Άγριες Μέλισσες: Ο Ιωάννης Αθανασόπουλος μιλά για τον Γιάννο που αγαπήσαμε

Η νέα σειρά του ANT1 «Άγριες Μέλισσες» ήταν η αποκάλυψη της φετινής τηλεοπτικής σεζόν και κέρδισε τους τηλεθεατές από το πρώτα κιόλας επεισόδιο, δημιουργώντας πολύ θετικές εντυπώσεις.

Το συγκλονιστικό σενάριο, οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών, τα κοστούμια, τα σκηνικά (αξίζει να σημειωθεί πως φτιάχτηκε ένα ολόκληρο χωριό για τη σειρά), τα ήθη και τα έθιμα της επαρχίας των προηγούμενων δεκαετιών, τα συναισθήματα που γεννά στον τηλεθεατή και τα θέματα της ελληνικής κοινωνίας που θίγει, είναι μερικά από τα στοιχεία που την κατέστησαν μια από τις καλύτερες φετινές παραγωγές – και είμαστε μόνο στην αρχή.

Η σκιαγράφηση των ηρώων είναι προσεγμένη και ο κάθε ήρωας φέρει τα δικά του χαρακτηριστικά, όπως και τη δική του ιστορία. Ένας από τους ρόλους, όμως, που έκαναν τεράστια εντύπωση και είχαν πολύ μεγάλη απήχηση στο τηλεοπτικό κοινό, ήταν εκείνος του Γιάννου. Ενός παιδιού ιδιαίτερου, με ευαισθησίες, με ατόφια συναισθήματα, με ειλικρίνεια, με πολλή αγάπη μέσα του, με αθώα κίνητρα και με αλήθεια.

Ο Γιάννος έχει δείγματα σχιζοφρένειας και η ψυχική του ασθένεια τον καθιστά στα μάτια των συγχωριανών του τον «τρελό του χωριού». Η συνεχής απόρριψη, η υποτίμηση, η κακοποίηση, οι σωματικές και λεκτικές είναι μερικές από τις μορφές bullying που δέχεται, όπως και η περιθωριοποίηση από όλη σχεδόν την κοινωνία του χωριού. Η διαφορετικότητά του τον κάνει στα μάτια των άλλων να φαίνεται αδύναμος, ενώ είναι εντελώς το αντίθετο.

Τον μοναδικό ρόλο του Γιάννου που όλοι αγάπησαν, υποδύεται ο Ιωάννης Αθανασόπουλος, ένας νέος ηθοποιός που δουλεύει εδώ και χρόνια στο θέατρο. Ο Ιωάννης αποθεώθηκε κατά την πρώτη βδομάδα της προβολής της σειράς, ενώ τα social media και ειδικά το Twitter χτύπησαν «κόκκινο» όταν προβλήθηκε το επεισόδιο της περασμένης Πέμπτης, όπου είδαμε τον Γιάννο να χάνει τη ζωή του εντελώς άδικα και κάτω υπό άσχημες συνθήκες.

Ο Ιωάννης Αθανασόπουλος είναι το “talk of the town” τις τελευταίες μέρες και διανύει μία πρωτόγνωρη εμπειρία, λαμβάνοντας μεγάλη αγάπη και θαυμασμό από τους τηλεθεατές, που ακόμη δεν έχουν ξεπεράσει τον χαμό του Γιάννου. Ο ταλαντούχος ηθοποιός μιλά στο News 24/7 για τον σπουδαίο αυτόν ρόλο που του έδωσε ιδιαίτερη αναγνώριση, για την σειρά, για τη σχέση του με το θέατρο, αλλά και για τον ίδιο, ώστε να τον γνωρίσουμε καλύτερα.

Είναι η πρώτη φορά που κάνεις τηλεόραση;

Ναι είναι η πρώτη φορά. Τελείωσα τη Δραματική Σχολή το 2015, ωστόσο, δούλευα στο θέατρο από το πρώτο έτος της σχολής σε μικρότερες παραστάσεις. Στην τηλεόραση είναι η πρώτη μου εμφάνιση.

Πώς σου φαίνεται σαν πρώτη εμπειρία;

Έχω φίλους που κάνουν τηλεόραση και μου έλεγαν πως είναι εντελώς διαφορετική από το θέατρο. Επειδή, όμως, εγώ είχα μάθει τους «κανόνες» του θεάτρου αυτά τα χρόνια, φοβόμουν λίγο μην είμαι «θεατρικός», γιατί η τηλεόραση είναι διαφορετικό μέσο, θέλει μια απλότητα στον λόγο. Ωστόσο, επειδή εχουμε εξαιρετικούς σκηνοθέτες, τον Λευτέρη Χαρίτο, τον Σπύρο Μιχαλόπουλο και τον Σταμάτη Πατρώνη, με καθοδήγησαν και με βοήθησαν πάρα πολύ. Με βοήθησαν να αφεθώ, να χαλαρώσω και να μην έχω αυτό το «θεατρικό» στον λόγο μου. Είναι μοναδικό το μέσο της τηλεόρασης γιατί μπορείς, για παράδειγμα, με ένα μόνο πλάνο να «παίξεις» πολύ ωραία με το πρόσωπο, με τις εκφράσεις, με το βλέμμα. Μπορεί να συμβεί και στο θέατρο, αλλά στην τηλεόραση είναι αλλιώς, γιατί ο θεατής σε βλέπει από απόσταση αναπνοής. Στην τηλεόραση μπορείς να δεις κάθε λεπτομέρεια και εμένα με εξιτάρει αυτή η πρόκληση.

Στις «Άγριες Μέλισσες» ερμηνεύεις τον ρόλο του Γιάννου, έναν χαρακτήρα που έχει κάποιες ιδιαιτερότητες και που έκανε μεγάλη αίσθηση. Μίλησέ μου για τον ήρωα αυτόν.

Ο Γιάννος ουσιαστικά είναι ένας χαρακτήρας αρκετά κλειστός. Είναι ένα παιδί το οποίο έχει μια μορφή σχοζοφρένειας θα λέγαμε, γιατί ακούει φωνές, βλέπει σκιές. Είναι ένα παιδί που, αν μπορούμε να το πούμε με σημερινούς όρους, υφίσταται bullying, τον χτυπούν, τον υποτιμούν, τον υποβιβάζουν και όλα όσα συνεπάγεται το bullying. Για μένα είναι ο πιο αμερόληπτος ήρωας της σειράς, ο πιο δίκαιος και ο πιο σωστός, γιατί δεν υπάρχει τίποτα σκοτεινό σ’ αυτόν. Δηλαδή, οτιδήποτε τον αφορά, ακόμα και τα πιο άσχημα συναισθήματα, τα εκφράζει εκείνη την ώρα. Δεν κρατάει το μίσος του. Ενώ οι άλλοι ρόλοι, που θα δείτε και στην πορεία της σειράς να φωτίζονται περισσότερο και να ξεδιπλώνονται, έχουν ένα μυστικό, έχουν κάτι σκοτεινό. Μπορεί να λένε ότι ο Γιάννος είναι το «ζαβό» ή «ο τρελός του χωριού», αλλά είναι πολύ έξυπνος ήρωας. Γι΄αυτό και θυσιάζει στο τέλος τη ζωή του για να σωθούν τα τρία κορίτσια, κάτι που δείχνει έναν άνθρωπο ευαίσθητο, καλόψυχο και με τόλμη.

Το bullying είναι ένα από τα πολύ ισχυρά θέματα που αναδεικνύονται μέσα στη σειρά. Μάλιστα, το βλέπουμε σε μια άλλη εποχή, 50 με 60 χρόνια πριν, που ίσως να μην ξέραμε καν αυτόν τον όρο. Κι όμως,βλέπουμε ότι ήταν κάτι που υπήρχε ανέκαθεν.

Είναι φοβερή η δουλειά που έχει κάνει η σεναριογράφος, η Μελίνα Τσαμπάνη, γιατί είναι τόσο ωραία τα θέματα που θίγει και τόσο επίκαιρα. Εγώ, για παράδειγμα, που είμαι από επαρχία, θυμάμαι, όντως, να υπάρχει «ο τρελός του χωριού». Στην επαρχία υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι και χαρακτήρες που βλέπουμε τώρα στη σειρά. Γιατί έτσι είθισται. Είναι ο τρελός, ο καφετζής, ο παπάς και όλοι οι λαϊκοί ήρωες. Η Μελίνα έχει καταφέρει να μας μεταφέρει στο 1958 και να θίγει θέματα, τα οποία μετά από 50 χρόνια υπάρχουν και μας απασχολούν ακόμη.

Όπως και το στίγμα της ψυχικής ασθένειας, που βλέπουμε τόσο στη σειρά όσο και σήμερα.

Με τον Γιάννο θίγεται το θέμα της ψυχικής ασθένειας με πολύ προσεγμένο και σωστό τρόπο. Η Μελίνα και η ομάδα της με βοήθησαν να μην είμαι μια καρικατούρα στον ρόλο, αλλά να είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος πάσχει από κάτι, αλλά έχει όλη τη γκάμα των συναισθημάτων: τα μίση του, τη γλυκύτητά του, είναι ένας άνθρωπος που ερωτεύεται την Δρόσω, δεν είναι κάποιος που δεν έχει ορμές. Θα ερωτευτεί, θα αγαπήσει, θα μισήσει, θα σιχαθεί, όλα. Εχω αποφασίσει αυτός ο άνθρωπος να ακολουθήσει μια πορεία όχι στην υπερβολή, αλλά στην αλήθεια του και στην απόλυτη εσωτερικότητά του.

Θεωρείς ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται ακόμη δουλειά για να εξοικειωθεί με αυτό το θέμα;

Βέβαια, θέλει δουλειά στο θέμα της ψυχικής υγείας, της διαφορετικότητας, της σεξουαλικότητας, καθώς και στο θέμα της εθνικότητας. Το βλέπουμε και στο θέμα των επιλογών μας ή ακόμα και στο με ποιους κάνουμε παρέα. Νομίζω ότι η Ελλάδα είναι κάποια βήματα πίσω. Θέλει χρόνο ακόμα για να αγγίξει τα πρότυπα της Ευρώπης και την άνεση που έχουν οι Ευρωπαίοι σε κάποια θέματα. Ίσως η δική μας γενιά πηγαίνει ένα βήμα πιο πάνω, αλλά η γενιά πριν από εμάς έχει μείνει λίγο στάσιμη στην εξέλιξή της, δυστυχώς.

Γιατί πιστεύεις ότι ο Γιάννος έχει αγαπηθεί τόσο πολύ από τον κόσμο;

Ίσως ο κόσμος να έχει αγαπήσει τον ρόλο, γιατί είναι ένας άνθρωπος που βγάζει την αλήθεια χωρίς την υπερβολή. Επίσης, πιστέυω πως όλοι οι άνθρωποι βλέπουν στον Γιάννο μια πτυχή του χαρακτήρα τους. Εγώ εκεί καταλήγω. Υπάρχουν άνθρωποι που υφίστανται, όντως, το bullying, που έχουν δεχτεί επιθέσεις, που έχουν δεχτεί να τους υποβιβάζουν, να τους υποτιμούν. Θεωρώ ότι εκεί αγγίζει πολύ. Μεγάλη μερίδα ανθρώπων ίσως να ταυτίζεται γιατί κάποια στιγμή στη ζωή τους δέχτηκαν το bullying ή απλώς να το αγάπησαν επειδή βγάζει αλήθεια αυτός ο άνθρωπος. Θεωρώ ότι επειδή είναι ένας πολύ ευαίσθητος ρόλος, όλοι τον συμπονούν. Για παράδειγμα τον Σέργιο, που τον υποδύεται ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός, τον έχουν μισήσει όλοι και δεν θα ήθελαν να γυρίσει. Ενώ για τον Γιάννο έχει γίνει ένας χαμός, γιατί θεωρούν ότι είναι κρίμα να φύγει αυτός ο άνθρωπος τόσο άδικα.

Αμέσως μετά την προβολή του επεισοδίου όπου καταλαβαίνουμε πως ο Γιάννος πεθαίνει, συνέβη κάτι πρωτόγνωρο στα social media. Αντιδράσεις, μηνύματα που ζητούσαν να γυρίσει ο Γιάννος πίσω, σχόλια αγάπης, Περίμενες αυτό το «παραλήρημα»;

Δεν το περίμενα! Πίστευα ότι θα τον αγαπήσουν, αλλά δεν περίμενα να γίνει όλο αυτό το πράγμα! Τι χαρά. Ήθελα να βάλω τα κλαματα από χαρά γιατί με έχουν αγαπήσει και με έχουν βάλει μέσα στο σπίτι τους. Είναι φοβερό το ότι για παράδειγμα κάποιος που είδε το επεισόδιο της Πέμπτης, έκλεισε την τηλεόρασή του μετά και για δύο λεπτά μπορεί να σκέφτηκε τον ήρωα ή ότι την επόμενη μέρα μπορεί να συζητήσει με κάποιον για τον Γιάννο. Νομίζω ότι κατάφερα να μπω έστω για λίγο στο μυαλό και την ψυχή του θεατή. Ξεκίνησα να κυκλοφορώ δειλά – δειλά μετά τα πρώτα επεισόδια και με χαιρετούν στον δρόμο, χαίρονται που με βλέπουν, κάποια παιδιά μου ζητούν να βγάλουμε φωτογραφίες και σκέφτομαι «Κοίτα, τους έχει μείνει αυτός ο άνθρωπος!». Δεν το περίμενα, αλλά το απολαμβάνω με χαρά. Αναμένω και την εξέλιξη, γιατί ο Γιάννης θα εμφανιστεί αργότερα σε κάποιες σκηνές και θέλω να δω πώς θα είναι ο κόσμος και μετά.

Άρα τον Γιάννο θα τον ξαναδούμε στη σειρά; Προφανώς, δεν γίνεται να γυρίσει πίσω, οπότε ποια θα είναι η συμμετοχή σου στη συνέχεια;

Ουσιαστικά, αυτό που ξέρω μέχρι στιγμής, είναι ότι θα δούμε κάποιες flashback σκηνές για να δικαιολογηθούν κάποια πράγματα που εμφανίζονται στο παρόν. Γιατί ναι μεν η ιστορία εξελίσσεται, αλλά κάποια πράγματα οι θεατές δεν τα καταλαβαίνουν τώρα, οπότε θα υπάρξουν κάποιες σκηνές από το παρελθόν, για να εξηγήσουν το παρόν. Με ρωτάνε πολλοί στα μηνύματα αν θα εμφανιστεί ο Γιάννος αργότερα. Σίγουρα θα υπάρχουν αυτές οι flashbak σκηνές, απλώς δεν ξέρω σε ποια επεισόδια και πότε, ξέρω μόνο ότι θα είναι σύντομα.

Τι ήταν εκείνο που σε δυσκόλεψε στον ρόλο; Πώς κατάφερες να έρθεις κοντά στον χαρακτήρα του ήρωα;

Με δυσκόλεψε το να κάνω αυτόν τον ήρωα αληθινό και να μην είναι υπερβολικός. Στις άσχημες στιγμές του Γιάννου, που νιώθει ότι περπατάει σε επικίνδυνα μονοπάτια, σίγουρα έχει υπερβολές, έχει οργή, έχει αρνητικά συναισθήματα. Αυτό που με δυσκόλεψε ήταν να βρω την αλήθεια του. Και προσπάθησα πριν από τις πρόβες να δω και να βρω κάποια στοιχεία του, όπως το πώς μιλάει αυτός ο ρόλος, πώς τρώει, πώς ερωτεύεται. Γι’ αυτό και προσπάθησα να δω ανθρώπους στην πόλη, να τους παρατηρήσω. Γιατί ένας άνθρωπος όπως ο Γιάννος δεν είναι μέσα στην τρέλα 24 ώρες το 24ωρο. Ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα αυτός ο χαρακτήρας και θέλω να πιστεύω πως ως ένα σημείο το κατάφερα. Τον έχω πραγματικά μέσα στην καρδιά μου και ξέρω ότι είναι ένας ήρωας που θα κουβαλάω για πάντα, τον έχω αγαπήσει πάρα πολύ.

Εσύ έδωσες στον ήρωα σάρκα και οστά. Εκείνος τι σου έδωσε;

Έχω πάρει πολλά πράγματα από τον Γιάννο. Κυρίως έχω πάρει μεγάλη δύναμη, γιατί είναι ένας ήρωας που έχει μεγάλο θάρρος και δύναμη, στοιχεία που στην πραγματικότητα εγώ δεν τα έχω. Σε κάθε ήρωα, ακόμα και στο θέατρο, παίρνω κάτι που δεν έχω. Όταν πηγαίνω σε γύρισμα, έχω φτιάξει έναν μηχανισμό μέσα μου. Παίρνω 2 λεπτά και αμέσως είναι σαν να μεταμορφώνομαι, γίνομαι ο Γιάννος και αυτό είναι μαγικό. Χαίρομαι γιατί οι άνθρωποι που με συναντούν στον δρόμο μου λένε ότι είμαι τελείως διαφορετικός, ότι βλέπουν έναν άλλον άνθρωπο. Με συγκινεί πολύ αυτό το πράγμα.

Πέρα από τη σειρά και τη συμμετοχή που θα έχεις, θα σε δούμε και κάπου αλλού φέτος; Υπάρχει και το θέατρο στο πρόγραμμα;

Θα είμαι σίγουρα σε δύο παιδικές παραστάσεις που θα είναι εναλλάξ και τις έχει αναλάβεει η ίδια παραγωγή, οι οποίες θα ξεκινήσουν στα τέλη, από 24 Νοεμβρίου. Θα είμαι στα “Στρουμφάκια” στο Θέατρο Αλάμπρα που είναι μια εξωτερική παραγωγή και έχουν αγοράσει τα κοστούμια και όλη την παράσταση από το εξωτερικό. Εγώ θ ακάνω τον Δρακουμέλ, άλλη μία μεγάλη πρόκληση και ωραία εμπειρία! Επίσης, θα είμαι στη «Μάγια τη Μέλισσα» που θα κάνω τον σοφό Φίλιπ, την ακρίδα. Επιπλέον, θα είμαι στο Θέατρο 104 από το Πάσχα του 2020 και μετά, σε ένα ισπανικό έργο που λέγεται “Nerium Park”, το οποίο θα σκηνοθετήσει ο Γρηγόρης Καραντινάκης και θα παίζω με τη Βιργινία Ταμπαροπούλου.

Στο θέατρο έχεις συμμετάσχει σε πολλές παραγωγές, ωστόσο, θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για τον ρόλο σου στην παράσταση «Κάλεσμα της Λορίν», όπου κέρδισες το βραβείο «Τρανς Ορατότητας» στα Queer Theater Awards πέρυσι. Θα έβρισκες κοινά με εκείνον του Γιάννου;

Ο ρόλος που έκανα στο «Κάλεσμα της Λορίν» και ο ρόλος του Γιάννου έχουν κάτι κοινό: τη διαφορετικότητα. Το έργο αφορούσε ένα ζευγάρι που τη βραδιά των αποκριών αποφασίζουν να παίξουν ένα παιχνίδι ανταλλαγής όλων, όπου ο σύζυγος μεταμφιέζεται σε Λορίν Μπακόλ και η σύζυγός του σε Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ, επιθυμώντας να σπάσουν τη ρουτίνα και πάνω σ’ αυτό τοπαιχνίδι της εκμυστηρεύεται πως τόσα χρόνια ήταν φυλακισμένος σε ένα ανδρικό κορμί, ότι για 30 χρόνια ζούσε με νόρμες καθωσπρεπισμού και ήταν καταπιεσμένος. Με πολλά δείγματα bullying όταν ήταν μικρός, όπως και ο Γιάννος, που ήταν διαφορετικός από άλλα παιδιά. Υπάρχει ένα ενδεχόμενο να παιχτεί ξανά η παράσταση κάποια στιγμή. Είναι ωραίο και συγκινητικό, γιατί άνθρωποι ανεξαρτήτου σεξουαλικότητας, φύλου και εθνικότητας έρχονται και περνούν ώραία στην παράσταση. Δεν μου έχει τύχει να βλέπω, για παράδειγμα, θεατή στα 5 μέτρα που να δακρύζει ή ζευγάρια που να είναι αγκαλιά και να παρακολουθούν έτσι την παράσταση από την αρχή ως το τέλος. Είναι μαγικό συναίσθημα, λέω για αυτό θέλω να είμαι ηθοποιός.

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα με τη συμμετοχή σου στη σειρά. Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Αν σκεφτώ τη ζωή μου πώς ήταν την Κυριακή το απόγευμα και πώς έγινε μετά… Είναι πραγματικά απίστευτο, δεν μπορώ να στο περιγράψω. Το «μπαμ» έγινε σταδιακά, όταν ο κόσμος φίλτραρε το τι είναι αυτός ο Γιάννος. Επεισόδιο με το επεισόδιο, σκηνή με τη σκηνή, μέχρι που έφτασε στην κορύφωσή του με τη θυσία του Γιάννου. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος και ευτυχισμένος!