Κάτι που τεκμαίρεται από τους δισταγμούς της κυβέρνησης στο να γίνει πράξη ο νόμος.. Δεν ήταν καθόλου τυχαία δημοσιεύματα στον φίλιο στην Ν.Δ τύπο σύμφωνα με την οποία θα καθυστερήσει η εφαρμογή του, αν και ο πρωθυουργός Κυριάκος Μητοστάκης με παρέμβασή του σε συνεδρίαση του υπουργικού Συμβουλίου πριν μερικές εβδομάδες θέλησε να τα διαψεύσει.

Στο πεδίο της πάταξης της εγκληματικότητας τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα για τον υπουργό Δημόσιας Τάξης. Οι απανωτές μαφιόζικες εκτελέσεις του τελευταίου διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας του δημοσιογράφου Γιώργου Καραιβάζ, δεν συντείνουν προφανώς σε μια εικόνα περιορισμού της δράσης του οργανωμένου εκγλήματος. Ιδίως όταν έχουν συνοδευθεί από τη πρωτοφανή δήλωση του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη σύμφωνα με την οποία «κήρυξε πόλεμο» στο οργανωμένο έγκλημα, σαν να υπήρχε …έως τώρα ειρήνη ή τους ισχυρισμούς σύμφωνα με τους οποίους τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ συμμοριών δεν απειλούν τον πολίτη.

Νέα υπουργός- παλιές αντιλήψεις

Όταν αναρτηθούν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων και προκύψουν οι νέοι φοιτητές για την νέα πανεπιστημιακή χρονιά, το όνομα της Νίκης Κεραμέως κατά πάσα πιθανότητα θα προφέρεται με οργή από μαθητές και γονείς. Σε μία χρονιά που λόγω πανδημίας όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης υπολειτούργησαν θα εφαρμοστεί η διάταξη που προβλέπει την περίφημη «βάση» για την εισαγωγή στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Έτσι θα οδηγηθούμε σε μείωση των εισακτέων που υπολογίζεται σε δεκάδες χιλιάδες μαθητές.

Αυτό αναμένεται να είναι το «κερασάκι στην τούρτα» για τις «επιδόσεις» της υπουργού Εργασίας που μέσα στα τελευταία δύο χρόνια κατάφερε να ανήκει στα μέλη της κυβέρνησης με τους υψηλότερους δείκτες νομοθέτησης. Ταυτόχρονα όμως έχει συσπειρώσει εναντίον της το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, έχει προκαλέσει δεκάδες διαδηλώσεις και αντιδράσεις, κι έχει χρεωθεί την θεσμοθέτηση «αρτηριοσκληρωτικών» διατάξεων όπως η επαναφορά της «διαγωγής κοσμίας» στα απολυτήρια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Οι πολιτικές επιλογές της Νίκης Κεραμέως έχουν επαναφέρει στις μνήμες του προοδευτικού κόσμου τα σύμβολα την «παλιάς δεξιάς». Παρά το εκσυχρονιστικό προφίλ που είχε καλιεργήσει προεκλογικά και το –συγκριτικά- νεαρό της ηλικίας της αφού είναι μόλις 41ενος ετών.

Παράλληλα η υπουργός Παιδείας έχει δημιουργήσει σημαντικές «σκιές» στα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την οικονομική διαχείριση. Οι πρακτικές που ακολούθησε στις συμβάσεις με την εταιρία CISCO, που ανέλαβε την διαμόρφωση της πλατφόρμας της τηλε-εκπαιδευσης έχουν δημιουργήσει σαφέστατα αίσθηση διαπλοκής. Γεγονός που πιστοποιεί η σκληρότατη κριτική που έχει ασκήσει στο θέμα αυτό το σύνολο της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝ.ΑΛ, ΚΚΕ, Μέρα 25). Επίσης η επί μήνες άρνηση της Νίκης Κεραμέως να εμφανίσει στην Βουλή την αρχική σύμβαση με την εταιρία, με βάση την οποία – όπως έλεγε- προσφέρονταν δωρεάν οι υπηρεσίες της πλατφόρμας. Η εξέλιξη των πραγμάτων έδειξε ότι ουσιαστικά αποτέλεσε η κατάσταση αυτή «προθάλαμο» ώστε να υπογραφεί στην συνέχεια μόνιμη σύμβαση έναντι αδράς αμοιβής, ενώ τέθηκε σε αμφισβήτηση ο τρόπος της διαχείρισης των προσωπικών δεδομένων χιλιάδων μαθητών και εκπαιδευτικών.

Αξίζει εν συντομία να θυμίσουμε ότι η Νίκη Κεραμέως έχει εισηγηθεί στην Βουλή τρία νομοσχέδια: Ένα για την πρωτοβάθμια-δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ένα για την επαγγελματική κατάρτιση και ένα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όλες οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της στηρίχθηκαν από τους εκπροσώπους των ενώσεων της ιδιωτικής εκπαίδευσης ενώ καταδικάστηκαν από τους εκπροσώπους των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των φοιητών. Επίσης με τροπολογία της θέλησε να υποχρεώσει τα επαγγελματικά επιμελητήρια να δέχονται τους αποφοίτους των ιδιωτικών κολλεγίων ως ισότιμους με τους απόφοιτους των δημόσιων πανεπιστημίων. Καλιέργησε έτσι την εικόνα μιας πολιτικού που όχι μόνον έχει σαφείς προτιμήσεις στην ιδιωτική εκπαίδευση, αλλά ότι έχει πολιτικές εξαρτήσεις με τον χώρο αυτό.

«Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση»

Η περίπτωση του Κωστή Χατζηδάκη δεν χρήζει ιδιαιτέρων συστάσεων και εκτεταμένης αναφοράς. Ο υπουργός Εργασίας ήταν τις τελευταίες εβδομάδες το «πρόσωπο της επικαιρότητας» αφού εισηγήθηκε στην Βουλή το εργασιακό νομοσχέδιο. Ένα νομοθέτημα που συσπείρωσε το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης εναντίον της Νέας Δημοκρατίας. Το νομοθέτημα καταγγέλθηκε επειδή εισάγει την κατάργηση του 8ωρου μέσω της διευθέτησης του χρόνου εργασίας με ατομική σύμβαση, καθιέρωσε ουσιαστικά τις απλήρωτες υπερωρίες ενώ αύξησε τα όρια υπερωριακής εργασίας και περιόρισε ασφυκτικά το συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα στην απεργία.

Ένα από τα πολιτικά χαρακτηριστικά που φρόντισε να δώσει στον πολιτικό διάλογο ο Κωστής Χατζηδάκης ήταν οι συνεχείς επιθέσεις στην αντιπολίτευση για έλλειψη εκσυγχρονιστικού πνεύματος. Μια τακτική που κάθε άλλο παρά απολογητική ήταν για το εν λόγω νομοθέτημα, παρότι αυτό δημιούργησε σκεπτικισμό ακόμη κι ανάμεσα στους βουλευτές της Ν.Δ. Ένας τέτοιος νόμος που – αντικειμενικά- αλλάζει σε βάθος το εργατικό δίκαιο προς όφελος της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων δεν προβλήθηκε ως «αναγκαίο» μέτρο για την ελληνική άλλα ως «ώριμη» εξέλιξη των καιρών. Θέτοντας ταυτόχρονα όποιον διαφωνεί μαζί του στον ρόλο του «συντηρητικού». Με την επιλογή που έκανε ο υπουργός Εργασίας, διατήρησε τον σκληρό φιλελεύθερο προφίλ του, ταυτοχρόνως όμως «κέρδισε» μια θέση ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη τα οποία συγκεντρώνουν την έντονη δυσαρέσκεια των πολιτών από τον χώρο του κέντρου και προς τα αριστερά.

Να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κωστής Χατζηδάκης επέλεξε την κατά μέτωπο σύγκρουση με τον προοδευτικό χώρο. Έχει προηγηθεί το νομοσχέδιο για τις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις που εισηγήθηκε το 2020 ως υπουργός Περιβάλλοντος. Ένας νόμος που συγκέντρωσε τα πυρά όλων των περιβαλλοντικών οργανώσεων.

Αυτά που τους ενώνουν

Αν θελήσει κανείς να συνοψίσει τα πολιτικά χαρκατηριστικά τιης τριάδας που αποτελείται από τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη, τη Νίκης Κεραμέως και τον Κωστή Χατζηδάκη θα μπορούσε να εστιάσει στα εξής:

1. Πρόκειται για πραγματικούς «στρατιώτες» του αφηγήματος του Μεγάρου Μαξίμου. Καθόλου τυχαίο το ότι έχουν χρησθεί υπεύθυνοι για τον βασικό πυρήνα των νομοθετημάτων που έχουν την σφραγίδα της σημερινής ηγεσίας της Νέας Δημοκρατιας. Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τους τα νομοσχέδια ο Κυριάκος Μητσοτάκης φροντίζει να είναι στην Βουλή για να τα υποστηρίξει. Ταυτοχρόνως μάλιστα να αποθαρρύνει για τυχόν διαρροές από την «γαλάζια» κοινοβουλευτική ομάδα.
2. Στις τρείς αυτές περιπτώσεις πολιτικών καταγράφεται το εξής παράδοξο: Ομνύουν στον κοινωνικό εκσυγχρονισμό προωθώντας ταυτόχρονα πολιτικές αλλαγές κατευθείαν από το βαθύ παρελθόν. Η αστυνομική βία του Μ.Χρυσοχοϊδή κουμπώνει με την θεσμοθετημένη απεργοσπασία του Κ.Χατζηδάκη και τις σχολικές τακτικές του 1960 που νομοθετεί η Νίκη Κεραμέως.
3. Οι πολιτικές τους πρωτοβουλίες (κυρίως) αλλά και ο επιθετικός πολιτικός λόγος τους εγείρουν και συντηρούν κοινωνικές αντιδράσεις. Οι τρείς υπουργοί άλλωστε δεν κρύβουν την αποδοκιμασία τους συνολικά για την συλλογική δράση, είτε των συνδικάτων είτε των μαθητών – φοιτητών την οποία συκοφαντούν με οποαδήποτε ευκαιρία.
4. Τέλος η εν λόγω τριάδα φαίνεται να είναι ένας από τους βασικούς λόγους που το κυβερνητικό κόμμα έχει «κάψει» τις γέφυρες και τις σχέσεις του με την νεολαία. Ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που δεν είναι πλειοψηφικό. Είναι όμως ιδιαίτερα δυναμικό και συχνά έχει δώσει τον τόνο στις πολιτικές εξελίξεις.