Ο ΖΟΦΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: “ΧΡΥΣΑΦΙ” Η ΒΕΝΖΙΝΗ, ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΟΣ Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΙΣΘΟΣ

Είμαστε πράγματι μία ακριβή χώρα στα καύσιμα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη; Και ποια είναι η αναλογία της τιμής των καυσίμων (της αμόλυβδης βενζίνης κυρίως) με το ύψος του βασικού μισθού στην Ελλάδα;

Αυτά τα δύο βασικά ερωτήματα μάς οδήγησαν στο ρεπορτάζ που ήδη διαβάζετε και του οποίου τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από αποθαρρυντικά αφού οι πολίτες αυτής της χώρας καλούνται να αντέξουν ένα πρωτοφανές κύμα ακρίβειας στα καύσιμα το οποίο όμως εν ελλάδι γιγαντώνεται και “καταπίνει” με χαρακτηριστική ευκολία μισθούς και λοιπά εισοδήματα.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Ελλάδα τον καιρό της μεγάλης διεθνούς κρίσης στις τιμές των καυσίμων κατέχει την 6η θέση στον κόσμο ως προς την ακρίβεια της βενζίνης (μιλάμε για την αμόλυβδη των 95 οκτανίων, το είδος, δηλαδή, του καυσίμου που χρησιμοποιείται περισσότερο από κάθε άλλο στη χώρα μας).

Οπως θα μπορέσετε να διαπιστώσετε και εσείς στο σχετικό γράφημα, πάνω από την Ελλάδα βρίσκεται μόνο το Χονγκ-Κονγκ και τέσσερις χώρες της βόρειας Ευρώπης, η Νορβηγία, η Δανία, η Φινλανδία και η Ισλανδία. Δεν χρειάζεται βέβαια να είναι κανείς σοφός για να συμπεράνει ότι με τις εν λόγω χώρες μάς χωρίζει άβυσσος σε ότι αφορά τους μισθούς (βασικό, μέσο και…γενικά).

Η ακρίβεια, και ακόμη περισσότερο η αναλογία της μέσης τιμής των καυσίμων με το ύψος του βασικού μισθού, φέρνουν την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις των στατιστικών πινάκων (όπως και να δει κανείς το πράγμα) και τους Ελληνες σε πραγματική απόγνωση αφού η μέχρι στιγμής κρατική παρέμβαση περιορίστηκε στη χρηματική ενίσχυση των 13 ευρώ το μήνα που δεν την λες και γενναιόδωρη. Αντιθέτως, ούτε ο ειδικός φόρος στα καύσιμα μειώθηκε, ούτε πλαφόν στην τιμή της λιανικής τιμής μπήκε.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην άτυπη αναλογία που προκύπτει αν διαιρέσει κανείς το ύψος του βασικού μισθού ανά χώρα (831 ευρώ για την Ελλάδα για 14 μισθούς το χρόνο) με τη μέση τιμή του καύσιμου στην ίδια χώρα, η Ελλάδα βρίσκεται στην 4η θέση (από το τέλος) στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθώς χειρότερη επίδοση (χαμηλότερο, δηλαδή, πηλίκο) καταγράφουν μόνο η Βουγαρία (που έχει το χαμηλότερο βασικό μισθό της ΕΕ), η Εσθονία και η Λετονία.

Η δε σύγκρισή μας με τις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου είναι απογοητευτική. Στην Πορτογαλία ο βασικός μισθός είναι περίπου ο ίδιος αλλά η μέση τιμή της βενζίνης αισθητά χαμηλότερη (2.17) αφού η χώρα έχει προχωρήσει στη μείωση του ειδικού φόρου. Με την Ισπανία και την Ιταλία υπάρχει μεγάλη διαφορά και στο ύψος του βασικού μισθού και στην τιμή του καυσίμου ενώ με τη Μάλτα κάθε σύγκριση μοιάζει μάλλον αδόκιμη καθώς η μέση τιμή της βενζίνης κινείται στα 1.34 ευρώ (στην Ελλάδα τιμές κάτω από το 1.50 έχουμε να δούμε χρόνια).

Ακόμα και οι μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ατμομηχανές της ευρωπαϊκής οικονομίας, η Γερμανία και η Γαλλία, διαθέτουν στις πολίτες τους καύσιμα σε χαμηλότερες τιμές απ’ ότι η Ελλάδα. Στη Γαλλία, με βασικό μισθό 1603 ευρώ, οι πολίτες ανεφοδιάζουν τα οχήματά τους με αμόλυβδη που στοιχίζει 2,10 ενώ στη Γερμανία, στην οποία ο βασικός μισθός ανέρχεται σε 1621 ευρώ, η αμόλυβδη στοιχίζει 2 ευρώ ανά λίτρο.

Φαντάζει, την ίδια ώρα, τουλάχιστον εξοργιστικό το γεγονός ότι στο Λουξεμβούργο που έχει μακράν το υψηλότερο βασικό μισθό στην Ευρωπαϊκή Ένωση (2.257 ευρώ), η μέση τιμή της βενζίνης είναι επίσης αισθητά φθηνότερη σε σχέση με την Ελλάδα καθώς μόλις που ξεπερνάει τα 2 ευρώ ανά λίτρο.

Επίσης, το παράδειγμα της Κύπρο δεν παύει να “πληγώνει” την Ελλάδα. Μία χώρα-νησί, η οποία προμηθεύεται καύσιμα κυρίως από την ελληνική αγορά, έχει καταφέρει να κρατήσει τη μέση τιμή της βενζίνης στο 1.76 έχοντας, παράλληλα, υψηλότερο βασικό μισθό από την Ελλάδα.

Η δε Σλοβενία, που βρίσκεται στην ευρύτερη γειτονιά μας, έχει και πολύ χαμηλή τιμή στη βενζίνη (1,56 ευρώ ανά λίτρο) και αρκετά υψηλό βασικό μισθό (1074 ευρώ).

Ολα τα παραπάνω προκύπτουν παρά το γεγονός ότι τον Μάιο έλαβε χώρα αύξηση στον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα ύψους κάτι παραπάνω από 9,5%. Και αυτό γιατί αμέσως ο διψήφιος πληθωρισμός “κατασπάραξε” την αύξηση με συνέπεια η τελευταία να είναι σχεδόν ως μη γενόμενη, ιδιαίτερα για όσους αμείβονται με τον κατώτατο μισθό.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα κατά τους μήνες του καλοκαιριού, κάνει ακόμα πιο επιτακτικό το γεγονός της διαφοράς των τιμών των καυσίμων μεταξύ μεγάλων αστικών κέντρων και περιφέρειας και κυρίως η διαφορά που παρατηρείται μεταξύ των μεγάλων πόλεων και των νησιών. Αποτελεί σχεδόν κοινό μυστικό ότι στα νησιά εφέτος η τιμή της αμόλυβδης αναμένεται να αγγίξει ή και να ξεπεράσει τα 3 ευρώ καθιστώντας υπόθεση για γερά πορτοφόλια ακόμα και τις καλοκαιρινές διακοπές (που πλέον για πολλούς τίθενται εν αμφιβόλω).

Είναι, άρα, κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα χτυπήθηκε και χτυπιέται ανηλεώς από το κύμα ακρίβειας στα καύσιμα το οποίο, αν θέλουμε να είμαστε απολύτως τίμιοι με τον εαυτό μας, δεν έχει να κάνει μόνο με τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και με τις γενικότερες στρεβλώσεις που παρατηρούνται στην ελληνική αγορά καυσίμων τα πολλά τελευταία χρόνια, στρεβλώσεις που δυστυχώς καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.