ΠΟΣΟ ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ Σ’ ΕΝΑΝ ΣΕΙΣΜΟ;

Επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, αλλά πάντα είναι χρήσιμο να κάνεις ό,τι μπορείς για να γλιτώνεις τα χειρότερα (πρόβλεψη λέγεται), σκεφτήκαμε πως θα είχε ένα ενδιαφέρον να μάθουμε

α) υπάρχει τρόπος να ελέγξουμε την αντισεισμική ικανότητα του κτιρίου μας;

β) μπορούμε να την επηρεάσουμε με πρωτοβουλίες που παίρνουμε;

γ) εφόσον διαπιστωθεί πως υπάρχει πρόβλημα, μπορούμε να το ‘φτιάξουμε’;

Με την ευκαιρία, στην επικοινωνία που είχα με πολιτικό μηχανικό που έχει 30 χρόνια εμπειρίας σε στατικές μελέτες (θα αναφέρεται ως Κ.Α., καθώς θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του)-, ρώτησα και κάποια άλλα πράγματα.

Όπως ποια κτίρια θεωρούνται ως τα πιο ευάλωτα στην Ελλάδα σε περίπτωση σεισμού και τι οφείλουμε να κάνουμε οι ιδιοκτήτες -ούτως ή άλλως- για να έχουμε κυριολεκτικά το κεφάλι μας ήσυχο.

“Παλαιότερα θυμάμαι υδραυλικούς να περνούν τις αποχετεύσεις μέσα από τις κολόνες, για αισθητικούς λόγους -να μη χαλάει την όψη. Ή ηλεκτρολόγους που τρυπούσαν τα δοκάρια για να περάσουν τα καλώδια.

Είναι πράγματα που δεν γίνονται εδώ και πολλά χρόνια”.

Αν ‘φτιάξω’ ένα εξτρά δωμάτιο επηρεάζω την στατικότητα του κτιρίου; “Όσο πιο πυκνή είναι μια τοιχοποιία, τόσο περισσότερο ‘ανακουφίζει’ το κτίριο. Δεν το επιβαρύνει”.

Αν ρίξω έναν τοίχο στο διαμέρισμα μου; “Έχω διαβάσει πως στην Τουρκία επειδή δεν βόλευε κολόνα (υποστύλωμα) αρχιτεκτονικά γιατί ήταν στη μέση του δωματίου ή του καταστήματος, την “έκοβαν”. Αυτές είναι εγκληματικές παρεμβάσεις. Στην Ελλάδα, ακόμα και αν δεν έχεις συμβουλευτεί μηχανικό, δεν θα βρεις και τεχνίτη που θα κόψει υποστυλώματα/δοκάρια/θεμέλια, μόλις καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Για να γίνει η όποια επέμβαση σε θεμέλιο, γίνεται μελέτη ώστε να προκύψει πώς και πού θα μεταφερθούν τα φορτία. Όλα γίνονται, αλλά όχι αυθαίρετα”.

Επιβεβαιώνω καθώς τα 10 άτομα που έχουν έλθει σπίτι μου για να με ενημερώσουν αν μπορώ να μειώσω το μήκος του πιο άχρηστου διακοσμητικού τοίχου, στην ιστορία των κατασκευών, τσέκαραν αν πρόκειται για κολόνα. Δηλαδή, βασικό στοιχείο του σκελετού του κτιρίου.

Ο αντισεισμικός κανονισμός της Ελλάδας είναι από τους καλύτερους παγκοσμίως

Οι πολιτικοί μηχανικοί που αναλαμβάνουν τις στατικές μελέτες, παίρνουν την πλήρη ευθύνη όχι μόνο των περιουσιών, αλλά και των ζωών των ανθρώπων που αγοράζουν σπίτια, διαμερίσματα ή όποιους άλλους χώρους σε οικοδομές.

“Η στατική μελέτη είναι η μελέτη για τον οργανισμό του κτιρίου που φέρει τα φορτία. Με λίγα λόγια τον σκελετό.

Είναι η ραχοκοκαλιά, η ουσία κάθε κτιρίου. Άσχετα από το αν θα είναι ωραίο ή άσχημο, σημασία έχει να είναι ασφαλές, σύμφωνα με τους κανονισμούς που υπάρχουν στη χώρα. Ο σκελετός μπορεί να είναι από σίδερο ή μεταλλικός ή από οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετό) ή από φέρουσα τοιχοποιία για χαμηλά κτίρια -κάτι που προβλέπεται στον Ευρωκώδικα.

Γενικά όπως συχνότερα βλέπουμε στις Σκανδιναβικές χώρες και στις ΗΠΑ, υπάρχουν ξύλινες κατασκευές που είναι αντισεισμικές. Δεν μπορεί όμως, ένα δεκαόροφο κτίριο να είναι ξύλινο.

Στην Ελλάδα, όταν οι μηχανικοί μελετούμε ένα κτίριο, επειδή έχουμε μεγάλη βιομηχανία σκυροδέματος και πολύ καλής ποιότητας τσιμέντα, έχουμε πολλά κτίρια από οπλισμένο σκυρόδεμα. Ο χάλυβας δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα φθηνός.

Επίσης, δεν είναι ευρεία η χρήση μεταλλικών κατασκευών -τις χρησιμοποιούμε περισσότερο για επαγγελματικά κτίρια κλπ. Έχει διαπιστωθεί πως έχουν καλύτερη συμπεριφορά στις μετακινήσεις, ιδιαίτερα στα ψηλά κτίρια”.

Ήλθε η ώρα για την πρώτη ‘παρένθεση’.

Ο Ελληνικός Αντισεισμικός Κανονισμός (ΕΑΚ) ανήκει στους καλύτερους της Ευρώπης και του κόσμου -δεν το λέω εγώ, το λένε πολιτικοί μηχανικοί. Έχει ως προτεραιότητα την ανέγερση όσο πιο ανθεκτικών κατασκευών γίνεται, με στόχο να αποτραπεί η απώλεια της ανθρώπινης ζωής.

Στην Ιαπωνία (όπου δημιουργήθηκε η πρώτη σεισμολογική επιστημονική κοινότητα του πλανήτη και μέχρι σήμερα έχει ηγετικό ρόλο) των πολλών περισσότερων και πιο ισχυρών σεισμών, το ζητούμενο του πιο πρόσφατου κανονισμού είναι και η διατήρηση των κτιρίων -ώστε να αποφευχθούν οικονομικές απώλειες.

“Η θέσπιση ενός κατώτερου επιπέδου ασφαλείας που πρέπει να πληρούν οι κατασκευές είναι το βασικό μέτρο αντισεισμικής προστασίας” λέει ο Κ.Α. “βασική παράμετρος είναι να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες κάθε εποχής, βάσει και των εξελίξεων στη μελέτη των γεωλογικών και σεισμολογικών φαινομένων και με τους σύγχρονους αντισεισμικούς κανονισμούς που ενσωματώνουν τη νεότερη γνώση”.

Ο πρώτος κανονισμός άρχισε να ισχύει το 1959.

“Προέβλεπε στο στήσιμο του κτιρίου όχι μόνο τα στατικά φορτία (κινητά και μόνιμα), αλλά άρχισαν και λαμβάνονταν υπ’ όψιν οι καταπονήσεις μιας σεισμικής δόνησης στο κτίριο”.

Είχαν προηγηθεί ο σεισμός των 6.3 Ρίχτερ του 1928 σε Κόρινθο και Λουτράκι που είχε νεκρούς, τραυματίες και καταρρεύσεις κτιρίων και αυτός των 6.3 Ρίχτερ στη Λάρισα το 1932, με νεκρούς και καταρρεύσεις.

“Έτσι κρίθηκε αναγκαίο από τους νομοθέτες να ενσωματωθεί στον κανονισμό η αντισεισμική θωράκιση και προέκυψαν οι πρώτες διατάξεις. Έκτοτε γίνονται προσθέσεις και βελτιώσεις έπειτα από μεγάλους σεισμούς”.

Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι συσκεφτήκαν εκ νέου έπειτα από το σεισμό της Θεσσαλονίκης (1978, 6.5 Ρίχτερ) και της Αθήνας, το 1981 (6.7 Ρίχτερ) και έτσι το 1984 συντάχθηκε νέος και προστέθηκαν άρθρα που εφαρμόστηκαν από το 1985.

Δέκα χρόνια μετά (1995) τέθηκε σε εφαρμογή ο Νέος Ελληνικός Αντισεισμικός Κανονισμός (ΝΕΑΚ). Ενσωμάτωσε τις νέες υπολογιστικές δυνατότητες και ήταν ο πληρέστερος όλων. Έκτοτε προέκυψε αλματώδης βελτίωση στην ποιότητα και την αντισεισμική ‘δύναμη’ των οικοδομών.

“Αυτό επιβεβαιώθηκε το 1999, με τα 5.9 Ρίχτερ στην Πάρνηθα, όταν οι περισσότερες καταρρεύσεις του ‘99 αφορούσαν παλαιότερα κτίρια (είχαν δομηθεί πριν τον Νέο Ελληνικό Αντισεισμικό Κανονισμό) ή νέα στα οποία δεν είχαν τηρηθεί οι διατάξεις.

Εν τούτοις, έγιναν νέες προσθήκες το 2000, οι οποίες είχαν να κάνουν με σχεδιαστικές και υπολογιστικές αδυναμίες που εξέθεσε το ρήγμα στην Πάρνηθα.

Από το 2001 ακολουθούμε τον Ελληνικό Αντισεισμικό Κανονισμό, που το 2003 και το 2010 απέκτησε τροποποιήσεις, στο πλαίσιο της εναρμόνισης με τους ευρωπαϊκούς οικοδομικούς κώδικες, γνωστούς ως Eurocodes“.

Συνολικά, από τον πρώτο ΕΑΚ έως τον τωρινό έχουν γίνει περισσότερες από τροποποιήσεις, συμπληρώσεις και διευκρινίσεις.

“Ό,τι έγινε μετά το ‘59, όταν δεν είχαμε μεγάλες πόλεις και ψηλά κτίρια, ήταν αναβαθμίσεις. Μετά, με την αστυφιλία, συντάχτηκαν νέοι στην ουσία Κανονισμοί που κρίθηκαν αναγκαίοι, έπειτα και από τις μελέτες πάνω στις καταπονήσεις εξαιτίας των σεισμών και της συμπεριφοράς των κτιρίων ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Ο εκσυγχρονισμός ενσωματώθηκε και συνεχίζει να ενσωματώνεται στον ΕΑΚ, μέσω συζητήσεων με μηχανικούς και με την επιπλέον επιστημονική γνώση που προσφέρει η μελέτη των σεισμών, στην οποία μεγάλη είναι η συνεισφορά των νέων υπολογιστικών μοντέλων”.

Ο εκσυγχρονισμός ενσωματώθηκε και συνεχίζει να ενσωματώνεται στον ΕΑΚ, μέσω συζητήσεων με μηχανικούς και επιπλέον επιστημονική γνώση που προσφέρει η μελέτη των σεισμών, συν τα νέα υπολογιστικά μοντέλα”.

Εσύ σε ποια ζώνη σεισμικής επικινδυνότητας είσαι;

Στο ΕΑΚ υπάρχουν από τις ελάχιστες διαστάσεις για τα υποστυλώματα, τις δοκούς και τις πλάκες, κανονισμοί για τη θεμελίωση ανάλογα με την ποιότητα του εδάφους και αντίστοιχες παραδοχές και απαιτήσεις για τα στατικά μοντέλα των Ευρωκώδικων και του Ελληνικού Κανονισμού.

“Είναι ένας σύγχρονος κανονισμός και μετά το 1992 και τις προσθήκες και τις τροποποιήσεις που έχουν γίνει, είναι ένας από τους καλύτερους που υπάρχουν στον κόσμο. Όπως μου είχε πει συνάδελφος από το εξωτερικό, υπάρχουν χώρες στις οποίες μελέτη που ‘χει γίνει βάσει του ΕΑΚ, γίνεται αποδεκτή“.

Ένα από τα βασικά στοιχεία του Κανονισμού είναι ο σεισμικός συντελεστής της κάθε περιοχής. Το 2003 οι 4 Ζώνες Σεισμικής Επικινδυνότητας, έγιναν 3. Μπορείς να δεις στη δημοσίευση της απόφασης, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σε ποια ζώνη είσαι.

“Αυτό που υπάρχει στους κανονισμούς, είναι ένας σεισμικός συντελεστής που λύνεται το κτίριο. ‘Βγαίνει’ με βάση την επιτάχυνση της βαρύτητας. Δηλαδή, η κατηγορία 1 είναι 0.16 g με το g να είναι η επιτάχυνση της βαρύτητας, η 2 έχει 0.24 και η 3 έχει 0.36.

Με αυτόν υπολογίζουμε τη δύναμη που θα χτυπήσει ο σεισμός το κτίριο -που θα του δώσει τη σεισμική καταπόνηση”.

Οι τιμές των σεισμικών επιταχύνσεων ‘δίνουν’ την κατανομή των ζωνών και έτσι σχεδιάστηκε ο νέος χάρτης -όπως αναφέρεται στο ΦΕΚ.

Στην τρίτη ανήκουν η Λευκάδα, η Κεφαλλονιά, η Ζάκυνθος και οι Δήμοι Αλυζίας και Κεκροπίας στην Αιτωλοακαρνανία.

Για κάθε ζώνη υπάρχει ειδική πρόβλεψη σεισμικού συντελεστή που συγκριτικά με το 1980 είναι μεγαλύτερος (τότε ήταν 0.06), γεγονός που ‘μεταφράζεται’ σε ότι οι οικοδομές έχουν γίνει πιο δυνατές, με περισσότερο και καλύτερης ποιότητας χάλυβα και σκυρόδεμα.

Το οποίο σκυρόδεμα επίσης, έχει κάνει άλματα προόδου σε ό,τι αφορά την αντοχή του στο σεισμό.

Ελέγχει το κράτος αν γίνονται όσα προβλέπονται στον Κανονισμό;

Η σύντομη απάντηση είναι πως δεν ελέγχει. Αυτό θα είχε ως προϋπόθεση, πέραν της σωστής μελέτης, τη διαρκή επίβλεψη από τον επιβλέποντα μηχανικό, μαζί με τον συνεχή έλεγχο των εργασιών επί των δομικών υλικών από την πολιτεία και την πιστοποίηση των εργολάβων.

Τι υπάρχει μέχρι τώρα;

“Επειδή υπάρχει η επίγνωση του κατασκευαστικού τομέα ότι είμαστε μια σεισμική χώρα, οι εργολάβοι, οι μηχανικοί και οι τεχνίτες εφαρμόζουν όσα αναφέρονται στις στατικές μελέτες.

Δεν βάζουν δηλαδή, στα μπετά 8, ενώ η μελέτη λέει 10.

Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να βγάζει το υπολογιστικό μοντέλο, που γίνεται πια, με προγράμματα και όχι στο χέρι όπως έως τις αρχές του ‘80, Χ τιμή και να βάζουν Χ+2. Αυτό λέει η εμπειρία μου.

Η οικονομία δεν γίνεται στον σκελετό και δεν τη ζητούν”.

Την ευθύνη, ιδίως στον στατικό φορέα μιας οικοδομής, και για τη μελέτη και για την επίβλεψη, την έχει ο επιβλέπων πολιτικός μηχανικός που έχει υπογράψει.

“Στον ΕΑΚ του 2012 προστέθηκε ο θεσμός των ελεγκτών δόμησης -έως τότε αρκούσε μια υπεύθυνη δήλωση των μηχανικών που ανέφερε πως έχει υλοποιηθεί η μελέτη και έτσι ολοκληρωνόταν η άδεια οικοδομής.

Έκτοτε, γίνεται δομικός έλεγχος όταν ετοιμάζουμε τα θεμέλια της οικοδομής. Γίνεται και στο αρχιτεκτονικό κομμάτι -στη χάραξη-, αν υλοποιείται το μοντέλο.

Εφόσον καλουπωθεί η θεμελίωση, πριν ρίξουμε τα μπετά γίνεται έλεγχος. Αν γίνει αργότερα και ένα κτίριο έχει ‘ξεφύγει’ ένα μέτρο, δεν μπορεί να διορθωθεί το λάθος -δεν μπορείς να κατεδαφίσεις.

Αυτό που δεν υπάρχει είναι έλεγχος σε κάθε στάδιο της σκυροδέτησης. Την ευθύνη την αναλαμβάνει ο μηχανικός.

Μετά την σκυροδέτηση με μακροσκοπικό έλεγχο πέραν των διατομών (ως προς τις διαστάσεις) δηλ. με οπτικό έλεγχο, έλεγχοι ως προς την ποιότητα του σκυροδέματος και του σίδερου που υπάρχει μέσα στις διατομές μπορούν να γίνουν με την διενέργεια τεστ”.

Αν το κτίριο δεν περάσει το αντισεισμικό τεστ, μπορεί να γίνει ενίσχυση;

Ας υποθέσουμε ότι θέλω να βεβαιωθώ πως όλα έχουν γίνει σωστά στην πολυκατοικία μου. Ή το σπίτι μου οικοδομήθηκε προ του 1956 -όταν δεν υπήρχαν Κανόνες- και δεδομένης της επιβάρυνσης που δέχθηκε από παλαιότερους σεισμούς, φοβάμαι για την ασφάλεια μου. Τι μπορώ να κάνω;

“Από το 1984 και μετά τα κτίρια έχουν μεγάλη διαφορά”.

“Αν κάποιος θέλει να ελέγξει την αντισεισμικότητα του κτιρίου του, υπάρχει μεθοδολογία. Εργαστηριακός έλεγχος, κατά τον οποίον εξουσιοδοτημένοι επαγγελματίες παίρνουν ‘καρότα’ που λέμε εμείς -δείγμα από μπετό, από από τα υποστυλώματα/δοκάρια/πλάκες-, με μικρές επεμβάσεις.

Μετά το στέλνουν στο εργαστήριο και τα αποτελέσματα δείχνουν ποια είναι η ποιότητα σκυροδέματος. Γίνεται έλεγχος και με ακτινογραφίες που δείχνουν τι σίδερα υπάρχουν μέσα”.

Το κόστος προκύπτει από πολλές παραμέτρους. Όπως ο αριθμός των σημείων από τα οποία θα πάρει ο επαγγελματίας δείγμα, που εξαρτάται από το μέγεθος της οικοδομής.

“Βλέπουμε και τη σεισμική συμπεριφορά του κτιρίου. Χαρακτηριστικά, επειδή αυτά στην Αθήνα έχουν περάσει μεγάλους σεισμούς, όπως του ‘81 και του ‘99, έχουν δείξει πώς ανταποκρίνονται. Τα παλιά κτίρια δεν είχαν μελετηθεί για αυτά τα μεγέθη σεισμών και παρ’ όλα αυτά η συμπεριφορά ήταν καλή.

Ένα στοιχείο που έχει επηρεάσει την συμπεριφορά των κτιρίων είναι η διάταξη της τοιχοποιίας και η ύπαρξη ασυνέχειας σε όροφο (πυλωτές). Ένα κτίριο συνήθως δεν μπορεί να έχει καταπονηθεί σεισμικά χωρίς να έχει παρουσιάσει ζημιές στην τοιχοποιία. Π.χ. αν υπάρχουν χιαστί ή διαμπερείς ρωγμές στις τοιχοποιίες, σημαίνει πως το κτίριο έχει καταπονηθεί. Μπορούν να γίνουν επεμβάσεις. Ναι, σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης ”.

Άπαξ και τα μαντάτα είναι κακά του τεστ που γίνεται στο κτίριο μου είναι κακά (υπάρχει βλάβη ή φθορά στον σκελετό -κόψιμο ή σπάσιμο στις κολόνες ή τα δοκάρια), τι μπορώ να κάνω;

“Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να απευθυνθεί σε μηχανικό, εκείνος κάνει μελέτη και μετά την πρόταση για την ενίσχυση του κτιρίου. Επίσης θα αξιολογηθεί η επικινδυνότητα του κτιρίου”.

Είναι χαρακτηριστικό πως υπάρχει Κανονισμός Επεμβάσεων (ΚΑΝ.ΕΠΕ) που ‘έζησε’ την 3η αναθεώρηση του τον Ιούνιο του 2022.

Έγιναν συμπληρώσεις και αναθεωρήσεις, βάσει των προτάσεων που έκανε Ομάδα Εργασίας που επεξεργάζεται τα σχετικά θέματα. Διευκρινίζεται ωστόσο, πως ναι μεν ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. είναι εργαλείο στα χέρια των μηχανικών, εν τούτοις, η εφαρμογή του προϋποθέτει πολύ καλές γνώσεις και εμπειρία στα δομοστατικά.

Πόσα Ρίχτερ αντέχουν τα κτίρια στην Ελλάδα

Ρώτησα τον Κ.Α. αν έχει βάση ο ισχυρισμός ότι “αυτό που έγινε στην Τουρκία, δεν μπορεί να γίνει όπου υπάρχουν και τηρούνται αντισεισμικοί κανονισμοί”.

Μου εξήγησε ότι “αυτό που έγινε στην Τουρκία, σε σχέση με αυτό που μπορεί να γίνει σε μια οργανωμένη χώρα, όπως είναι η Ιαπωνία σε αντίστοιχα Ρίχτερ μπορεί να είχε πολύ μικρότερες επιπτώσεις.

Γιατί; Κατ’ αρχάς για τους προφανείς λόγους: επειδή υπάρχουν αυστηρότεροι κανονισμοί, που τηρούνται περισσότερο”.

“Η θεμελίωση είναι ένα βασικό στοιχείο του κτιρίου. Ως προς την συμπεριφορά ωστόσο, του κτιρίου σε σεισμό παίζουν ρόλο το εύρος του σεισμού, η χρονική διάρκεια (οι κατασκευές προλαβαίνουν και συντονίζονται), η απόσταση από το ρήγμα, το υπέδαφος στο οποίο έχει γίνει η θεμελίωση κ.α.

Όταν βλέπεις ένα κτίριο να καταρρέει σαν να είναι από χαρτί ή να βλέπεις στην κατάρρευση ότι η ποιότητα των υλικών (το σκυρόδεμα ή τα σίδερα) είναι ανεπαρκή, εκεί τίθεται θέμα.

Όταν βλέπεις κτίριο που έχει καταρρεύσει μεν, αλλά οι προδιαγραφές είναι εντός σχεδιασμού (δηλαδή, τα υποστυλώματα, η ποιότητα σκυροδέματος, τα σίδερα), σημαίνει πως δεν άντεξε γιατί ο σεισμός υπερέβη το σχεδιασμό.

Όταν συγκεντρωθούν και μελετηθούν τα στοιχεία για την καταστροφή στην Τουρκία, θα ξέρουμε και πόσα από τα κτίρια που κατέρρευσαν ήταν του ‘60, του ‘70 και ούτω καθ’ εξής. Αν το 50% είναι μετά το 2000, θα πρέπει να γίνει νέα μελέτη για τους λόγους της κατάρρευσης. Θα φανεί ωστόσο, αν ήταν πλημμελείς οι μελέτες ή αν ήταν καλές, αλλά δεν έγινε κάποιος έλεγχος στην κατασκευή και έκαναν ό,τι ήθελαν; Έτσι θα αποδοθούν και ευθύνες.

Εμπειρικά θα πω ότι όσο πιο πλούσια είναι μια χώρα, τόσο καλύτερα είναι τα κτίρια”.

Και επειδή το κτίριο καταρρέει, πιο ασφαλείς είναι οι πάνω όροφοι από τους χαμηλούς. “Πράγμα που είναι και λογικό. Αν μπουν πέντε άνθρωποι ο ένας πάνω στον άλλον, ποιος θα χτυπήσει περισσότερο αν πέσουν;”.

Επίσης, πάντα βοηθά να μην κατασκευάζονται αυθαίρετα, που δεν έχουν άδεια, άρα αμφισβητείται η ασφάλεια στο σύνολο τους-, αρχής γενομένης από την στατική μελέτη. “Η ποιότητα της κατασκευής προφανώς και παίζει ρόλο και στα αυθαίρετα.

Κάποιοι αν και αυθαίρετα (δηλαδή δεν επιτρέπεται η δόμηση στα οικόπεδα τους), ‘όμως τουλάχιστον φροντίζουν να τα χτίζουν βάσει κάποιας μελέτης με τις προδιαγραφές που ορίζει ο νόμος. Άλλοι κατασκευάζουν «ιδιοκατασκευές» εμπειρικά με τεχνίτες .

Η συντήρηση που δεν κάνουμε και η πρόταση για savemylife pass

“Συμπερασματικά θα έλεγα πως τα κτίρια μετά το 1985-90 είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση, από ό,τι είναι τα παλαιότερα. Αν τώρα, έχεις ένα κτίριο του ‘60 και σεισμός να μην γίνει, έχει ‘κλείσει’ 60 χρόνια ύπαρξης, άρα χρειάζονται μια συντήρηση”, λέει ο Κ.Α..

Του θυμίζω πως στην Ελλάδα δεν κάνουμε συντήρηση όταν πρέπει τα κλιματιστικά. Τι πιθανότητες υπάρχουν να κάνουμε στο σκελετό του κτιρίου μας; “Είναι αλήθεια πως δεν κάνει κανείς”.

“Γενικά, οι προτάσεις που έχουν γίνει, αφορούν επιδοτήσεις για την συντήρηση παλαιότερων κτιρίων. Όχι του 2000. Οι επιχορηγήσεις θα απευθυνθούν στα κτίρια που οικοδομήθηκαν πριν το 1984, σίγουρα με προτεραιότητα. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν τα προβλήματα της πολυϊδιοκτησίας, το οικονομικό κ.α.

Είναι γεγονός πως η επίβλεψη ενός σκελετού είναι δύσκολη, υπό την έννοια ότι σε μια πολυκατοικία με 4, με 8, με 10, με 20 διαμερίσματα αν θελήσουμε να κάνουμε έναν έλεγχο, θα πρέπει να επιμεριστεί η δαπάνη.

Δεν υπάρχει ένας μέσος όρος κόστους. Πάει κατά περίσταση -ανάλογα με το κάθε κτίριο. Επίσης, υπάρχουν πολλές μέθοδοι αντισεισμικές ενίσχυσης.

Θυμάμαι πιο παλιά είχαν προκύψει κάποιες προτάσεις για φόρμουλες αντισεισμικής θωράκισης κτιρίων, που θα μπορούσαν να ισχύσουν. Το σκεπτικό ήταν να μπει στη μέση η πολιτεία και να δώσει επιδοτήσεις. Αλλά δεν προχώρησε”.

Μήπως να προχωρήσει τώρα;