B.D. Foxmoor στο NEWS 247: Την ώρα που γεμίσαμε φασίστες μας βάζουν απέναντι όσοι έβγαλαν τα ΙΕΚ της Αριστεράς

Ποια είναι η σχέση του Low Bap με την πολιτική σκηνή; Πρόκειται τελικά για πολιτικοποιημένο τραγούδι; Ποια είναι η στάση των Active Member ως προς τις εκλογές και την επόμενη μέρα; Η αριστερά και τα “όχι” που ενόχλησαν αρκετούς.

Το κείμενο που έδωσε αφορμή για το σχόλιο του Μιχάλη Μυτακίδη (B.D. Foxmoor) δημοσιεύθηκε στο περιοδικό UNFOLLOW.

Όπως διαβάζουμε στο τεύχος 37 (τεύχος Ιανουαρίου):

“Ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η μνήμη του έχει τιμηθεί από τη low bap σκηνή με αρκετά αντιφατικό τρόπο, εγείροντας πολλές ενστάσεις. Οι διαφωνίες και οι απογοητεύσεις ήταν ήδη παρούσες στο αμφιθέατρο της ΕΣΗΕΑ, εκεί που μαζεύτηκε η “μουσική οικογένεια” του Παύλου, η hip-hop σκηνή, για να ξεπεράσει τα παλιά της μίση, όπως θα ήθελε κι ο ίδιος ο νεκρός. Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν τόσο εύκολα.

Τι συμβαίνει με το low bap;

Πού πήγε η πολιτικοποίηση και η σύνδεση με την εργατική τάξη που διατεινόταν ότι είχε;

Ποιος ο ρόλος του Μιχάλη Μυτακίδη στην εξέλιξη των πραγμάτων;

Εξέφρασε τελικά η low bap σκηνή κάποιο πολιτικό ριζοσπαστισμό ή αυτό ήταν μόνο το περιτύλιγμα;”.

Μεταξύ άλλων ο συντάκτης κάνει λόγο για σχέσεις του B.D. Foxmoor και των Active Member με το κανάλι MEGA αλλά και με τους κ.κ. Κουβέλη και Κωνσταντόπουλο.

Στο κείμενο γίνεται λόγος για “επιχειρήσεις” του Μ. Μυτακίδη στο Πέραμα, τον αποκαλεί “πρέσβη του Περάματος” και αναφέρεται μεταξύ άλλων στην άρνηση του να παίξει στο φεστιβάλ της ΚΝΕ το 2002.

Ο αρθρογράφος επικαλείται και δηλώσεις του B.D. Foxmoor στο NEWS 247 και για την ακρίβεια στις παρακάτω:

“Ναι οκ, για μένα δεν είναι αυτή η λύση απέναντι στον φασισμό. Ο φασισμός πρέπει να νικηθεί στην καθημερινότητα μας. Με ένα συλλαλητήριο δεν έχει αλλάξει τίποτα. Δεν θέλω να συμμετέχω σε μικροπολιτικές κινήσεις από ανθρώπους της αριστεράς που τους θεωρώ ανελέυθερους και τελικά δεν οδηγούν πουθενά.

Για να αλλάξει η κοινωνία δεν χρειάζεται να ομογενοποιηθεί. Ένας πιτσιρικάς από το PC του μπορεί να κάνει πολύ πιο ισχυρή δουλειά. Οι λαϊκιστές δεν μπορούν να ανεχθούν ότι η ζημιά μπορεί να γίνει από παντού”.

Εμείς επικοινωνήσαμε με τον ίδιο για να μας σχολιάσει τα όσα γράφτηκαν για το Low Bap:

Ο Μιχάλης Μυτακίδης μας αναφέρει ότι ουδέποτε επικοινώνησε κανείς από το περιοδικό μαζί του για να διασταυρώσει τις πληροφορίες που χρησιμοποιήθηκαν και σχολιάζει:

“Δεν ξέρω από που να αρχίσω. Είναι ό,τι πιο σιχαμένο έχει γραφτεί. Δεν έχω καταλάβει τι είδους επίθεση είναι αυτή. Φαντάζομαι πως έχει να κάνει με την άρνηση μου να συμμετέχω σε πολιτικούς σχηματισμούς, εικάζω πως αυτή είναι η αφορμή. Πρώτα απ’ όλα δεν είναι καλή δημοσιογραφική δουλειά γιατί περιέχει εμπάθεια και ανακρίβειες. Βασίζεται σε μισόλογα και φήμες, τα μισά από όσα αναφέρονται είναι ανυπόστατα και ψέματα.

Ποτέ δεν είχα δικηγόρο τον Κωνσταντόπουλο ή τον Κουβέλη που να σου πω την αλήθεια μακάρι να τους είχα, δεν έχω κάνει και τίποτα. Σε κάνα δυο υποθέσεις κάτι ψωρο-δικηγόρους είχα.

Στο τέλος, ευτυχώς προσπαθούν να το “σώσουν” γράφοντας ότι δεν είμαστε ανάχωμα για τους φασίστες.

Δεν μπορεί κάποιος να έκανε έρευνα και να έπεσε πάνω σε αυτές τις ηλιθιότητες. Δεν ρώτησαν ποτέ τον Κουβέλη ή τον Κωνσταντόπουλο αν με ξέρουν. Ούτε κατηγορούμενος για τρομοκρατική οργάνωση να ήμουν και θα χρειαζόμουν τέτοιους δικηγόρους”.

Απαντώντας στις αιτιάσεις για σχέση του ιδίου με τον πρώην διευθυντή του MEGA, Πέτρο Μπούτο, λέει:

“Μεταξύ άλλων με έβγαλαν γνωστό με έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζω από το MEGA επειδή έτυχε μόνο από το συγκεκριμένο κανάλι να μου ζητήσουν συνέντευξη. Και για να το σχολιάσω και αυτό, πρόκειται για κατάντια της ελληνικής δημοσιογραφίας όταν μέχρι πρότινος σου ζητούν συνέντευξη μόνο από το MEGA. Οι “εναλλακτικοί” που είναι;

Το άρθρο δείχνει εμπάθεια. Από τη μια λες πως όταν ασχολείσαι με αυτούς τους δίνεις αξία και δεν τους αξίζει να τους μάθει κανείς. Από την άλλη, δεν πρέπει να τους αφήνουμε να βρομίζουν το μυαλό του κόσμου με ανακρίβειες και ειδικά αυτή την εποχή που είμαστε πριν τις εκλογές.

Για να είμαστε ακριβείς, εδώ ο κόσμος καίγεται κυριολεκτικά και το μ… χτενίζεται, είναι ο ορισμός του τι συμβαίνει. Χαροπαλεύουμε για το πώς θα επιβιώσουμε, η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα και σκαλίζουν το αν το Low Bap ή εγώ έχω πολιτικό στόχο στη ζωή μου.

Αναφέρει ο συντάκτης άτομα που δεν ήταν στο Low Bap ποτέ, έχει τρομακτικά λάθη μέσα και αυτό δείχνει πως βασίζεται σε φήμες όπως είπα και παραπάνω”.

B.D. Foxmoor: “Δεν ταιριάζει ο Ναζισμός στον Έλληνα”

Οι αιτίες για ένα τέτοιο δημοσίευμα:

“Κάποιος πικραμένος από το Low Bap έχει μεταφέρει στον αρθρογράφο φήμες. Μάλλον είναι κάποιος πικραμένος αριστερός που δεν του “κάτσαμε” όλα αυτά τα χρόνια. Προσωπικά με έχει στενοχωρήσει το γεγονός ότι αυτό το περιοδικό καθώς και τον Άρη Χατζηστεφάνου τους έχουμε βοηθήσει δίνοντας μουσική μας δωρεάν για τα ντοκιμαντέρ του, έχουμε κάνει συναυλία για να μαζέψει χρήματα για τα ντοκιμαντέρ και έχουμε βάλει και εμείς οι ίδιοι λεφτά σε crowdfunding κινήσεις και ξαφνικά βλέπω αυτό το δημοσίευμα. Είναι ανήθικο το να μην έχω ερωτηθεί για αυτά.

Γράφουν για υπαλλήλους και επιχείρηση που δεν είχα ποτέ στη ζωή μου. Εγώ στο ΙΚΑ είμαι, δεν έχω ΤΕΒΕ, πώς να είμαι επιχειρηματίας;

Τα μαγαζιά κάτω στο Πέραμα όταν φτιάχτηκαν ήταν πραγματικές κολεκτίβες ανθρώπων, είναι αστείο να μιλάμε για “μεγάλες επιχειρήσεις”.

Και συνεχίζει ως εξής:

“Αν θέλει κάποιος να με εκθέσει, να μου κάνει μια βαθιά συνέντευξη. Μόνος μου θα πω τα ελαττώματα μου. Δεν τα έχω κρύψει ποτέ. Έτσι θα φαινόταν ότι είναι καλή δουλειά δημοσιογραφική και δεν θα ήταν προπαγάνδα. Έχασα πάσα ιδέα για το περιοδικό αλλά και για την παρέα ανθρώπων που είναι πίσω από αυτό. Το θεωρώ ανήθικο εν γένει το τι έγινε.

Ξέρεις, προτάσεις συμμετοχής σε κόμματα μας γίνονται συνέχεια. Ανάλογα με το τι έχουν ανάγκη. Ενώ εσύ λες το ίδιο όχι ή το ίδιο ναι σε κάποιους που αγαπάς, αυτοί μέσα τους ανά τους καιρούς το σχηματίζουν διαφορετικά.

Γιατί το “όχι” δεν έχει την ίδια δυναμική ανάλογα με την περίσταση. Πλέον έχει μεγαλύτερη βαρύτητα ακόμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ που πάει τώρα για κυβέρνηση. Δεν φανταζόμουν όμως ποτέ πως θα έφτανε κάποιος κάποια στιγμή σε αυτό το σημείο”.

Με χιούμορ μάλιστα αποκαλύπτει:

“Θα μπορούσα να του πω πολύ χειρότερα πράγματα που έχω κάνει του αρθρογράφου, αν απλά με ρωτούσε. Έχω πάει ας πούμε φαντάρος, θα μπορούσε να το γράψει και αυτό. Έχω παίξει στην εθνική παίδων μπάσκετ, μπορεί να με πει και εθνικιστή κάποιος (το λέει γελώντας). Έχω δακρύσει με την Πατουλίδου όταν κέρδισε, πανηγύριζα με ελληνική σημαία το ’87 με την εθνική μπάσκετ, έχω “μεμπτά” πράγματα πολλά”.

Περί αριστεράς:

“Δεν θέλω να πέσω στην παγίδα και να σκέφτομαι ποιος είπε ανακρίβειες για εμάς. Δεν έχω στοιχεία, δεν θα χρεώσω σε κανέναν. Και νομικά να το έψαχνα που δεν είναι χαρακτηριστικό μου, θα ήταν μια εύκολη δίκη. Νομίζω πως τα εναλλακτικά σκυλιά του συστήματος βρίσκουν χώρο τώρα πια να ξεράσουν χολή και να δαγκώσουν.

Τους έχει πειράξει πολύ μια πρόσφατη δήλωση μου σε ξένο κανάλι όπου ανέφερα ότι εμείς που μεγαλώσαμε συναισθηματικά δίπλα στην αριστερά, εμείς που ποτέ δεν ήμασταν αριστεροί αλλά συναισθηματικά σεβαστήκαμε το περιβάλλον μας που ήταν γύρω μας διαμορφωμένο έτσι, εμείς οι ίδιοι θα πεθάνουμε σε κελιά στα οποία θα μας βάλουν οι αριστεροί. Κάποιοι δεν το άντεξαν αυτό.

Και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ μας χρωστάει και άλλοι αριστεροί. Ήταν παράξενο το timing. Γιατί τώρα πριν τις εκλογές;”.

Είχε εν τέλει το Low Bap πολιτικό στόχο, ρωτάμε:

“Όχι, δεν είχαμε ποτέ πολιτικό στόχο. Αυτό μου το φόρεσαν οι ίδιοι που με θεωρούν αποτυχημένο πολιτικά.

“Εγώ έλεγα πάντα ότι δεν κάνουμε πολιτικοποιημένο τραγούδι αλλά ανήσυχο τραγούδι και ότι αν η κοινωνία ήταν αλλιώς εγώ μπορεί να ήμουν ερωτικός τροβαδούρος, μάλλον αυτό κάποιοι δεν θέλουν να το πιστέψουν”.

Εμείς όταν φωνάζαμε “φυσάει κόντρα” υπήρχε λόγος και όταν θα σιωπήσουμε πάλι θα υπάρχει λόγος. Αυτοί που έχουν μάθει τη ζωή σαν μονόλογο εγκλωβισμένοι στα ιδεολογικά πάθη και δεσμά δεν μπορούν να μιλάνε, δεν θα έπρεπε να κρίνουν τους ελεύθερους ανθρώπους. Φυσικά και ο ελεύθερος άνθρωπος αλλάζει γνώμη, φυσικά και μετανιώνει και φυσικά αναιρεί και σταματάει να μισεί και αγαπάει. Όλα αυτά τα κάνει ένας φυσιολογικός άνθρωπος.

Αυτοί που έχουν τελειώσει τα ΙΕΚ της Αριστεράς δεν μπορούν να δεχθούν κάτι τέτοιο. Είναι τραγικό να μας φέρνουν κι εμάς στο σημείο να μιλάμε έτσι την ώρα που η Ελλάδα έχει γεμίσει με φασίστες, να πρέπει τώρα να είμαστε απέναντι από αυτούς.

Έχουν αποτύχει και προσπαθούν να μοιραστούν την αποτυχία με κάποιους άλλους. Έχω στεναχωρηθεί αλλά αύριο το πρωί δεν θα θυμάμαι τίποτα. Θα δω το βράδυ τα παιδιά μου και θα είμαι καλά, έχω και άλλα πράγματα για να ασχοληθώ. Είμαι καλά με τα στραβά και ανάποδα μου που πρώτος περιγράφω εδώ και χρόνια”.

Περί εκλογών

Η επόμενη μέρα

Πώς θα είναι τα πράγματα μετά την 25η Ιανουαρίου;

“Πιστεύω πως για όλους θα είναι ίδια η μέρα. Ας μην είναι μια ψευδαίσθηση όπως ήταν εκείνη η μέρα του ’81 μετά τις εκλογές. Ο κόσμος έχει πικραθεί τόσο που κρατάει μια πισινή. Για μένα θα είναι έτσι κι αλλιώς ίδια η μέρα. Για δυο τρεις μέρες θα κάνω πλάκα με την παρέα μου, θα δω και τις εκλογές μαζί με την παρέα όπως οι άλλοι βλέπουν το Dancing with the stars.

Όλοι γλιστράνε στον πάγο αυτή την εποχή. Είναι παράξενα τα πράγματα. Η χώρα βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο. Πιστεύω ότι όλοι αυτοί που μάχονται για το ποια πρόταση θα υπερισχύσει δεν κάνουν παιχνίδι για τη χώρα, έχουν άλλες βλέψεις πια. Είναι πολύ Ευρωπαίοι πλέον και παίρνουν γραμμές. Ένα reality είναι και θα περάσει και το πανηγύρι των εκλογών”, καταλήγει ο B.D. Foxmoor. 

Υ.Γ. Σύντομο σχόλιο του συντάκτη:

Το “μότο” του Low Bap ήταν πάντα:

“Υποστηρίζω το λόγο μου με τη ζωή μου και τη ζωή μου με τον λόγο μου”. Το πώς ο καθένας ερμηνεύει ένα τραγούδι έχει να κάνει με τη δική του οπτική και εξαρτάται από το χρώμα γυαλιών που φοράει. Και μιας και μιλάμε για τέχνη, η τέχνη μόνο ως τέχνη πρέπει να κρίνεται.