ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΔΡΟΣΕΡΟ ΑΕΡΑΚΙ BOLERO “ΦΥΣΗΞΕ” ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Με τον καύσωνα Κλέωνα να στήνει θερμές παγίδες ανά την Ελλάδα και να κάνει επιβεβλημένη μία σύντομη βουτιά στην πανέμορφη παραλία της Καλαμάτας, το 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας σήκωσε αυλαία την Παρασκευή 14 Ιουλίου με την έννοια του σώματος να δηλώνει έντονα παρούσα.

Αυτό που κάθε χρόνο μού κάνει όλο και μεγαλύτερη εντύπωση στην Καλαμάτα είναι πως ολόκληρη σχεδόν η πόλη χορεύει. Το βλέπεις και το αισθάνεσαι κυρίως στην Κεντρική Πλατεία παρατηρώντας τον κόσμο και τη διάθεσή του. Ακόμη και από το απόγευμα της Παρασκευής, όταν οι χορευτές έκαναν πρόβες για τις παραστάσεις του Σαββάτου, ο κόσμος κοντοστεκόταν ή έριχνε κλεφτές ματιές από τα καφέ που κάθονταν προσπαθώντας να καταλάβουν πάνω σε ποιο έργο εξασκούνται.

Στο Μέγαρο Χορού ο κόσμος είχε μαζευτεί από νωρίς και μόνο χαμόγελα έβλεπες τριγύρω. Καλαματιανοί, πολλοί Αθηναίοι λάτρεις του χορού, αλλά και πολλοί χορευτές ήταν εκεί, στην πρεμιέρα. Παρούσα και η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, αλλά και ο υφυπουργός Πολιτισμού Χρίστος Δήμας. Στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια, δεν έλειψε ο σχολιασμός της περσινής επεισοδιακής πρεμιέρας των PEEPING TOM, όπου οι συντελεστές της παράστασης είχαν σηκώσει πανό που έγραφε «Οι βιαστές πρέπει να είναι στη φυλακή» εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά τους για τις εξελίξεις στην υπόθεση Λιγνάδη.

Πρεμιέρα με Κινεζικό άρωμα σε ασπρόμαυρο φόντο

Ο πιο αναγνωρισμένος διεθνώς χορογράφος της Κίνας, Tao Che (Τάο Γιε) συντόνισε 11 χορευτές σε 11 τμηματικές χορογραφίες στην πολυβραβευμένη παράσταση “11“, θέτοντας στους χορευτές έναν κανόνα περιορισμού και απελευθέρωσης: Η κίνηση του κάτω μέρους του σώματός τους ήταν αυστηρά χορογραφημένη, ενώ επάνω ο χορευτής μπορούσε να κινηθεί όπως επιθυμεί. Έτσι ο κάθε χορευτής ακολούθησε το δικό του ανεξάρτητο μονοπάτι και ολόκληρη η ομάδα έφερε πάνω της το φορτίο μίας εξωτικής ανατολίτικης αύρας.

Οι 11 χορευτές πάσχιζαν να κατακτήσουν την ελευθερία τους, ενώ είχαν έλθει αντιμέτωποι με νέους περιορισμούς. Και όλα αυτά μέσα από 11 σύντομα χορευτικά κομμάτια στα οποία ο μουσικός Xiao He πειραματίστηκε με διαφορετικά όργανα και δημιούργησε 11 ανεξάρτητα κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής σε διαφορετικά στιλ.

“Για μένα η έννοια του “αυτοσχεδιασμού” είναι ατελεύτητη και απροσδιόριστη. Ξεκινώντας από τον δυϊσμό, το σώμα χωρίζεται σε εσωτερικό και εξωτερικό. Το σώμα προσπαθεί να βρει μία ισορροπία μεταξύ της προσωπικότητας του ατόμου και του πλαισίου της ομάδας και να κατακτήσει μια βαθύτερη κατανόηση του τι συνιστά “μοναδικότητα” είπε ο Tao Che σε συνέντευξή του στο NEWS 24/7 και αυτά ακριβώς τα λόγια του πήραν σάρκα κι οστά πάνω στη σκηνή ανάμεσα στους ψυχρούς ασπρόμαυρους φωτισμούς.

Χορός εντός εκτός κι επί ταυτά

Την επόμενη μέρα, το Σάββατο 15 Ιουλίου, η θερμοκρασία δεν έλεγε να πέσει. Το μάρμαρο της Κεντρικής Πλατείας ανέδιδε μία σχεδόν αποπνικτική ζέστη. Παρόλα αυτά ο κόσμος απτόητος είχε αρχίσει να συρρέει από τις 20.00. Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού είναι γι αυτούς πλέον θεσμός και συνήθεια. Γι΄υατό και οι καρέκλες που είχαν στηθεί μπροστά στη σκηνή είχαν γεμίσει από νωρίς, το ίδιο και τα τριγύρω καφέ, τα οποία προσέφεραν ικανοποιητική θέα στη σκηνή.

Ένταση σωματική

Όταν το χορευτικό ντουέτο Δανάη και Διονύσιος κατέλαβε τη σκηνή, η ένταση των σωμάτων τους κατέκλυσε την πλατεία. Το “Fάrιsa” είναι η πρώτη χορογραφία που δημιούργησαν για δημόσιους χώρους. Πρόκειται για ένα έργο που παρακολουθεί την ανάγκη δύο χαρακτήρων, οι οποίοι παραμένουν συνεχώς σε εγγύτητα, για πραγματική σύνδεση και επαφή. Είναι εμπνευσμένο από την έννοια του προσκυνήματος ως προσομοίωσης για την πορεία της ζωής, για τη σχέση μας με τα ζώα και το φυσικό περιβάλλον. Πώς γίνεται να συμπέσουν δύο ξεχωριστές τροχιές και να συνταξιδέψουν, πώς ορίζονται οι σχέσεις αλληλεπίδρασης και αλληλοϋποστήριξης, πώς μπορεί να ανατραπεί η παγιωμένη ιεραρχία ζώου και ανθρώπου;

“Θέλουμε να έρθουμε πιο κοντά σε τόπους που δεν έχουν τις δομές να στεγάσουν χορό σε θέατρα και ο πιο άμεσος τρόπος είναι να φέρουμε τον σύγχρονο χορό στους δημόσιους χώρους αυτών των τόπων. Σκοπός μας είναι η τέχνη μας να είναι προσιτή σε ένα ευρύ κοινό, δίχως να χάνει τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά” είχαν δηλώσει στο NEWS 24/7. Και η επιθυμία τους αυτή έγινε πραγματικότητα.

Ένα bolero… υπνωτιστικά εκπληκτικό

Η συνέχεια ήταν συναρπαστική ή καλύτερα εκρηκτική. Ήταν η στιγμή που ο χρόνος πάγωσε για λίγο και τα μάτια όλων όσων ήμασταν εκεί, έμειναν κολλημένα για περίπου 20 λεπτά στη σκηνή. Πέντε νεαρές χορεύτριες με φανταχτερές φορεσιές πάνω σε πέντε ατομικά τραμπολίνο χόρεψαν με μοναδικό τρόπο το Bolero του Ravel σε χορογραφία του Αντώνη Φωνιαδάκη.

Στη χορογραφία αυτή, ο λιτός αλλά εμμονικά επαναλαμβανόμενος ρυθμός της μουσικής του Ravel ηλεκτροδοτούσε κυριολεκτικά και μεταφορικά τους χορευτές, σε μία σωματική αλλά και πνευματική μάχη αντοχής. Όσο διαρκούσε η παράσταση αυτή, νιώθαμε σαν να φυσούσε ένα δροσερό υπνωτιστικό αεράκι. Και για λίγο αφεθήκαμε και μεταφερθήκαμε σε ένα παράλληλο πιο ποπ και νεανικό σύμπαν.

Η γένεση χορών στο φυσικό τους περιβάλλον

Λίγο πριν τις παραστάσεις της Πλατείας είδαμε στο Black Box του Μεγάρου Χορού το σόλο “En son lieu” του δεξιοτέχνη break-dancer Nicolas Fayol. Η χορογραφία του Γάλλου χορογράφου Christian Rizzo αντίθετα με τον τίτλο της, που στα ελληνικά σημαίνει “Εντός του Χώρου”, υπερβαίνει το ζήτημα της τοποθεσίας και μάλιστα παραστάθηκε για πρώτη φορά σε εξωτερικούς χώρους, σε ανώμαλο έδαφος, με φυσικούς ήχους διερευνώντας την ποιότητα μιας χειρονομίας σε άμεση σχέση με τον χώρο στον οποίο πραγματοποιείται.

Εμείς μέσα στο μαύρο περιβάλλον ενός στούντιο είδαμε κάτι διαφορετικό. Ο Nicolas Fayol έχτισε με ποιητική αμεσότητα μία ονειρική σχέση ανάμεσα στο μέσα και το έξω, ανάμεσα στην εμπειρία και τη μνήμη, ορίζοντας τους όρους ενός διαλόγου που από την αρχή του διεξάγεται σε δίπολα. Η γένεση χορών στο φυσικό τους περιβάλλον. Δημιουργούμε αποτυπώματα στο σώμα και στη συνέχεια τα επεξεργαζόμαστε στο μαύρο κουτί.

Η αφήγηση προκύπτει αποσπασματικά από μια κάμψη στο σώμα. Μια εικόνα παίρνει σχήμα, διαιρείται και διασπάται μέσα σε μια αφαιρετική διαδικασία που εντείνει την αντίληψη και τις αισθήσεις. Αλλά ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσει κανείς: Να επιδοθεί στην περιπλάνηση για να αποκρούσει τη μοναξιά ή να απομακρυνθεί από τον εαυτό του και να παρασυρθεί. Ενα εξαίσιο σόλο που καταχειροκροτήθηκε.

Το 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

Mε τίτλο “(Επι)Στροφή στο Σώμα”, το 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας συνεχίζεται έως τις 23 Ιουλίου φιλοξενώντας φέτος χορογράφους, χορευτές και δασκάλους από 10 χώρες από τέσσερις ηπείρους, την Ασία, την Ευρώπη, την Αμερική και την Αφρική. Ο σύγχρονος χορός, από όλα τα πλάτη και μήκη της γης, αντιπροσωπεύεται μέσα από 17 συνολικά παραγωγές, 9 ομάδων από την Ελλάδα και 7 από το εξωτερικό.

Στο διάστημα που απομένει θα ανέβουν παραστάσεις από τον Anton Lachky, τους Out Innerspace Dance Theater & Film Society, τον Marco Da Silva Ferreira και τους Έλληνες Ηλία Χατζηωεργίου, Ιωάννα Παρασκευοπούλου και Βάσω Γιαννακοπούλου. Στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας θα βρεθούν επίσης, η Λαμπρινή Γκόλια, η Ειρήνη Αποστολάτου, η Μαριάννα Τζούδα, η Sita Ostheimer Company καθώς και το δίδυμο Eliana Stragapede και Borna Babic.