ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ Σ’ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΨΤΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ

Ο βράχος της Μονεμβασιάς μπορεί να είναι υπέροχος αλλά στην πολλή τη ζέστη του μεσημεριού μοιάζει σαν μια πλάτη ενός όμορφου ζώου που σιγοψήνεται. Θα λέγαμε ότι και η γύρω περιοχή είναι η γάστρα που διατηρεί στα ίδια υψηλά επίπεδα τη θερμότητα. Αυτή την ανάμνηση έχω από τον τόπο της γιαγιάς μου, όπως και ότι ένα από τα πολλά δεύτερα ξαδέρφια μου καθόταν πριν δέκα χρόνια στη “γάστρα”με το laptop στα ιδρωμένα πόδια όλη μέρα και τη νύχτα. Ιδιοκτήτης ξενοδοχείου με θέα το βράχο, μεγαλογαιοκτήμονας με εκτάσεις από πορτοκάλια (“για χυμό στην Ελλάδα και στην Ιταλία) και ελιές (“στην Ιταλία κυρίως για λάδι”). Παρά το γεγονός ότι είχε όλες αυτές τις ασχολίες ήταν κολλημένος με το διαδίκτυο. “Τι κάνεις εκεί”, τον ρώτησα. “Παίζεις κάποιο παιχνίδι;” “Όχι, αγοράζω και πουλάω νομίσματα μέσα από το ίντερνετ. Ξέρεις βαριόμαστε, εδώ, δεν έχουμε με τι ν’ ασχοληθούμε”.

Από το 2011 με τον ξάδερφο δεν έχουμε ξαναμιλήσει ποτέ. Ούτε του έχω λείψει, ούτε μου έχει λείψει αλλά για κάποιο παράξενο λόγο τον θυμάμαι κάθε φορά που συνδέομαι με μια από τις αρκετές εφαρμογές που έχω για να δω πώς πάνε τα κρυπτονομίσματα που έχω επενδύσει. Γιατί το κάνω άραγε; Γιατί πιστεύω ότι μια μέρα θα ξυπνήσω και τα 100 ευρώ μου θα έχουν γίνει ένα εκατομμύριο ή γιατί είναι ένας ακόμη τρόπος να “κερδίσω” τη μεγαλύτερη μάστιγα του πρώτου κόσμου: τη βαρεμάρα.

Αυτά ίσως είναι και τα βασικά χαρακτηριστικά που έχουν αναγκάσει όλο τον πλανήτη να συζητά για τα κρυπτονομίσματα. Αφενός γιατί υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι μια μέρα θα ξυπνήσουμε έχοντας βγάλει εύκολο χρήμα επειδή επενδύσαμε σε ένα κρυπτονόμισμα από το Τατζικιστάν και αφετέρου γιατί μέσα στην καραντίνα ο κόσμος, όσο να είναι, έπληξε λίγο παραπάνω.

Όπως είναι αντιληπτό, είμαι ένας μικροεπενδυτής από την Ελλάδα. Το πρώτο σημαίνει ότι δεν έχω ιδέα τι κάνω και θα είναι θαύμα αν θα καταφέρω να διατηρήσω το κεφάλαιο που έχω βάλει, το δεύτερο ότι ζω σ’ έναν τόπο που μετά από μια δέκα χρόνια κρίση έχει γαλουχηθεί μέσα στο κεφάλι μας μια ιδέα ότι πιο εύκολα θα βγάλουμε ουρανοκατέβατα λεφτά παρά με δουλειά και προκοπή σε μια χώρα που οι μισθοί είναι στον πάτο και οι τιμές ψηλά. Άλλωστε, όπως υποστηρίζουν επιφανείς οικονομολόγοι η διάθεση για εύκολη κερδοφορία επιτείνεται όταν ένα κράτος βρίσκεται σε κάποια μεταβατική κατάσταση. Τα τελευταία είκοσι χρόνια της Ελλάδας με λίγα λόγια.

Το τελευταίο διάστημα επίσης είμαστε μάρτυρες της εκρηκτικής ανόδου του bitcoin και της όλο και πιο εύκολης πρόσβασης στην αγορά των κρυπτονομισμάτων. Πιο παλιά έμοιαζε ότι χρειαζόντουσαν ικανότητες χάκερ για να αγοράσεις ένα bitcoin ενώ πια κατεβάζεις μια εφαρμογή, βγάζεις μια φωτογραφία την ταυτότητα σου και αυτό ήταν. Με αυτό τον τρόπο έχουμε και τη δημιουργία του “μικροεπενδυτή” (εμένα, δηλαδή) της οντότητας που έφερε πολύ φρέσκο χρήμα στην αγορά, που δημιούργησε μια μικρή “συστημική κρίση” με τη μετοχή της Game Stop και που χωρίς καμία γνώση και επιρροή αναπαράγουν στις κοινωνικές τους φούσκες το γεγονός ότι “είναι στη φάση” αγοράζοντας κρυπτονομίσματα.

Αυτό έχει δημιουργήσει μια τεράστια αγορά εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που χρησιμοποιούν αυτοί που έχουν πραγματικά πολλά λεφτά ώστε να βγάλουν ακόμα περισσότερα. Από τη μία τα μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια υποστηρίζουν ότι δεν έχουν άμεση σχέση από την άλλη προκαλούν απότομες ανόδους της τιμής, την ώρα που το κάνουν αυτό η εφαρμογή μου στέλνει ειδοποίηση ότι το τάδε νόμισμα έχει εκπληκτική αύξηση, βάζω εγώ τον οβολό μου, τα επενδυτικά κεφάλαια “διορθώνουν” την κατάσταση, παίρνουν το κέρδος τους και εγώ να λέω “μα πώς είναι δυνατόν να την πάτησα πάλι”.

Γιατί την πατάς; Γιατί δεν έχεις την επιρροή που έχει ο Έλον Μασκ. Γιατί δεν έχεις δική σου μεγάλη εταιρεία που αποφασίζει για ένα διάστημα να δέχεται κρυπτονομίσματα για να πουλήσει αμάξια όπως έκανε ο Έλον Μασκ. Γιατί πιστεύεις στο δημοσίευμα που σου λέει ότι δύο αδέρφια έβγαλαν με 17 δολάρια, πολλά εκατομμύρια και δεν θες να πιστέψεις όλες αυτές τις ιστορίες με χάκερ που κλέβουν περιουσίες στο διαδίκτυο. Γιατί πιστεύεις ότι κάποια στιγμή το κρυπτονόμισμα που έχεις θα χρησιμοποιηθεί σε πιο πολλές δραστηριότητες της πραγματικής οικονομίας και μπορεί να γίνει σαν το bitcoin, ενώ πραγματικά δε σ’ ενδιαφέρει ότι τ’ ανταλλακτήρια που βάζεις τα χρήματά σου μπορεί να κλείσουν από στιγμή σε στιγμή χωρίς να έχουν καμία υποχρέωση να σου επιστρέψουν τίποτα. Γιατί προτιμάς ν’ ανεβάζεις τη σεροτονίνη σου με τα πάνω κάτω των αγορών, παρά ν’ αντιληφθείς το εξής: ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μεγαλύτερη φούσκα από τα κρυπτονομίσματα. Ακόμα και ο ξαδερφος, πόνταρε σε νομίσματα, βασιζόμενος σε κάποιες διεθνείς συγκυρίες. Προχθές, ποιος περίμενε ότι η Τράπεζα της Κίνας θα πει στους πολίτες της χώρας ότι τα κρυπτονομίσματα δε θα μπουν ποτέ στην πραγματική τους οικονομία. Ο Έλον Μασκ μπορεί, εγώ όχι, και 50% κάτω στα λεφτά μου.

Κρίνοντας, όμως, από την ιστορία του bitcoin, δε χρειάζεται να είσαι και ο Άρθουρ Κλαρκ για να μπορείς να προβλέψεις ότι κάποια από τα χιλιάδες που κυκλοφορούν θα χρησιμοποιούνται και για τις συναλλαγές μας. Μπορεί, η αξία τους ν’ ανεβαίνει και να κατεβαίνει ανάλογα και με τη συμπεριφορά μας. Μέχρι τότε όμως, ίσως δεν πρέπει να ενθουσιαζόμαστε εύκολα, ούτε να πανικοβαλλόμαστε. Η καλύτερη συμβουλή που μου έχει δώσει άνθρωπος που ξέρει είναι ότι με το ελάχιστο κεφάλαιο μου δεν υπάρχει περίπτωση να ξυπνήσω εκατομμυριούχος αλλά ότι αν “κρατήσω” στο τέλος μπορεί να βγω λίγο κερδισμένος. “Hold”, όπως φωνάζουν και τα παιδιά στο διασημότερο φόρουμ του Reddit το τελευταίο εξάμηνο που έχει μαζεμένους μικροεπενδυτές απ’ όλο τον κόσμο. Λέτε να πετύχω και τον ξάδερφο μέσα;