ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ. ΓΙΝΕΣΑΙ…

Είναι υπέροχο να είσαι Έλληνας.

Καταρχάς, με τόσο υπέρλαμπρη άνοιξη γύρω μας, μπορείς να απολαμβάνεις το «καλύτερο οικόπεδο στον κόσμο». Να τσακώνεσαι στα σόσιαλ για την πατρότητα της ιδέας για άρση της πατέντας για τα εμβόλια συμμετέχοντας σε ένα μικροπολιτικό παιχνίδι τόσο σημαντικό για τους παγκόσμιους συσχετισμούς όσο ένα μυρμήγκι που κάνει τσουλήθρα στην πλάτη ενός ελέφαντα. Να παρακολουθείς αυτό το παιχνίδι σε παραδοσιακά μίντια που πια διαστρεβλώνουν πρωθυπουργικές δηλώσεις, ανακατεύουν αριθμούς εμβολιασμών και εμβολιασμένων και παραχαράσσουν αποτελέσματα εκλογικών αναμετρήσεων στην άλλη άκρη της Μεσογείου (όπως συνέβη με τις περιφερειακές της Μαδρίτης). Να προσπαθείς να πιάσεις την Πρωτομαγιά που κυκλοφόρησε φέτος σε τρεις διαφορετικές εκδοχές ημερομηνίας, αργίας κι απεργίας. Να συνειδητοποιείς ότι, of all people, ο Σάββας Πούμπουρας έκοψε την κορδέλα της κουβέντας για τα εργασιακά. Να χειροκροτάς αργά -πώς δεν το σκέφτηκες κι εσύ ο ίδιος;- όταν ακούς τον υπουργό Ανάπτυξης να απαντά «μήπως δε θέλετε να έρθουν τουρίστες;» σε εκείνους που του επισημαίνουν ότι από το επόμενο Σάββατο και μετά θα είναι λίγο κωμικό οι τουρίστες να κυκλοφορούν ελεύθερα και οι Έλληνες να στέλνουμε SMS (που δεν στέλνουμε). Να βλέπεις ότι παρότι το #MeToo πέρασε κι από δω, ίσως δεν ακούμπησε και τόσο, αφού με αφορμή την υπόθεση του επίδοξου βιαστή στη Νέα Σμύρνη πάλι τίθενται λάθος ερωτήματα (ή τίθενται μόνο τα λάθος ερωτήματα).

Είναι υπέροχο να είσαι Έλληνας. Αλλά δεν είναι και τζάμπα.

Πρέπει να έχεις ετήσιες αποδοχές «αμειβόμενου υπαλλήλου και εργατοτεχνίτη της χώρας +10% για κάθε εξαρτώμενο μέλος της οικογένειας» όπως προβλέπει η αυστηροποίηση της πολιτογράφησης των αλλοδαπών που πέρασε τη Μεγάλη Εβδομάδα το υπουργείο Εσωτερικών. Ο πέλεκυς της υπογραφής του υπουργού Βορίδη ήταν ακόμα βαρύτερος: δεν έχει σημασία πότε έχουν κάνει τα χαρτιά τους άνθρωποι που είναι στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες και το ελληνικό κράτος απλά τους έχει γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του χωρίς να εξετάσει το αίτημά τους, αυτό που έχει σημασία είναι να βγάζουν 8-9 χιλιάρικα τον χρόνο από το 2015 και μετά (και να μην έχουν μείνει φυσικά καθόλου άνεργοι την ίδια εποχή σε μια ακόμα μνημονιακή Ελλάδα). Στην σχετική ανακοίνωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου διαβάζουμε επίσης: «Ιδιαιτέρως προβληματική κρίνεται η πρόβλεψη, στην ίδια απόφαση για “.. σύναψη γάμου με Έλληνα/ίδα πολίτη από γεννήσεως” και όχι από άλλον τρόπο κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας, ως τεκμήριο κοινωνικής ένταξης. Πρόκειται για μία πρόβλεψη που μάλλον ξεπερνά τα συνταγματικά όρια».

Το δόγμα της παρούσας κυβέρνησης «να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη» (και να μη τους λέμε «πρόσφυγες» αλλά «μετανάστες», ακόμα κι αν τους τρώνε τα ποντίκια στη Χίο) μετατρέπεται, λοιπόν, στο «να τους κάνουμε την πολιτογράφηση αδύνατη». Πριν λίγες εβδομάδες άλλωστε συζητούσαμε την τράπεζα θεμάτων για τις εξετάσεις πολιτογράφησης. Εκεί που όσοι συμμετέχουν στις εξετάσεις για την απόκτηση ιθαγένειας πρέπει να ξέρουν πότε σήκωσε τη Eurovision η Έλενα Παπαρίζου (χωρίς κανέναν Μαρτσουλιόνις να την αμφισβητεί), να μπορούν να εξηγήσουν σε 30 λέξεις τι ήταν το «Ελευθερία ή Θάνατος» και να μην μπερδεύουν τα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη με εκείνα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Τώρα, αν «ο Μαρδοχαίος Φριζής ήταν ελληνοεβραίος αξιωματικός, που σκοτώθηκε πολεμώντας στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο», θα σας γελάσω. Δείτε εδώ τα θέματα και καλύτερα αποφύγετε να κάνετε στον εαυτό σας την ερώτηση «πόσο Έλληνες είστε;» βάσει των απαντήσεων που είστε θέση να δώσετε. Θα είναι λιγότερες απ’ όσο νομίζετε.

Πριν λίγες εβδομάδες, βέβαια, συζητούσαμε και κάτι άλλο. Την περίφημη ψήφο των αποδήμων με την άρση των περιορισμών που είχαν μπει στα τέλη του 2019 (ας πούμε, να καταργηθεί ο περιορισμός ότι δικαίωμα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους έχουν όσοι από τα τελευταία 35 χρόνια έζησαν 2 χρόνια στην Ελλάδα κι έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση είτε το τρέχον είτε το προηγούμενο φορολογικό έτος). Θέμα που ανακινήθηκε με δηλώσεις της αρμόδιας για θέματα Απόδημου Ελληνισμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Θεοδώρας Τζάκρη, που μίλησε για «άδικους και υποτιμητικούς περιορισμούς», τονίζοντας ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση, θα τους καταργήσει. Κι εδώ, φυσικά, το δέντρο είναι ποιον ευνοεί αυτό το περαιτέρω άνοιγμα των καταλόγων (ανάμεσα σε άλλους και) σε μπρούκληδες ή γκασταρμπάιτερ, δεύτερης ή τρίτης γενιάς, που θα έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν χωρίς να επηρεάζεται η ζωή τους από την ψήφο τους. Το δάσος είναι ότι, σε σύγκριση με τις παραπάνω αυστηροποποιήσεις, θα ψηφίζουν όσοι διοργανώνουν ελληνικές παρελάσεις στην Αστόρια αλλά θα αποκλείονται εκείνοι που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες (ή που φιλοδοξούν να το κανουν).

Είναι εύκολο να γεννηθείς Έλληνας. Ή μάλλον είναι τυχαίο. Αυτό που είναι πια ακόμα πιο δύσκολο, είναι να γίνεις τέτοιος. Με σχεδόν 1 στους 4 πολίτες της όμως να είναι άνω των 65 ετών, η Ελλάδα ήταν το 2020 η 5η πιο γερασμένη χώρα στον κόσμο. Και, ίσως όχι η μόνη αλλά, βασική λύση σε αυτό το ζήτημα είναι η ενσωμάτωση. Κάτι που δεν είναι μονο προοδευτική διεκδίκηση, αλλά κοινός τόπος ακόμα και στο πίσω μέρος του κεφαλιού των ρατσιστών. Γιατί η ενσωμάτωση φέρνει ανανέωση κι ανάπτυξη. Το έχει διδάξει η ιστορία με υπερδυνάμεις που γεννήθηκαν ως έθνη μεταναστών (τη δεκαετία 2005-2014 το 47% των νέων εργατικών χεριών στις ΗΠΑ ανήκαν σε μετανάστες, στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 70%). Το μάθαμε καλά κι εμείς -είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι- κυνηγώντας το «ελληνικό όνειρο» στα 90s, βαδίζοντας στον δρόμο για την Ολυμπιάδα.

Έλληνας δεν (θα) έχει σημασία αν γεννιέσαι, αλλά αν (θα) γίνεσαι. Αυτό είναι το μέλλον. Και είναι μονόδρομος…